Cudne widoki

Kiedy tak sobie siedzę i przeglądam zdjęcia z Etoshy, to wzbiera we mnie dzika, niepohamowana, histeryczna złość.
Chodzi o to, że na jesieni zeszłego roku administracja prezydenta Trumpa wpadła na pomysł by przywrócić możliwość przywozu do Stanów Zjednoczonych trofeów myśliwskich z Afryki. Chodzi przede wszystkim o kość słoniową. Takie polowanie dla sportu napędza rzeź zwierząt i handel trofeami oraz tworzy podwójne standardy, utrudniające walkę z kłusownictwem. Dzięki stale wzrastającemu popytowi na kość słoniową, kłusownictwo w Afryce kwitnie. Kłusują całe wioski. Zdarza się, że w Tanzanii dziennie ginie 30 słoni. Dwutygodniowe safari w Zambii i Zimbabwe, z odstrzałem słonia, kosztuje 50 tys. dolarów. Nie są to stawki zaporowe dla Amerykanów. Trzeba jeszcze nadmienić, że synkowie Trumpa to zagorzali myśliwi. Zaraz portale społecznościowe obiegło zdjęcie najstarszego, z trofeum w postaci odciętego ogona słonia. Wulgarne, ohydne i plugawe. Na szczęście poruszenie społeczne i masowe protesty obrońców praw zwierząt doprowadziły do zmiany stanowiska najważniejszych polityków w tej sprawie.





Na szczęście pierwszy napotkany słoń w Etoshy w jednym kawałku i w dobrej formie.
Można wyróżnić trzy gatunki słoni: słoń afrykański, słoń afrykański leśny i słoń azjatycki.
Ten "nasz" to dwudziestoletni samiec, niezwykle łagodny - podziwialiśmy go z odległości kilkunastu metrów.





W Namibii wszystkie drogi prowadzą do Etoshy.
Park Narodowy Etosha jest jednym z największych w Afryce i obejmuje obszar 22 270 km². Jest większy od Parku Krugera w RPA o kilka tysięcy kilometrów.
W parku występuje 144 gatunków ssaków, 340 gatunków ptaków, 110 gatunków gadów i 16 płazów. Z Wielkiej Piątki brakuje tu tylko bawołu.
Rozległe, otwarte przestrzenie to doskonałe miejsce do obserwacji i fotografowania dzikiej przyrody.

Park zachwyca przepięknymi widokami o każdej porze roku.














Spotykamy pierwszego drapieżnika - szakala czaprakowego. Chociaż może bardziej przypomina lisa, to jednak to wilk. Można tu jeszcze spotkać kilkoro jego bliskich krewniaków: otocjona wielkouchego, lisa przylądkowego, szakala pręgowanego i likaona pstrego.

szakal czaprakowy






Po parku można podróżować samodzielnie i do tego własnym samochodem.
Sieć drogowa Etoszy jest prosta i trudo się tu zgubić. Wystarczy mapa.
Na drodze obowiązuje zasada: zwierzęta mają bezwzględne pierwszeństwo. Dozwolona prędkość wynosi 60 km/h.

Drogowskazy w postaci przydrożnych słupków dokładnie poprowadzą do celu.






Zatrzymujemy się przy dość dużym (jak na tutejsze warunki) zbiorniku wodnym.
Ze sporym zainteresowaniem obserwuję ciekawą antylopę. To skocznik antylopi, dawniej zwany szpringbokiem.
Skocznik jest bodaj najszybszą antylopą. Osiąga prędkość około 80 km/h i dogonić go może jedynie gepard.
W chwili podniecenia lub zdenerwowania skocznik potrafi podskoczyć na wysokość do 4 m. Chodzi o to by zademonstrować drapieżnikowi swoją siłę i sprawność.

skocznik antylopi






Przy zbiorniku spotykamy przepięknego ptaka - żurawia rajskiego.
Cała populacja tego gatunku żyje w RPA. Blisko sto osobników zamieszkuje mokradła w Etoshy.
Gatunek zmaga się z wieloma przeciwnościami, do których należą przede wszystkim bezpośrednie prześladowania przez ludzi i utrata siedlisk, a ostatnio na sile przybrało zjawisko nielegalnego pozyskiwania dzikich ptaków do hodowli. Para żurawi wyceniana jest na czarnym rynku na około 5 tys. dolarów.

żuraw rajski, żuraw błękitny








Na tym popołudniowym safari spotkaliśmy jeszcze kilka sympatycznych gatunków awifauny.

dropik jasnoskrzydły (samczyk i samiczki)






Najcięższy ptak latający, żyjący współcześnie - drop olbrzymi. Masa jego ciała może osiągać 20 kg.

drop olbrzymi






Kulona plamistego widziałem już w Kenii i Tanzanii, ale ten w oteczeniu jak z Antarktydy.

kulon plamisty




Na obszarze Parku Etosza znajduje się kilka kempingów turystycznych.
Odwiedziliśmy jeden z nich - Okaukuejo.


Na obszarze takiego kempingu znajduje się sklep, basen, stacja paliw, pole namiotowe, bardziej lub mniej luksusowe lodżie oraz podświetlane oczko wodne dla zwierząt. Przez całą noc i dzień można, siedząc z drinkiem w dłoni, obserwować zwierzęta przychodzące do wodopoju - czy jest coś piękniejszego?
Najlepiej wykupić tu noclegi w porze suchej. Wtedy przy sztucznym wodopoju gromadzi się wiele zwierząt. W jednej chwili i w jednym miejscu można obserwować kilka lub kilkanaście gatunków. Widok jest fantastyczny.
Pora deszczowa dostarcza innych emocji - zwierzęta uciekają w głąb Parku i trzeba je tropić, ale w Etoshy jest to dość łatwe.

Przy wjeździe do Okaukuejo stoi warowna wieża. To pozostałość po dawnym forcie.


Wdrapujemy się na szczyt. Takiej okazji na piękne widoki nie można stracić.











W Okaukuejo jest nareszcie możliwość pstryknąć nasz samochód, to niezawodna Toyota Land Cruiser.




Kudu to piękny ssak z podrodziny bawołów.
To zwierzęta łowne i cenna zdobycz ze względu na okazałe rogi. Mięso kudu jest sprzedawane surowe i suszone. Podaje się je w wielu restauracjach.
Jest łatwą ofiarą dla drapieżników i myśliwych, ponieważ ma dziwny zwyczaj częstego zatrzymywania się i sprawdzania czy jest gonione.

kudu wielkie






Chwilę później wpadamy na symbol Namibii.
Oryks, podobnie jak słoń, jest ekspertem w znajdowaniu wody zgromadzonej pod powierzchnią ziemi.
Oryks jest często hodowany na farmach dla celów rekreacyjnych i spożywczych.

oryks południowy




Nasze pierwsze safari w Etoshy dobiega końca, ale czeka nas jeszcze fantastyczne spotkanie.
Spotkanie ze stadem lwic.
Pierwszą spotykamy w wysokich zaroślach.



Kolejne wypatrują zdobyczy.






To spojrzenie wygląda niesamowicie groźnie.



Stado jest dość pokaźne i liczy siedem lwic - cztery po jednej stronie drogi i trzy po drugiej. Tylko dwie idą jedna za drugą, reszta w odległości kilkudziecięciu metrów od siebie.
Z zaciekawieniem obserwuję drapieżniki, ich sposób poruszania się i komunikacji. Widać, że po popołudniowej sjeście wyruszyły na polowanie.





Lwice nie wyglądają na zabiedzone, chociaż trudno tu się poluje. Otwarte i rozległe przestrzenie, uboga szata roślinna powodują, że trudno tu podchodzi się zwierzynę.





Jedna z lwic postanowiła przeciąć nam drogę.



Jako że jesteśmy w porze deszczowej, pełno w okolicy kałuż, sadzawek i oczek wodnych.
W oddali widać stadko skoczników antylopich.



Jeszcze kilka postanowiło ugasić pragnienie.





Wracamy na kemping. Spotykamy jeszcze żółwia lamparciego.



Etosha w promieniach zachodzącego słońca.






Kilka ujęć z kemingu.

Nasza kwatera.


W południowej i środkowej Namibii nie ma zagrożenia malarycznego. Im bardziej na północ (im bliżej równika), tym to zagrożenie wzrasta.
Tu moskitiera jest obowiązkowa. I tu właśnie spotkałem jedynego komara w Namibii.





Widok z okna może nie zachwyca, ale w okolicy jest mnóstwo tropów zwierząt. Podobno można tu zobaczyć kilka gatunków antylop z Etoshy i zebry.



Pomysłowość na wyposażenie kempingu nie ma granic.





Kolację umilał nam świetny zespół. Znakomicie potrafił połączyć światowe standarty z elementami muzyki afrykańskiej.




W niedzielę wyjeżdżam na Karaiby.
Miałem nadzieję, że uda mi się skończyć Namibię przed wyjazdem. Niestety poległem.
Zaraz po powrocie ostatni post.
Pozdrawiam.


cdn

Piękne zdjęcia i relacja z wycieczki. Bardzo lubię tutaj zaglądać.
Dziękuję raz jeszcze.

Ja nie mam zdjęć ale polecam pojechać do Granady do pałacu. Ludzie co to są za piękne ogrody... Jak pierszy raz z żoną pojechałem to kopara opadła :P

Fantastyczna relacja z wycieczki, chętnie bym pojechał ;) Pewnie drogi taki wyjazd .

Początkiem stycznia, są tanie wyjazdy - można sobie w bardzo korzystnej cenie, znaleźć wyjazd na lato albo jesień Poza tym jest kilka tanich biur, których reklam nie ma w tv i tam ceny są dużo niższe i często komfort wyższy Ja głównie jeżdżę na wekendowe Cena do 300zł za osobe plus kilka euro do autokaru a wspomnień moc. A Bałkany to najlepiej początkiem roku - moja z ostatniej relacji zamówiona w styczniu, kosztowała 1000zł taniej niż cena widoczna np w maju do kupienia

Zapraszam na relacje z objazdówki wekendowej po Wodospadzie Rheinfall w Szwajcarii i Wyspie Mainau na Jeziorze Bodeńskim - z której dziś wróciłam
viewtopic.php?f=4&t=105727

Pull piękne zdjęcia z Kenii i Tanzanii - czy to był wyjazd z biurem czy samodzielny i masz jakieś namiary na transport?

Z ciekawości jaką zabierałeś ogniskową na safari?

Mmagdalena, dzięki.
Nasz wyjazd organizowało biuro turystyczne, jedno z największych w Polsce.
Namiary na transport bez problemu znajdziesz w sieci.
Korzystałem z lustrzanki i obiektywów: 18-105 i 70-300 oraz z zaawansowanego kompaktu z zoomem 50x.



Teraz najważniejsze by skończyć ostatni odcinek o Namibii. Zdjęcia są już przygotowane. Myślę, że uda się w tym tygodniu.
Już czeka Kostaryka i Panama.

Dzięki, szukam czegoś na powrót z Dar Es Salam do Mombassy, bo autobusami można po drodze utknąć gdzieś na noc

Wczesną porą wyjeżdżamy do Etoshy.
Nie pada, ale w nocy nad Parkiem przeszła gigantyczna burza z piorunami. Jest pora deszczowa i nie ma w tym nic nadzwyczajnego.
Szkoda tylko, że nie zrobiłem żadnego zdjęcia, a przecież miałem statyw. No cóż, było wesoło i nikt o foceniu nie myślał.




Zaraz po przekroczeniu bram Parku nasz przewodnik wypatrzył wspaniałego orła.



To orzeł sawannowy. W promieniach wschodzącego słońca wygląda zjawiskowo.





Kolejny fantastyczny drapieżnik, który mnie zachwycił to pustułka stepowa.



Drogi w Etoshy to drogi uczęszczane nie tyko przez samochody, ale też zwierzęta.

Trafiamy na gruby kaliber.


Samiec nosorożca znaczy teren i niczym się nie przejmuje.


To nosorożec w wersji białej, tzn. tęponosy, afrykański, szerokopyski.
Nierzadko odcina się róg zwierzętom by chronić je przed zakusami kłusowników.



A tu skocznik antylopi.



Stadko zebr też niczym się nie przejmuje.





Po nocnych opadach krajobraz wygląda niezwykle malowniczo. Wielkie kałuże dodają jeszcze więcej uroku temu miejscu.







Pora deszczowa to okres obfitości, dobrobytu, dostatku, sielanki, szczęścia, sytości, luksusu i ... narodzin.

Samica skocznika z młodym.


Zebra Burchella z młodym.


Wesołe, rozbrykane stado bawolców rudych z młodymi.






I czas narodzin.





W porze deszczowej również przyroda budzi się do życia.







Struś afrykański.
Trochę dziwny układ - jedna samica i trójka samców. Przeważnie bywa na odwrót.



Po kilkugodzinnym safari pora na odpoczynek.
Wjeżdżamy na kemping Halali



Jest tu aż osiem oczek wodnych gdzie można obserwować zwierzęta.
Rozsiadamy się wygodnie przy jednym z nich.





W porze deszczowej prawie nie ma tu zwierząt.
Nam jednak udało się podejrzeć walki młodych samców impali.





W pewnym momencie pojawił się dzioborożec afrykański.
Uwielbiam te ptaki. Kilka obserwowałem już w Kenii i Tanzanii.
Tu, do kolekcji trafił jeszcze jeden:

toko buszmeński






Po opuszczeniu eleganckiego kempingu jedziemy skrajem obszaru, który nazywa się Etosha Pan.


Słynna Etosha Pan, czyli "miejsce, gdzie woda jest sucha", to ogromne słone jezioro. Zajmuje ono powierzchnię ponad 4500 km². W porze deszczowej zasilane jest wodą przez dwie okresowo płynące rzeki. Wówczas można tu ujrzeć wielotysięczne stada flamingów. To musi być widok. Jezioro często odwiedzają dzikie zwierzęta w poszukiwaniu wody i pokarmu. W czasie naszego pobytu jezioro jeszcze nie napełniło się wodą.








Gdzieś w cieniu odpoczywają lwice. Późnym popołudniem wyruszą na łowy.




Spotykamy grupę dorodnych samców springboka. O skoczniku antylopim już pisałem, więc dodam tylko, że można je spotkać jedynie w Namibii, RPA i Botswanie.




Kończymy safari. Jutro w nocy wyjeżdżamy na lotnisko. A kilometrów sporo do pokonania.

Na drodze spotykamy jeszcze największego ssaka lądowego.


Nasz miejscowy przewodnik podjechał tak blisko, że serce uciekało mi do gardła. W końcu nie było nawet czasu zawrócić i uciekaliśmy na wstecznym Chociaż zagrożenie było niewielkie (okres rozrodczy słoni już się skończył), to jednak to dzikie, nieobliczalne zwierzę.


Słoniątko to trzydziestoletni samiec.




Zatrzymujemy się przy bramie wjazdowej.

Tutaj pamiątki oferują kobiety z plemienia Himba.




Himba to plemię prowadzące koczowniczy i pasterski tryb życia. Przenoszą swoje domostwa nawet kilka razy w roku w poszukiwaniu bardziej żyznych terenów.
Kobiety nie używają wody do mycia. Woda przeznaczona jest do picia i pojenia bydła - największego skarbu Himba. Ciało pokrywają otjize, czyli mieszaniną tłuszczu, ekstraktu z roślin, popiołu i rudobrązowej ochry. Ten specyficzny makijaż przede wszystkim chroni przed insektami, słońcem i odwodnieniem organizmu oraz pielęgnuje skórę, utrzymując ją w doskonałym stanie. Otjize kobiety nakładają także na włosy. Ciało i miejsca intymne perfumują przez okadzanie się dymem z palonej mieszanki pustynnych ziół. Stan cywilny i wiek kobiet można rozpoznać po charakterystycznej fryzurze i ozdobach.

Niewątpliwie, kobiety Himba słyną z niebanalnej urody.




W nocy wyjeżdżamy na lotnisko. Czeka nas długa droga i wiele godzin jazdy.
Za dnia przyglądam się straganom z pamiątkami.

Wziąłbym tego nosorożca, ale jak go załadować do samolotu?







Ostatni rzut oka na przyrodę Namibii. Przecież to nie tylko pustynia.







Do Doha lecimy Dreamlinerem. Fajnie, jest prawie pusto.




KONIEC


Przepraszam zainteresowanych, że trwało to tak długo.

Przepiękne zdjęcia. Jaki to był miesiąc, skoro pora deszczowa? Listopad?

W Namibii byliśmy w drugiej połowie stycznia.
Pora deszczowa trwa od końca listopada do początku kwietnia. Nie jest to jednak tak, że deszcz leje przez tydzień. Opady są lokalne, ale bardzo obfite i niezbyt długotrwałe.

______



Piękna jest Ameryka Środkowa.
W lutym miałem okazję od(z)wiedzić Panamę i Kostarykę.
Postaram się pokazać kilka ciekawych miejsc w obu krajach.


Kostaryka










Panama

Nie tak daleko od Kenii i Tanzanii, a jednak zupełnie inaczej pory roku się układają.

A w Amerykach to gorąco polecam Kolumbię!

PURA VIDA Kostaryka



Witam w Kostaryce.

Nasz wyjazd do Ameryki Środkowej obfitował w kilka niespodzianek.
Jedną z nich był nocleg w takim hotelu jak Los Lagos. Zacznę więc trochę nietypowo - od hotelu.

Hotel Los Lagos jest położony w przecudnej okolicy La Fortuna, u podnóża wulkanu Arenal.
Kostaryka to górzysty kraj, położony w strefie aktywności sejsmicznej. Znajdują się tu liczne wulkany, niektóre aktywne. Arenal jest jednym z dziesięciu najaktywniejszych wulkanów na świecie.
W okolicy wulkanu znajduje się wiele niezwykłych hoteli. Największym obszarowo jest właśnie Los Lagos.

Widok na wulkan jest oszałamiający.
(Niestety, podczas naszego pobytu przesłonięty był chmurami lub tonął we mgle, stąd musiałem się wesprzeć zdjęciem z portalu booking.com)



Hotel oferuje wiele atrakcji.
Można tu zwiedzać farmę motyli, żab, krokodyli, żółwi, mrówek. Jest stadnina koni pod wierzch, gwarantująca przejażdżki konne.

Obszar hotelu jest tak rozległy, że goście do miejsc zakwaterowania dowożeni są busami.

Jednak nad całością góruje soczysta zieleń. Obszar hotelu porasta tropikalny las deszczowy.





Fontanny, wodospady, akwaria umilają pobyt.







W Los Lagos Resort można korzystać z dziewięciu różnych basenów.
Pięć basenów napełnionych jest ciepłymi geotermalnymi wodami z wulkanu, a cztery to regularne baseny wodne.







Najlepiej z basenów termalnych korzystać wieczorem, kiedy to temperatura powietrza spada.
Woda w takich basenach jest dość często wymieniana.





A to centrum kompleksu wodnego.







Jest tu także wet bar, gdzie w basenie można wypić drinka.



Restauracja Las Palmas sytuowana jest bezpośrednio w lesie deszczowym. Tu można delektować się daniami kuchni z całego świata i kuchni kostarykańskiej np. "gallo pinto" - potrawa narodowa (gdzie głównymi składnikami są fasola i ryż) lub słynnym "casado". A te owoce tropikalne, dojrzewające na miejscu, a nie gdzieś ładowniach statków. Nigdy tak smacznych wcześniej nie jadłem.







Na koniec:





________________________
pozdrawiam - Piotrek