Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych - BAZA

[Janusz100]

Ramonda pirenejska Ramonda myconi
syn. R. pyrenaica, R.mica





Górska bylina, zimozielona o ozdobnych kwiatach i liściach. Tworzy duże kępki rozet liściowych...."jedna z najlepszych roślin skalnych, świetna do obsadzania szczelin...w ogrodzie skalnym"...(15)...?Do niedawna rarytas w zasobniejszych kolekcjach. Panuje opinia, że nie w każdym ogrodzie chce rosnąć?... 11/
Ma krótkie kłącze z licznymi korzeniami. Liście owalne, szerokie, ciemnozielone, mięsiste, szorstkie, pomarszczone, spodem rdzawo owłosione, zebrane w płaskie rozety (kępy), pojedyncze lub zbite razem z wielu rozet. Liście pomarszczone i pofałdowane o nieregularnie, grubo ząbkowanych brzegach. Liście tworzą przyziemne rozetki, średnicy do 20 cm, płasko przylegające do podłoża. Traci część liści zimą, ale wiosną szybko odrastają nowe. Z rozet wyrastają rozgałęzione, czerwonawobrązowe, owłosione, bezlistne, długości 5-10 cm łodygi kwiatostanowe. Kwiaty, średnicy 2,5 cm, jaskrawe, liliowoniebieskie, pięciopłatkowe z białym środkiem i żółtymi pylnikami, szeroko otwarte, prawie płaskie, lekko pachnące, zebrane po 1 - 5 sztuk. Kwiaty i liście podobne do afrykańskich fiołków. 8/ Roślina długowieczna - w Edynburdu ponad 30 lat.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 3/ 8/ 9/ 15/ 25/ 33/ 53/.
T-2. Łatwa w uprawie, pod warunkiem zachowania odpowiedniego stanowiska i podłoża. 3/

Wysokość 8-15 cm 
Szerokość 10-20 cm
Kwitnie V-VI (VII)
Kolor liliowoniebieski (biały, różowy, fioletowy )
Mrozoodporność USDA 5 

Rośnie na zacienionych, wapiennych, porośniętych mchami skałach, w wąwozach, w okolicach strumieni, w szczelinach skalnych, w borach jodłowych i sosnowych oraz lasach liściastych na wys. 400-2455 m.npm.
Występowanie Góry Południowej Europy, Pireneje, Katalonia . Relikt polodowcowy. Endemit Pirenejski. 
Stanowisko półcieniste - wystawa północna lub wschodnia, do cienistego 53/, stale umiarkowanie wilgotne, osłonięte przed wiatrem, chłodne. Roślina wrażliwa na suszę, wówczas bowiem liście kurczą się i brązowieją. Po podlaniu liście odradzają się. Najlepiej czuje się w miejscu ocienionym prze większą część dnia, wilgotnym.
Gleba normalna, przepuszczalna, piaszczysto ilasta, próchniczo żwirowo kamienista, umiarkowanie żyzna.
Podłoże: 
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca 
Odczyn pH 6,1-7,8 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy. Lubią odczyn zasadowy, bo w naturze rosną na wapiennych skałach, choć tolerują glebę obojętną. Roślina wapniolubna.
Wymagania Wiosną gdy sucho podlewać, regularnie co 1 - 2 tygodnie. Nie lubią wody na rozetce liściowej podobnie jak lewizje, dlatego najlepiej rosną sadzone poziomo na stromych zboczach ułatwiających odpływ wody. Rozeta powinna tkwić w gruncie ukośnie. 9/ Wiosną nawozić nawozem granulowanym, wolnodziałającym i dla roślin kwitnących lub nawozem organicznym. Zimą sucho. Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie Podział starszych kęp, wielorozetowych po kwitnieniu. Sadzonkowanie - sadzonki liściowe wczesną wiosną, latem- trudno. Siew jesienią, jeśli kryty to konieczna stratyfikacja. Metoda siewu 2.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, do alpinariów, w szczeliny pionowe między kamieniami z wystawa wschodnią, na murki, do pojemników, koryt, dużych bloków tufu, na balkony i tarasy. Ładnie wygląda z Haberleą rodopską i małymi paprociami 8/. Roślina lecznicza stosowana jako okład na świeże rany, przeciw krwawieniom i środek przeciwkaszlowy. Roślina chroniona.
Odmiany
"Alba" kwiaty białe
"Rosea" Kwiaty jasnoróżowe.
Etymologia Nazwa "Ramonda" poświęcona Louis Ramond baron de Carbannieros ( 1755-1827 r.) francuskiemu politykowi, geologowi i botanikowi jednemu z pierwszych odkrywców gór Pirenejów.
Nazwa gatunku "myconi" od "myconis" z Mykonos wyspy na Cykladach w Grecji - siedlisko roślin.
Rodzaj obejmuje trzy gatunki :
Ramonda pyrenaica = R. myconi z Pirenejów. Kwiaty liliowoniebieskie ** AGM 1993
Ramonda nathaliae Ramonda Natalii Serbia, Macedonia,Północna Grecja 6 -10 cm VI-VII Kwiaty liliowe. ** AGM 1993 polecana przez 1/ 33/ 53/.
Ramonda serbica z Serbii, Bułgarii, Czarnogóry i Grecji. Podobna do nathaliae.

[Janusz100]

Skalnica Arendsa Saxifraga x arendsii syn. S. x anglica



Bylina zimozielona o pokroju płaskim, poduszkowym i delikatnych kwiatach. Tworzy niskie, zwarte, wypukłe kępy złożone z wielu rozetek. Należy do grupy skalnic tzw .mchowych (Dactyloides), u których miękkie rozetki liściowe tworzą zwarte poduszki a kwiatostany znajdują się tuż ponad rozetkami....?Jedna z ładniejszych ?bezłodygowych? odmian?...9/ 
Liście miękkie, klinowate, głęboko powcinane, jasnozielone, trójdzielne, pierzaste, zebrane
w rozetki średnicy 2 - 4 cm. Kwiaty gwiazdkowate, różowe do białych z białym lub żółtym oczkiem, pięciopłatkowe, zebrane po kilka w groniaste, lużne kwiatostany na szczytach cienkich pędów. Obficie kwitnie. Kwiaty wyrastają gęsto na krótkich łodyżkach na szczycie poduszki. Podczas przekwitania płatki korony bledną a łodygi kwiatowe wydłużąją się. Gatunek stosunkowo krótkowieczny, żyje w 1 miejscu do 5 lat. Rośnie wolno, ale ..." rozrasta się szeroko dzięki rozłogom i bocznym pędom "...(4)

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 2/ 9/ 25/ 31/.
T-1. Bardzo łatwa w uprawie.

Wysokość 5-15 cm
Szerokość 20-30 cm
Kwitnie V-VI
Kolor różowe (biały do karminowy,ciemnoczerwony rzadziej żółty.)
Mrozoodporność USDA 6 

Mieszaniec różnych gatunków z sekcji Dactyloides S.rosacea, S.hypnoides, S.moshata, S. decipiens.
Stanowisko jasne, ale nie słoneczne do półcienistego - wystawa wschodnia lub północno wschodnia, stale umiarkowanie wilgotne, chłodne. Roślina wrażliwa na nadmiar wilgoci i bezpośrednie słońce.
Gleba normalna, przepuszczalna, piaszczysto gliniasto próchnicza, żwirowo kamienista, żyzna.
Podłoże : 
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + drenaż
Odczyn pH 6,8-7,8 obojętny, lekko zasadowy. Wg. 9/ - nie wymaga obecności wapnia.
Wymagania Większe poduszki dzielić wczesną wiosna, gdy "łysieją", co kilka lat i przesadzać. W czasie suszy podlewać regularnie. Po kwitnieniu pędy kwiatostanowe usuwać, jesienią wyciąć obumarłe rozety liści i obsypać ziemią z piaskiem. Nie wymagają nawożenia. Zimą sucho(drenaż) . Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie Podział po kwitnieniu VII - VIII - łatwo . Dzielić tylko zewnętrzne części kępy. Część środkową - wyrzucić. Sadzonki rozetkowe w 2 połowie lata. Siew jesienią. Metoda siewu 1.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych, alpinariów, na murki, w szczeliny skał, na rabaty bylinowe, obwódki, na brzegi oczek wodnych, do pojemników, na obrzeża drzew i na cmentarze.
Odmiany
Odmiany różnią się barwą kwiatów, liści i kształtem rozetek. ..."Odmian tych jest obecnie już parę dziesiątków, niektóre prawie identyczne"...3/
"Schneeteppich" Kwiaty białeV-VI 
"Findling" VI-VII obficie kwitnie  Kwiaty różowe
"Blutenteppich" VKwiaty różowokarminiwe . Zwarte poduszki .
"Peter Pan" IV-V Kwiaty różowoczerwone. Zwarte poduszki.
"Rosen Zwerg" 10 cm V-VI Kwiaty karminowoczerwone . Odmiana bezłodygowa . Polecana przez 9/.
"Purpurteppich" 20 cm V-VI Kwiaty karminowopurpurowe . 
Etymologia Nazwa "Saxifraga" pochodzi od łacińskich słów "saxum" = kamień i "frango" = złamać
i wskazuje na zastosowanie do leczenia kamieni nerkowych. Wg. innej interpretacji pochodzi od "saxum"= ,kamień i "frago" = przerwa z uwagi na to, że rośnie na skałach w szczelinach skalnych. Nazwa mieszańca "arendsii" od nazwiska Georga Arendsa (1863-1952) niemieckiego ogrodnika, który był pierwszym hodowcą tego mieszańca.

[Janusz100]

Skalnica książęca Saxifraga ferdinandi - coburgi



Skalnica poduszkowa ( z sekcji Kabschia-Engleria). Bylina górska, zimozielona o małych wielolistnych rozetkach. Liście odziomkowe zebrane w zwarte rozetki. Drobne kolumnowe rozetki tworzą zwarte, gęste poduszki usiane w okresie kwitnienia masą kwiatów Liście ostro zaostrzone, skórzaste, niebieskawozielone lub szarozielone, pokryte woskowatym nalotem. Kwiaty są stosunkowo duże, osadzone na ulistnionych, krótkich, 5 -10 cm długości, wyprostowanych, czerwonawych i , owłosionych pędach. Kwiaty , jaskrawożółte, pięciopłatkowe zebrane w nieregularne grona po 7 ? 15 kwiatów. Rośnie silnie i tworzy stosunkowo duże poduszki. Gatunek zmienny.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ i 25/
T-2 Łatwa w uprawie.

Wysokość 5-10 cm
Szerokość 20 cm 
Kwitnie V - VI
Kolor jaskrawożółty (biały, różowy)
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie w rejonach górskich w pęknięciach i szczelinach wapiennych skał na wysokości 1000-2900 m.npm.
Występowanie Europa Południowo - Wschodnia, Góry Bułgari Wschodniej - Pirin, Macedoni Wschodniej i Grecji Północnej, Rodopy. Endemit bałkański. Typ z góry Slavjanki ? Bułgaria 2200 m.npm.
Stanowisko 
Stanowisko umiarkowanie słoneczne, w południe zacienione - wystawa wschodnia, umiarkowanie wilgotne, chłodne. Nie toleruje cienia oraz wysokich temperatur latem. Lubi miejsca z dużą ilością światła.
Gleba normalna, przepuszczalna, piaszczysto ilasta, próchniczo liściowo żwirowa, wapienna.
Podłoże : 
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1 : 1 : 1 +dobry drenaż + Ca 
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony 4 : 1 : 2 : 4 + dobrydrenaż + Ca
Odczyn pH 6,6-7,8 obojętny, lekko zasadowy. 
Wymagania Ściółkować żwirkiem wapiennym. Podlewać latem, gdy sucho. Zaleca się ogławiać po kwitnieniu. Zimą sucho (daszek ). Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie Podział - odzielanie rozet - niepewne - zimą. Sadzonkowanie - sadzonek wierzchołkowych - pewniejsze. Siew jesienią - trudny ( stratyfikacja). Kwitną po kilku latach.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, tylko do ogrodów skalnych i alpinariów, ogrodów żwirowych, pojemników, ogrodów tufowych, zimnych szklarni.
Roślina chroniona w Bułgarii.
Odmiany
var. rhodopea odmiana rodopska. Rodopy ? Bułgaria 1500 m.npm. Kwiaty żółte Liście ciemniejsze od typu i większe
"Dracula" Kwiaty ciemniejsze od typu.
var. rudoslavoffii jedna z najpiękniejszych odmian.
Etymologia 
Nazwa "Saxifraga" pochodzi od łacińskich słów "saxum" = kamień i "frango" = złamać
i wskazuje na zastosowanie do leczenia kamieni nerkowych. Wg. innej interpretacji pochodzi od "saxum"= ,kamień i "frago" = przerwa z uwagi na to, że rośnie na skałach w szczelinach skalnych. Nazwa gatunku "ferdinandi-coburgi" ku czci Ferdynada I Coburga(1861-1948 r.) bułgarskiego kniazia i cara, który był również botanikiem i zoologiem

[Janusz100]

Skalnica Irvinga "Jenkinsiae" Saxifraga x irvingi "Jenkinsiae"



["Jenkinsiae"

Bylina zimozielona. Jedna najpiękniejszych skalnic poduszkowych z sekcji Kabschia. 
Tworzy zwarte, bardzo gęste, wypukłe poduszki, złożone z małych rozet drobnych, szarozielonych (sinych) z jaśniejszymi brzegami, igiełkowatych, twardych liści zebranych w rozetki. Kwiaty duże, średnicy 1 - 2 cm, białoróżowe z ciemniejszymi środkami (ciemno różowym lub karminowym). Kwiaty wyrastają wprost z rozet liściowych na krótkich, 5 cm łodyżkach. Kwitnie obficie i długo- ok. 2 miesiące. Rośnie wolno. Posiada liczne odmiany uprawne.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 9/ 25/. Bardziej dekoracyjna jest odmiana ?Walter Irving? polecana przez 33/.
T-2. Łatwa w uprawie.

Wysokość 5-10 cm
Szerokość 20-30 cm
Kwitnie (III)IV-V
Kolor biały, bladoróżowy, liliowy.
Mrozoodporność USDA 6

Mieszaniec S. burseriana i S. lilacina. Mieszaniec powstały prawdopodobnie przypadkowo w którymś z ogrodów. 1/
Stanowisko umiarkowanie słonecznego, w południe osłonięte - wystawa wschodnia lub północno wschodnia, umiarkowanie wilgotne ? latem, suchsze w okresie spoczynku. Tolerancyjny na suszę.
Gleba normalna, bardzo przepuszczalna, piaszczysto ilasta, próchniczo żwirowo kamienista, gleba lekko wapienna. 
Podłoże 
- ziemia darniowa : ziemia liściowa + żwir wapienny 1 : 1 : 1 + Ca + drenaż.
- ziemia ogrodowa : ziemia liściowa : grys wapienny : perlit 1 : 1 : 1 : 1 + drenaż /wg. Zoji Litwin. 
Odczyn pH 6,6-7,8 obojętny, zasadowy.
Wymagania Nie nawozić. Na glebie słabszej kwitnie silniej. Na wierzchu pod liście ściółkujemy podłoże żwirkiem wapiennym. Zimą sucho (dobry drenaż) lepiej daszek i lekko okrywać. W bezśnieżne zimy może przemarzać.
Rozmnażanie Podział kępy po kwitnieniu. Ukorzenianie rozetek. Siew.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa wyłącznie do ogrodów skalnych i alpinariów, ogrodów żwirowych, koryt i pojemników..
Odmiany Ma wiele odmian
"Jenkinsiae" Kwiaty o lużniejszym pokroju i jaśniejszych od typu, bladoróżowych kwiatach.
?Walter Irving? Odmiana podobna do ?Jenkinsiae? Kwiaty białoróżowe ** AGM 2012
Etymologia 
Nazwa "Saxifraga" pochodzi od łacińskich słów "saxum" = kamień i "frango" = złamać
i wskazuje na zastosowanie do leczenia kamieni nerkowych. Wg. innej interpretacji pochodzi od "saxum"= ,kamień i "frago" = przerwa z uwagi na to, że rośnie na skałach w szczelinach skalnych.

[Janusz100]

Mydlnica bazyliowata Saponaria ocymoides
syn. M. bazyliolistna





Bylina górska, częściowo zimozielona o pokroju zwartym, płożącym do poduszkowego i ozdobnych kwiatach.Tworzy lużne bardzo rozgałęzione kępki i nawisy na kamieniach. Jedna z najbardziej wartościowych bylin okrywowych.
Ma pędy silnie rozgałęzione, pokładające się, drewniejące, czerwonawe, owłosione. Liście wyrastają parami .na krótkich ogonkach i są wąskie, lancetowate, małe, jasnozielone, owłosione, jajowate, górne spiczaste mniejsze niż dolne. Kwiaty, małe, średnicy 0,6 ? 1,2 cm, płaskie, liczne, pięciopłatkowe, różowe, lekko owłosione z rurkowatym, purpurowo zabarwionym kielichem i charakterystyczną parą łusek
u podstawy, zebrane są w lużne nibybaldachy na wierzchołkach pędów. Kwitnie bardzo obficie. Rośnie szybko, czasami kępy nadmiernie się rozrastają. Roślina trująca. Roślina ekspansywna. Roślina długowieczna, w jednym miejscu ok. 10 lat, chociaż czasem po obfitym kwitnieniu potrafi zamierać, ale odtwarza się z samosiewu.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 2/ 15/ 25/ 31/ 33/
T-2. Łatwa do uprawy. ...?Niewybredna, nadająca się również dla początkujących amatorów?? 31/

Wysokość 10-20 cm
Szerokość 30-40 cm (60 i więcej)
Kwitnie VI-VII Powtarza IX.
Kolor różowy (biały, fioletowy, czerwony)
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie w rejonach górskich i na przedgórzu w miejscach skalistych, słonecznych, kamienistych, na zboczach i skałach, na obrzeżach lasów zwłaszcza sosnowych i przydrożach na glebach wapiennych do wysokości 1500 m npm. ( Rzadziej do 2300 m.npm.)
Występowanie Góry Europy Południowej i Środkowej, Alpy Południowo- Zachodnie, Jura, Apeniny po Pireneje, Sardynia, Korsyka. ( Francja, Hiszpania, Szwajcaria, Niemcy, Austria, Włochy, Słowenia).
Stanowisko bardzo jasne, nie znosi bezpośredniego silnego nasłonecznienia 31/ , umiarkowanie wilgotne, ciepłe. Toleruje suche.
Gleba normalna, przepuszczalna, lekka, piaszczysto ilasta, próchniczo żwirowo kamienista, przeciętna do żyznej, wapienna. Wymagania pokarmowe bardzo małe. Na glebach ciężkich i podmokłych gnije.
Podłoże : 
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1 : 1 ; 1 + dobry drenaż + Ca
Odczyn pH 6,6-7,8 obojętny, lekko zasadowy. Toleruje obojętny.
Wymagania Dzielić co kilka lat po kwitnieniu lub wczesną wiosną. Wokół rośliny ściółkować grysem wapiennym. Wiosną nawozić nawozem dla roślin kwitnących lub granulowanym wolnodziałającym. Nie nawozić w trakcie sezonu wegetacyjnego. Podlewać rzadko i nie głęboko, raz na tydzień. Po kwitnieniu przycinać. Ograniczać nadmierny rozrost. Zimą sucho.
Rozmnażanie  Podział wiosną. Sadzonkowanie - sadzonki zdrewniałe wczesnym latem. Siew jesienią - selekcja siewek o karminowych kwiatach - łatwo. Metoda siewu 2. Kwitnie w następnym roku.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych, na strome skarpy, murki, szczeliny skalne, do ogrodów żwirowych i szczelinowych, na rabaty i obwódki, do pojemników na balkony i tarasy a także na tzw."zielone dachy" . Ładnie wygląda z rogownicą, 4/ przetacznikami i krwawnikami oraz w grupach na trawniku. Kwiaty nadają się na kwiat cięty. Roślina lecznicza stosowana zewnętrznie do leczenia chorób skóry, środek napotny, wykrztuśny i przeczyszczający. Roślina jadalna stosowana do produkcji piwa - tworzy pianę.
Roślina stosowana jako substytut mydła i do wytwarzania naturalnych szamponów a także do przywracania koloru i połysku starej porcelany i starych tkanin. Nie sadzić we pobliżu oczek wodnych, szkodzi rybom.
Odmiany
"Alba" Kwiaty białe
"Rubra Compacta" Kwiaty czerwono purpurowe. Odmiana karłowa. ** AGM 1993 polecana przez 15/ 33/.
Etymologia Nazwa "Saponaria" wywodzi się od łacińskiego słowa "sapo", "saponis" = mydło, gdyż kłącza rośliny zawierają substancje pieniące - saponiny ? zachowujące się jak detergenty.
Nazwa gatunku "ocymoides" od "ocimum" = bazylia i "eidos" = podobny: podobny do bazylii.

[Janusz100]

Mydlnica oliwska Saponaria x oliviana

https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25

Bardzo niska, zimozielona bylina poduszkowa o pokroju zwartym. Ozdobna z uwagi na niski wzrost, zwarty pokrój i obfite kwitnienie. Tworzy poduszki. ..."najpiękniejsza mydlnica"...8/.
Łodygi kwiatostanowe krótkie, wysokości 2 cm, pokładające się i rozgałęzione na końcach.
Liście równowąskie, lancetowate, małe, mięsiste, intensywnie zielone,ułożone w rozety. Pąki kwiatowe miękkie, owłosione. Kwiaty pięciopłatkowe, prawie siedzące, duże, średnicy 1,5 - 2 cm, lśniące, jasnoróżowe, o owłosionym kielichu kwiatowym, zebrane w lużne pęczki. Kwitnie obficie. Pierwsze kwitną kwiaty z południowej strony kępy, potem ze środka kępy. Kwiaty ustawione są w kręgu wokół krawędzi poduszki. Roślina długowieczna. Nie wytwarza nasion.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 3/ 8/ 9/ 25/ 33/ 53/.
T-2. Łatwa w uprawie.

Wysokość 5-10 cm
Szerokość 20-30 cm
Kwitnie VI-VII
Kolor jasnoróżowy
Mrozoodporność USDA 5

Mieszaniec S. caespitosa i S. pumila
Stanowisko słoneczne lub umiarkowanie słoneczne, stale umiarkowanie wilgotne. Tolerancyjny na suszę.
Gleba normalna, bardzo przepuszczalna, pulchna, gliniasto piaszczysto żwirowa, próchnicza, kamienista.
Podłoże : 
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1 : 1 : 1 + dobry drenaż + Ca
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty: torf odkwaszony 4 : 1 : 2 : 4 + dobry drenaż + Ca
Odczyn pH 6,1-7,8 lekko kwaśny, obojętny, zasadowy.
Wymagania Dzielić co kilka lat po kwitnieniu lub wczesną wiosną. Wokół rośliny ściółkować żwirkiem wapiennym. Wiosną nawozić nawozem dla roślin kwitnących lub granulowanym wolnodziałającym. Nie nawozić w trakcie sezonu wegetacyjnego. Podlewać rzadko i nie głęboko, raz na tydzień. Ograniczać nadmierny rozrost. Po kwitnieniu przycinać i obsypać piaszczystą ziemią. Zimą sucho.
Rozmnażanie Podział kęp IV-V i jesienią - łatwo. Sadzonkowanie wczesnym latem ukorzenianie pojedynczych pędów IX-X. Nie zawiązuja nasion.
Zastosowanie Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych, na strome skarpy, murki, szczeliny skalne, do ogrodów żwirowych i szczelinowych, na rabaty i obwódki, do pojemników na balkony i tarasy a także na tzw."zielone dachy" . Ładnie wygląda z rogownicą, przetacznikami i krwawnikami, w towarzystwie dzwonków, piaskowców, łyszców i innych podobnych roślin skalnych 8/.oraz w grupach na trawniku.
Kwiaty nadają się na kwiat cięty.
Roślina lecznicza stosowana zewnętrznie do leczenia chorób skóry, środek napotny, wykrztuśny i przeczyszczający.
Roślina jadalna stosowana do produkcji piwa - tworzy pianę.
Roślina stosowana jako substytut mydła i do wytwarzania naturalnych szamponów a także do przywracania koloru i połysku starej porcelany i starych tkanin.
Nie sadzić we pobliżu oczek wodnych, szkodzi rybom.Ładnie wygląda
Etymologia Nazwa "Saponaria" wywodzi się od łacińskiego słowa "sapo", "saponis" = mydło, gdyż kłącza rośliny zawierają substancje pieniące - saponiny ? zachowujące się jak detergenty. Nazwa mieszańca "oliviana" bo otrzymana przez Ericha Wockego inspektora ogrodu botanicznego w Oliwie w latach 1899 -1929 .

[Janusz100]

Cebulica syberyjska Scilla siberica

"Alba"

Niska bylina cebulowa, bulwiasta o pokroju wzniesionym zwartym i ozdobnych kwiatach. Rozrośnięte rośliny tworzą zwarte łany kwiatów(1). Jeden z pierwszych wiosennych kwiatów.
Cebule ma kuliste , średnicy 2?3 cm, barwy fioletowoniebieskiej. 4/ Z cebulki wczesną wiosną razem z kwiatami wyrastają 3-4 liście odziomkowe podobne do trawy. Liście długie, wąskie, lancetowate o zaostrzonych końcach, mięsiste, mają specyficzne wygięcie na czubku w kształcie kropli. Kwiaty, średnicy 1 cm, sześciopłatkowe, są lazurowoniebieskie z ciemniejszą smugą pośrodku płatków. Kwiaty dzwonkowate lecz o płatkach niezrośniętych, po rozwinięciu - gwiazdkowate, zwisają na krótkich nieulistnionych szypułkach wyrastających spomiędzy liści, pachnące. Kwiaty zebrane są po 2- 5 sztuk w groniaste, lużne kwiatostany. Kwitnie bardzo obficie i długo. Kiedy nasiona dojrzeją, liście usuchaja w VI . Rośliny szybko się rozrastają i rozsiewają. Roślina długowieczna. Roślina trująca, powoduje podrażnienia skóry i reakcje alergiczne.

Ocena * * AGM  1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 2/ 3/ 8/ 25/ 31/ 33/.
T-2. Łatwa w uprawie ?.?Należy do niewybrednych roślin skalnych?? 31/

Wysokość 10-15 cm
Szerokość 5-10 cm
Kwitnie IV-V
Kolor lazurowoniebieski (biały, różowy, niebieskofioletowy)
Mrozoodporność USDA 4

Rośnie w jasnych lasach liściastych i zaroślach, na trawiastych zboczach i skałach do wys. 2500 m.npm.
Występowanie Europa Południowo Wschodnia, Bałkany, Azja Mniejsza, Kaukaz, Rosja Południowa i Środkowa, Krym, Ukraina, Białoruś, Armenia, Azerbejdżan, Gruzja, Turcja po Syrię. 
Stanowisko  umiarkowanie słoneczne ? wystawa południowo wschodnia, do półcienistego , stale umiarkowanie wilgotne - zwłaszcza w okresie kwitnienia ( nie podmokłe ). W lecie sucho.
Gleba organiczna, bardzo przepuszczalna, lekka, pulchna, piaszczysto ilasta, bardzo próchnicza, leśna, żyzna, wapienna. Wymagania pokarmowe średnie. 
Podłoże : 
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : torf odkwaszony 4 : 1 : 4 + drenaż + Ca
Rośnie w każdej glebie, ale lubi próchniczą, leśną, lekko wilgotną. 
Odczyn pH 6,1-7,8 lekko kwaśna, obojętna , lekko zasadowa 2/. 
Wymagania Co 2-3 lata przesadzać. Można przesadzać nawet kwitnące rośliny. Sadzić jesienią na głębokość 8-10 cm co 8 ? 30 cm. 30/ Wiosną nawozić nawozem dla pomidorów i podlewać w czasie suszy. W lecie sucho. Ścinać wszystkie pędy z owocami, bo tworzy samosiewy. Oznaczyć miejsce sadzenia, by nie uszkodzić. Nie usuwać liści aż całkowicie nie uschną. W zimie lekko okrywać ( zwłaszcza młode rośliny ). 
Rozmnażanie Podział całych kęp po zaschnięciu liści w II poł.VII do VIII sadząc w inne miejsca bezpośrednio po wykopaniu. Drobne cebule boczne zostawiamy na rozsadniku. Cebule kupione sadzimy w II poł. IX lub w X na głębokość 5-8 cm. W razie potrzeby należy je przechowywać w wilgotnym torfie, mchu lub trocinach. Siew jesienią do gruntu (stratyfikacja). Kwitnie po 2 - 3 latach - trudno.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych, naturalistycznych, żwirowych, parków, na rabaty bylinowe, w grupach na trawniku, między krzewami i pod drzewami, do pojemników. Ładnie wygląda z krzewem forsycji i wiosennymi roślinami cebulowymi ? przebiśniegami, rannikami oraz z pierwiosnkami 4/ Ładnie też wygląda w towarzystwie funkii, paproci karłowych i jasnot przykrywających ich usychające liście. Roślina miododajna. Kwiaty nadaja się na kwiaty do cięcia i przyspieszania.
Odmiany - różnią się wysokością, kolorem, kształtem i liczbą kwiatów na jednym pędzie.
"Alba" Kwiaty białe
"Rosea" kwiaty białoróżowe
"Spring Beauty" Kwiaty jaskrawe, ciemnoniebieskie.Najpiękniejsza odmiana. 3/
"Blue" Kwiaty niebieskie.
Etymologia Nazwa "Scilla" pochodzi od imienia Skylla (lub Scylla) lub od greckiego słowa "skyllo" skóra = gdyż sok niektórych gatunków podrażnia skórę. Nazwa gatunku "siberica" = z Syberii , odnosi sie do dużej mrozoodporności rośliny. Roślina nie ma siedlisk na Syberii.

Inne gatunki Scilla uznane za ozdobne i łatwe w uprawie
Scilla bithynica Cebulica turecka Bułgaria, Turcja10-15 cm IV-V Kwiaty jasnoniebieskie ** AGM 2003
Scilla litardieri Cebulica Lithardiera Słowenia, Chorwacja15-20 cm VI-VII Kwiaty niebieskoliliowe ** AGM 2003
Scilla mischtschenkoana Cebulica Miszczenki Zakaukazie, Iran 5-15 cm III-IV Kwiaty niebieskobiałe ** AGM 2003 i jej odmiana Turbegeniana 5-15 cm Kwiaty biało niebieskie , paskowane ** AGM 1993Na jednym miejscu może pozostawać kilka lat, gdyż tworzy wówczas coraz większe skupiska.

[Janusz100]

Rozchodnik ostry Sedum acre




Sukulent. Bardzo niska bylina zimozielona o pokroju poduszkowym, płożącym i ozdobnych liściach i kwiatach. Tworzy niską gęstą darń imitującą kępy - mchu. Jeden z najniższych rozchodników i ??jeden z najbardziej wytrzymałych ze wszystkich sukulentów?... 1/  Roślina rodzima.
Pędy płone ma mocno rozgałęzione, gęsto ulistnione, niższe, płożące. Liście ma blado zielone, wałeczkowate, eliptyczne, naprzeciwległe,bardzo drobne, mięsiste, grube, górą spłaszczone. Pędy kwiatowe prawie bezlistne z kwiatostanem na szczycie. Kwiaty gwiazdkowate, pięciopłatkowe o ostro zakończonych płatkach, drobne, jasnożółte, zebrane w małe, kilkukwiatowe nibybaldachy na wierzchołkach krótkich pędów, prawie siedzące. Kwiaty średnicy 9 - 12 mm. Płatki kwiatowe ma odstające niemal poziomo. Kwitnie bardzo obficie, pokrywając się całkowicie złotożółtymi kwiatami. Gatunek ekspansywny. Roślina krótkowieczna. Szybko znika, ale rozprzestrzenia się przypadkowo przez samosiew i zakorzeniające się pędy przypadkowo oderwane. 4/ Roślina trująca. Podrażnia skórę. Samosiew.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 2/ 9/ 15/ 25/ 53/.
T-1. Bardzo łatwy w uprawie . Roślina mało wymagająca.

Wysokość 3-5 cm
Szerokość 25-40 cm
Kwitnie VI-VII
Kolor złotożółty (biały)
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie na słonecznych, piaszczystych wzgórzach, łąkach i pastwiskach, brzegach lasów, , nieużytkach w miejscach suchych kamienistych, na skałach na podłożu wapiennym. W górach do 2300 m.npm. 
Występowanie Europa Północna do Zatoki Botnickiej, Azja Zachodnia, Kaukaz, Syberia Zachodnia, Turcja, Afryka Północna. Polska (pospolity na niżu, rzadszy w górach),
Stanowisko bardzo słoneczne , wystawa południowa lub zachodnia, 53/ suche, ciepłe. Znosi długotrwałą suszę, ale także półcień.
Gleba mineralna, przepuszczalna, lekka, piaszczysto gliniasto żwirowo kamienista, uboga, wapienna.
Podłoże 
- ziemia darniowa : żwir : grys wapienny 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca 
- ziemia darniowa : piasek gruboziarnisty 3 : 1 + drenaż + Ca Najlepsze jest podłoże piaszczyste.
Odczyn pH 6,6-7.8 obojętny, lekko zasadowy.
Wymagania Po kwitnieniu przyciąć. Podlewać bardzo skapo, tylko w czasie długotrwałej suszy. Wiosną nawozić nawozem bogatym w K. Zimą sucho.
Rozmnażąnie Podział w IV lub VIII - bardzo łatwo. Sadzonkowanie wiosną do połowy lata - bardzo łatwo. Rozsadzać go można cały rok. Siew wiosną lub jesienią. Metoda siewu 1.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych, na murki, skarpy, na obwódki, do ogrodów naturalistycznych i żwirowych, do pojemników, koryt, mis, w szczeliny między płytami, jako substytut trawy w miejscach suchych, na "zielone dachy". Ładnie wygląda z innymi rozchodnikami i rojnikami oraz floksem szydlastym i żagwinem. Roślina jadalna surowa i gotowana, suszona jako przyprawa. Roślina lecznicza obniża ciśnienie krwi, leczy choroby skóry (egzemy), działanie ściągające, przeczyszczające, przeciw robakom, na gojenie ran i do pielęgnacji stóp. Roślina miododajna. Używana do wyplatania wianków na octawę Bożego Ciała.
Odmiany Gatunek bardzo zmienny co do wysokości, kształtu liści, wielkości kwiatów i kwiatostanów.
"Yellow Queen" 5-10 cm V-VII Złotożółte ulistnienie, dekoracyjne przez cały rok.
"Aureum" 5 cm V-VII Kwiaty żółte. Ulistnienie żółte (jaskrawe wiosną i latem).
"Minimum" 5 cm V-VIII Kwiaty żółte.
Etymologia Nazwa "Sedum" pochodzi od łacińskiego słowa "sedare" = uspokoić, gdyż niektóre gatunki łagodzą ból ran. Wg. innej interpretacji pochodzi od łacińskiego słowa "sedere" = siedzieć, gdyż rośliny są niskie i przylegają do podłoża. Ta ostatnia interpretracja wydaje się bardziej poprawna. Nazwa gatunku "acre" od "acris" = ostry w smaku, gryzący z uwagi na smak liści.

[Janusz100]

Rozchodnik biały Sedum album

https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25

Sukulent. Niska, zimozielona bylina o ozdobnych, jajowatych, mięsistych liściach i pokroju zwartym, niskim, poduszkowym, płożącym. Tworzy darń. Roślina rodzima.
Łodygi ma silnie rozgałęzione, wzniesione, często zaczerwienione, zdrewniałe u nasady, płone niższe. Liście walcowate, okrągłe w przekroju, mięsiste, ciemnozielone, brązowo nabiegłe, gęsto osadzone na pędzie, przypominające kuleczki. Liście czasem przebarwiają się na czerwono, zwłaszcza jesienią w miejscach nasłonecznionych i suchych. Pędy kwiatostanowe ma zaczerwienione, wyprostowane wysokości kilku do kilkunastu cm. Kwiaty drobne średnicy 0,8 cm, białe, gwiazdkowate, pięciopłatkowe na krótkich szypułkach w gęstych, rozgałęzionych baldachogronach. 4/ Roślina ekspansywna.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 2/ 3/ 9/ 15/ 25/ 31/.
T-1. Bardzo łatwa w uprawie. Roślina niewymagająca.

Wysokość 8-15 cm
Szerokość 20-40cm
Kwitnie VI-VIII
Kolor biały (jasnoróżowy, zielonkawy)
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie na skałach wapiennych, murawach naskalnych.
Występowanie Europa, Azja Północna i Zachodnia, Syberia, Ameryka Północna, Afryka Północna. Polska - Pogórze Sudeckie,
Stanowisko umiarkowanie słoneczne, bardzo suche, umiarkowanie ciepłe.
Gleba mineralna, przepuszczalna, lekka, gliniasto piaszczysto żwirowa, jałowa do zasobnej, wapienna.
Podłoże :
- ziemia darniowa : żwir wapienny : grys 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
- ziemia darniowa : piasek gruboziarnisty 3 : 1 + drenaż + Ca
Toleruje każdą glebę pod warunkiem dobrego drenażu.
Odczyn pH 6,6-7,8 obojętny, lekko zasadowy. Duża tolerancja na odczyn gleby. Roślina wapniolubna.
Wymagania Przekwitłe kwiatostany ścinać. W lecie w czasie długotrwałej suszy podlewać. Nie nawozić.
Rozmnażanie Podział wiosną. Sadzonkowanie pędów od wiosny do połowy lata. Siew wiosną lub jesienią. Nasiona drobne nie przysypywać ziemią tylko wcisnąć w podłoże. Zraszać drobnym rozpylaczem. Metoda siewu 3. Nasiona nierównomiernie i długo wschodzą. Przechowywać w wilgotnym podłożu i zacienionym miejscu. Zasiewy przechowywać dłużej - nie wyrzucać.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych, na murki, suche skarpy, ogrody naturalistyczne, pojemniki, cmentarze, tzw. "zielone dachy".
Roślina jadalna liście surowe i gotowane do sałatek.
Roślina lecznica dawniej stosowana przy opuchliznach, wrzodach, krwotokach, zmianach rakowych. Obecnie jako środek przeciwzapalny i przy hemoroidach.
Odmiany
"Coral Carpet" 5 cm VI-VII Kwiaty białe. Liście zielone, przebarwiające się na czerwonobrązowo w zimie.
"Murale" 8-15 cm VI-VII Kwiaty bladoróżowe :Liście purpurowobrązowe.
Etymologia  Nazwa "Sedum" pochodzi od łacińskiego słowa "sedare" = uspokoić, gdyż niektóre gatunki łagodzą ból ran. Wg. innej interpretacji pochodzi od łacińskiego słowa "sedere" = siedzieć, gdyż rośliny są niskie i przylegają do podłoża. Ta ostatnia interpretracja wydaje się bardziej poprawna.
Nazwa gatunku od łacińskiego "album"=biały

[Janusz100]

Rozchodnik naskalny "Robustum" Sedum cauticola "Robustum" Syn.Hylotelephium cauticola, Rozchodnikowiec naskalny.

https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25

Sukulent. Niska bylina, kępkowa, płożąca ozdobna z uwagi na niebieskawe liście i kwiaty. Tworzy nawisy na kamieniach.
Pędy liczne, czerwonobrązowe, pokładajace się, rozesłane, długości do 30 cm. Liście łopatkowate, ogonkowe, naprzeciwległe, okrągławe, karbowane z purpurowymi brzegami, pokryte niebieskoszarym nalotem z czerwonawą obwódką. Po przekwitnięciu liście czerwienieją. Kwiaty zwisające, gwiazdkowate, średnicy 12 mm, liczne w kolorze purpurowym, przebarwiające się na karminowoczerwono. Kwiastostan baldachogroniasty, kulisty. Liście zamierają na zimę po przekwitnieniu, ale na wiosnę roślina wypuszcza nowe pędy. Gatunek podobny do S . sieboldi.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 2/ 9/ 25/ 33/ 53/ zwłaszcza odmiana Robustum.
T-2. Łatwa w uprawie.

Wysokość 5-15 cm
Szerokość 25-30 cm
Kwitnie VIII - IX
Kolor różowy (bordowoczerwony, karminowy )
Mrozoodporność USDA 6

Rośnie na skałach.
Występowanie Japonia Północna (południowe wybrzeża Hokkaido).
Stanowisko słoneczne w południe oslonięte 53/ do półcienistego, suche do umiarkowanie wilgotnego.
Gleba normalna, przepuszczalna, lekka, piaszczysto ilasta, umiarkowanie żyzna, wapienna. Toleruje każdą glebę z wyjątkiem zbyt ciężkiej i mokrej.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty 3 : 1 : 1 + drenaż + Ca
Odczyn pH 6,6-7,8 obojętny, lekko zasadowy.
Wymagania Wiosną usuwać zamierające zimą pędy i nawozić nawozem do sukulentów. Ogławiać po kwitnieniu. Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie Podział póżną wiosną. Sadzonkowanie - sadzonki wierzchołkowe - wiosną do połowy lata. Sadzonki pędowe z 1 liściem VIII - IX. 4/ Siew III - IV.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, na suche murki, szczeliny skalne, pojemniki, doniczki, wiszące donice, tzw"zielone dachy". 14/
Odmiany
"Bertram Anderson" Mieszaniec ogrodowy z S.cauticola 10-20 cm. Kwiaty różowe. Liście niebiesko-czerwone.
?Robustum? Syn.?Ruby Glow? 15-20 cm Kwiaty ciemnoróżowe Liście szare **AGM 1993
? Vera Jameson? Mieszaniec15 ? 30 cm Kwiaty różowe ** AGM 1993
Etymologia  Nazwa "Sedum" pochodzi od łacińskiego słowa "sedare" = uspokoić, gdyż niektóre gatunki łagodzą ból ran. Wg. innej interpretacji pochodzi od łacińskiego słowa "sedere" = siedzieć, gdyż rośliny są niskie i przylegają do podłoża. Ta ostatnia interpretracja wydaje się bardziej poprawna. Nazwa gatunku z łac."cautes" = poszarpana skała; bo rośnie na skałach.

[Janusz100]

Rozchodnik kamczacki Sedum kamtschaticum
syn. R. Amurski

https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25

Sukulent. Niska bylina półzimozielona, okrywowa, o ozdobnych liściach, kwiatach i pokroju poduszkowym, płożącym. Tworzy zwarte kępy.
Mięsiste pędy mają rzadko rozmieszczone liście, rozgałęziają się przy nasadzie i są zdrewniałe. Liście ciemnozielone, dość duże, błyszczące, podługowate, skórzaste, grube, mięsiste, wyrażnie ząbkowane, lśniące. Odmiana "Variegatum" ma liście z jasnym obrzeżeniem Kwiaty żółtopomarańczowe, gwiazdkowate w płaskich, okazałych szczytowych kwiatostanach, ozdobne także po przekwitnieniu, bo na kwiatostanach pozostają pomarańczowe, gwiazdkowate słupki. Obficie kwitnie. ...?Póżną jesienią zrzuca liście. Gesto ulistnione, młode pędy pojawiają się już pod koniec lata, a z nich wyrastają w następnym roku łodygi i kwiaty?? 31/ Roślina długowieczna. Bylina bardzo zmienna. Rośnie silnie wg innych słabo. Liście i kwiaty lekko trujące.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecany przez 2/ 3/ 9/ 25/ 31/ 33/.
T-2. Łatwa w uprawie

Wysokość 10-15 cm
Szerokość 20-50 cm
Kwitnie VI-VII
Kolor żółtopomarańczowy
Mrozoodporność USDA 4

Rośnie na skalistych zboczach, w miejscach kamienistych, w szczelinach skalnych.
Występowanie Wschodnia Syberia, Chiny Północne, Japonia, Korea.
Stanowisko bardzo słoneczne do półcienistego, suche. Roślina wrażliwa na nadmiar wilgoci. Toleruje suszę.
Gleba mineralna, przepuszczalna, lekka, piaszczysto ilasto próchnicza, przeciętna do jałowej, wapienna .
Podłoże :
- ziemia darniowa : żwir wapienny : grys 1 : 1 : 1 + Ca
- ziemia darniowa : piasek gruboziarnisty 3 : 1 + Ca
Nie ma specjalnych wymagań co do gleby.
Odczyn pH 6,6-7,8 obojętny, lekko zasadowy 9/.
Wymagania Dzielić co 2 - 3 lata. Podlewać rzadko, co 4 tygodnie, ale głęboko, gdy susza. Regularnie usuwać przekwitłe kwiatostany. Nawozić umiarkowanie. Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie Podział wczesną wiosną. Sadzonkowanie - sadzonki wierzchołkowe - wiosną. Siew wiosna lub jesienią. Metoda siewu 1. Nasiona drobne nie przykrywać ziemią tylko wcisnąć w podłoże. Zraszać drobnym rozpylaczem.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych, ogrodów żwirowych, na skarpy, murki, kamieniste rabaty, na tzw."zielone dachy" i do pojemników.
Roślina jadalna - gotowane młode liście i pędy.
Roślina lecznicza o działaniu łagodzącym, przeciwzapalnym, pobudzającym krążenie, na skaleczenia, oparzenia i jadowite ukąszenia.
Odmiany
var. kamtschaticum"Variegatum" Kwiaty żółte. Liście zielone z kremowożółtym brzegiem. * * AGM 1993
var. ellacombeanum Kwiaty żółte. Liście jasnozielone ** AGM 1993
Etymologia  Nazwa "Sedum" pochodzi od łacińskiego słowa "sedare" = uspokoić, gdyż niektóre gatunki łagodzą ból ran. Wg. innej interpretacji pochodzi od łacińskiego słowa "sedere" = siedzieć, gdyż rośliny są niskie i przylegają do podłoża. Ta ostatnia interpretracja wydaje się bardziej poprawna.
Nazwa gatunku "kamtschaticum" od słowa "kamtschaticus" = z Kamczatki.

[Janusz100]

Rozchodnik skalny Sedum rupestre
syn. S. reflexum , S. rupestre ssp.reflexum, R.ościsty.





Bylina zimozielona o ozdobnych liściach i zwartym pokroju. Tworzy dywanowe okrywy. 31/Roślina rodzima.
Liście wałeczkowate, niebieskawozielone, spiczaste, przypominające z wyglądu liście świerkowe o grubych, ale miękkich igłach. Pędy płonne płożące, gęsto ulistnione, sinawozielone u podstawy zdrewniałe, łatwo zakorzeniające się. 31/ Liście przebarwiają się tworzy gęste darnie o nieuporządkowanym, posplatanym wyglądzie. Pędy kwiatostanowe nieliczne i słabo ulistnione. Kwiaty złocistożółte, gwiazdkowate, zebrane w prawie kuliste baldachy. Roślina ekspansywna. Mniej ekspansywne są jej odmiany np.Cristatum.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecany przez 3/ 9/ 31/.
T-2. Łatwa w uprawie.

Wysokość 10-15 cm
Szerokość 45 cm
Kwitnie VI-VII (IX)
Kolor żółty (biały, różowy).
Mrozoodporność USDA 6

Rośnie na skałach i suchych stokach, na piaszczystych wzgórzach i suchych łąkach a także w sosnowych lasach zarówno na niżu jak i w górach do wysokości 2000 m.npm.
Występowanie Europa Środkowa i Zachodnia, Pireneje, Sycylia, Grecja Północna, Południowo Zachodnia Rosja, Kaukaz. Polska.
Stanowisko bardzo słoneczne do półcienioste, suche. Roślina wrażliwa na nadmiar wilgoci, ale także na jego brak w czasie suszy. Tolerancyjny na przejściową suszę. Znosi cień.
Gleba mineralna, przepuszczalna, lekka, piaszczysto gliniasto żwirowo kamienista, próchnicza, uboga, wapienna.
Podłoże :
- ziemia darniowa : żwir wapienny : grys wapienny 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
- ziemia darniowa : piasek gruboziarnisty 3 : 1 + drenaż + Ca
Odczyn pH 6,6-7,8 obojętny, lekko zasadowy. Unika gleb kwaśnych.
Wymagania Podlewać tylko w czasie przedłużającej się suszy.
Rozmnażanie Podział VIII - IX - łatwo. Sadzonkowanie - sadzonki liściowe wiosną do połowy lata. Siew wiosna lub jesienią.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych, pojemników i jako roślina doniczkowa.
Roślina jadalna liście surowe i gotowane do sałatek, zup i jako przyprawa.
Odmiany
"Angelina" 15 cm V-VII Liście igiełkowate, złotożółte.
"Cristatum" 10 cm VII-VIII Kwiaty żółte . Liście zielonoszare na płaskich monstrualnych, wężowato poskręcanych pędach. Odmiana nietrwała.
Etymologia  Nazwa "Sedum" pochodzi od łacińskiego słowa "sedare" = uspokoić, gdyż niektóre gatunki łagodzą ból ran. Wg. innej interpretacji pochodzi od łacińskiego słowa "sedere" = siedzieć, gdyż rośliny są niskie i przylegają do podłoża. Ta ostatnia interpretracja wydaje się bardziej poprawna.
Nazwa gatunkowa "rupestre" od "rupestris" = rośnie wśród skał.

[Janusz100]

Rozchodnik Siebolda "Mediovariegatum" Sedum sieboldi "Mediovariegatum"

https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25

Sukulent. Bylina o ozdobnych liściach i kwiatach. Kwitnie bardzo póżno. Jeden z najpiękniejszych rozchodników. Tworzy regularny okrągły kopiec.
Zimuje zgrubiały, rzepowaty korzeń z którego wyrastają pędy. Pędy są rozesłane, cienkie, nierozgałęzione, łukowato wygięte, czerwonawo niebieskawe, nagie. Liście mięsiste, sinozielone z szeroką żółtą plamą w środku blaszki liściowej 9/, na brzegach czerwonawe, okrągłe z lekko karbowanymi brzegami, osadzone na pędach po trzy w okółkach na całej długości łodygi. W temperaturach niższych liście wybarwiają się różowo i lekko fioletowo. Kwiaty gwiażdziste, różowe na szczytach pędów zebrane w półkuliste baldachy po 4 - 6 sztuk?.? W jesieni zrzuca liście, a łodygi zwykle nadmarzaja, ale na wiosnę wypuszcza znów pąki?. 31/

Ocena * * Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 3/ 9/ 25/ 31/.
T-3. Średnio wymagająca.

Wysokość 10-15 cm
Szerokość 15-30 cm
Kwitnie VIII-IX(X)
Kolor jasnoróżowy
Mrozoodporność USDA 6

Rośnie na skalistych zboczach.
Występowanie Japonia (Honsiu), Chiny.
Stanowisko bardzo słoneczne do półcienistego, suche do umiarkowanie wilgotnego. Tolerancyjny na suszę.
Gleba mineralna, przepuszczalna, lekka, piaszczysto gliniasto próchnicza, jałowa do przeciętnej, .
Podłoże :
- ziemia darniowa : żwir wapienny : grys 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
- ziemia darniowa : piasek gruboziarnisty 3 : 1 + drenaż + Ca
Odczyn pH 5,6-7,5 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy.
Wymagania Dzielić co 3 - 4 lata i przesadzać. Suche owocostany usuwać wiosną. Zimą sucho (daszek). Zimą okrywać warstwą suchego igliwia lub torfu. W zimniejszych rejonach uprawiać w pojemnikach i przenosić zimą do zimnych pomieszczeń - nie zimować w gruncie.
Rozmnażanie Podział wiosną - łatwo. Sadzonkowanie - pędów, liści wierzchołkowych - wiosną do połowy lata. Siew III - IV .
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, na małe powierzchnie, do ogrodów skalnych, na murki, w szczeliny skalne, na obwódki, do pojemników i jako roślina doniczkowa.
Roślina miododajna.
Etymologia  Nazwa "Sedum" pochodzi od łacińskiego słowa "sedare" = uspokoić, gdyż niektóre gatunki łagodzą ból ran. Wg. innej interpretacji pochodzi od łacińskiego słowa "sedere" = siedzieć, gdyż rośliny są niskie i przylegają do podłoża. Ta ostatnia interpretracja wydaje się bardziej poprawna.
Nazwa gatunku "sieboldi" na cześć Carl Theodor Ernst von Siebold (1804-1885 r.) niemieckiego filozofa i zoologa.

[Janusz100]

Rozchodnik kaukaski Sedum spurium
syn. R. pozorny, Phedimus spurius.



Sukulent. Bylina zimozielona, okrywowa, o pokroju poduszkowym, płożącym. Tworzy rozległe darnie. ..."Najbardziej znany i najcenniejszy gatunek ogrodowy"...(3) Cenny z uwagi na kwiaty oraz trwałość i dekoracyjność ulistnienia.
Pędy płonne płożące, owłosione, ukorzeniające się. Pędy kwiatostanowe wzniesione, dłuższe od płonnych. Liście mięsiste, jajowate, eliptyczne na krótkich ogonkach wyrastają tylko na łodydze, naprzeciwlegle, brak różyczek liściowych. Liście karbowane, eliptyczne, w części wierzchołkowej, osadzone na krótkich ogonkach. 4/ Małe kwiaty, prawie siedzące, 5 - 6 płatkowe, zebrane w duże, kuliste podbaldachy. Liście, podobnie jak kwiaty różnie wybarwione. Szybko rośnie. Roślina ekspansywna. Gatunek zmienny.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 2/ 3/ 8/ 9/ 25/ zwłaszcza odmiana Schorbuser polecana przez 33/.
T-2. Łatwa w uprawie.

Wysokość 5-10 cm
Szerokość 30-60 cm
Kwitnie VII-VIII Powtarza
Kolor bladoróżowy, ciemnoróżowy, różowoczerwony, biały.
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie na skalnych zboczach, w szczelinach skalnych, górskich łąkach na wysokości 1250 - 3000 m.npm.
Występowanie Turcja Północno - Wschodnia, Iran Północny, Kaukaz. Naturalizowany w Europie.
Stanowisko bardzo słoneczne lub półcień, suche. Suche stoki o południowej wystawie. Nie toleruje stanowiska cienistego.
Gleba mineralna, przepuszczalna, lekka do średnio zwięzłej, piaszczysto gliniasto żwirowa, jałowa do przeciętnej. Wymagania pokarmowe średnie. Nie toleruje gleby ciężkiej.
Podłoże :
- ziemia darniowa : żwir wapienny : grys 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
- ziemia darniowa : piasek gruboziarnisty 3 : 1 + drenaż + Ca
Odczyn pH 6,6-7,8 obojętny, zasadowy.
Wymagania Należy odmładzać co 4-5 lat. Przekwitłe kwiatostany usuwać w ciągu lata. Zimą lekko okrywać.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych, na murki, skarpy, między kamienie, na rabaty bylinowe, obwódki, do parków i zieleni publicznej, na "zielone dachy" i do pojemników. Ładnie wygląda w towarzystwie astra karłowatego, dzwonków, kostrzewy, kocimiętki, rojników, śnieżników, mniejszych łyszców, i skalnic 8/. Roślina miododajna. Roślina jadalna - liście surowe i gotowane.
Rozmnażanie Podział póżną wiosną lub jesienią. Sadzonkowanie - sadzonki liści wierzchołkowych wiosną do połowy lata - VIII. Siew III ? IV. Metoda siewu 2. Jeśli nie wykiełkuje po miesiącu należy poddać ponownej stratyfikacji przez okres 1 miesiąca.
Odmiany
?Schorbuser Blut? Kwiaty fioletoworóżowe. Liście zielone z czerwonym brzegiem, jesienią brązowieją** AGM 1993
"Coccineum" 10-15 cm VI-VIII Kwiaty róźowokarminowe
"Fuldaglut" 10-15 cm VII-VIII Kwiaty ciemnoróżowe.Liście brązowoczerwone.
"Album" 15 cm VII-VIII Kwiaty białe,Liście zielone.
"Purpurteppich" 10-15 cm VII-VIII Kwiaty ciemnokarminowe. Liście zielonobrązowe .
"Tricolor" 10-15 cm VII-VIII Kwiaty jasnoróżowe. Liście z białokremową obwódką .
Etymologia  Nazwa "Sedum" pochodzi od łacińskiego słowa "sedare" = uspokoić, gdyż niektóre gatunki łagodzą ból ran. Wg. innej interpretacji pochodzi od łacińskiego słowa "sedere" = siedzieć, gdyż rośliny są niskie i przylegają do podłoża. Ta ostatnia interpretracja wydaje się bardziej poprawna.
Nazwa gatunku "spurium" od słowa "spurius" = nieprawdziwy, wątpliwy.
9/ 25/ 31/ 53/ polecają gatunek Sedum dasyphyllum Rozchodnik brodawkowaty Europa Południowa, Afryka Północna 2-5 cm (15) VI-VII Kwiaty białe.

[Janusz100]

Rojnik pajęczynowaty Sempervivum arachnoideum
Syn. S.sanquineum




Sukulent. Niska bylina górska, zimozielona o pokroju zwartym, poduszkowym, ozdobna z kwiatów i liści.
Rozetki liściowe drobne, małe, do 1,5 cm średnicy, płaskokuliste, w kolorach zielonym, purpurowym lub brązowym. Końce listków w każdej rozecie przeplata nić podobna do pajęczyny, bardzo gęsta, srebrnobiała. . Liście trójkątne, jajowatolancetowate, zielone mają zaostrzone brązowawe wierzchołki, liście łodygowe ? mniejsze, często czerwone na końcach. Wierzchołki liści...? połączone są z sąsiednimi białą nitką, wskutek czego roślina wygląda jak osnuta pajęczyną?? 31/ W zimie zewnętrzne listki nabierają czerwonego zabarwienia. Tworzy małe rozety, które tworzą zwarte kępy. Kwiaty, średnicy ok. 2 cm, promieniste, 8 do 10 płatkowe, jaskrawe, różowoczerwone z purpurowoczerwonym podłużnym nerwem, zebrane są w lużne grona na wysokich do 12 cm pędach, wyrastają ze środka rozety. Rośnie powoli. Rzadko kwitnie. Po kwitnieniu rozetka z której wyrósł kwiat zamiera a w jej miejsce powstają rozetki potomne. Gatunek bardzo zmienny.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 2/ 3/ 8/ 9/ 15/ 31/ 33/.
T-2. Łatwa w uprawie.

Wysokość 5-15 cm
Szerokość 20-30 cm
Kwitnie VI-VII (VIII)
Kolor różowy (białe, jasnoczerwone, karminowe)
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie w skałach i szczelinach skalnych na bezwapiennych glebach na wysokości do 3000 m.npm.
Występowanie Góry Europy Południowej i Środkowej, Alpy, Pireneje, Apeniny, Karpaty po piętro alpejskie.
Stanowisko bardzo słoneczne do słonecznego, bardzo suche do umiarkowanie suchego (szczeliny skalne).
Gleba mineralna, przepuszczalna, miękka, lekka, piaszczysto ilasta, próchniczo żwirowo kamienista, umiarkowanie żyzna, bezwapienna.
Podłoże :
- ziemia darniowa : piasek gruboziarnisty 3 : 1 + drenaż
Gleba bogata w składniki pokarmowe wywołuje wiotki i zdeformowany przyrost. Toleruje półcień ale nie może rosnąć w cieniu. Może zginąć z nadmiaru wody.
Odczyn pH 6,8-7,8 obojętny, lekko zasadowy 9/. Wg. 2/ - kwaśna do obojętnej i w takiej występuje w naturze. Uprawiany w ogrodzie toleruje każdy odczyn 8/, najlepiej więc uprawiać w glebie o odczynie obojętnym.
Wymagania Nie znosi świeżego nawozu. W czasie suszy podlewać co 4 tygodnie, płytko. Zimą sucho. Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie Podział IV - VIII - bardzo łatwo. Oddzielanie ukorzenionych rozetek IV - VIII . Sadzonkowanie rozet IX - IV. Siew na powierzchni ziemi. Metoda siewu 2. Jeśli nie wykiełkują po miesiącu należy poddać je ponownej stratyfikacji przez okres 1 miesiąca.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, ogrodów żwirowych, alpinariów, szczelin, na murki, do pojemników, zimowych szklarni i na obwódki. Roślina lecznicza o działaniu homeostatycznym, okulistycznym i uspokajającym, na czyraki, rany i krwawienia z nosa, przy zapaleniach uszu, bólach zębów, zwalczaniu brodawek i odcisków, przeciw oparzeniom słonecznym.
Odmiany
"Leggeri" syn.S.a. ssp.tomentosum 15 cm VII-VIII Kwiaty różowokarminowe. Rozetki gęściej pokryte srebrnobiałą pajęczyną. * * AGM 1993
"Rubrum" 15 cm VII-VIII Kwiaty różowe . Rozetki purpurowe .
"Minus" 10 cm VII-VIII Kwiaty różowe - bardzo drobne
"Claerchum" 15 cm VII-VIII Kwiaty różowe . Rozetki drobne zielone
Etymologia Nazwa "Sempervivum" pochodzi od łacińskich słów "semper" = zawsze oraz "vivus" = życie inaczej "zawsze żywy" z uwagi na to, że są bardzo odporne na różne warunki wzrostu (np.suszę) oraz zachowują liście w zimie.
Nazwa gatunku "arachnoideum" od greckich słów"arakhe" = pająk i "ragno" = podobieństwo, bo owłosienie liści rośliny przypomina pajęczynę.