Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych - BAZA

[Janusz100]

ROJNIKOWIEC CIERNISTY
Orostachys spinosa





Roślina górska ozdobna z uwagi na okazałe rozety liściowe podobne do rojników, średnicy od 1 do 10 cm. ..."cenna roślina do ogrodów skalnych ...i kolekcji sukulentów"...25/
Tworzy kolonie licznych, skupionych rozet liściowych. Liście ma szarozielone, lancetowate, mięsiste z kolczastymi końcami zebrane w rozety.Dorosła rozeta wydłuża się w smukły kwiatostan. Pędy kwiatostanowe wysokości 10-20 cm są nierozgałęzione, ulistnione. Kwiatostan kłosokształtny. Po kwitnieniu rozeta usycha. Roślina tworzy wiele rozetek potomnych na rozłogach.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 11, 14, 17, 25.
T-3 Średnio wymagająca

Wysokość 5-20 cm
Szerokość 15 cm
Kwitnie VII-VIII
Kolor zielonkawy, żółtozielony, białożółty
USDA 5

Rośnie w szczelinach skalnych i na suchych skalistych zboczach w Azji Centralnej i Wschodniaj od Ałtaju, Tybetu, Mongolii do Korei na wysokości 900-2900 m.npm.
Stanowisko słoneczne, umiarkowanie wilgotne, ciepłe.
Gleba przepuszczalna, mineralna, kamienisto piaszczysto gliniasto żwirowa, uboga.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir kamienny 1 : 1 : 1 + drenaż
Odczyn obojętny
Wymagania Nawozić wiosną nawozem wolnodziałającym. Zimą sucho (daszek)
Rozmnażanie Podział oddzielanie rozetek przybyszowych - łatwo. Siew nasion.
Zastosowanie roślina ozdobna do ogrodów skalnych, na słoneczne półki, ukośne szczeliny, pojemniki, zielone dachy. Ładnie wygląda w towarzystwie innych sukulentów.

[Janusz100]

SZACHOWNICA PIRENEJSKA
Fritillaria pyrenaica





Roślina cebulowa o pokroju wzniesionym i ozdobnych, interesująco wybarwionych kwiatach. Tworzy kępy.
Liście odziomkowe ma lancetowate, wąskie, niebieskozielone, długoogonkowe. Łodygi kwiatowe, wzniesione, nierozgałęzione, ulistnione.
Liście łodygowe siedzące. Kwiaty pojedyncze, szerokodzwonkowate, zwisłe, długości 3-4 cm, sześciopłatkowe o wywiniętych płatkach.
Kwiaty z wierzchu są czekoladowe z niezbyt wyrażną kratką, wewnątrz zielonkawożółte. Wszystkie części rożliny, zwłaszcza cebule są trujące.

Wysokość 15-30 cm(40cm)
Szerokość 20-30 cm
Kwitnie IV-VI
Kolor czekoladowy
USDA 5

Ocena ** AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna Polecana przez 6, 17, 24 .
T-2 Łatwa w uprawie

Rośnie na podgórskich łąkach, górskich skalistych zboczach, jasnych lasach, polanach na glebach wapiennych na wysokości 450-2000m.npm. w Pirenejach - Hiszpanii, Francji.
Stanowisko słoneczne w południe osłonięte do umiarkowanie zacienionego, umiarkowanie wilgotne (latem - suche), ciepłe.
Gleba przepuszczalna, normalna, piaszczysto ilasto gliniasta, próchnicza, żyzna. Łatwa w uprawie na przeciętnej glebie ogrodowej.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir kamienny 1 : 1 : 1
Odczyn obojętny do zasadowy. Lubi lekko zasadowy.
Wymagania Sadzić jesienią na głębokość równą trzykrotnej wysokości cebuli w odległości czterokrotnej jej średnicy. Co 4-5 lat dzielić i przesadzać. Podlewać w okresie wzrostu, po kwitnieniu zaprzestać. Nawozić słabym nawozem organicznym jesienią oraz gdy pojawią się liście. Ogławiać. Liście usuwać dopiero gdy uschną.
Rozmnażanie Podzial - cebule przybyszowe - latem co kilka lat - łatwo. Siew - jesienią. Kwitnie po 4-5 latach.
Zastosowanie Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, między krzewami. Nadaje się na kwiat cięty.
Etymologia Nazwa rodzaju z języka łacińskiegoi od "fritillus" prawdopodobnie pochodzi od szachownicy. Nazwa gatunku "pyrenaica"
od siedliska roślin w Pirenejach.

[Janusz100]

GOŻDZIK LODOWCOWY
Dianthus glacjalis Syn.G. lodnikowy





Bylina wysokogórska, zimozielona z mocnym korzeniem palowym. Tworzy niskie, gęste kępki. ..."Najmniejszy, najbardziej wysokogórski spośród naszych gożdzików"...
Liście ma bardzo wąskie, sztywne, soczyściezielone, zebrane w gęste rozetki. Łodygi krótkie w zasadzie ukryte w rozetkach liści. Kwiat zwykle pojedynczy, siedzący, różowoczerwony, średnicy 1,5-1,8 cm. Kwiat pięciopłatkowy. Płatki kwiatowe na szczycie płytko ząbkowane, z pięcioma ząbkami. Roślina rodzima.Hale, murawy naskalne, piargi, brzegi potoków.

Wysokość 3-10 cm
Szerokość 10 cm
Kwitnie (VI) VII-VIII
Kolor ciemnoróżowy do purpurowoczerwony
USDA 5

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 7/ 8, 11, 24, 26.
T-3 Średnio wymagająca. Wg. Z.Rehacka - trudna w uprawie.

Rośnie na murawach naskalnych zarówno na podłożu wapiennym jak i granitowym na wysokości 1400-2900m.npm. w Alpach Wschodnich, Karpatach. W Polsce wyłącznie w Tatrach.
Stanowisko słoneczne w południe osłonięte - wystawa wschodnia lepiej północny stok skalniaka. Roślina światłolubna ale nie ciepłolubna. Stanowisko dość wilgotne, chłodne do zimnego.
Gleba przepuszczalna, normalna do mineralnej, próchniczo żwirowo kamienista, zasobna w humus.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir kamienny : grys 1 : 1 : 1 : 0 lub 1 : 1 : 1 : 1 + drenaż
Odczyn lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy. Roślina tolerancyjna na odczyn. Wg. innych żródeł lekko kwaśna.
Wymagania Roślina nie znosi wysokich temperatur, w lecie należy ją chronić przed upałem. Zimą sucho (daszek)
Rozmnażanie Siew bezpośrednio po zbiorze nasion do gruntu na miejsca stałe. Łatwo. Podział kępek.
Zastosowanie Roślina ozdobna do ogrodów skalnych i alpinariów. Podlega ścisłej ochronie gatunkowej w Polsce rośnie tylko w Tatrach tylko na ok. 50 stanowiskach.
Etymologia Nazwa "Dianthus" pochodzi od greckich słów "Dios" = bóg oraz "anthos" = kwiat. Inaczej - kwiat boga, niebiański kwiat , kwiat Jowisza. Nazwa gatunku z.łac. glacies = lód, z uwagi na siedliska w których występuje, kojarzonych z lodem.

[Janusz100]

ZROSTKA SIEDMIOGRODZKA
Symphyandra wanneri Syn. C.wanneri, Z. Wannera

https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25

Bylina górska, niezimozielona o pokroju kępiastym i ozdobnych kwiatach. Roślina kwrótkowieczna, zazwyczaj uprawiana jako roślina dwuletnia. W pierwszym roku wytwarza rezetę liści odziomkowych, z niej w roku następnym wyrasta łodyga kwiatostanowa. Kwitnie bardzo obficie i po kwitnieniu zamiera, ale pozostawia bardzo wiele nasion a w sprzyjających warunkach wysiewa sie sama. Łodygi ma wyprostowane, przebarwione czerwonawo, rozgałęzione, ulistnione. Liście są ciemnozielone, owłosione, lancetowate, ostro ząbkowane, dolne ogonkowe osadzone w odziomkowych rozetach, łodygowe, mniejsze, siedzące. Kwiaty, długości 2 - 3,5 cm są w kształcie wydłużonych, rurkowatych dzwonków, koloru fioletowoniebieskiego, zwisające. Kwiaty zebrane są w szczytowe lub boczne rozgałęzione wiechy złożone z wielu zwisających kwiatów. Roślina wywołująca alergiczne podrażnienia skóry. Rozmnaża się przez obfity samosiew.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1, 10, 11, 25.
T-1 Bardzo łatwa w uprawie.

Wysokość 10-25 cm
Szerokość 20-30 cm
Kwitnie V-VII (VIII)
Kolor fioletowoniebieski (biały)
USDA 6

Rośnie w górach w cienistych górskich lasach i na skałach na wysokości ponad 1000 m.npm. w Północnych Bałkanach w Serbii, Bośni, Macedonii, Rumunii i Bułgarii.
Stanowisko słoneczne w południe osłonięte lub lekko ocienione z rozproszonym światłem, umiarkowanie wilgotne.
Gleba przepuszczalna, normalna do mineralnej, piaszczysto próchniczo żwirowa, żyzna.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir : grys 1 : 1 : 1 : 0 lub 1 : 1 : 1 : 1 + drenaż
Odczyn pH 6 - 7 obojętny
Wymagania Nie przesadzać. Zbierać nasiona i wysiewać corocznie lub chronić samosiew. Nawozić kompostem lub nawozem wolnodziałającym wiosną. Zimą lekko okrywać, zwłaszcza w bezśnieżne zimy.
Rozmnażanie Siew do gruntu jesienią lub III-IV po stratyfikacji. - łatwo. Samosiew.
Zastosowanie Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, alpinariów, pojemników.
Etymologia Nazwa rodzaju od dwóch greckich słów "symphio" = rośnie razem i "andros" = pylniki. Pylniki zrośnięte w rurkę z pręcikami.

[Janusz100]

ZROSTKA ZWISŁA
Symphyandra pendula Syn. C.antyqua, C.ossetica





Bylina górska, niezimozidelona o pokroju kępiastym i ozdobnych kwiatach. Krótkowieczna, zazwyczaj uprawiana jako dwuletnia. W pierwszym roku wytwarza odziomkowe rozety liści, w następnym łodygi kwiatostanowe. Kwitnie bardzo obficie, że często po kwitnieniu zamiera pozostawiając dużo nasion a w sprzyjających warunkach samosiew. Korzenie ma mięsiste. Łodygi są wyprostowane,nieco rozgałęzione, ulistnione. Liście ma owalne w kształcie serca, jasnozielone, owłosione, powcinane, drobne. Dolne liście są długoogonkowe im
wyżej tym sa bardziej lancetowate, ząbkowane Kwiaty długości 3-5 cm, dzwonkowate, pojedyncze, wyrastające z kątów liści, podobne do kwiatów dzwonków. Kwiaty pięciopłatkowe zebrane są w wiechowate, zwieszone kwiatostany kwitną na całej długości pędu. Roślina toksyczna, wywołuje alergie.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1, 11, 25.
T-2 Łatwa w uprawie.

Wysokość 30- 50 cm
Szerokość 50 cm
Kwitnie VI-VII (VIII)
Kolor biały (kremowobiały, bladoniebieski)
USDA 5, 6

Rośnie na obszarach górskich, wzgórzach, lasach, na łąkach i innych suchych miejscach w Bałkanach po Kaukaz i Zakaukazie.
Stanowisko słoneczne do światła rozproszonego (wystawa wschodnia lub zachodnia) , umiarkowanie wilgotne. W półcieniu kwitnie mniej obficie.
Gleba przepuszczalna, normalna do mineralnej, piaszczysto próchnicza, żyzna.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir : grys 1 : 1 : 1 : 0 lub 1 : 1 : 1 : 1 + drenaż
Odczyn pH 6,5 - 7,8 obojętny, lekko zasadowy.
Wymagania Nie przesadzać. Wiosną nawozić kompostem lub nawozem dla roślin kwitnących. Zimą w bezśnieżne zimy okrywać.
Rozmnażanie Siew jesienia na miejsca stałe lub wiosną w V po stratyfikacji - bardzo łatwo. Samosiew.
Zastosowanie Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, naturalistycznych, na obwódki, rabaty bylinowe. Nadaje się na kwiat cięty.
Etymologia Nazwa rodzaju od dwóch greckich słów "symphio" = rośnie razem i "andros" = pylniki. Pylniki zrośnięte w rurkę z pręcikami. Nazwa gatunku "pendula " = wisi, z uwagi na zwisające kwiaty.

[Janusz100]

SKALNICA DŁUGOLISTNA
Saxifraga longifolia





Niska, zimozielona roślina górska ozdobna z uwagi na duże rozety liściowe i nietypowy kwiatostan. Należy do grupy skalnic inkrustowanych z sekcji Lingulatae. Często nazywana królem skalnic z uwagi na to że ma największe rozety z wszystkich skalnic.
Liście ma zielonopurpurowe, posrebrzane, inkrustowane wapnem, długie, wąskie, sztywne, bardzo liczne, zebrane w odziomkową pojedynczą, symetryczną płaską i dużą rozetę średnicy do 15 cm (w uprawie ogrodowej nawet do 30 cm). W odróżnieniu do wszystkich innych gatunków skalnic, nie tworzy ona rozet potomnych. Pojedyncza rozeta rozrasta się przez kilka lat, 3- 4 rech, zanim zakwitnie. Wówczas z rozety wyrasta łodyga, łukowato wygięta, silnie rozgałęziona, złożona z setek kwiatów średnicy do 1,5 cm, zebranych w stożkowatą wiechę. Na jednej gałązce wiechy kwiatostanowej usytuowanych jest 5-15 kwiatów. Kwitnie dłudo - 2 miesia. Po przekwitnieniu rozeta zamiera. Jest to roślina monokarpiczna.
Łatwo krzyżuje się z innymi skalnicami dlatego trzeba ją izolować, by uzyskać z siewu czysty gatunek. Mieszańce mogą być również bardzo wartościowymi roślinami skalnymi, bo chociaż mają mniejsze rozety, ale tworzą rozety przybyszowe - nie są roślinami monokarpicznymi.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1, 5, 10, 11, 17. Mieszaniec "Tumbling Waters" unawany jest przez RHS za bardzo dekoracyjną roślinę skalną.
T-3 Średnio wymagająca.

Wysokość 20-30 cm (60 cm)
Szerokość 20-30 cm
Kwitnie V-VI (VII)
Kolor biały, kremowy
USDA 5 wg. innych żródeł 6

Rośnie na stromych klifach, urwiskach w pozycji pionowej, w szczelinach skał wapiennych na wysokości 700-2400 m.npm. w Pirenejach, Południowej i Wschodniej Hiszpanii oraz w Afryce w górach Atlas. Endemit Pirenejski.
Stanowisko słoneczne ale w południe osłonięte do umiarkowanie cienistego (wystawa wschodnia lub pólnocno wschodnia), umiarkowanie wilgotne, chłodne.
Gleba przepuszczalna, normalna, piaszczysto ilasto żwirowa, umiarkowanie żyzna, wapienna.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1 : 1 : 1 + drenaz + Ca
Wymagania. Sadzić w szczelinie między kamieniami, najlepiej z rozetą w pozycji pionowej. Kwitnie wówczas od samej podstawy. Podlewać, tak by podłoże było stale umiarkowanie wilgotne w czasie wegetacji. Roślina nieodporna na suszę, ale nie znosi stagnującej wody. Czysty gatunek wymaga corocznego wysiewu nasion dla zapewnienia ciągłości kwitnienia (roślina monokarpiczna).
Rozmnazanie Gatunek wyłącznie przez siew jesienią do gruntu lub wczesną wiosną po stratyfikacji. Kiełkuje 1- 3 miesiace. Kwitnie po 3-4 latach. Mieszańce - również przez podział.
Zastosowanie Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, alpinariów i pojemników.
Odmiany
"Tumbling Waters" - jest mieszańcem z S.calosa i nie jest monokarpiczny, ma więcej niż jedną rozetkę nieco mniejszą od gatunku.
Nagrodzony AGM RHS.
Etymologia Nazwa "Saxifraga" pochodzi od łacińskich słów "saxum" = kamień i "frango" = złamać
i wskazuje na zastosowanie do leczenia kamieni nerkowych. Wg. innej interpretacji pochodzi od "saxum"= ,kamień i "frago" = przerwa z uwagi na to, że rośnie na skałach w szczelinach skalnych. Nazwa logifolia = długolistna.

[Janusz100]

ANAFALIS GÓRSKI
Anaphalis alpicola Syn. A.





Niska bylina górska o pokroju krzaczastym, ozdobnych szarozielonych liściach i efektownych kwiatach podobnych do kocanek. Tworzy kępy.
Liście ma lancetowate, miękkie, srebrzystoszare, filcowate, siedzące zebrane w odziomkowe rozety. Z kęp wyrastają krótkie, owłosione łodygi kwiatostanowe. Kwiaty średnicy do 1 cm, dzwonkowate, zebrane są w gęste, płaskie główki usytuowane na szczycie łodyg.Kwiaty
otoczone są łuskowatymi podkwiatkami koloru białoróżowch do czerwonobrązowych. Rośnie bardzo powoli. Samosiew.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna
T-2 Łatwa w uprawie

Wysokośc 10-20 cm
Szerokość 15 cm
Kwitnie (VI) VII-VIII (IX)
Kolor białoróżowy
USDA 5

Rośnie na zboczach gór na podłożu skalistym w Japonii na Hokaido i Honsiu.
Stanowisko słoneczne do lekko ocienionego. Pół dnia w słońcu ale w południe ocienione. Stanowisko suche do umiarkowanie wilgotnego, Roślina odporna na suszę. Nie lubi nadmiernej wilgotności.
Gleba przepuszczalna, normalna, lekka, piaszczysto żwirowa, przeciętna, wapienna.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
Odczyn zasadowy do obojętnego.
Wymagania Kępy dzielić co kilka lat i przesadzać. Ściółkować wokół rośliny żwirkiem. Nawozić nawozem wolnodzialającym lyb kompostem. Ogławiać (samosiew). Przycinać nisko.
Rozmnażanie Podział IV/V lub VIII/IX - łatwo. Siew jesienią lub III-V po stratyfikacji. Samosiew.
Zastosowanie Roślina ozdobna, okrywowa do ogrodów skalnych, na kwiat cięty i suche bukiety, do pojemników. Ładnie wydląda w towarzystwie Aster dumosus, Campanula glomerata, Nepeta lub na tle paproci.
Etymologia "Anaphalis" nazwa grecka oznaczająca nieśmiertelność. "Alpicola" z łacińskiego Alp i colo= górska, alpejska.

[Janusz100]

WIERZBA ŻYŁKOWANA
Salix reticulata



ssp.nivalis

Niska arktyczno górska krzewinka szpalerowa , niezimozielona o ozdobnych liściach. Tworzy zwartą darń. Jeden z najmniejszych gatunków wierzby...." Jedna z najatrakcyjniejszych wierzb do ogrodu skalnego"... 10/Roślina hal i muraw naskalnych.
Gałązki ma płożące się po ziemi i zakorzeniające się, brązowoczerwone, ulistnione. Liście krótkoogonkowe, , prawie okrągławe, skórzaste, grube, na brzegach lekko podwinięte z wierzchu ciemnozielone z wgłębioną siatką nerwów, spodem białawe z wystającą siatką żyłek, długości do 5 cm. Liście pokryte są woskiem, młode liście są owłosione, z biegiem czasu tracą włoski. Kwiatostany ma kłosowate (kotki), gęste, wielokwiatowe na szypułkach wyrastających z kątów liści na szczytach gałązek. Kwiatostany ma wyprostowane, wzniesione. Pojedyncze kwiaty otoczone są czerwonawymi, łuskowatymi przysadkami. Roślina niezimozielona, gubi liście na zimą. Rośnie wolno. Roślina rodzima. Relikt polodowcowy. Tworzy mieszańce.

Ocena ** AGM 1993. Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 6/ 7/10/ 17/ 26/.
T-2 Łatwa w uprawie

Wysokość 8-12 cm
Szerokość 10-30 cm (50 cm)
Kwitnie VI-VII (VIII)
Kolor żółtoczerwony
USDA 2

Rośnie na skałach, półkach, murawach naskalnych i piargach na podłożu wapiennym, wilgotnym na miejscach z długo zalegającą pokrywą śnieżną na obszarach arktycznych w tundrach Europy, Ameryki Północnej i Azji Północnej oraz górach -Karpaty, Alpy, Pireneje, Macedonia na wysokości od 0 do 3500 m.npm. W Polsce występuje w Tatrach i na Babiej Górze.
Stanowisko słoneczne do umiarkowanie półcienistego ( wystawa wschodnia lub północna) umiarkowanie wilgotne do wilgotnego, chłodne. Najlepiej rośnie w iejscach wilgotnych na brzegach oczek wodnych.
Gleba przepuszczalna, normalna, cięższa, ilasto gliniasto piaszczysta, żwirowa, wapienna
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
Odczyn pH 5,6 - 7,8 Lubi odczyn zasadowy.
Wymagania Wokół rośliny ściółkować żwirkiem wapiennym dla zabezpieczenia korzeni przed przesuszeniem. Podlewać w czasie suszy. W sąsiedztwie rośliny nie sadzić roślin, które mogą ja zacieniać.
Rozmnażanie Ukorzenianie półzdrewniałych sadzonek w jesieni lub zdrewniałych latem.
Zastosowanie Roślina ozdobna, opkrywowa do ogrodów skalnych, ogrodów żwirowych i pojemników.
Etymologia Nazwa rodzaju "salix" to starożytna nazwa wierzby. Nazwa niewiadomego pochodzemnia, może pochodzić od celtyckiego
"Sal" i "Lis" - w pobliżu wody. Reticulata z łacińskiego = żyłkowany, siatkowany z uwafi na fakturę liścia.

[Janusz100]

WIERZBA SZKOCKA
Salix x boydii Syn Salix "Boydii", Wierzba Boyda.





Niski, karłowaty krzew o zwartym, wyprostowanym pokroju i atrakcyjnych, owłosionych liściach. Nadaje się do ogrodu skalnego jako naturalne bonsai, którego nie trzeba formować. ..."Jest faworytem miłośników ogrodów skalnych"... 10/
Ma pędy grube, wyprostowane, owłosione, z czasem powykrzywiane i sękate. Liście skupione są na wierzchołkach pędów, siedzące sercowate u nasady. Liście są drobne, okrągławe z płytkim wcięciem na wierzchołku, szarozielone, gęsto owłosione z wyrażnymi nerwami. Kotki ma nieliczne i niepozorne. Rośnie wolno. Roczny przyrost ok.3 cm.

Ocena ** AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 6/ 10/ 17/.
T-3 Średnio wymagająca.

Wysokość 15-30 cm ( 90 cm po wielu latach)
Szerokość 15-20 cm
Kwitnie IV-V
Kolor zielonkawy, żółtawy
USDA 5

Naturalny mieszaniec Salix lanata i Salix reticulata. Znaleziony przez dr. Wiliama Boyda, lekarza, miłośnika roślin w górach Angus w Szkocji.
Stanowisko Słoneczne w południe osłonięte ( wystawa wschodnia ), umiarkowanie wilgotne, chłodne.
Gleba przepuszczalna, normalna, cięższa, ilasto gliniasto piaszczysta. Nie wysychająca latem. Nie lubi gleb piaszczystych i suchych.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir kamienny 1 : 1 : 1
Odczyn pH 4,5 - 8,0 . Lubi obojętny.
Wymagania W surowe, bezśnieżne zimy, młoda roślina może być uszkadzana.
Zastosowanie Ozdobna roślina skalna przeznaczona na eksponowane miejsca w ogrodzie skalnym, ogrodzie wrzosowiskowym i do pojemników.
Etymologia Nazwa rodzaju "salix" to starożytna nazwa wierzby. Nazwa niewiadomego pochodzemnia, może pochodzić od celtyckiego "Sal" i "Lis" - w pobliżu wody. Nazwa gatunku "boydii" od nazwiska lekarza Williama Boyda, który ją znalazł z górach Angud w Szkocji.

Inne gatunki wierzby nagrodzone przez RHS :
Salix helvetica Wierzba szwajcarska kulisty krzew wysokości 50-100 cm **AGM 1993
Salix lanata Wierzba wełnista 50-100 cm **AGM 1993

[Janusz100]

ARNICA RYDBERGA
Arnica rydbergii





Amerykański, górski niski gatunek arniki. Bylina niezimozielona o ozdobnych liściach i kwiatach.
Z głęboko zakorzenionych kłączy wyrastają jeden do kilku pionowo wzniesionych łodyg. Liście ogonkowe długości 4-7 cm są wyrażnie 3-5 nerwowe z brzegami od całych do lekko, ostro ząbkowanych. Liście odziomkowe zebrane są w rozety, po kilka par, szeroko rozstawione. Kwiaty na szczycie łodyg,pojedyncze, podobne do kwiatów stokrotki, tylko żółte z żółtymi pręcikami. Kwiaty mają 6-12 szerokich płatków.
Kwiaty i łodygi sa delikatnie owłosione.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna.
T-2 Łatwa w uprawie, chociaz rzadko uprawiana w ogrodzie.

Wysokość 15-30 cm
Szerokość 15 cm
Kwitnie (VI) VII-VIII
Kolor żółty
USDA 4

Rośnie na górskich suchych łąkach, skalistych zboczach na obszarach górskich na wysokości 1200-3400 m.npm. od Zachodniej Kanady - Brytyjska Kolumbia do zachodnich stanów USA - Alaska, Oregon, Utah, Colorado, Nevada.
Stanowisko słoneczne, umiarkowanie wilgotne zwłaszcza wiosną. Po przekwitnięciu suche.
Gleba przepuszczalna, normalna, piaszczysto gliniasta, bogata w próchnicę, kwaśna.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir kamienny + drenaż
Odczyn kwaśny.
Wymagania Wiosną stanowisko dość wilgotne - podlewać. Na terenach nizinnych póżnym latem są podatne na gnicie. Po kwitnieniu ogławiać.
Rozmnażanie Podział kłączy wiosną lub po kwitnieniu - łatwo. Siew - trudno - wschodzi długo.
Zastosowanie Roślina ozdobna do ogrodów skalnych.
Etymologia Pochodzenie nazwy rodzaju "Arnica" jest mało znane, prawdopodobnie pochodzi z języka arabskiego, ale bardziej prawdopodobnie z łacińskiego i greckiego "ptarmique"= kichać. W XVI wieku była używana jako tabaka do nosa.

[Janusz100]

TOJEŚĆ JAPOŃSKA
Lysimachia japonica var.Minutissima





Karłowa, bardzo niska bylina górska o ozdobnych liściach i kwiatach. Rośnie prawie płasko na ziemi tworząc naziemne, ścielące się gęste, bujne dywany.
Łodyżki ma cienkie, czerwonobrązowe, ulistnione. Liście naprzemienne, drobnr, owalne, soczyście zielone. Kwiaty ma siedzące, w kształcie kubków, gwiażdziste, żółte po kilka na końcach łodyg. Rozrasta sie przez rozłogi, ukorzenia się w każdym międzywężlu, ale rośnie stosunkowo wolno i nie jest zbyt ekspansywna. W naszych warunkach klimatycznych traci liście na zimę.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez Z.Rehacka
T-2 Łatwa w uprawie

Wysokość 2-5 cm
Szerokość 30-45 cm
Kwitnie (V) VI-VII (VIII)
Kolor żółty
USDA 5

Rośnie w górach na skałach krzemianowych na wysokości do 1900 m.npm na wyspie Yokushima w Japonii.
Stanowisko słoneczne, ale w godzinach od 10-16 zacienione do pstrokatego cienia drzew lub krzewów, stale umiarkowanie wilgotne do wilgotnego, chłodne. Toleruje mokrą glebę, nie lubi suchej. Wg. Z.Rehacka może rosnąć również w pełnym słońcu, o wystawie południowej lub zachodniej ? Chyba na stanowiskach bardzo mokrych, gdyż w miejscach suchych liscie usychaja.
Gleba przepuszczalna, normalna, średnio zwięzła, cięższa, gliniasto piaszczysto ilasta, próchniczo żwirowa, przeciętnie żyzna.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir kamienny 1 : 1 : 1
Odczyn lekko kwaśny, obojętny. Lubi lekko kwaśny, bo w naturze rośnie na podłożu krzemianowym.
Wymagania Ściółkować żwirkiem. Podlewać regilarnie w czasie suszy. Ograniczać rozrost. W bezśnieżne ostre zimy przemarza. Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie Podział - W lub W/J. Odcinanie ukorzenionych pędów. Sadzonkowanie pędów wierzchołkowych.
Zastosowanie Roślina okrywowa na małe powierzchnie. Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, wzdłuż strumieni i oczek wodnych, do pojemników, do zadarniania szczelin między kamieniami np. na ścieżkach, do akcentowania innych roślin jak Primula, Bergenia, Ajuga, bonsai.
Etymologia Nazwa rodzajowa "Lysimachia" pochodzi od "lizy" = rozlużnienie, uwolnienie i "mach" = walki, kłótnie, może w nawiązaniu do właściwości kojących rośliny. Król Tracji Lysimachos (355-281 p.ne) odkrył własciwości lecznicze tej rośliny. Nazwa "Lisimachia" może też się odnosić do starożytnych generałów króla Macedoni Aleksadra Wielkiego lub do hellenistycznego, greckiego miasteczka w Tracji. Nazwa gatunkowa "japonica" od siedliska roślin w Japonii.

[Janusz100]

SKALNICA BOYDA
Saxifraga x boydii



Mieszaniec

Zimozielona roślina skalna o pokroju poduszkowym i dekoracyjnych liściach i kwiatach. Tworzy ścisłe, płaskie poduszki średniej wielkości rozetek. Należy do skalnic poduszkowych Porphyrion sekcja Kabschia.
Liście ma szarozielone, krótkie, lancetowate. Czysty mieszaniec ma kwiaty pojedyncze (czasem po 1-3), siedzące na krótkich 2-3 cm łodygach. Płatki ma faliste, zachodzące na siebie. Inaczej niż na zdjęciu mieszańca j.w. Kwiaty ma w różnych odcieniach żółci.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna Polecana przez 25/. Odmiana "Notingham Gold" nagrodzona przez RHS nagrodą AGM.
T-2 Łatwa w uprawie, nawet w ziemi ogrodowej rozluźnionej żwirem wapiennym.
Wysokość 5 cm
Szerokość
Kwitnie IV - V
Kolor biały, kremowy, różne odcienie żółci
USDA 6

Mieszaniec Saxifraga aretioides i Saxifraga burseriani.
Stanowisko Słwoneczne w południe osłonięte (wystawa wschodnia lub północna, umiarkowanie wilgotna chłodna.
Gleba przepuszczalna, mineralna, kamienista.
Odczyn zasadowy.
Podłoże
ziemia darniowa : żwir wapienny : grys + Ca
Odczyn zasadowy.
Wymagania Sadzić w pionowe szczeliny skalne. Zimą sucho (drenaż).
Odmiany Posiada liczne odmiany uprawne (ok.21), m.in.
"Notingham Gold" ma kwiaty zielonożółte nagrodzony ** AGM 2012
"Faldon Side" kwiaty żółte, najpiękniejsza odmiana o największych żółtych kwiatach
"Pilatus" kwiaty żółtobiałe
"Wiliam Boyd" kwiaty cytrynowożółte.
Zastosowanie Ozdobna roślina do ogrodów skalnych, w szczeliny skalne, na skarpy, do pojemników i na murki oraz do zimnych szklarni.
Etymologia Nazwa "Saxifraga" pochodzi od łacińskich słów "saxum" = kamień i "frango" = złamać
i wskazuje na zastosowanie do leczenia kamieni nerkowych. Wg. innej interpretacji pochodzi od "saxum"= ,kamień i "frago" = przerwa z uwagi na to, że rośnie na skałach w szczelinach skalnych. Nazwa gatunku "boydii" pochodzi od nazwiska hodowcy Jamesa Boyda z Melrosea.

[Janusz100]

SKALNICA FORTUNEA
Saxifraga x fortunei Syn. S. cortteisifolia var. fortunei - czasem uważany za odrębny gatunek


Wada
Beni Tsukasa

Jesienna skalnica. Jest jedną z najlepszych roślin skalnych o póżnym okresie kwitnienia. Nie przypomina wyglądem innych gatunków skalnic. Ma ozdobne błyszczące liście nieco podobne do liści klonu. Liście zebrane są wprawdzie w rozety ale złożone z długich ogonków liściowych, na których końcu znajdują się poziomo ułożone, pojedyncze, średnicy nawet do 2o cm zielone, oliwkowe lub brązowozielone, gruboszowate, mięsiste liście, dłoniasto unerwione, często na spodzie czerwonopurpurowe. W naszych warunkach klimatycznych zimą roślina traci liście. Łodygi kwiatostanowe są długie i rozgałęzione, obsypane drobnymi, gwiazdkowatymi kwiatami zebranymi w wiechy po 30-50 sztuk. Kwiaty pojawiają się nad liśćmi. Są one asymetryczne, tzn z pięciu płatków, co najmniej dwa są znacznie dłuższe od innych. Rośliny wykazują bardzo dużą zmienność gatunkową - kolor, kształt i faktura liści oraz kwiatów może być różna. Rośnie wolno, mimo, że tworzy rozłogi.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. polecana przez 25/
T-2 Łatwa w uprawie.

Wysokość 10-25 cm(40cm)
Szerokość 20-30 cm
Kwitnie (IX) X-XI
Kolor biały (kremowy, różowy, purpurowoczerwony)
USDA 6 lub 7

Mieszaniec Saxifraga spathularis i Saxifraga umbrosa.
Rośnie w mokrych, zacienionych szczelinach skalnych, w pobliżu strumieni w widnych lasach na wysokości 2200-2900 m.npm.we Wschodniej Azji - Chiny, Japonia, Korea, Syberia - Hutei, Liaoming, Sichuan.
Stanowisko częściowo cieniste do cienistego, stale wilgotne, chłodne. Nie znosi suchego podłoża ani stagnującej wody.
Gleba organiczna, przepuszczalna, gliniasto piaszczysta, próchniczo torfowa, bogata w humus, żyzna, bezwapienna.
Podłoże
Ziemia darniowa : ziemia liściowa 1 : 2 + drenaż
Odczyn kwaśny

Wymagania Podlewać co tydzień, gdy sucho. Młode rośliny przez pierwszy rok przechowywać w zimnym pomieszczeniu. Usuwać uschłe liście. Liście i kwiaty mogą być uszkadzane przez mrozy w jesieni. Zimą sucho. Zimą okrywać.
Rozmnażanie Podział starczych roślin - W/W , większe części roślin sadzić wprost do gruntu.
Odmiany[/b
"Rubrifolia" - kwiaty białe, liście spodem buraczkowe, pędy kwiatowe ciemnoczerwone
"Beni Tsukasa" - kwiaty purpurowoczerwone
"Cherry Pie" - kwiaty różowe
Zastosowanie Roślina ozdobna, okrywowa na małe powierzchnie, do ogrodów skalnych, leśnych , do doniczek i pojemników. Ładnie wygląda w towarzystwie epimediów, heleborusów i asplenium scolopendrium.
Młode liście stosowane jako dodatek do zup lub gotowane z ryżem.
Etymologia Nazwa "Saxifraga" pochodzi od łacińskich słów "saxum" = kamień i "frango" = złamać
i wskazuje na zastosowanie do leczenia kamieni nerkowych. Wg. innej interpretacji pochodzi od "saxum"= ,kamień i "frago" = przerwa z uwagi na to, że rośnie na skałach w szczelinach skalnych. Nazwa mieszńca"fortunei" od nazwiska szkockiego botanika, poszukiwacza roślin w Chinach Roberta Fortune (1812-1880).

[Janusz100]

SASANKA ŻÓŁTA
Pulsatilla aurea Syn. Anitilla aurea




Kępiasta, górska bylina o ozdobnych liściach i kwiatach.
Liście ma klinowate, trzykrotne, pierzaste,grubo powcinane. Na pędzie okółek siedzących liści. Kwiaty duże, 4 - 6 cm średnicy, intensywnie żółte, otwarte. Płatki owalne. Kwiaty i liście rozwijają się równocześnie. Liście łodygowe z długimi ogonkami, jasnozielone.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna Polecana przez 9/
T-3 Wymagająca. Trudna w uprawie na nizinach. Na terenach z cieplejszym klimatem - krótkowieczna.

Wysokość 6 - 30cm
Szerokość 20cm
Kwitnie VI-VII
Kolor intensywnie żółty, złoty
USDA 5

Rośnie na stromych, skalistych, alpejskich łąkach i pastwiskach oraz w krzewach górskich do wysokości 2400 m.npm. w Gruzji, Abchazji w centralnym i zachodnim Kaukazie - gatunek endemiczny.
Stanowisko Słoneczne w południe osłonięte, wystawa wschodnia, do tzw. rozproszonego cienia, wilgotne zwłaszcza wiosną, bez stagnującej wody, chłodne.
Gleba przepuszczalna, normalna z udziałem żwiru wapiennego i piasku , piaszczysto gliniasta, próchniczo żwirowa, umiarkowanie żyzna.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1 : 1 : 1 + drenaż
Odczyn zasadowy. Toleruje obojętny.
Wymagania Bezproblemowa tylko na obszarach o chłodnej zimie oraz chłodnym lecie. Podlewać zwłaszcza wiosną. Ściółkować wokół rośliny żwirkiem wapiennym. Zimą - sucho(drenaż).
Rozmnażanie Siew bezpośrednio po zbiorze temp 20 st C, kiełkuje 3 miesiące. Wg. m.Hoopela w naszych warunkach nie wiąże nasion. Podział.
Zastosowanie Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, pojemników.
Etymologia Nazwa "Pulsatilla" pochodzi od łacińskiego słowa "pulsatus" = przetaczający wiatr, pulsujace, z uwagi na puszyste nasiona poruszane najmniejszym powiewem wiatru. Nazwa gatunku "aurea" złota, żółta od koloru kwiatów.

[Janusz100]

Sasanka żółta

SKALNICA FORTUNEA
Saxifraga x fortunei Syn. S. cortteisifolia var. fortunei - czasem uważany za odrębny gatunek


Beni Tsukasa

Jesienna skalnica. Jest jedną z najlepszych roślin skalnych o póżnym okresie kwitnienia. Nie przypomina wyglądem innych gatunków skalnic. Ma ozdobne błyszczące liście nieco podobne do liści klonu. Liście zebrane są wprawdzie w rozety ale złożone z długich ogonków liściowych, na których końcu znajdują się poziomo ułożone, pojedyncze, średnicy nawet do 2o cm zielone, oliwkowe lub brązowozielone, gruboszowate, mięsiste liście, dłoniasto unerwione, często na spodzie czerwonopurpurowe. W naszych warunkach klimatycznych zimą roślina traci liście. Łodygi kwiatostanowe są długie i rozgałęzione, obsypane drobnymi, gwiazdkowatymi kwiatami zebranymi w wiechy po 30-50 sztuk. Kwiaty pojawiają się nad liśćmi. Są one asymetryczne, tzn z pięciu płatków, co najmniej dwa są znacznie dłuższe od innych. Rośliny wykazują bardzo dużą zmienność gatunkową - kolor, kształt i faktura liści oraz kwiatów może być różna. Rośnie wolno, mimo, że tworzy rozłogi.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. polecana przez 25/
T-2 Łatwa w uprawie.

Wysokość 10-25 cm(40cm)
Szerokość 20-30 cm
Kwitnie (IX) X-XI
Kolor biały (kremowy, różowy, purpurowoczerwony)
USDA 6 lub 7

Mieszaniec Saxifraga spathularis i Saxifraga umbrosa.
Rośnie w mokrych, zacienionych szczelinach skalnych, w pobliżu strumieni w widnych lasach na wysokości 2200-2900 m.npm.we Wschodniej Azji - Chiny, Japonia, Korea, Syberia - Hutei, Liaoming, Sichuan.
Stanowisko częściowo cieniste do cienistego, stale wilgotne, chłodne. Nie znosi suchego podłoża ani stagnującej wody.
Gleba organiczna, przepuszczalna, gliniasto piaszczysta, próchniczo torfowa, bogata w humus, żyzna, bezwapienna.
Podłoże
Ziemia darniowa : ziemia liściowa 1 : 2 + drenaż
Odczyn kwaśny

Wymagania Podlewać co tydzień, gdy sucho. Młode rośliny przez pierwszy rok przechowywać w zimnym pomieszczeniu. Usuwać uschłe liście. Liście i kwiaty mogą być uszkadzane przez mrozy w jesieni. Zimą sucho. Zimą okrywać.
Rozmnażanie Podział starczych roślin - W/W , większe części roślin sadzić wprost do gruntu.
Odmiany[/b
"Rubrifolia" - kwiaty białe, liście spodem buraczkowe, pędy kwiatowe ciemnoczerwone
"Beni Tsukasa" - kwiaty purpurowoczerwone
"Cherry Pie" - kwiaty różowe
Zastosowanie Roślina ozdobna, okrywowa na małe powierzchnie, do ogrodów skalnych, leśnych , do doniczek i pojemników. Ładnie wygląda w towarzystwie epimediów, heleborusów i asplenium scolopendrium.
Młode liście stosowane jako dodatek do zup lub gotowane z ryżem.
Etymologia Nazwa "Saxifraga" pochodzi od łacińskich słów "saxum" = kamień i "frango" = złamać
i wskazuje na zastosowanie do leczenia kamieni nerkowych. Wg. innej interpretacji pochodzi od "saxum"= ,kamień i "frago" = przerwa z uwagi na to, że rośnie na skałach w szczelinach skalnych. Nazwa mieszńca"fortunei" od nazwiska szkockiego botanika, poszukiwacza roślin w Chinach Roberta Fortune (1812-1880).