Na szczęście nie zwiędła, tylko lekko zwiesiła listki, ale jak słońce zaświeciło to znowu je uniosła.
Wczoraj pojechałam do jednej ze szkółek w poszukiwaniu katalpy lub klona Globe na pniu.
Niestety w związku z pandemią szkółka nie zamawia nowych roślin.Dziś za to wybiorę się do drugiej szkółki.Na swojej stronie zachęcają do odwiedzin wstawiając różowe sasanki
No koniecznie muszę je zakupić.Kocham te puchate stworki:)
Tymczasem moje zasiewy parapetowe są w różnym stadium.Pomidory nie zawiodły i ładnie wschodzą, za to werbena nijak nie wychodzi.4 listki pokazała, ale to chyba chwasty wychodzą
Także z werbeny nici będą.Posiałam też seler naciowy, na razie małe szpilki się ukazały.
Floks z kapersa ładnie się zieleni, a dalie także liście w górę puszczają.
Olu tak wiem jest ciężko.Tłumaczę rodzicom, żeby nie wychodzili. Wiem, że czasem wychodzą z maseczką na głowie.Przecież nie będą mnie fatygować bym z drugiego końca miasta jechała z jajkami jak blisko mają swój ryneczek. Wczoraj zawiozłam drób w różnej postaci, to mięso na święta. Święta po raz pierwszy będą osobno, ciężko się z tym pogodzić
Mój tato jest poważnie chory i serce ściska, że nie będę mogła z rodzicami spędzić tych dni
To wszystko dopiero się rozwija i upłynie jeszcze sporo czasu zanim wygaśnie.Musimy być silni.
Ogród tak ?to przez niego możemy przeczekać gorsze dni i uśmiechnąć się do kwiatów i budzącego się życia.Śpiewające ptaki to jak najlepsza muzyka dla uszu.
Olu ja swoich nie zabezpieczyłam, nie wiem co ja myślałam. Nie miałam ani agrowłókniny ,ani jednego kartonu
Wiolu no właśnie. Zapatrzyłam mojego M w maski, żele i to co mogłam.Chociaż tak mogłam zminimalizować ryzyko zarażenia
Rozumiem doskonale to co czujesz.Też potrzebuję wybrać się do specjalisty. Nawet prywatnie nie przyjmują lekarze.Mam nadzieję, że masz dobre leki przeciwbólowe
Masz rację, że kiedy wchodzę w świat roślin zapominam o tym całym covidzie paskudnym ?
Iwonko no właśnie nie każdy może sobie pozwolić na siedzenie w domu. Zewsząd nawołują: Zostań w domu?.a ja wtedy się denerwuję, bo każdy by chciał się zamknąć ,ale nie każdy ma taką możliwość.
Pomidorki coraz większe i u mnie, zaraz trzeba je do kubków przesadzać, które namiętnie zbieram po śmietanie.Nie wiem, czy moja Barbula przeżyje, niczym jej nie okryłam taka ze mnie opiekunka roślin
Dorotko no tak trudny czas i codziennie się o tym przekonuję.Ograniczam kontakty o ile mogę, zakupy w biegu, każdy człowiek patrzy jeden na drugiego z byka .Dosłownie tak to odczuwam
Potencjalni nosiciele czają się za rogiem.Dopiero kiedy wracam do domu to czuję się bezpiecznie.Na początku tego całego zamieszania normalnie czułam lęk poruszania się poza domem.Teraz jest troszkę lepiej, ale i tak dziwnie się czuję.
Dobrze, że rośliny potrafią ukoić moje zwątpienie w ten świat.Jak bratek się do mnie uśmiechnie to normalnie odwzajemniam uśmiech
Artemis potrzebuje kratki piszesz ,a ja mam posadzonego owego jegomościa u siebie, jeszcze młody i na razie to będzie jego pierwszy rok u mnie.Ciekawe jak będzie się u mnie spisywał?
To będzie niespodzianka.
Ewelinka tak masz rację.Przerwali leczenie ze względów bezpieczeństwa.Teraz oczekujemy na połowę kwietnia.Zobaczymy co dalej
Szkółka to inny świat, troski idą w dal i masz chwilę tylko dla siebie.Obcujesz z doniczkami, z których wyglądają nosy.
Krysiu masz rację .Moja mama nie może się doczekać, kiedy zawiozę ją na działkę
Tam nic ją nie boli, to lekarstwo na wszystko.Czekam z utęsknieniem na moment, kiedy będzie można spokojnie w sklepie zrobić zakupy.
Sabinko dziś sasanki mam zamiar dokupić, bo je uwielbiam.Zobaczymy ,czy w szkółce coś jeszcze zostało?
Aniu-anabuko wiosna puka do drzwi, cieszymy się z każdego kwiatka to fakt
Soniu dobrze dojrzałaś:) Malinkę sobie kupiłam sztuk jeden na moje włości
Wszyscy się ze mnie śmieją w rodzinie, że działkę chcę zrobić na ogrodzie.
A ja już posadziłam dwie porzeczki na pniu?idę w zaparte.
Tato mój bardzo pozytywny, mimo codziennej walki z chorobą potrafi się uśmiechać.
Ból jest okropnym doświadczeniem i wyczerpującym.Jak tylko pomyślę mam łzy w oczach.
Jak jest na rybach ze swoim najlepszym przyjacielem to wiem, że czuje się szczęśliwy, a ja wtedy jeszcze bardziej. To jak lekarstwo na całe wszechogarniające zło.
Jak ptaszyny w Twoim ogrodzie? U mnie ani jednego ptaszka nie ma.Dosłownie bezruch.
Brakuje mi tego.No ale jak się nie ma ani jednego drzewa to co tu począć?
Dorotko a dziękuję.Prymulka karbowana jeszcze się trzyma, wypuściła nowe pąki.
Tylko jej za zimno, czeka na cieplejsze dni.
Gosiu na szczęście masz pracę biurową.To zawsze lepiej niżby pracować w handlu z rzeszą niewychowanych ludzi.Wiem coś o tym bo sama miałam swego czasu do czynienia z typowymi Januszami ( przepraszam wszystkich Januszów)?.
Gosia w tym całym chaosie czasami są i lepsze i gorsze dni, ale się nie poddam.
Pozytywne myślenie?.
Alicjo mają przyjść cieplutkie dni, już za tydzień coraz cieplej także poszalejemy w ogrodach.
Duju w szkółce u Austina.
Ogrodniczka mnie wspiera...
A tymczasem kilka dni temu...
Zdrówka wszystkim życzę, trzymajmy się razem bezpiecznie:)
Wspaniałe pieski z tych naszych Yoreczków 
Tulipany słoneczne, cudne. 
Jest już bardzo duża.
. Mam w planach podział niektórych roślin i przesadzanie traw ale w takiej skale to nie ma sensu nawet 
Każdy pewnie czuje to samo co ty... My mamy przynajmniej nasze małe odskocznie, możemy wyjść pooglądać te wszystkie kwitnące cudności i zawsze humor się choć troszkę poprawi 
