anulab pisze:Jeżeli jest tak jak piszecie,że wyłącznie warunki decydują o słodyczy lub jej braku,...
Powiedzmy, że dostosowanie odmiany do warunków uprawy ma podstawowe znaczenie.
Odmiany są różne, tak jak różne są warunki uprawy. Do tego dochodzą inne czynniki. Jest ich bez wątpienia wiele. Wymienię niektóre: plenność, wczesność, wrażliwość na niedostateczne zapylenie, komercyjność uprawy ( czy się odmiana nadaje do marketu - czyli ładna, jednolita w wielkości, choć nie koniecznie smaczna, bo w markecie kupujemy wzrokiem) itd.
Mam wrażenie, że my powinniśmy się rzucać na odmiany wczesne ( a więc nie koniecznie Emir ) i dostosowane do warunków krajowych. Odmiany wczesne nie dają dużego plonu, ale dość szybko zapełniają ten "magazyn" ( czyli owoc ) owym cukrem, który produkują liście. Dzięki wczesności zdążą dojrzeć zanim grzyby zniszczą liście.
U mnie panują warunki mniej sprzyjające, rozwojowi grzybów na liściach, bo mam piach, coroczną suszę i jestem leniwy ( podlewanie).
Tu zaznaczę, że leniuch ze mnie jest taki nie do końca, bo jak już podlewam, to porządnie i wodą którą wcześniej wlałem do dwóch taczek, beczki, lub z oczka wodnego ( z ostatniego rzadziej, bo się trzeba schylać ), a więc nie jest to zimna "kranówa" z węża. Zimna woda, zwłaszcza wieczorem sprzyja rozwojowi grzybów, bo czas wysychania jej się wydłuża, za to czas kiełkowania zarodników jest na tyle krótki, byśmy w jedną ciepłą lipcowo-sierpniową noc obudzili się z zainfekowanymi liśćmi melonów. W dodatku jeszcze nic nie wiedząc, bo "dziurki i plamki" zrobią się nam później, to znaczy, gdy już będzie za późno.
Dodam, że moje doświadczenia z fungicydami ( na grzyby) są złe, bo podstawowe oparte na miedzi, czy siarce, są szybko zmywane ( choć na ogół wielokrotnie bezpieczniejsze dla zdrowia), zaś systemiczne trzeba stosować zapobiegawczo ( a to bardzo niezdrowo ), bo opisy typu: " działa w 48 godzin po infekcji" u mnie się nigdy nie sprawdziły i traktuję to naprawdę jak "literaturę braci Grimm".
Również częste podlewanie to nic dobrego
Melonom nie służy powiedzenie "Pijąc sami, pamiętamy o kwiatkach", bo nam w dwa tygodnie zgniją, czyli wcześniej niż nasza wątroba!
Anulab
anulab pisze:...dlaczego miałam odmiany słodkie lub nie słodkie,nie było różnic w ramach tej samej odmiany...
Odpowiedź zawiera się w moim poście poprzednim i powyżej. Roślina nie robi sobie "abrakadabra, hokus pokus " i już ma z wody i dwutlenku węgla ów cukier. Ona go wytwarza. Na to potrzebuje jeszcze czasu i światła!
Posadzisz w cieniu - błąd. Wybierzesz złą odmianę nie dostosowaną do Twoich warunków - błąd. Pozostawisz na jednej roślinie 10 zawiązków owoców - błąd. Podlewać będziesz na siłę - błąd. Itd.
Nawet ta sama roślina będzie miała w poszczególnych owocach różną ilość cukru. Przecież gdy pierwsza połowa owoców trafi w dobrą lipcowo - sierpniową pogodę, w dodatku w momencie długiego dnia, to ta następna druga połowa owoców ma już ciężej. Dzień sierpniowo - wrześniowy jest krótszy, chłodniejszy. Musi to nadrobić, a na to potrzebuje czasu. Jeszcze gorzej
ma trzecia połowa owoców, bo dzień jest jeszcze krótszy, jest jeszcze zimniej, a grzyby w swoim żywiole. Ale najgorzej jest z czwartą połową owoców... Eee! Co tam Wam będę gadał...
. Ja właśnie konsumuję melona zielonego Piel de Sapo (z targu)...i muszę stwierdzić, że mimo iż zapachu nie miał żadnego (słaby po przekrojeniu) i twardawy, czyli nie do końca dojrzały to zaskakująco słodki. 
(ale i tak się zastanawiam czy nie posadzić więcej arbuzów niż melonów, bo po prostu kocham arbuzy 
)
Za jakiś czas założę tę stronę ze swoim ogrodem, to można będzie swobodniej porozmawiać.
(nie żebym podpuszczała 
