Tak bardzo podobały mi się zdjęcia tej róży prezentowane na forum, że postanowiłam ją kupić ( zdj. 1 ). Nie spodziewałabym się, że w tak krótkim czasie z maleństwa wyrośnie olbrzym. Początkowo rosła bez jakiejkolwiek podpory. W kolejnym roku dostała do podpory obelisk ( taki z marketu). Mówiono mi na forum, że owa podpora na Louisa nie nadaje, że ta róża potrzebuje dużo miejsca, ale mnie się wydawało, że ona już jest duża i większa nie będzie. Tak to już jest, gdy nie chce się słuchać mądrzejszych! Kolejny rok i tym razem porządna, 2 metrowa duża pergola stanęła, by wspomóc Louisa. A co się człowiek, czyli M. namęczył, żeby ją wyjąć z obelisku, to nie wspomnę, a co się poranił, to jego. W końcu się udało. Mając na czym się wesprzeć, Louis ( nie M. ) rósł, rósł i rósł. Niektóre pędy na pewno osiągnęły 3 m. Pięknie się chyliły, bezwstydnie właziły na stojącego u jej boku cisa. Z tą wielkością miałam jednak problem. Plamistość tak bardzo go zaatakowała, że nie nadążyłam obrywać porażonych liści. Kiedy na chwilę odpuściłam, choroba rozszalała się na dobre. Pażdziernik był już bezlistny.
No ale wcześniej różyczka ta dostarczyła mi nieco rozkoszy - słodkiej rozkoszy! Z jej płatków zrobiłam dżemik czy też konfitury. A jak pachniały! Jakie smakowite! Palce lizać! Oczywiście nie każdy lubi tego typu słodkości, w moim domu tylko ja! I dobrze!
Pamiętam, jak mówiłam M., że wyjątkową różą jest Eden Rose. No i mój kochany Mężuś pewnego dnia w szkółce Akademii Rolniczej w podpoznańskim Kórniku zakupił tę własnie różyczkę. Na szczęście nie zwrócił uwagi, że w nazwie pojawiło się słowo: Mini. Najpierw M. dostał ochrzan, że nie patrzy na nazwy, a potem całusa, że taką śliczną różę kupił. Na drugim zdjęciu pokazana jest niemal w całości, można więc sobie wyobrazić, jaka była malutka. Taka właśnie została zakupiona. Początkowo nie ujęła mnie swoimi drobnymi kwiatkami, brak zapachu dodatkowo potęgował wątpliwości. Ale już w drugim roku pokazała, że śmiało może królować w każdym ogrodzie. Bardzo szybko się rozrosła, wypuszcza ciągle nowe mocne, długie pędy, a każdy z nich oblepiony jest kwiatem. Czy złapała plamistość? Ano złapała, ale chorowała znacznie słabiej niż Louis i wszystkich liści nigdy nie zgubiła. Starając się, by wyglądała jak najpiękniej, popełniłam jednak błąd, który skutkował obumarciem dwóch potężnych pędów. Mianowicie zamiast przywiązać je do pergoli specjalnymi plastikowymi wiązaniami, użyłam drutu, który zwyczajnie okaleczył roślinę. Za głupotę trzeba płacić! 
Bujnęła następnej wiosny, przybrała książkowe rozmiary, ładnie kwitła i co ważne - pachniała oszałamiająco! Tę różę należałoby sadzić w naszym bezpośrednim sąsiedztwie . Zapach mocny, upajający! Następnego dnia postanowiła nic sobie nie robić z książkowych wymiarów i zaczęła piąć się w górę. Pod koniec sezonu mnie przerosła. A jak!Rożnie obok róży o kolorze żółtym. Cudna z nich para! Mimo, że dopiero dwa lata mnie cieszy, to uż wiem, że jedna z tych, które trzeba mieć. Jeśli wymarznie, na pewno kupię kolejną.
co to jest ?
