Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych - BAZA

[Janusz100]

SKALNICA PODUSZKOWA
Saxifraga x apiculata




............................."Gregor Mendel" ............................ "Alba"

Niska, zimozielona bylina skalna o pokroju lużnym, wzniesionym i ozdobnych liściach oraz kwiatach. Tworzy zieloną darń. Mieszaniec poduszkowy gatunków Kabschia.
Liście ma małe, wąskolancetowate, ostro zakończone, żywo cielone z białymi plamkami na wierzchołkach
( 3 gruczołki wapienne). Liście sztywne, kłujące tworzą rozetki średnicy 1 ? 2 cm. Kępy rozet bladozielone, niskie, płaskie, rozłożyste, bardzo zwarte tworzą poduszki średnicy 30 cm z wiekiem nawet 50 cm. Kwiaty jasnożółte średnicy 1,5 ? 2 cm zebrane w główkowate, lużne kwiatostany po 10 ? 12 sztuk. Kwiaty wyrastają na wierzchołkach ulistnionych pędów, długości 5 ? 10 cm, tuż ponad liśćmi. Kwitnie obficie, kilka tygodni. Rośnie umiarkowanie.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecane przez 2/ 8/ 9/ 15/.Niektóre odmiany bardziej dekoracyjne i łatwe w uprawie wg 33/.
T-2 Łatwa w uprawie. T-3 średnio wymagająca Wg.2/.

Wysokość 5-15 cm
Szerokość 30 cm
Kwitnie III ? IV
Kolor jasnożółty, zielonkawożółty, kremowożółty, biały.
USDA 6 ( 5 )

Mieszaniec S. marginata var. rocheliana i S. sancta. 4/
Stanowisko jasne ale nie słoneczne, w południe osłonięte ? wystawa wschodnia, wilgotne latem, suchsze w okresie spoczynku 9/, chłodne. Nie toleruje suszy i gorącego słońca.
Gleba normalna do mineralnej, przepuszczalna, żwirowo kamienisto, ilasta, przeciętna, umiarkowanie zasobna, wapienna.
Odczyn pH 6,6 ? 7,8 obojętny, lekko zasadowy. Lubi zasadowy.
Podłoże
ziemia darniowa (ilasta, gliniasta) : ziemia liściowa : żwir wapienny : grys 1 : 1 : 1 : 0 lub 1 : 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf odwaszony 4 : 1 : 2 : 4 + drenaż + Ca
Wymagania
Podlewać gdy sucho. Ściółkować wokół rośliny żwirkiem wapiennym. Zimą sucho. Zima lekko okrywać.
Rozmnażanie
Podział kępy po kwitnieniu. Sadzonki zielne ? ukorzenianie rozetek.
Zastosowanie
Ozdobna roślina skalna, okrywowa do ogrodów skalnych, alpinariów, ogrodów szczelinowych i tufowych oraz do pojemników.
Odmiany
?Alba? Kwiaty białe. Odmiana niezawodna ? dobra dla początkujących. ** AGM
?Gregor Mendel? Kwiaty jasnożółte. Liście błyszczące. Odmiana niezawodna.** AGM
?Albert Einstein? Kwiaty żółte. Liście ciemnozielone. Odmiana łatwa w uprawie. ** AGM
?Primrose Bee? Kwiaty duże, jasnożółte. Poduszki płaskie.
Etymologia
Nazwa "Saxifraga" pochodzi od łacińskich słów "saxum" = kamień i "frango" = złamać
i wskazuje na zastosowanie do leczenia kamieni nerkowych. Wg. innej interpretacji pochodzi od "saxum"= ,kamień i "frago" = przerwa z uwagi na to, że rośnie na skałach w szczelinach skalnych. Nazwa mieszańca ?apiculata? z łac. kończące się gwałtownie ostrym zakończeniem; z uwagi na liście.

[Janusz100]

ROJNIK WAPIENNY
Sempervivum calcareum Syn. S.tectorum var.calcareum.



Zimozielona, górska bylina gruboszowata o ozdobnych rozetach liściowych. Rozety tworzą zwartą darń.
Liście rozetkowe ściśle ułożone, szerokie, grube, zaostrzone na końcach, szarozielone z purpurowa plamką po obu stronach wierzchołka. Brzeg liści orzęsiony. Liście łodygowe z szeroką nasadą obejmującą łodygę.
Łodyga gęsto ulistniona. Kwiaty gwiazdkowate, 1,5 cm średnicy, bladoróżowe, 10 - 12 płatkowe, promieniste z ciemniejszym środkiem i żółtymi pylnikami. Kwiaty zebrane po 10 ? 30 sztuk w lużnych gronach. Roślina żyworodna. Rozety z których wyrasta pęd kwiatostanowy zamierają po kwitnieniu, ale tworzy dość dużo rozet przybyszowych na krótkich rozłogach. Roślina może nie kwitnąć przez kilka lat. Gatunek zmienny, rozety mogą się różnić kolorem i wielkością, a kwiaty kolorem. Gatunek podobny do S.tectorum i S.montanum.Różni się purpurowobrązową plamą na obu stronach liścia w części wierzchołkowej. 4/

Wysokość 15?25 cm
Szerokość 15 ? 30 cm
Kwitnie VII ? VIII
Kolor bladoróżowy
USDA 6 wg. innych żródeł 5

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 9/.Niektóre odmiany są bardziej dekoracyjne ? polecane przez 33/.
T-1 Bardzo łatwa w uprawie.

Rośnie na suchych skałach w szczelinach skalnych, w terenach górzystych, otwartych, na pastwiskach, łąkach, klifach, na podłożach wapiennych, na wysokości 400 ? 1800 m.npm
Występowanie Góry Południowej Francji i Północno Zachodnich Włoch (Liguria) ? Alpy Zachodnie. Endemit.
Stanowisko słoneczne do półcieniste, umiarkowanie wilgotne. Toleruje suche.
Gleba mineralna, przepuszczalna, piaszczysto gliniasto żwirowa, uboga, wapienna. Toleruje różne rodzaje gleb przepuszczalnych.
Odczyn pH 6,6 ? 7,5 obojętny, lekko zasadowy. Lubi zasadowy.
Podłoże
ziemia darniowa : piasek gruboziarnisty 3 : 1 + drenaż + Ca
ziemia darniowa : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
Wymagania
Podlewać gdy podłoże zupełnie suche i czekać aż ponownie całkowicie wyschnie. W razie potrzeby można dodać nawóz do kaktusów w dużo mniejszej dawce niż zalecana przez producenta. Zimą sucho. Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie
Podział kęp. Sadzonkowanie ukorzenianie rozetek przybyszowych.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa do ogrodów skalnych, ogrodów żwirowych, tufowych, na murki, skarpy, wśród kamieni, między płytki chodnika, na cmentarze, na tzw. ?zielone dachy?. Ładnie wygląda z innymi gatunkami rojnika i rozchodnikami.
Odmiany
?Extra? Kwiaty różowe ** AGM 2008
?Sir William Lawrance? Rozety duże. Kwiaty jasnoróżowe ** AGM 2008
?Guilaumes? Kwiaty jasnozielone** AGM 2008
?Bicolor? Rozety dwukolorowe.
Etymologia
Nazwa "Sempervivum" pochodzi od łacińskich słów "semper" = zawsze oraz "vivus" = życie inaczej "zawsze żywy" z uwagi na to, że są bardzo odporne na różne warunki wzrostu (np.suszę) oraz zachowują liście w zimie. Nazwa gatunku ?calcareum? = rosnąca na glebie kredowej ;wapniolubna.

[Janusz100]

SKALNICA FEDERICI AUGUSTI ssp.grisebachii
Saxifraga Fryderyka Augusta Syn. S. grisebachii


"Perseus"

Zimozielona roślina górska o oizdobnych liściach i kwiatach. Należy do grupy skalnic poduszkowych podsekcji Engleria.
Liście ma inkrustowane zebrane w przyziemne rozetki. Rozety płaskie, bardzo duże, średnicy 5 ? 8 cm. Pędy kwiatostanowe, czerwone, wysokie 15 ? 20 cm długości, ulistnione, w górnej części zakrzywione ?pastorałowo?. Liście łodygowe ma purpurowo owłosione z zielonymi końcami. Kwiaty dzwonkowate, szkarłatne, wiszące. Płatki wąskie, prawie niewidoczne. Kwiaty zebrane po 15 ? 25 sztuk w gronach na końcach łodyg. Po kwitnieniu wytwarza, ale bardzo mało rozet potomnych - wolno rośnie. Gatunek podobny do mniejszej Saxifraga porophylla Skalnicy porowatej z Włoch.

Wysokość 15-20 cm
Szerokość 10-20 cm
Kwitnie V ? VI
Kolor różowofioletowy
USDA 6

Ocena ** AGM Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 9/ 33/ . Zwłaszcza odmiana ?Wisley?.
T-3 Średnio wymagająca.

Rośnie w górach w szczelinach skalnych, na skałach wapiennych i piargach na wysokości 500 ? 2400 m.npm.
Występowanie Środkowa i Południowa Macedonia, Czarnogóra, Serbia, Kosowo, Albania, Północna Grecja ? Olimp.
Stanowisko jasne, ale osłonięte przed bezpośrednimi promieniami słońca, umiarkowanie zacienione ? wystawa północno wschodnia lub wschodnia, wilgotne ? utrzymujące wilgoć w okresie wiosny i lata, suchsze w okresie spoczynku 9/.
Gleba normalna, bardzo przepuszczalna, piaszczysto gliniasto próchniczo żwirowa, umiarkowanie zasobna do ubogiej, wapienna.
Odczyn pH 6,1 ? 8,5 lekko kwaśny, obojętny, zasadowy. Lubi zasadowy, bo w naturze rośnie na podłożach wapiennych.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1 : 1 : 1 + dobry drenaż + Ca
ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony 4 : 1 : 2 : 4 + dobry drenaż + Ca
Wymagania
Sadzić na miejsce lekko pochylone ? przyspiesza odpływ wody. Wiosną nawozić nawozem dla roślin kwitnących lub wolnodziałającym. Podlewać raz na 1 ? 2 tygodnie, gdy sucho, utrzymując podłoże suche na kilka dni przed ponownym podlaniem. Unikać zalewania. Zimą sucho ( daszek ). Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie.
Siew w zimie lub wczesną wiosną ( stratyfikacja 4 tygodnie ). Sadzonkowanie rozet przybyszowych póżnym latem lub wiosną ? trudno się ukorzenia. Sadzonki kwitną w 4 roku. Łatwiej więc z siewu.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, ogrodów tufowych, pojemników, doniczek.
Odmiany inne
?Visley Variety? z Albanii. Kwiaty wiśniowe. Gatunek b.zmienny ? czasem z dużymi kwiatami.**AGM 1993
Var. montenegrina.( S.montenegrina ) z Czarnogóry. Niemal identyczny jak ssp.grisebachii z nieco innym odcieniem kwiatów.
Etymologia
Nazwa "Saxifraga" pochodzi od łacińskich słów "saxum" = kamień i "frango" = złamać
i wskazuje na zastosowanie do leczenia kamieni nerkowych. Wg. innej interpretacji pochodzi od "saxum"= ,kamień i "frago" = przerwa z uwagi na to, że rośnie na skałach w szczelinach skalnych.

[Janusz100]

PRZYMIOTNO ZŁOTE ?Canary Bird?
Erigeron aureus ?Canary Bird?




Niska bylina górska o ozdobnych liściach i kwiatach. Tworzy zwarte, małe kępki. ...?Jeden ze skalnych klejnotów Ameryki Północnej?... 15/
Liście ma łyżeczkowate, owłosione, szarozielone. Liście odziomkowe są długoogonkowe, eliptyczne do jajowatych, łodygowe, nieliczne, wąskie. Liście usychaja na zimę. Pęd kwiatostanowy, nierozgałęziony. Na wierzchołkach pędów osadzone są pojedynczo kwiaty podobne do kwiatów stokrotki. Kwiaty złotożółte, 2,5 cm średnicy, mają 25 ? 70 płatków ustawionych w dwóch lub więcej rzędach. Typ i inne odmiany są krótkowieczne. Odmiana?Canary Bird? jest bardziej żywotna. 1/

Wysokość 10 ? 15 cm
Szerokość 10 ? 15 cm
Kwitnie V-VI Powtarza VIII
Kolor jasnożółty do jaskrawożółty
USDA 5 wg. 1/ 24/

Ocena ** Bardzo dekoracyjna odmiana. Polecana przez 1/ 9/ 15/ 24/ 33/ 53/.
T- 2 Łatwa w uprawie.

Rośnie w górach na skalistych zboczach wulkanicznych, niskich murawach, szczelinach skalnych do wysokości 4400 m.npm.
Występowanie Góry zachodniej części Ameryki Północnej, USA ? stan Oregon,Waszyngton, Kanada ? Kolumbia Brytyjska, Alberta.
Stanowisko bardzo jasne, ale nie narażone na bezpośrednie działanie promieni słonecznych zwłaszcza w południe, pstrokaty półcień ? wystawa wschodnia lub północno wschodnia, umiarkowanie wilgotne , chłodne. Nie toleruje suszy i zbyt ciepłego podłoża - latem.
Gleba mineralna do normalnej, przepuszczalna, piaszczysto gliniasto ilasta, żwirowa, kamienista, umiarkowanie żyzna.
Odczyn pH 6,1 ? 7,8 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny : grys 1 : 1 : 1 : 1 lub 1 :1 :1 : 0 + drenaż
Wymagania
Dzielić często dla utrzymania żywotności . 9/ Ściółkować wokół rośliny żwirkiem kamiennym. W pierwszym roku kwitnienia usunąć pąki kwiatostanowe, w następnych latach po kwitnieniu ogławiać. Latem podlewać. W razie potrzeby nawozić nawozem do pomidorów lub dla roślin kwitnących ? wiosną. Jesienią przycinać bardzo nisko. Zimą sucho ( daszek ). Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie
Podział dużych kęp. Sadzonkowanie bocznych pędów płonych z piętką ? póżnym latem. Roślina sterylna ? nie tworzy nasion. .
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa do ogrodów skalnych, ogrodów żwirowych i do pojemników, na tarasy, murki kwiatowe, na rabaty i obwódki.
Odmiany
?Canary Bird? Ma kwiaty kremowe, większe od typu i jest żywotniejszy.** AGM polecana przez 1/ i 33/.
Etymologia
Nazwa rodzaju ?Erigeron? od greckich słów ?eri? = wczesny i ?geron? = starzec; z uwagi na biało owłosione owoce. Nazwa gatunku ?Aureus? = złoty.

Z innych gatunków 24/ 31/ 53/ polecają
Erigeron uniflorus Przymiotno jednokoszyczkowe[/b] Góry Europy (Tatry) i Ameryki Półn. 5-20 cm VI-IX Kwiaty fioletowe.
Erigeron alpinus Przymiotno alpejskie polecane przez 8/ i 31/ ale jest krótkowieczne.

[Janusz100]

ASTER WRZOŚCOLISTNY f. Rozesłana ?Snow Flurry?
Aster ericoides f. prostratus ?Snow Flurry? Syn. Symphyotrichum ericoides f.prostratus - obecna nazwa, A. wrzosolistny, ?Snow Flurry?.





Niska bylina o pokroju płożącym i ozdobnych kwiatach. Tworzy poduszki i malownicze nawisy na kamieniach. Kwitnie w jesieni.
Korzenie ma bardzo rozgałęzione. Pędy płożące, pokładające się, z czasem drewniejące i ukorzeniające się. Liście ciemnozielone, odziomkowe większe, zebrane w rozetki, łodygowe małe, wąskie na górnych pędach w węzłach łodygowych. Liście bardzo wąskie, igiełkowate podobne do liści wrzośca. W jesieni w kątach liści na całej długości pędu ukazują się koszyczkowate kwiaty. Kwiaty małe, do 1 cm średnicy, stokrotkowate, białe z żółtym oczkiem, podobne do kwiatów stokrotki, zebrane w gęste wiechy tuż ponad liśćmi. Kwitnie bardzo obficie. Rośnie szybko. Roślina długowieczna ? do 10 lat. Nazwa mylona z mieszańcami wyższych, krzaczastych astrów europejskich.

Wysokość 10 ? 20 cm
Szerokość 30 ? 40 i więcej
Kwitnie IX ? X
Kolor biały ( bladoróżowawy, jasnofioletowy)
Mrozoodporność USDA 5 lub 4

Ocena ** AGM Bardzo dekoracyjna roślina. Polecana przez 3/ 9/ 24/ 33/.
T-2. Łatwa w uprawie.

Typ A.ericoides rośnie na otwartych, piaszczystych i skalistych obszarach w pobliżu wybrzeży, na łąkach, polach, preriach i wrzosowiskach.
Występowanie Ameryka Północna ? część wschodnia i środkowa , Północny Meksyk.
Stanowisko słoneczne do umiarkowanie słoneczne ? wystawa południowo wschodnia lub zachodnia, umiarkowanie wilgotne. Toleruje suche. Na miejscu słonecznym obficiej kwitnie.
Gleba normalna, przepuszczalna, lekka, piaszczysto ilasta, próchmiczo żwirowa, umiarkowanie żyzna . Toleruje każdy rodzaj gleby z wyjątkiem ciężkiej, gliniastej.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + drenaż
Odczyn obojętny do lekko zasadowy. Tolerancyjna na odczyn.
Wymagania
Ograniczać niepożądany rozrost - wiosną. Podlewac umiarkowanie w razie suszy. W razie potrzeby można nawozić nawozem wolnodziałającym. Jesienią ściąć nisko. Zimą sucho.
Rozmnażanie
Można dzielić raz do roku ? jesienią lub wiosną ? łatwo. Sadzonkowanie wiosna ? odcinać ukorzenione pędy ? łatwo. Siew wiosną. Kiełkuje po 14 dniach. Kwitnie po 2 latach. Z uwagi na porę kwitnienia może nie zawiązywać nasion.
Zastosowanie
Ozdobna bylina okrywowa do ogrodów skalnych, na suche murki, skarpy, brzegi lasów, w ogrodach naturalistycznych. Ładnie wygląda z wiosennymi cebulowymi jak i z roślinami o dużych liściach. Nadaje się na kwiaty cięte. 1/
Etymologia
Nazwa rodzajowa "Aster" od greckiego słowa "aster" = gwiazda z uwagi na kształt kwiatu.
Nazwa gatunku ?ericoides? = o liściach podobnych do wrzośca ?Erica? 1/

[Janusz100]

SKALNICA
Saxifraga x elizabethae



Foster Gold

Zimozielona bylina o ozdobnych liściach i kwiatach. Mieszaniec zaliczany do sekcji Kabschia. Tworzy rozety liści i kępy rozet. Jedna z wcześniej kwitnących skalnic.
Liście ma lancetowate, zaostrzone, sztywne, ciemnozielone, błyszczace. Liście zebrane są w małe, ścisłe, gęste rozetki średnicy 1 ? 2 cm. Rozetki tworzą kępki. Łodyga kwiatostanowa, czerwona, krótka.
Kwiaty jasnożółte, małe, lejkowate, zebrane w wierzchotki po 4 ? 6 sztuk. Płatki lekko zachodzą na siebie.
Rośnie wolno.

Wysokość 10 ? 15 cm
Szerokość 15 ? 20 cm
Kwitnie III ? IV
Kolor jasnożółty ( zielonkawożółty ).
USDA 5

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 8/ 9/.
T-2 Łatwa w uprawie, przy prawidłowym stanowisku i podłożu.

Mieszaniec S. burseriana i S. sancta.

Stanowisko Jasne, częściowo zacienione zwłaszcza w południe ? wystawa wschodnia, umiarkowanie wilgotne zwłaszcza wiosną i w lecie, chłodne.
Gleba mineralna, przepuszczalna, gliniasto żwirowo kamienista, umiarkowanie zasobna.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny : grys 1 : 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony 4 : 1 : 2 : 4 + drenaż + Ca
Odczyn pH 5,6 ? 7,5 lekko kwaśne, obojętne, lekko zasadowe. Lubi lekko zasadowe bo S.burseriana rośnie na podłożach wapiennych.
Wymagania
Ściółkować wokół rośliny żwirkiem wapiennym. Podlewać wiosną i latem co 1 ? 2 tygodnie, pozostawiając suche podłoże między podlewaniami przez kilka dni. Unikać nadmiernego podlewania. Nawożenie niekonieczne. Zimą sucho ( daszek ). Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie
Podział wiosną ? łatwo. Sadzonkowanie.
Zastosowanie
Roslina ozdobna, okrywowa do ogrodów skalnych, w szczeliny skalne, do ogrodów żwirowych, pojemników.
Odmiany
?Leo Gordon Godseff? (syn. S. x godseffiana) Kwiaty jasnożółte
?Boston Spa? Kwiaty jasnożółte.
Etymologia
Nazwa "Saxifraga" pochodzi od łacińskich słów "saxum" = kamień i "frango" = złamać
i wskazuje na zastosowanie do leczenia kamieni nerkowych. Wg. innej interpretacji pochodzi od "saxum"= ,kamień i "frago" = przerwa z uwagi na to, że rośnie na skałach w szczelinach skalnych. Nazwa mieszańca ?elizabethae? od ?Elizabeth? = Elżbiety.

[Janusz100]

SKALNICA BURSERA
Saxifraga burseriani Syn. Chondrosea.


Brookside

Zimozielona bylina wysokogórska o pokroju poduszkowym i ozdobnych liściach i kwiatach. Tworzy rozety, a z nich kuliste gęste poduszki. Reginald Farrer opisuje ją ...?jako najpiękniejszą z Kabschias?...
Liście ma wąskie, lancetowate, spiczaste, długości 1 cm, skórzaste, mięsiste, sinoniebieskie. Liście odziomkowe zebrane w gęste rozety. Łodygi kwiatostanowe ma czerwonawe, wyprostowane, drewniejące u podstawy, do 5 cm wysokości z kilkoma liśćmi łodygowymi. Na szczycie łodygi kwiat pojedynczy, rzadko podwójny. Kwiaty duże, 2,5 ? 4 cm średnicy, białe. Kwiaty szerokootwarte w kształcie misy. Płatki jajowate, czasem na szczycie karbowane mają czerwonawe nerwy. Rośnie wolno. Gatunek zmienny.

Wysokość 5 ? 15 cm
Szerokość 15 ? 30 cm
Kwitnie III ? IV
Kolor biały ( jasnożółte )
USDA 5

Ocena ** AGM Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 9/ 25/ 53/, a odmiana ?Crenata? przez 33/.
T-2 Łatwa w uprawie Wg.Saxifraga Society i 9/

Rośnie w górach na podłożach wapiennych, w pęknięciach skalnych, na półkach skalnych, piargach i osuwiskach na wysokości 1500 ? 2500 m.npm. We Włoszech schodzi niżej, nawet do 200 m.npm.
Występowanie Alpy Wschodnie i Środkowe ? Południowa Austria, Północne Włochy, Niemcy Południowe, Słowenia. Endemit alpejski.
Stanowisko bardzo jasne, nie toleruje cienia, ale i bezpośredniego słońca, a więc stanowisko ani nie słoneczne, ani nie półcieniste. Zbyt gorące słońce przypala liście. Zbyt dużo cienia powoduje pogorszenie wzrostu i kwitnienia. Najlepsze jest stanowisko otwarte (niezacienione ) o wystawie północnej lub północno wschodniej w godz. od 10-16 tej ocienione. Stanowisko wilgotne, ale tylko od wczesnej wiosny do lata, potem suche.
Gleba mineralna, przepuszczalna, lekka, gliniasto piaszczysto żwirowo próchnicza, umiarkowanie żyzna do ubogiej, wapienna.
Odczyn pH 6,1 ? 8,5 obojętna, zasadowa.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny : grys 1 : 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
Wymagania Sadzić w szczelinę pionowa między dwoma kamieniami. Ściółkować wokół rośliny żwirkiem wapiennym. Podlewać wiosną i latem zwłaszcza w czasie suszy, raz na tydzień, aby podłoże było zawsze umiarkowanie wilgotne. W razie potrzeby nawozić nawozem dla roślin kwitnących lub wolnodziałającym z małą zawartością N. Zimą sucho ( daszek) ? koniecznie. Zimą lekko okrywać lub sadzić w pojemniku i na zimę przenosić do zimnego, jasnego pomieszczenia.
Rozmnażanie
Podział kęp wiosną. Sadzonkowanie rozetek. Siew bezpośrednio po zbiorze nasion (stratyfikacja)
Zastosowanie
Ozdobna, okrywowa roślina skalna do ogrodów skalnych, ogrodów tufowych, zimnych szklarni, pojemników, doniczek. Ładnie wygląda z Allium cyaneum czy cyclamen coum.
Odmiany
?Crenata? Kwiaty białe, duże z płatkami karbowanymi na krawędziach. ** AGM 2012
var.major Włochy-Dolomity 200-1500 m.npm.
?Gloria? Kwiaty białe. Pędy kwiatowe czerwone.Tworzy mniejsze kępy.
?sulphurea? Kwiaty siarkowożółte
Etymologia
Nazwa "Saxifraga" pochodzi od łacińskich słów "saxum" = kamień i "frango" = złamać
i wskazuje na zastosowanie do leczenia kamieni nerkowych. Wg. innej interpretacji pochodzi od "saxum"= ,kamień i "frago" = przerwa z uwagi na to, że rośnie na skałach w szczelinach skalnych. Nazwa gatunkowa ?burseriana? od Joachima Burser ( 1583-1639 ) niemiecko - duńskiego lekarza i botanika.

[Janusz100]

SKALNICA NAPRZECIWLISTNA
Saxifraga oppositifolia Syn. Antiphylla, Arct-alpina.



ssp.paradoxa

Niska, zimozielona poduszkowa bylina arktyczna i wysokogórska (hal i muraw naskalnych) o ozdobnych kwiatach. Jedna z pierwszych roślin wczesnowiosennych. Rośnie w najzimniejszym miejscu na świecie i w najwyższym miejscu w Europie, gdzie nie ma już żadnej rośliny. Należy do skalnic poduszkowych Porphyrion, ale do podsekcji Oppositifolia nie Kabschia. Roślina rodzima. Gatunek bardzo zmienny. Roślina ekspansywna.
System korzeniowy ma bardzo rozbudowany, palowy, sięga do głebokości 50 cm. Łodygi płone ma płożące nieco zdrewniałe, rozgałęzione i gęsto ulistnione naprzeciwlegle, bardzo przyciśnięte do siebie, w czterech rzędach tak, że tworzą ?nibyrozetki?. Z nich wyrastają wzniesione pędy kwiatostanowe. Liście na pędach kwiatostanowych są mniej liczne i lużno ułożone w 4 szeregach. Liście są drobne, sztywne, jajowate, ciemnozielone, błyszczące, na brzegach orzęsione, z inkrustacjami wapiennymi na wierzchołkach i odgięte. Kwiaty pojedyncze, duże, średnicy 7-12 mm, pięciopłatkowe, różowoliliowe 26/, na krótkich szypułkach lub siedzące. Kwiaty zawiązują się z końcem lata poprzedniego roku. Kwitnie dłużej niż miesiąc.

Wysokość 5 ? 10 cm
Szerokość 10 ? 20 cm
Kwitnie IV ? V Powtarza. ( W Arktyce VII-VIII)
Kolor różowy ( liliowy, fioletowy, fioletowoczerwony)
USDA 2

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 9/ 15/ 25/ 31/ 53/. Bardziej dekoracyjne są odmiany?Ruth Draper?,?Theoden?,?Splendens? polecane przez 33/.
T-3 Średnio wymagająca. Odmiany ogrodowe są łatwiejsze w uprawie.

Rośnie w tundrach, na arktycznych urwiskach nadbrzeżnych i polarnych pustyniach oraz w górach na terenach kamienistych, żwirkach, w szczelinach i na półkach skalnych, naskalnych murawach, wrzosowiskach do wysokości 4500 m.npm. w Arktyce od 0 ? 1000 m.npm. Występuje na różnych
Występowanie Arktyka ? Grenlandia, Alaska, Syberia, Góry Europy i Azji ? Alpy, Jura, Pireneje, Bałkany i Ameryki Północnej ? Góry Skaliste. W Polsce wysoko w Tatrach ? dość częsta , nieliczna w Sudetach.
Stanowisko półcieniste, ocienione w południe do cienistego ? wystawa wschodnia lub północna, wilgotne ? zwłaszcza wiosną i latem, chłodne. Nie toleruje suszy i wysokich temperatur.
Gleba mineralna, bardzo przepuszczalna, piaszczysto ilasta, nieco próchnicza, żwirowo kamienista, bardzo uboga. Na podłożach bardziej organicznych ? nie kwitnie i może obgniwać.
Podłoże
-ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny : grys 1: 1 : 1 : 1 + dobry drenaż + Ca
Odczyn pH 4,5 ? 8,0 kwaśny, obojętny, zasadowy. Typ rośnie w naturze zarówno na podłożach kwaśnych ? w Alpach, w Tatrach występuje na granitach i mylonitach, jak i na podłożach wapiennych w Dolomitach czy w Angli na klifach wapiennych. Wg. danych RHS odmiany wymagają podłoża zasadowego.
Wymagania Sadzić w pionową szczelinę między dwoma kamieniami. Ograniczać rozrost w VI przycinać zbyt długie pędy (można je użyć jako sadzonki). Ściółkować grubo ( 1 cm ) wokół rośliny żwirkiem . Regularnie podlewać. Nie wymaga nawożenia. Zimą lekko okrywać ? 45/. Trudna w uprawie na nizinach.
Rozmnażanie
Podział poduszek ? jesienią lub wiosną. Siew ( stratyfikacja ? 2 miesiące).
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa do ogrodów skalnych, ogrodów żwirowych, na tarasy, do pojemników, zimnych szklarni. Dobrze rośnie w blokach tufu, ale i wilgotnego torfu ? na bardziej słonecznych stanowiskach. Lubi sąsiedztwo oczek wodnych. Roślina jadalna. Eskimosi jedzą liście i kwiaty. W herbacie ? łagodzi problemy żołądkowe. Roślina chroniona w Austrii, Włoszech, Niemczech, Szwajcarii i Toskanii.
Odmiany Łatwiejsze w uprawie od typu, mają większe kwiaty i różne ich kolory.
?Theoden? Kwiaty fioletowe. Tworzy zwarte darnie ** AGM 1993
?Ruth Draper? Kwiaty duże, ciemnoróżowe** AGM 2012
?Splendens?Kwiaty różowofioletowe ** AGM 1993
Etymologia ?Saxifraga? jak przy S x arendsii. ?opossitifolia? z łacińskiego ?opositus? = naprzeciwko i ?folium? = liść; liście ułożone w parach naprzeciwko siebie po obu stronach łodygi.

[Janusz100]

SKALNICA ŁYŻECZKOLISTNA
Saxifraga cochlearis ?Minor?



Mała, kępiasta, zimozielona roślina górska o bardzo ozdobnych liściach. Należy do grupy skalnic rozetkowych, srebrzystych podsekcji Euaizoonia....?Roślina doskonała do ogrodów skalnych?... 1/
Liście ma łyżeczkowate z rozszerzoną górną częścią, barwy srebrnobiałej z białymi krawędziami, wysycone silnie związkami wapnia. Liście zebrane w małe rozety, średnicy 1,2 ? 1,5 cm. Pędy kwiatostanowe ma cienkie, czerwone, owłosione, rzadko ulistnione, wyprostowane,wysokości 10-15 cm. Na pędach ukazuje się 10 ? 15 kwiatów zebranych w lużne wiechy. Pąki kwiatowe pojawiają się w V i są perłowe. Kwiaty małe, średnicy 1,2 ? 1,8 cm, pięciopłatkowe, białe ( kremowobiałe ) z licznymi czerwonymi plamkami. Rośnie wolno. Kwitnie obficie. Gatunek zmienny.

Wysokość 5 ? 15 cm (typ do 40 cm)
Szerokość 10 - 20 cm
Kwitnie VI ? V II
Kolor biały
USDA 5

Ocena ** AGM Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 25/. Odmiana ?Minor? polecana przez 15/ i 33/.
T-3 Średnio wymagająca.

Rośnie na wapiennych skałach w pęknięciach i szczelinach skalnych na wysokości 200 ? 1900 m.npm.
Występowanie Alpy Nadmorskie, Południowo ? Zachodnie, Liguria ? Apeniny. Endemit Alp Zachodnich.
Stanowisko umiarkowanie słoneczne ? w południe ocienione lub jasny półcień, wystawa wschodnia lub południowo wschodnia, wilgotne, chłodne.
Gleba normalna, przepuszczalna, piaszczysto ilasta, umiarkowanie żyzna, wapienna. Toleruje każdą glebę.
Odczyn pH 6,6 ? 8,5 obojętny, zasadowy.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
Wymagania
Podlewać regularnie raz na tydzień gdy podłoże suche. Zimą sucho. Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie
Podział kępy po kwitnieniu. Sadzonkowanie ? oddzielanie rozet póżną wiosną lub wczesnym latem. Siew zimą lub wczesną wiosną ( stratyfikacja ).
Zastosowanie
Ozdobna , okrywowa roślina skalna przeznaczona do ogrodów skalnych, na murki, do ogrodów szczelinowych, żwirowych i pojemników.
Roślina lecznicza na choroby nerek ? kamienie nerkowe.
Odmiany
var. minor odmiana najbardziej zwarta.
Etymologia
Nazwa "Saxifraga" pochodzi od łacińskich słów "saxum" = kamień i "frango" = złamać
i wskazuje na zastosowanie do leczenia kamieni nerkowych. Wg. innej interpretacji pochodzi od "saxum"= ,kamień i "frago" = przerwa z uwagi na to, że rośnie na skałach w szczelinach skalnych. Nazwa gatunku ?cochlearis? z języka łacińskiego ?cochlear? = ślimakowy i ?aris? = ołtarz ; prawdopodobnie z uwagi na kształt lub twardość rozetki liściowej jak skorupa muszli ślimaka.
Podobna do S.cochlearis jest S.calosa Skalnica języczkowata, ale jest znacznie większa.

[Janusz100]

SKALNICA CIENISTA
Saxifraga umbrosa Syn. S x geum




Zimozielona, darniowa bylina górska o pokroju zwartym, poduszkowym i ozdobnych liściach i kwiatach.
Tworzy szerokie, zwarte kępy. Zaliczana do grupy skalnic mchowych w podsekcji Robertsoniana.
Liście ma podługowate, mięsiste, skórzaste, na brzegach karbowane, szarozielone, pod spodem purpurowoczewone. Liście tworzą przyziemne, duże rozetki do 15 cm średnicy, w słońcu mniejsze. Rozetki są płone lub kwiatostanowe. Z rozetek kwiatostanowych wyrastają łodygi kwiatostanowe wzniesione, silnie rozgałęzione, nieulistnione, owłosione, koloru czerwonawego. Kwiaty zebrane są w lużne wiechy na szczycie łodygi. Kwiaty są małe, 6 ? 8 mm średnicy, białe lub bladoróżowe, gwiazdkowate, pięciopłatkowe,
z czerwonymi kropkami i żółtymi środkami. Kwitnie obficie. Tworzy rozłogi. Roślina długowieczna.

Wysokość 10-30 cm
Szerokość 20-30 cm
Kwitnie VI ? VII
Kolor biały, bladoróżowy, moreloworóżowy
USDA 5

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 2/ 3/ 8/ 9/ 25/ 33/. Ładniejsze są odmiana ?Clarence Elliot i mieszaniec S. x urbium polecane przez 33/.
T-2 Łatwa w uprawie.

Rośnie w górach na zalesionych i zacienionych skalnych podłożach.
Występowanie Środkowe i Zachodnie Pireneje. Endemit.
Stanowisko półcieniste do cienistego, wilgotne. Nie toleruje suszy ani stagnującej wody. W słońcu ma mniejsze liście, ale obficiej kwitnie.W słońcu odmiany o pstrych liściach lepiej się wybarwiają.
Gleba normalna, przepuszczalna, żwirowo próchnicza, umiarkowanie żyzna.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir kamienny 1 : 1 : 1 + drenaż
Odczyn pH 6,1 ? 7,8 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy.
Wymagania
Dzielić co kilka lat i przesadzać. Podlewać regularnie, tak by ziemia nie wyschła między podlewaniami.
Wiosna ściółkować kompostem i nawozić nawozem dla roślin kwitnących. Przekwitłe kwiatostany usuwać. Zimą sucho ( daszek). Zimą okrywać.
Rozmnażanie
Podział rozłogów po kwitnieniu ? łatwo ? w lecie. Sadzonkowanie ? sadzonki z piętką ? XI-XII. Siew ? tylko typ.
Zastosowanie
Ozdobna roślina do ogrodów skalnych, na rabaty bylinowe i obrzeża roślin drzewiastych.
Odmiany
?Clarence Elliot? Kwiaty różowawe. Pokrój zwarty. ** AGM 1993
?Variegata? Kwiaty różowawe. Liście nakrapiane drobnymi kremowymi plamkami.
?Primuloides? Kwiaty różowawe. Rozetki mniejsze i bardziej zwarte.
S. x urbium Skalnica cieniolubna Mieszaniec S.umbrosa i S.sphatularis Liście z żółtymi smugami** AGM 1993 Często mylony z S.umbrosa. Odmiany: ?Elliot Variety? i ?Aureopunctata?.
Etymologia
Nazwa "Saxifraga" pochodzi od łacińskich słów "saxum" = kamień i "frango" = złamać
i wskazuje na zastosowanie do leczenia kamieni nerkowych. Wg. innej interpretacji pochodzi od "saxum"= ,kamień i "frago" = przerwa z uwagi na to, że rośnie na skałach w szczelinach skalnych. Nazwa gatunku ?umbrosa? z języka łacińskiego od ?umbra? = cień.

[Janusz100]

KOSACIEC AUCHERA
Iris aucheri Syn. Juno aucheri, I.assyriaca.

https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25

Mała, górska bylina cebulowa o pokroju wzniesionym, ceniona za piękne kwiaty. Tworzy kępy.
Ma podłużne, duże cebule i mięsiste korzenie spichrzowe. Łodygę ma krótką pokrytą przez liście, wyprostowaną, gęsto ulistnioną, około 8 liści na pędzie. Liście są błyszczące, zielone, lancetowate, spiczaste, naprzemianległe. Wygląda jak miniaturowa łodyga kukurydzy. Kwiaty szerokości 5 ? 7 cm, jasnoniebieskie z ciemniejszymi prążkami na płatkach i wąskimi żółtymi plamami na grzebieniu, po 2 ? 3 sztuki na pędzie, siedzące w kątach liści. Kwiaty sześciopłatkowe: trzy zewnętrzne zwane ?opadłymi? występują naprzemiennie z płatkami zewnętrznymi zw. ?typowymi?. Kwiaty pachną fiołkami. Roślina trująca.

Wysokość 20-25 cm
Szerokość 10-20 cm
Kwitnie III ? IV (V)
Kolor jasnoniebieski ( biały, ciemnoniebieski )
USDA 6

Ocena ** AGM 1994 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 33/.
T-3 Średnio wymagająca ( od VII sucho ? daszek )

Rośnie na otwartych wzgórzach, czasem na polach uprawnych na podłożach skalistych na wysokości 550 ? 2100 m.npm.
Występowanie
Południowo Wschodnia Turcja, Północny Irak, Zachodni Iran, Syria, Jordania, Gruzja, Armenia, Azerbejdzan.
Stanowisko bardzo słoneczne - wystawa południowa i wschodnia. Toleruje lekko zacienione. Wilgotne ? podczas wzrostu, latem ? suche, osłonięte, ciepłe. Roślina światłolubna.
Gleba normalna, przepuszczalna, lekka, głęboka, piaszczysto ilasta, umiarkowanie żyzna, wapienna.
Odczyn pH 6,6 ? 7,8 obojętna, lekko zasadowa.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : grys wapienny 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
Wymagania
Sadzić na stoku lub pochyłym terenie, jesienią na głębokość 7 cm co 10 cm. 30/ Nie przesadzać, ale co kilka lat wymaga podziału. Sadzić w pojemniku. Wiosna nawozić nawozem dla roślin kwitnących a potem dla cebulowych. Do lata podlewać gdy sucho. Po kwitnieniu łodygę kwiatostanową ścinać. Jesienią usuwać suche liście. Latem od VII chronić przed deszczem ? najlepiej przenosić do zimnej szklarni. Zimą dobrze okrywać.
Zastosowanie
Ozdobna roślina skalna do ogrodów skalnych, alpinariów, zimnych szklarni, doniczek.
Nadaje się na kwiat cięty.
Rozmnażanie
Podział po przekwitnięciu ? oddzielanie cebul przybyszowych wraz z korzeniami ? łatwo. Siew jesienią lub wiosną po stratyfikacji.
Odmiany
?Shooting Star? Kwiaty fioletowe z żółtym grzebieniem.
Etymologia
Nazwa rodzaju ?Iris? jak przy I.cristata. Nazwa gatunku ?aucheri? od nazwiska francuskiego botanika Pierre Martin Renie Aucher ? Eloy ( 1792 ? 1838 ).

[Janusz100]

SZACHOWNICA OSTROPŁATKOWA
Fritillaria acmopetala



Bylina górska cebulowa, bulwiasta o pokroju wzniesionym i ozdobnych kwiatach. Tworzy kępy?.?Szachownice to cenne rośliny do...ogrodów skalnych?...24/
Cebule ma 3 cm średnicy. Łodyga wyprostowana, nierozgałęziona. Liście są wąskolancetowate, sztywne, mięsiste, naprzemianległe, matowe, szarozielone. Liście rosną spiralnie w dolnej części łodygi, wyżej w parach. Na szczycie łodygi ma pojedyncze ( rzadziej 2 ? 3) kwiaty. Kwiaty są szerokodzwonkowate, długości 3 ? 4 cm, zwisające, zielone z czerwonobrązowymi plamami. Kwiaty są sześciopłatkowe, spiczaste na szczytach odgięte na zewnątrz, do góry. Trzy zewnętrzne płatki są zielone z ciemniejszymi plamkami i czerwonymi żyłkami a trzy listki wewnętrzne, brązowopurpurowe, nieregularnie nakrapiane. 1/ Kwiaty wewnątrz są błyszczace zółtozielone. Szybko się rozrasta. 30/ Roślina trująca w razie spożycia.

Wysokość 15 ? 30 cm
Szerokość 15 ? 20 cm
Kwitnie IV ? V
Kolor jasnozielony
USDA 5

Ocena ** Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 9/ 24/ 33/.
T-1 Bardzo łatwa w uprawie

Rośnie w jasnych lasach sosnowych( cedrowych), zaroślach, na wapiennych, kamienistych zboczach gór na wysokości do 2000 m.npm.
Występowanie Południowa Turcja, Syria, Liban, Cypr, Izrael, Palestyna.
Stanowisko lekko zacienione do umiarkowanie słonecznego, wilgotne, ale przepuszczalne i latem suche, osłonięte przed wiatrem. Nie znosi stagnującej wody.
Gleba normalna, przepuszczalna, piaszczysto ilasta, próchniczo żwirowa, żyzna, wapienna.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : grys wapienny 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
Odczyn pH 6,1 ? 7,8 obojętny, lekko zasadowy.
Łatwa do uprawy w przeciętnej ziemi ogrodowej.
Wymagania
Sadzić jesienią na głębokość równą trzykrotnej średnicy cebuli do czterokrotnej. 30/ Nie przasadzać, ale dzielić co 3 ? 4 lata, gdy się zagęści. W czasie wzrostu kompostować lub nawozić nawozem wolnodziałajacym z większą ilością potasu, gdy pojawią się liście oraz jesienią. Ścianać liście gdy żółkną i usychają. Podlewać regularnie, dość obficie w czasie wzrostu, po kwitnieniu - zaprzestać. Roślina wrażliwa na wiosenne przymrozki. Zimą grubo okrywać wg RHS wytrzymuje temperatury do ? 10 st C.
Rozmnażanie
Podział ? oddzielanie cebulek przybyszowych ? póżnym latem? łatwo. Wytwarza do 10 cebul w sezonie. Cebulki jednak kwitną dopiero po 2 ? 3 latach. Siew jesienią lub wiosna po stratyfikacji. Siewki kwitną po 5 ? 6 latach.
Zastosowanie
Ozdobna roślina skalna do ogrodów skalnych, ogrodów leśnych i naturalistycznych, pod krzewami i na obrzeżach drzew. Ładnie wygląda w grupach lub pojedynczo i z innymi roślinami cebulowymi.
Odstrasza nornice i inne gryzonie.
Nadaje się na kwiat cięty.
Odmiany
?Brunette? Kwiaty większe i z ciemniejszymi plamami niż u typu.
Ssp. wendelboi Jest mniejsza i ma węższe liście od typu.
Etymologia
Nazwa "Fritillaria" od "fritillus" = kostki (do gry w kości) i prawdopodobnie odnosi się do szachownicy na płatkach. Nazwa gatunku ?acmopetala? z greckiego spiczaste, ostro zakończone ; ostropłatkowa.

[Janusz100]

DZWONEK POSZARSKIEGO Campanulla poscharskyana Syn. Dzwonek serbski.

https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25

Bylina płożąca o pokroju wzniesionym, kępiastym i ozdobnych kwiatach.
Ma długie pokładające się pędy długości do 70 cm. Tworzy nawisy na kamieniach ale potrafi się również "wspinać". Rozrasta się nieregularnie. Liście ma bladozielone, zaokrąglone, ząbkowane, odziomkowe - duże, sercowate, łodygowe - mniejsze. Liście gładkie, błyszczące. Kwiaty ma pięciopłatkowe, zebrane w krótkie wiechy na wierzchołkach pędów, na długich szypułkach. Kwiaty dzwonkowate w kształcie gwiazdy, 2,5cm średnicy, liliowoniebieskie z nieco jaśniejszym środkiem, w lużnych, rozgałęzionych kwiatostanach. Obficie kwitnie, silnie rośnie, ale nie tworzy rozłogów. Roślina ekspansywna mimo, że nie wytwarza podziemnych kłączy. Roślina długowieczna do ok. 5 lat.
Podobny do C.garganica, ale silniej rośnie 4/ i tworzy płożące się pędy.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Odmiana ?Stella? należy do najpiękniejszych, najbardziej dekoracyjnych roślin ogrodów skalnych.
T-3. Wymagająca roślina dla kolekcjonerów
.
Wysokość 15-20 cm
Szerokość 30-50 cm(100 cm)
Kwitnie VI-VIII Powtarza IX
Kolor liliowoniebieski ( biały, różowy, niebieski)
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie w górach na skałach wapiennych i w miejscach kamienistych.
Występowanie Dalmacja, Góry Dynarskie, Bałkany, Chorwacja, była zachodnia Jugosławia.
Stanowisko słoneczne - wystawa wschodnia lub północna ( w południe ocienione) do półcienistego, umiarkowanie wilgotne, ciepłe, osłonięte. W półcieniu kwitnie dłużej i obficiej. Roślina ciepłolubna. Toleruje suszę.
Gleba przepuszczalna, lekka lub średnio zwięzła, ilasto piaszczysto gliniasto żwirowa, żyzna do umiarkowanie żyznej, wapienna.
Podłoże :
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny : grys wapienny 1 : 0 : 1 : 1 lub
1 : 1 : 1 : 0 + bardzo dobry drenaż + Ca
- ziemia liściowa : ziemia darniowa : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony 4 : 1 : 2 : 4 + bardzo dobry drenaż + Ca
Odczyn 6,1-8,5 lekko kwaśny, obojętny, zasadowy. Lubi zasadowy bo w naturze rośnie na skałach wapiennych.
Wymagania Dzielić i przesadzać co 3 - 4 lata. Nawozić nawozem dla roślin kwitnących lub nawozem wolnodziałającym. Regularnie podlewać w czasie suszy. Przekwitłe kwiatostany ścinać - powtórnie kwitnie. Przycinać o 1/3 - kontrolować rozrost również dla zachowania kompaktowego pokroju. Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie Podział wiosną III-V lub jesienią - łatwo. Sadzonkowanie - póżne lato. Siew jesienią lub wiosną. Metoda siewu 2. Jeśli nie wykiełkuje po 4 tygodniach należy poddać ponownej stratyfikacji przez okres 4 tygodni.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, ogrodów żwirowych, na murki, szczeliny skalne, skarpy, ogrody naturalistyczne, rabaty bylinowe, obwódki, obrzeża ścieżek, pojemniki, doniczki, wiszące kosze, na tarasy. Nadaje się do podsadzania drzew i krzewów oraz na brzegi oczek wodnych. Ładnie wygląda
w towarzystwie fuksji i begoni.
Roślina jadalna -liście- dodatek do sałatek lub gotowane. Smak słodkawy.
Odmiany ładniejsze od typu, o bardziej uporządkowanym pokroju.
?Blauranke? 20cm kwiaty fioletowoniebieskie
"Blue JESTEM_ WULGARNY /-NA" Kwiaty jasnoniebieskie
?Blue Waterfall? 15 cm Kwiaty ciemnoniebieskie
"E.H.Frost" 15 cm Kwiaty białe, niebieskie u nasady.
"Lisduggan Variety" 20 cm Kwiaty lawendoworóżowe.
"Lisduggan"Kwiaty różowe
"Stella" 15-20 cm VI-VIII Kwiaty ciemnoliliowe. Nie rozrasta się tak silnie jak typ. *** AGM 1994
Etymologia Nazwa "Campanulla" jak przy Campanulla carpatica.
Nazwa gatunkowa "poscharskyana" na cześć botanika Gustav Adolf Poscharsky (1832-1915) autora Flora Chorwacji i Dalmacji inspektora ogrodu botanicznego w Dreżnie.
Różnice między C.porteschlagiana a C.poscharkyana
C. portenchlagiana jest niższy ca 6 -15cm C.poscharskyana jest wyższy 15-20 cm.
Pędy C.portenschlagiana są krótsze 10 cm C.poscharkyana dłuższe do nawet 70 cm płożące
Pędy C. portenschlagiana rozgałęziają się koliście tworząc regularne poduszki. Pędy poscharskyana rozgałęziają się nieregularnie okrywając powierzchnię nieregularnym kobiercem.
C.portenschlagiana ma kwiaty fioletowoniebieskie o płatkach wywiniętych na zewnątrz a kwiaty C.poscharkyana są liliowoniebieskie z nieco jaśniejszym środkiem.
C. poscharkyana ma większe i bardziej owłosione liście

[Janusz100]

DZWONEK TOMMASINIEGO
Campanula tommasiniana Syn. C.waldesiniana subsp. tammasiniana

https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25

Bylina o pokroju kępiastym. Tworzy nieregularne dość gęste kępy i nawisy na kamieniach. 
Łodygi ma liczne, cienkie zwieszone z krótkimi rozgałęzieniami. Liście ma naprzeciwległe, małe, lancetowate, ostre, ciemnozielone z delikatnymi ząbkami, ułożone obok siebie, błyszczące. Kwiaty zwisające na cienkich pędach. Kwiaty jasnoniebieskie, pięciopłatkowe, dołem zrośnięte w kształcie dzwonu rurowego, niezwykle wąskie, długości 2 cm. Kwiaty liczne, zebrane w gęste, rozgałęzione wierzchotki. Kwitnie obficie.

Ocena * * AGM 1997 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 9/ 24/ 33/ 53/.
T-3 Średnio wymagająca

Wysokość 15-20 cm
Szerokość 20-40 cm
Kwitnie VI-VII (VIII)
Kolor liliowoniebieski, biały 
Mrozoodporność USDA 6

Rośnie na wapiennych skałach, w laskach bukowych.
Występowanie Góry Istrii, Chorwacja - Góry Dynarskie do 1410 m.npm. Endemit bałkański.
Stanowisko umiarkowanie słoneczne ? w południe osłonięte, do półcienistego, umiarkowanie wilgotne lub suche, chłodne.
Gleba normalna, przepuszczalna piaszczysto ilasta, próchniczo żwirowa, przeciętna do żyznej, wapienna. 
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1:1:1 + dobry drenaż + Ca
Odczyn 6,1-7,8 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy. Lubi zasadowy bo w naturze rośnie na podłożu wapiennym 9/.
Wymagania Zimą sucho. Zimą lekko przykrywać.
Rozmnażanie Podział kęp wiosną lub latem - trudny . Sadzonki korzeniowe ? wczesna wiosną lub latem. Siew ? jesienią lub wczesną wiosną pod szkłem. Metoda siewu 2.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, ogrodów szczelinowych, żwirowych, na murki, skarpy, rabaty i do pojemników.
Nadaje się na kwiat cięty.
Odmiany
"Alba" Kwiaty białe.
Etymologia Nazwa "Campanulla" od łacińskiego "mały dzwon" z uwagi na dzwonkowaty kształt kwiatów.
Nazwa gatunku ?tommasiniana? od Matius de Tommasini (1794-1879) prezydent Triestu, badacz flory illyryjskiej.

9/ 15/ 53 polecają do ogrodów skalnych
Campanula pulla Dzwonek ciemny Alpy wschodnie 7-15 cm V-VI Kwiaty ciemnofioletowe. Na niżu roślina krótkowieczna. 24/
Campanula saxifraga Dzwonek skalny Kaukaz 5-10 cm Kwiaty fioletowoniebieskie.
Campanula zoysi Dzwonek Zoysa Alpy julijskie 5-8 cm Kwiaty bladofioletowe, wąskorurkowate. 24/

[Janusz100]

SASANKA ALBAŃSKA
Pulsatilla albana Syn.Anemone albana



var..lutea

Górska, niska bylina kłączowa o pokroju krzaczastym i ozdobnych liściach, kwiatach i owocach. Tworzy kępy.
Wiosną liście rozwijają się wraz z kwiatami. Liście odziomkowe są 2 - 3 krotnie pierzastosieczne, ciemnozielone, silnie jedwabiście owłosione. Kwiaty 2 - 3,5 cm średnicy wyrastają na pędach kwiatostanowych wysokości do 20 cm. Kwiaty są sześciopłatkowe, dzwonkowate, żółte, zwisające. Zewnętrzna strona płatków jest owłosiona i czasem zabarwiona sino lub brudnobrązowo, żółtawe wewnątrz. Gatunek bardzo zmienny. ..."Czysty gatunek ma niewielkie, przewieszone, słabo rozchylone, szarozielonkawe z wierzchu i żółtawe wewnątrz kwiatki"... 9/ Roślina trująca.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 9/ i 53/.
T-2 Łatwa w uprawie Lubi siedliska z mrożna zimą i chłodnym latem - stąd na nizinach krótkowieczna.

Wysokość 10-15 cm ( 25 cm)
Szerokość 20-25 cm
Kwitnie IV - V (VI)
Kolor bladożółty, fioletowy ( biały, jasnożółty - rzadko)
USDA 5

Rośnie na otwartych skalistych i kamienistych zboczach, stepach górskich i podgórskich, alpejskich łąkach na wysokości 2200-4200 m.npm.
Występowanie Kaukaz, Północno Wschodnia Turcja, Północny Iran, Armenia. Endemit kaukaski.
Stanowisko Bardzo jasne - nie narażone na bezpośrednie działanie słońca- wystawa wschodnia, lub częściowo zacienione, wilgotne od wiosny do jesieni, potem suche, chłodne. W cieniu kwitnie mniej obficie. Wg.53/ słoneczne.
Gleba normalna, przepuszczalna, piaszczysto gliniasta, próchniczo żwirowa, umiarkowanie żyzna, bezwapienna.
Podłoże
ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1
Odczyn pH 6,1 - 7,2 lekko kwaśny, obojętny.
Wymagania Podlewać często i regularnie do jesieni - gdy sucho. Ściółkować wokół rośliny żwirkiem kamiennym. Nawozić nawozem wolnodziałającym i dla roślin kwitnących. Zimą sucho (dobry drenaż).
Rozmnażanie Siew nasion bezpośrednio po zbiorze do gruntu, jeśli w pomieszczeniu to po stratyfikacji - łatwo. Podział-trudny.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, naturalistycznych, na rabaty bylinowe, do pojemników. Ładnie wyglądają wśród karłowych iglaków. Odmiany
ssp.violacea(Syn.armena) Kwiaty niebiesko fioletowe.
var. Lutea Kwiaty większe od typu bladożółte polecana przez 9/ 53/.
var.Georgica Kwiaty fioletowe
Etymologia
Nazwa "Pulsatilla" pochodzi od łacińskiego słowa "pulsatus" = przetaczający wiatr, pulsujace, z uwagi na puszyste nasiona poruszane najmniejszym powiewem wiatru. Nazwa gatunku"albana" od siedliska rośliny m.in. w Dagestanie - Kaukaz.

Na uwagę zasługuje ponadto
Pulsatilla vernalis Sasanka wiosenna 5-35 cm Kwiaty jasnofioletowe do niebieskich, wewnątrz białe. ** AGM 1993