Pochodzenie. Dotychczas poznano 275 gatunków tego rodzaju. Pochodzą one z tropikalnych dżungli Meksyku, Ameryki Środkowej, Peru i Brazylii. Występują też na Kubie i Jamajce.
Opis. Są to rośliny krzewiaste lub pnącza, a także rośliny bezłodygowe i zielne, tworzące lub nie tworzące korzeni powietrznych. Zawsze zielone, czasem pięknie aksamitne lub biało cętkowane liście mają różne kształty: nawet młode i starsze liście tego samego gatunku są tak różne, jakby nie należały do tej samej rośliny. Kwiatostan jest charakterystyczny dla rodziny Araceae- stanowi grubą kolbę otoczoną białą lub barwną pochwą. W uprawie pokojowej rośliny te czasami kwitną. . Niektóre gatunki wywarzają korzenie powietrzne, które służą głównie do pochłaniania pary wodnej powietrza, lecz mogą również wrosnąć w ziemię przekształcając się w prawdziwe korzenie. Należy obchodzić się z nimi delikatnie i usuwać jedynie w razie wyraźnej konieczności. Filodendrony są blisko spokrewnione z monsterą. Dobrze znana Monstera deliciosa czasem jest jeszcze sprzedawana pod swą starą nazwą Philodendron pertusum. Wiele gatunków filodendrona nadaje się tylko do ogrodów botanicznych lub specjalnych kolekcji, ponieważ są zbyt duże do mieszkań, a nawet amatorskich szklarni. P. erubescens - filodendron czerwieniejący - pochodzi z Kolumbii. Ma liście długości 40 cm, z wierzchu ciemnozielone. Kwiatostan (kolba) jest kremowobiały, otoczony czerwoną pochwą. Gatunek bardzo dekoracyjny, ponadto wytrzymały i długowieczny. Jego rozmiary można ograniczyć przez cięcie. Popularne są dwie odmiany: "Zielony Emerald" i "Czerwony Emerald". Obie są odporne na choroby. Pochodzenie gatunku P.ilsemannu nie jest znane. Jest to jedno z najpiękniejszych, dostępnych pnączy o pstrych liściach. Osiągają one do 40 cm długości i 15 cm szerokości, zwykle są lancetowate, biało-zielone (marmurkowate), o częściach zielonych ograniczonych kilkoma plamami. Jest to roślina wytrzymała i łatwa w uprawie, na pokrytym mchem pieńku na oknie. Potrzebuje stałej temperatury (zimą nie niższej niż 18°C) i wilgotnego powietrza. P.pandureaforme odznacza się dużym zróżnicowaniem liści dolne bywają podłużne, środkowe w kształcie skrzypiec, górne podzielone na dwie duże klapy lub ,"uszy", czasem przypominające liście Syngonium. Gatunek wytrzymały, znoszący suche powietrze w mieszkaniu. Powszechnie znane pnącze - P.scandens - filodendron pnący - pochodzi z Jamajki. Dawniej roślina ta nosiła nazwę P.cuspidatum. Można ją rozpoznać po sercowatych liściach. Młode liście są małe, starsze znacznie większe, osiągające nawet do 30 cm długości i 20 cm szerokości. Jest to piękne, mało wymagające pnącze nadające się do okrywania ścian. Potrzebuje niewiele światła. P.verrucosum - filodendron brodawkowaty - pochodzi z obszaru od Kostaryki do Kolumbii. Podobnie jak P.melanochrysum, ma duże liście z aksamitnym połyskiem, od góry oliwkowozielone ze szmaragdowozielonym obrzeżeniem, od spodu czerwonobrązowe. Niezwykłe ogonki liściowe, mogące osiągać do 50 cm długości, są pokryte brodawkowatymi naroślami. Wymaga gorącej, wilgotnej atmosfery, nawet zimą ponad 18°C.
Gatunki pnące o podzielonych liściach
P.elegans jest gatunkiem spotykanym wszędzie w tropikalnych rejonach Ameryki Południowej. Silnie rosnąca łodyga wytwarza wiele korzeni powietrznych. Odznacza się głęboko powcinanymi, nieco sierpowatymi liśćmi długości 60 cm i szerokości 30-59 cm, osadzonymi na przeszło półmetrowych ogonkach. Jest to piękna, mało wymagająca roślina. P.laciniatum - filodendron postrzępiony - pochodzi z Brazylii, ma nieco szorstkie ogonki liściowe długości 40-50 cm i duże, mniej lub bardziej trójkątne liście, nieregularnie powcinane i klapowane. Gatunek wytrzymały. P.squamiferum ma najwspanialsze ogonki liściowe ze wszystkich gatunków długości do 60 cm, czerwone i w młodości pokryte czerwonymi łuskami, które potem zielenieją. Łatwo zakwita, lecz potrzebuje do tego wysokiej temperatury.
Gatunki nie pnące się
P.bipinnatifidum pochodzi z Brazylii. Jego prosta łodyga dźwiga dość zwartą koronę liści, każdy opadający liść pozostawia wyraźny ślad na łodydze. Gatunek wytrzymały, lecz do uprawy w mieszkaniach nadają się jedynie młode rośliny, ponieważ potem osiągają zbyt duże rozmiary. P.martianum pochodzi z południowej Brazylii. Jego krótką, leżącą łodygę pokrywają długie, lancetowate, nieco skórzaste jasnozielone liście długości 35-65 cm. Liście te osadzone są na dętych ogonkach długości do 40 cm. Rośliny tego gatunku łatwo zakwitają, lecz szybko stają się zbyt duże do uprawy w mieszkaniach. P.selloum przypomina wyglądem poprzedni gatunek, lecz jest jeszcze większy. Oglądając jego liście pod światło można zauważyć liczne plamy lub paski. Nadaje się tylko do bardzo obszernych pomieszczeń, takich jak np. duże hale.
Miejsce uprawy. Wszystkie filodendrony nie znoszą bezpośredniego światła słonecznego, a lubią miejsca nieco ciemne. Pod żadnym pozorem nie należy wystawiać ich latem na zewnątrz. Gatunki o liściach czysto zielonych i ich odmiany zimą powinny przebywać w temperaturze 14-16°C. Roślinom o liściach pstrych lub aksamitnych trzeba zapewnić temperaturę ziemi co najmniej 18°C jest to dla nich bardzo ważne, ponieważ nie znoszą mieć tzw. "zimnych stóp". Gatunki te wymagają dużej wilgotności powietrza. Jest ona także wskazana dla filodendronów o liściach czysto zielonych.
Podlewanie. Filodendrony trzeba podlewać obficie od wiosny do sierpnia, potem oszczędniej, aby liście przestały rosnąć. Używać wody letniej, o pH 5-6,5.
Nawożenie. Nawozi się od kwietnia do sierpnia, gatunki silnie rosnące, duże co tydzień, mniejsze - co dwa tygodnie.(nawóz do roslin zielonych)
Przesadzanie. Większość filodendronów rośnie tak szybko, że trzeba je przesadzać każdej wiosny. Najlepiej używać nie przesianej ziemi liściowej zmieszanej z ziemią darniową, przekompostowanym obornikiem i gruboziarnistym piaskiem. Często dodaje się również granulowanego polistyrenu, aby mieszanka ta była cieplejsza i bardziej sypka. Jednakże filodendron jest tak wytrzymałą rośliną, że będzie bardzo dobrze rósł nawet w zwykłej ziemi doniczkowej. Nadaje się też dobrze do uprawy hydroponicznej.
Cięcie. Filodendrony powinny być od czasu do czasu przycinane, szczególnie młode rośliny o cienkich pędach - poprawia to ich rozkrzewienie i zapobiega zbyt szybkiemu wzrostowi pnączy.
Rozmnażanie. Większość filodendronów rozmnaża się przez sadzonki pędowe (z wierzchołków albo kawałków pozostałej części) lub przez podział. Młode rośliny wyrastające z odrostów korzeniowych, należy oddzielać razem z ich korzeniami powietrznymi, silniejsze rośliny powinny być rozmnażane przez odkłady powietrzne. Można je również rozmnażać wysiewając świeże, dobrze kiełkujące nasiona.
Choroby i szkodniki. Odpowiednio pielęgnowane filodendrony rzadko bywają atakowane przez choroby i szkodniki. Brązowiejące wierzchołki liści wskazują, że ziemia jest zbyt sucha lub zbyt zasadowa.
