Jadziu, z tulipanów jestem w tym roku bardzo zadowolona, ale niestety ich czas już się kończy. Już od kilku lat nie miały takiego dobrego roku, jak na moje warunki kwitło ich bardzo dużo
i tylko niektóre nie pokazały kwiatów. Prymulki ciągle jeszcze kwitną,a przecież zaczęły jeszcze zimą. Teraz wypiękniały, zachwycają krojem i kolorem. One dopiero się rozkręcają, jeszcze kilka mam do pokazania
Od niedzieli nie byłam na działce, a i wtedy wpadłam tylko na chwilę razem z eMem zostawić w domku dalie. Nie będę ich jeszcze sadzić, bo ciągle zapowiadają zimne noce, ale było mi już potrzebne miejsce na balkonie. Bardzo liczyłam na weekend, bo wreszcie miałam caluśki wolny, ale pogoda troszkę pokrzyżowała mi plany, chociaż i tak mogło być gorzej niż było
W piątek na działkę jeszcze się nie wybrałam, po nocy pojechałam na zakupy, a potem do domku do łóżeczka. Ostatnio dyżury są ciężkie, a na działce jeszcze zbyt zimno na spanie.
Aniu-Annes 77, na szczęście rzadko kiedy trafiają mi się noce, kiedy nie mogę w domu spać, ale jestem przyzwyczajona do tego, że wiecznie niedosypiam, to i lepiej takie znoszę
Okazało się, że kupiłam szałwie omączone i stąd ich pluszowy wygląd. Obie są takie same, ciemnogranatowe. Były jeszcze jakieś takie szare, ale nie bardzo mi się spodobały. Omączonych nie znam, zresztą innych też nie za bardzo, bo dopiero w ubiegłym roku dostałam kilka od Beatki
W weekendy działki zdecydowanie ożywają, jest więcej ludzi, gwar i hałas
Ale w tej chwili nie ma co się dziwić, ludzie chcą się wyrwać z domów, zdjąć maski i chociaż przez chwilę nie myśleć o zagrożeniu, tylko dlaczego od razu przestają się liczyć z potrzebami innych? W tygodniu jest cisza i spokój i to bardzo mi odpowiada, lubię słyszeć własne myśli i trele ptaków.
Dalie już wywieźliśmy na działkę, musiałam zwolnić miejsce dla balkonowych pomidorów. Te, które tam zostaną na cały sezon już wysadziłam do docelowych donic. Reszta jest w mniejszych, ale uznałam, że nie będę ich już przesadzać, skoro za najdalej tydzień wysadzę je do gruntu
Marysiu, to możemy sobie ręce podać, bo i mi rzadko kiedy ktoś towarzyszy na działce. Czasami za tym tęsknię, ale tak właściwie to już się do tego przyzwyczaiłam. Nie chcą, to nie
Nikogo na siłę ciągnąć nie będę, ale czasami chciałoby się z kimś pogadać, albo i nawet razem pomilczeć.
Nie wiem, czy czasami zbyt pochopnie nie pozbyłam się kirengeszomy, bo niestety ten kawałek co sobie zostawiłam, Filip następnego dnia przystawił wiadrem i ją połamał. Korzenie miała mocne, to może z nich coś odrośnie
ale na wszelki wypadek odgrzebię jeszcze kawalątek z kompostu i dla pewności wsadzę do ziemi. Tak to bywa w naszych ogrodach, że u jednych rośnie coś jak szalone, a u innych za nic nie chce. Kirengeszoma kilka razy mocno podmarzła, ale zawsze potem odbijała, jednak chyba od tego wyłysiał jej środek i to on był taki twardy, że aż musiałam sięgnąć po toporek.
Epimedium do tej pory nawet za bardzo nie znałam, nie ma jej nikt z moich znajomych, u których bywam w ogrodach czy na działkach. Widziałam dopiero na forum, ale dopiero to widziane na żywo zachwyciło mnie tak naprawdę
Dziękuję za wiadomość o Marcie, bo już się zastanawiałam dlaczego nie pokazuje się na forum. Przekaż jej proszę całuski ode mnie
Beatko, ten ognisty bardzo lubi rozłazić się na boki. Zupełnie niespodziewanie wyrasta w miejscu, gdzie nikt się go nie spodziewał
Staram się takich roślin do siebie nie zapraszać, działkę mam maleńką i nie mogę sobie pozwolić na takie ekspansywne rośliny, nawet jak są cudne. Swego czasu miałam tułacza, czyli hautonię. Przywiozłam go sobie z Krakowa, z ogrodu gdzie rósł sobie grzecznie, nie wadząc nikomu. Zadomowił się u mnie błyskawicznie, drążył podziemne korytarze, wyrastał nagle metr dalej, wylazł nawet na trawnik i na sąsiednią rabatę. I na dodatek ten jego zapaszek, dla większości przyjemny, mnie po prostu w takiej ilości, po prostu drażnił. Walczyłam z nim przez kilka lat, ryłam grządki raz za razem. Każdy się dziwił, bo on przecież taki piękny, a ja miałam go dość
W końcu wygrałam i nie mam nawet listeczka, ale już nie chcę takich roślin. Teraz walczę z podagrycznikiem, dużo brzydszym gadem i nie mam wątpliwości, że tej walki nie wygram do końca. Ale nie mam zamiaru się poddawać, w ubiegłym roku trochę mu odpuściłam z braku czasu i mam teraz dowód, że bezlitośnie to wykorzystał
Z pierwiosnkami przez dłuższy czas było mi nie po drodze, ale to już przeszłość. Mam ich kilka i każdy mnie cieszy. Niby wszystkie są do siebie podobne, a jednak każdy jest inny. Mają inne liście, inne kwiaty i zupełnie różne kolory
Zarówno chleb, jak i lody i nie tylko, mam osobiście robione. Ale warzywa niestety kupuję, na to już braknie mi czasu. Kupuję i nawet się nie zastanawiam, nie można mieć wszystkiego. Ale i tak jest smacznie. Ciekawa jestem jak wyszły Ci lody, wczoraj robiłam malinowe i wyszły pysznie
Florku, doniczkowe pierwiosnki rzeczywiście trzeba ciągle podlewać. Czasami wydaje mi się, że tylko zdążę się obrócić, a one znowu są już suche. Te mam już kilka lat i rosną niezawodnie, dlatego w tym roku pozwoliłam sobie na kolejne. Co prawda już nie pełne, ale za to w pięknych kolorach, a nawet w paseczki
Małgosiu, ziarnopłon to podstępny drań. Przez dłuższy czas siedział sobie w maleńkiej kępce, przyrastając tylko odrobinkę, tyle tylko, żeby nie rzucało się to w oczy. Za to jak w końcu ruszył, to z rozmachem. W krótkim czasie z maleńkiej kępki rozlał mi się na dwumetrową rabatę. Ma maleńkie ziarenka, stąd ten ziarnopłon, które przy pieleniu po prostu się rozsypują i wysiewają dalej
W krótkim czasie mało już mu było rabatki, i zaczął wychodzić na trawnik. Nie mogłam mu na to pozwolić i musiałam go zlikwidować. Mam nadzieję, że moje tegoroczne działanie przyniesie skutek, bo do tej pory niestety mi się to nie udawało. Śniedki też mam, a jakże. I też z nimi walczę, tak jak i Ty zupełnie bezskutecznie. Ale się nie poddaję i staram się je wykopywać, ale te gadziny siedzą głęboko w ziemi i często wyciągam tylko liście
Cytrynki były zajęte amorami
, tylko dlatego udało mi się podejść do nich dość blisko. Cyknęłam im kilka fotek i razem i osobno i rzeczywiście wyszły przecudne. Za uznanie
Dorotko, eM po prostu umie się dobrze kamuflować, ale dobry z niego chłopak. A jeszcze jak może pomóc gromadzie babeczek, to zrobi to z przyjemnością
Nie mogę na niego narzekać, bo doskonale wiem, że nie każdy facet wytrzyma takie spotkania, a on nie tylko mnie wozi, ale i przekonywająco udaje zainteresowanie. Ale i inni panowie nie wydawali się znudzeni. A co do roślin kopanych u Marty, to jej-moja kalina właśnie kwitnie
Aha, właśnie..... To do syzyfowej roboty ja jestem dobra, ale on już nie
? Nawet nie śmiałabym tego od niego wymagać, pomaleńku będę sobie z nim radzić. Tylko co robić z taką ilością korzeni? Chyba będę je suszyć i potem palić, bo przecież na kompost nie wyrzucę. Czasami nawet ja z niego korzystam i wtedy będę miała podagrycznika na caluśkiej działce.
Takich królewiczów mam na działce na pęczki, w końcu któregoś dopadnę
Lucynko, gdybyś mnie czasami zobaczyła wieczorem, to nie miałabyś wątpliwości, że mój temperament to fikcja
Stękam, jęczę, nie mam sił przebierać nogami, ale rano znowu się podnoszę jak Feliks z popiołów, by wieczorem ponownie paść bez życia. Jakoś jednak nie potrafię z tego zrezygnować, zresztą jak wszyscy. Każdy ma swoje zajęcia, swoje wzloty i upadki, a mimo wszystko z radością dajemy się tak wykańczać
Pogodę miałyśmy podobną, w poniedziałek raptem w ciągu kilku godzin zrobiło się zimno, a we wtorek leżało całkiem dużo śniegu. W piątek wreszcie coś drgnęło, było co prawda jeszcze chłodno, ale już przynajmniej słonecznie.
O ostrydze nie znałam
Aniu, drżałam o swoją magnolię, bo już od kilku lat nie widziałam jej kwiatów, ale tym razem na szczęście Zośka okazała się mniej zajadła, niż ostatnio
Jednak burzy kwiatów też nie będzie, bo jednak mróz ją lekko trącił i wszystkie kwiaty od niego ucierpiały
Na szczęście nie wszystkie w tym samym stopniu, to coś tam jeszcze zakwitnie, ale to już nie będzie to. Tylko raz udało jej się zakwitnąć tak w pełni i wtedy była powalająca, ale czy raz na osiemnaście lat, to nie jest zbyt mało? Ona to chyba robi złośliwie, uparła się kwitnąć zawsze na Zimną Zośkę, zimno, czy ciepło, to ona zawsze trafia w punkt
. Widać, że mróz na działce sobie troszkę pobuszował, ale większych szkód na szczęście nie zrobił. Kilka lilii ma troszkę zmrożone listki, ale raczej nie powinno to wpłynąć na jakość kwitnienia, ratowaną kirengeszomę mocno poturbował, ale ona z kolei ma zdolność odnowy, to o nią się nie martwię i niestety mocno uszkodził mojego hołubionego Parnika. Ten to nie ma szczęścia, jak nie ślimaki wezmą go sobie na cel, to załatwi go mróz. Taka widać nasza dola, że nie możemy się sobą nacieszyć, zawsze coś....
Na balkonie
Marto, kirengeszomy nie wyrzuciłam zupełnie
Za bardzo ją lubię, żeby postępować z nią tak radykalnie. Co prawda rzadko kiedy mogę się cieszyć jej kwiatami, bo zazwyczaj wczesne przymrozki zniszczą ją całkowicie. Poprzerastana podagrycznikiem była okropnie, to co było pod ziemią nawet trudno nazwać korzeniami. To był jakiś twardy twór, z którym rozprawiłam się w końcu siekierką i dopiero od tego odchodziły grube i mocno splątane korzenie. Zostawiłam sobie maleńki kawałeczek, a i tak nie jestem pewna czy wyciągnęłam z niego wszystkie korzenie podagrycznika. Kirengeszoma absolutnie nie jest ekspansywna, to spokojny krzaczek, którego jedyną wadą jest późne kwitnienie. Ma urocze kwiaty, których najczęściej nie udaje mi się pokazać
Tych białobrzegich tulipanów miałam całą gromadkę, a ostał się tylko jeden. Pozostałe pokazały tylko marne liście
Mimo, że miałam nie wykopywać tulipanów, to te chyba jednak wykopię i dam im jeszcze jedną szansę. Nawiozłam je porządnie i wierzę, że wykażą się przyzwoitością i odwdzięczą się za jedzonko. W końcu darmo jeść nie wypada
I przed balkonem
Kasiu, tulipany nareszcie odwdzięczyły się za moją troskę, ale nawet nie przychodzi mi do głowy, żeby myśleć, że tak będzie już zawsze
W tym roku nie dokupuję cebulek, zostawię te co są, a jak za rok nie zakwitną, to wymienię na nowszy model.
Za chwilę ciąg dalszy
Pierwiosnki nezmiennie zachwycające 
Kupiłam, przy dużym współudziale eMa, dwie Felicje, które po prostu uwielbiam i od kilku lat zapraszam je na lato do siebie; trzy różne koleuski, w tym jeden ceglasty i ten podoba mi się chyba najbardziej; piątaka lancetowatego - dla mnie zupełną nowość; dwa miniaturowe orliki; również miniaturową pysznogłówkę "Purple Lace"; jednego goździka i naparstnicę "Apricot Delight". Ta ostatnia jest prześliczna, kwiaty w zupełnie jak dla mnie niespodziewanym jak dla tej rośliny kolorze. 
Zakupy zabrały sporo czasu, a skoro już przyjechałam, to chciałam zrobić chociaż cokolwiek, żebym dzień nie okazał się jednak całkiem do bani. Zaczęłam pielić, ale pozostawanie we względnym bezruchu nie wchodziło nawet w grę, dlatego też zabrałam się za sadzenie mocno już wyrośniętych dalii. Oczywiście wybrałam się bez listy z nazwami i do dyspozycji miałam jedynie numerki wetknięte w ziemię, a to niewiele mi mówiło. Na szczęście eM nie zdążył jeszcze wyjechać na rower, to cyknął fotkę strony z mojego sekretnego notesiku i mogłam zabrać się do pracy. Oczywiście pojawił się coroczny problem, gdzie to wszystko upchnąć? Skoro jednak wszystkie jednoroczne tkwią jeszcze na balkonie, to okazało się to nie takie trudne jak początkowo sądziłam 
Marzę już o tym żeby te nocne zimnice się skończyły.
Teraz tylko czekać na cudowne kwitnienia zakupy również superowe 
Zawieźliśmy dzisiaj wszystkie i zostawiliśmy w tunelu. Raczej poczekam aż ziemia się trochę nagrzeje. 
Już mi się naprzykrzyło podlewanie całego działkowego dobra przetrzymywanego w domu 
, ale żal byłoby zmarnować roślinki po tak długiej domowej nad nimi opiece. 
