Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych - BAZA

[Janusz100]

BODZISZEK DALMATYŃSKI Geranium dalmaticum
Syn. B. dalmacki, G.macrorrhizum var Dalmaticum.




Niska bylina górska, częściowo zimozielona, o pokroju poduszkowym, płożącym i ozdobnych kwiatach. Jeden z najniższych bodziszków. Tworzy zwarte, niewielkie kępy. ..."Znany, trwały i powszechnie sadzony w ogrodach bodziszek"... 9/
Roślina rozrasta się powoli krótkimi, podziemnymi pędami. Liście tylko odziomkowe, długoogonkowe, kształtu nerkowatego, głęboko powcinane, klapowane, dłoniaste, ozdobne, drobne, gładkie, błyszczące, jasnozielone, pachnące, przebarwiające się jesienią w czerwonawo - brązowawe desenie. Liście ma o blaszce głęboko podziedlonej pięcio lub siedmiodzielne z trójząbkowanym zakończeniem każdego odcinka, osadzone na długich ogonkach. Kwiaty pięciopłatkowe stosunkowo duże, 2-3 cm średnicy, niemal płaskie, rosnące parami po 2 - 4, różowawe z jaśniejszym środkiem, w lużnych nibybaldachach osadzonych na długich pędach, wyrastające ponad liście. Kwitnie długo. Roślina aromatyczna. może być ekspansywna. Roślina długowieczna - 10 lat, wg. innych żródeł krótkowieczna. 15/

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 2/ 9/ 15/ 24/ 33/ 53/.
T-2. Łatwa w uprawie.

Wysokość 10-15 cm
Szerokość 25-50 cm
Kwitnie VI-VII Powtarza VIII-IX
Kolor jasnoróżowy (biały, różowy, czerwony)
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie w górach na skalistych, wapiennych zboczach.
Występowanie Bałkany, Dalmacja - Chorwacja, Czarnogóra - Montenegro, Bośnia i Chercegowina, Albania. Endemit Dalmacki.
Stanowisko bardzo słoneczne ? wystawa południowa lub zachodnia 53/ do półcienistego (tylko w cieplejszym miejscu), umiarkowanie wilgotne, ciepłe. Roślina tolerancyjna na wilgotność i podłoże.
Gleba normalna, przepuszczalna, lużna, głęboka, pulchna, do cięższej, piaszczysto ilasta, żwirowo próchnicza, przeciętnie żyzna , wapienna. W żyznej glebie roślina jest wybujała.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1 : 1 : 1 + dobry drenaż + Ca
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony 4 : 1 : 2 : 4 + dobry drenaż + Ca. Toleruje przeciętną ogrodową.
Odczyn pH 6,1-7,8 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy. Lubi zasadowy 9/ ale jest tolerancyjna na odczyn.
Wymagania Wiosną i latem podlewać gdy susza. Nawozić obornikiem, biohumusem lub nawozem granulowanym i nawozem dla roślin kwitnących lub ściółkować kompostem. Podlewać w czasie długotrwałej suszy. Uschnięte i przekwitłe pędy kwiatostanowe i liście usuwać. Zima sucho (drenaż). Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie Podział - oddzielanie ukorzenionych rozłogów wiosną lub w VIII. Sadzonkowanie - sadzonki zielne wiosną w inspekcie.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych, żwirowych, na skarpy, murki, tarasy, na rabaty bylinowe, obwódki, do ogrodów naturalistycznych, pojemników i nad oczka wodne. Ładnie wygląda w towarzystwie dzwonków i roślin o szerokich liściach: host, bergenii a także dzwonków, róż i niskich paproci.
Nadaje się na kwiat cięty. Roślina miododajna.
Odmiany
"Album" Kwiaty białe z zaróżowionym środkiem. Słabiej rośnie. Polecana przez 9/.
"Bressingham Pink" Kwiaty różowe.
Etymologia Nazwa "Geranium' jak przy Geranium cinereum. Nazwa gatunku "dalmaticum" z Dalmacji - z uwagi na siedliska rośliny. Dalmacja to kraina geograficzno historyczna na wschodnim wybrzeżu Adriatyku.

[Janusz100]

BODZISZEK KORZENIASTY Geranium macrorrhizum




Krzewinka częściowo zimozielona, zadarniająca o pokroju kępiastym ozdobna z uwagi na pokrój, liście
i kwiaty. Tworzy małe, gęste, zwarte krzaczki. 4/Należy do najbardziej wartościowych bylin dywanowych.
Ma grube, soczyste, palowe kłącza podziemne, płożące i drewniejące po osiągnięciu powierzchni. Pędy ma grube, nieco lepkie. Liście ma jasnozielone, 5 częściej 7 klapowe, duże, okrągłe, dłoniasto złożone, owłosione, błyszczące, głęboko powcinane i ząbkowane, długoogonkowe, przebarwiające się jesienią na czerwonawo lub brązowawo. Liście ma nieco lepkie, aromatyczne, cierpko pachnące po zgnieceniu. 1/ Kwiaty płaskie, pięciopłatkowe, 2 - 2,5 cm średnicy, zebrane w zwarte nibybaldachy i osadzone na nagich pędach ponad liśćmi. Kielichy kwiatowe rozdęte, ciemnoróżowe z wyrażnie wysuniętymi, pomarańczowo czerwonymi pręcikami. Płatki z widocznymi żyłkami. Kwitnie 2 miesiące. Liście i kwiaty pachnące. Roślina ekspansywna przez samosiew i rozłogi. Roślina długowieczna.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 2/ 15/ 24/.
T-1. Bardzo łatwa w uprawie. Gatunek bardzo mało wymagający. 4/

Wysokość 20-30 cm
Szerokość 45 ? 60 (100 ) cm
Kwitnie V-VI Powtarza
Kolor różowy (biały, czerwony, fioletowy, purpurowy)
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie w górskich rejonach w lasach liściastych (bukowych), zaroślach, na zacienionych wapiennych skałach, piargach na wysokości 900-2800 m.npm.
Występowanie Góry Europy Środkowo Południowej, Alpy Południowe i Południowo Wschodnie, Karpaty, Apeniny, Bałkany, Rhodopy od Francji przez Austrię, Włochy, Słowenię, Chorwację i Serbię do Albanii, Grecji, Rumunii i Bułgarii.
Stanowisko półcieniste do umiarkowanie słonecznego ( w południe ocienione) - znosi także cieniste, umiarkowanie wilgotne, ciepłe. Roślina tolerancyjna na wilgoć. Dobrze znosi suszę.
Gleba normalna, przepuszczalna, pulchna, lekka, piaszczysto gliniasto ilasta, próchnicza, przeciętna do żyznej, wapienna.
Podłoże:
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony 4 : 1 : 2 : 4 drenaż + Ca.
Ma małe wymagania glebowe, zadowoli się ziemią ogrodową.
Odczyn pH 6,1-7,8 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy. Lubi zasadowy - bo w naturze rośnie na wapiennych skałach . Tolerancyjna na odczyn gleby 13/.
Wymagania Ściółkować kompostem. Kwiatostany przekwitłe ścinać, żółknące, uschnięte liście usuwać. Podlewać tylko gdy gleba sucha przez kilka dni. Nie wymaga okrywania zimą.
Rozmnażanie Podział IV-VI wiosną lub jesienią z kilkoma korzeniami i pędem. Sadzonkowanie wczesną wiosną - sadzonki pędowe lub korzeniowe. Siew jesienią (stratyfikacja) wprost do gruntu, bezpośrednio po zbiorze nasion. Metoda siewu 3. Nasiona długo i nierównomiernie wschodzą.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do dużych ogrodów skalnych, żwirowych, naturalistycznych, na rabaty
i obwódki, na skraju drzew w grupach, w parkach i w zieleni publicznej. Ładnie wygląda pod drzewami
i krzewami np. róż oraz w towarzystwie bergenii, trytomy, tojeści, szałwii, astrów, nawłoci, narcyzów, dzwonków oraz wiosennych cebulowych. Przemysł kosmetyczny do pozyskiwania olejku eterycznego i innych związków oraz w aromaterapii. Roślina uznawana za afrodyzjak. Roślina lecznicza o działaniu przeciwbakteryjnym,sciągającym, antyseptycznym, w dermatologii przeciww łuszczycy i bielactwu.
Zapach odstrasza komary i ślimaki a napar stanowi środek ochrony roślin przeciw chorobom wirusowym.
Odmiany
"Ingwersen Variety" Kwiaty bladoróżowe. Liście gładsze od typu i lśniące 1/ * * AGM 1993
?White Ness" Kwiaty białe. Liście bladozielone.* * AGM 2006
"Bevans Variety"Kwiaty czerwonofioletowe. Pokrój bardziej zwarty.
Etymologia Nazwa "Geranium" jak przy Geranium cinereum.
Nazwa gatunku "macrorrhizum" od greckich słów "makros" = duży, długi i "rhiza" = korzeń.

[Janusz100]

BODZISZEK CZERWONY Geranium sanquineum Syn. B. krwisty.




Niska bylina kłączowa o pokroju kępiastym. Ozdobna w uwagi na liście, kwiaty i pokrój. Tworzy rozłożystą kępę....."Jeden z najpiękniejszych gatunków bodziszków"...14/ Roślina rodzima.
Rozrasta się dzięki grubym, długim i rozkrzewionym podziemnym, poziomym kłączom. 1/ Łodygi ma płożące, rozgałęzione, cienkie, owłosione, czerwonawe. Liście ma małe, naprzeciwległe, ciemnozielone, dłoniastodzielne na 3 części, blaszki liściowe podzielone na 5-7 części. Liście osadzone na długich ogonkach, jesienią przebarwiają się czerwonawo. Kwiaty pojedyncze 2,5 - 4 cm średnicy pięciopłatkowe, fiołkoworóżowe, błyszczące, o karbowanych płatkach, wyrastają pojedynczo na długich owłosionych szypułkach. Szypułki kwiatowe są pochylone w fazie pączków w dół, w czasie kwitnienia kwiaty zwrócone są ku górze, po zapyleniu kwiaty kierują się w dół, by podczas dojrzewania nasion znów się wyprostować. Kwitnie obficie i długo, w związku z czym na roślinie znajdują się równocześnie pędy we wszystkich fazach rozwoju. Samosiew. Roślina ekspansywna.. Roślina długowieczna. Roślina trująca.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Wybierać należy odmiany niskie. 1/ 3/ 9/ 14/ 24/
T-1. Bardzo łatwa w uprawie. Najłatwiejsza w uprawie z bodziszków.

Wysokość 10-30 cm
Szerokość 40-50 cm
Kwitnie V-VI Powtarza VIII
Kolor fiołkoworóżowe (biały, różowy)
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie na słonecznych, skalistych, suchych zboczach, suchych łąkach, ciepłych murawach, zaroślach, jasnych lasach zwłaszcza liściastych i na ich skraju, na glebach wapiennych, na wys. do 1200 m.npm.
Występowanie Europa Azja Zachodnia, Turcja Północna, Kaukaz. Polska na całym obszarze - na niżu niezbyt pospolity, w górach rzadki.
Stanowisko słoneczne ( w południe ocienione) do półcienistego, umiarkowanie wilgotne do suchego, ciepłe. Na stanowisku słonecznym ma bardziej zwarty pokrój i ładniej kwitnie. Roślina kserotermiczna 28/.
Gleba normalna, przepuszczalna, lekka lub średnio zwięzła, piaszczysto gliniasto ilasta, próchniczo żwirowa, umiarkowanie żyzna, lekko wapienna. ...?na żyznych siedliskach, wydaje za dużo liści i słabo kwitnie?? 31/
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
Na glebach zbyt żyznych wydaje dużo liści i słabo kwitnie. Na glebie piaszczystej obficiej kwitnie.
Odczyn pH 6,6-7,5 obojętny, lekko zasadowy. Lubi zasadowy bo rośnie na glebach lekko wapiennych.
Wymagania Dzielić i przesadzać co 2 - 4 lata. Usuwać przekwitłe pędy kwiatowe i stare liście. Ograniczać rozrost kęp. Podlewać skąpo tylko w przypadku długotrwałej suszy. W razie potrzeby nawozić nawozem wolnodziałającym. Po kwitnieniu, przed dojrzeniem nasion przycinać (samosiew).
Rozmnażanie Podział jesienią lub wiosną. Sadzonkowanie - sadzonki korzeniowe - latem. Siew jesienią (stratyfikacja). Metoda siewu 3. Nasiona wschodzą długo i nierównomiernie.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych, żwirowych, na murki i skarpy, do ogrodów naturalistycznych, ogrodów stepowych, na rabaty i obwódki oraz do pojemników i na "zielone dachy". Ładnie wygląda z wilczomleczem czy żurawką lub pod krzewami np. róż. Roślina lecznicza zawiera garbniki, działa ściągająco, ogranicza wydzielanie płynów, ma własciwości przeciwwirusowe i przeciwrakowe, stymuluje produkcję krwinek i zmniejsza procesy starzenia się. Roślina miododajna.
Odmiany
"Album"30 cm Kwiaty białe Powtarza z siewu * * AGM 1993
?Shepherds Warming? 15-20 Kwiaty fioletoworóżowe** AGM 1993
var. striatum 10-20 cm Kwiaty karminoworóżowe Powtarza z siewu. ** AGM 1993
"Aviemore" 20 cm Kwiaty różowe
"Max Frei" 15 cm VI-IX Kwiaty czerwonofioletowe
Etymologia Nazwa "Geranium" jak przy Geranium cinereum. Nazwa gatunku "sanquineum" = krwisto czerwony, od barwy płatków korony.

[Janusz100]

KUKLIK GÓRSKI Geum montanum





Bylina kłączowa,górska, zimozielona o pokroju kępiastym, zwartym. Cenna z uwagi na żywe barwy kwiatów i długi okres kwitnienia. Roślina rodzima?.? kukliki górskie można sadzić w ogrodach skalnych?...24/Rośnie Rośnie powyżej górnej granicy lasu, na halach i murawach naskalnych.
Ma podziemne, grube, płożące kłącze. Z kłącza wyrastają liście odziomkowe zebrane w rozety. Liście te są pierzaste, karbowane, ciemnozielone, owłosione, lśniące i każdy posiada duży listek szczytowy. 26/ Liście przebarwiają się jesienią na kolor liści klonu. Z odziomkowej rozety wyrasta łodyga kwiatostanowa. Łodyga ta jest delikatnie owłosiona, ulistniona, z 3 ? 6 mniejszymi listkami oraz z reguły 1 kwiatem. Kwiaty pojedyncze, duże, pięciopłatkowe, złotożółte, osadzone na krótkich pędach. Płatki korony sercowate. Ozdobny owocostan podobny do włochatej kulki uzbrojonej w długie, czerwonawe, owłosione wyrostki, przypominające owocostany sasanki lub dębika.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 2/ 8/ 24/ 31/ 33/ 53/.
T-3. Średnio wymagająca.

Wysokość 10-20 cm
Szerokość 15-30 cm
Kwitnie V-VI Powtarza IX,X.
Kolor złotożółty
Mrozoodporność USDA 6

Rośnie w rejonach górskich na murawach, na halach i pastwiskach, w ziołoroślach na glebach kwaśnych, torfowych na wysokości 800 - 2600 m.npm.
Występowanie Góry Europy Środkowej i Południowej, Polska - Karpaty Zachodnie -Tatry, Sudety- Karkonosze -rzadziej .
Stanowisko słoneczne ( w południe osłonięte ) - wystawa wschodnia lepiej północna 53/ do półcienistego, umiarkowanie wilgotne, chłodne.
Gleba normalna, przepuszczalna, piaszczysto próchniczo torfowa, kwaśna.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + drenaż + torf kwaśny
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf kwaśny 4 : 1 : 2 : 4 + drenaż
Odczyn pH 6,1-7,8 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy. Lubi lekko kwaśny bo w naturze rośnie na glebach kwaśnych 2, 45/. Wg. 15 ? zasadowy lub obojętny.
Wymagania Dzielić i przesadzać co 3-5 lat. Podlewać regularnie w czasie upałów. Po kwitnieniu przyciąć pędy i obsypać przepuszczlną ziemią. 8/ W odpowiednich warunkach będzie byliną, inaczej może zachowywać się jak gatunek krótkotrwały. 57/. Zimą sucho. Na nizinach zimą okrywać.
Rozmnażanie Podział kęp jesienią lub wczesna wiosną - bardzo trudno. 8/ Wg. 45/ roślina się nie dzieli i dlatego należy ją odnawiać z siewu. Sadzonkowanie młodych pędów z piętką. Siew jesienią (stratyfikacja) lub IV-VI.- typ. Metoda siewu 3. Nasiona kiełkują długo i nierównomiernie. Zasiewy przetrzymywać dłużej- nie wyrzucać.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, alpinariów, w szczeliny skalne i między kamieniami, na rabaty bylinowe i do pojemników?.? W ogrodach skalnych stosujemy grupami na niewielkich powierzchniach?? 31/ Roślina nadaje się na kwiat cięty.
Etymologia Nazwa "Geum" od greckiego "gheno" = przyjemny zapach prawdopodobnie chodzi o zapach korzeni po wykopaniu.Starożytna łacińska nazwa "Geum" używana przez Pliniusza o niewytłumaczalnym znaczeniu.
Nazwa gatunku "montanum" = górski, wskazuje na wyrażny związek gatunku z górami.

[Janusz100]

KULNIK SERCOLISTNY Globularia cordifolia
Syn.G. cuneifolia, G. minima, G. saxatilis

https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25

Karłowa krzewinka górska, zimozielona, płożąca o ozdobnych liściach zebranych w rozety i ozdobnych kwiatach. Tworzy niskie, rozległe, ciemnozielone darnie. Jeden z najmniejszych i najpopularniejszych gatunków. 31/...?Cenne, długowieczne rośliny do ogrodów skalnych?...24/
Z palowego korzenia wyrastają pędy płożące, drewniejące, zakorzeniające się w podłożu pokryte gęsto rozetkami liści. Liście łyżeczkowate z nacięciem na wierzchołku, skórzaste, błyszczące, ciemnozielone, drobne, zebrane w rozety. Z kępy liści wyrasta pęd kwiatostanowy, długości 10 cm, nagi, zakończony pojedynczym, kulistym, główkowatym kwiatostanem średnicy 1,5 do 2 cm. 1/ Kwiaty liliowofioletowe zebrane w niewielkie puszyste, kuliste główki. Kwitnie obficie. Każdy kwiat kwitnie ok. 10 dni, cała roślina kilka tygodni. Roślina długowieczna. ...?Bardzo szybko się rozrasta Roślina trująca.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 8/ 9/ 15/ 24/ 31/ 53/.
T-2. Łatwa w uprawie .

Wysokość 5-10 cm
Szerokość 10-40 cm
Kwitnie V - VI
Kolor liliowofioletowe (białe, różowe, niebieskie)
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie w górskich rejonach na skalistych, wapiennych zboczch, w szczelinach skalnych i na piargach na wysokości 400 - 2800 m.npm.
Występowanie Góry Europy Środkowej i Południowej - Alpy, Pireneje, Apeniny, Bałkany,Karpaty, od Francji i Hiszpanii przez Niemcy, Szwajcarię i Włochy do krajów byłej Jugosławii, Bułgarii, Węgier, Albanii aż po Góry Turcji Zachodniej i Północnej.
Stanowisko bardzo słoneczne ? wystawa południowa lub zachodnia 53/ do lekko ocienionego, suche, ciepłe, osłonięte od wiatru . Roślina światłolubna - im mniej światła tym słabiej kwitnie.
Gleba normalna , bardzo przepuszczalna, głęboka, lekka, piaszczysto ilasta, próchniczo żwirowo kamienista, umiarkowanie żyzna, wapienna.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony 4 : 1 : 2 : 4 + drenaż + Ca.
Odczyn pH 6,6-8,5 obojętny, zasadowy. Lubi zasadowy 9/ 4/. Toleruje kwaśny, ale słabiej rośnie.
Wymagania Dzielić co 2-3 lata, gdy traci zwarty pokrój. Wiosną ściółkować kompostem lub nawozić nawozem wolnodziałającym a póżniej dla roślin kwitnących. Podlewać w czasie wegetacji ? skąpo, gdy bardzo sucho . Usuwać przekwitłe kwiatostany. Ograniczać rozrost. Zimą sucho. Zimą lekko okrywać dla ochrony przed wiatrem i słońcem.
Rozmnażanie Podział rozet liściowych wiosną i wczesnym latem. Odcinanie ukorzenionych pędów wiosną lub w VIII. Sadzonkowanie rozetek X-XI. Siew jesienią. Metoda siewu 2. Jeśli nie wykiełkuje po miesiącu należy poddać ponownej stratyfikacji przez okres 1 miesiąca. Kwitnie w 3 roku po wysiewie.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych, alpinariów, na kamieniste skarpy, murki,
w szczeliny skalne, do ogrodów żwirowych, na rabaty bylinowe, obwódki, wzdłuż ścieżek, do pojemników, koryt, na balkony, tarasy. Ładnie wygląda w towarzystwie macierzanek lub rozchodników, a także dębika, anafalis i przetaczników. Roślina lecznicza.W przemyśle kosmetycznym jako składnik chroniący skórę, ekstrakt do zapobiegania starzeniu się skóry. Roślina objęta ochroną w Czechach, Niemczech i Szwajcarii.
Odmiany
"Alba" Kwiaty białe
"Rosea" Kwiaty różowe
Etymologia Nazwa "Globularia" od łacińskiego "globulus" - mała, okrągła kula, piłka, odnosi się do okrągłych, małych główek kwiatów lub okrągłych owoców.
Nazwa gatunku "cordifolia" od łacińskich słów "cordis" i "folium" sercowate liście.

[Janusz100]

ŁYSZCZEC ROGOWNICOWATY Gypsophila cerastoides
syn. G. aretioides.
https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25

Niska bylina górska, częściowo zimozielona. Tworzy niskie, zwarte darnie. Roślina...?zasługujaca na honorowe miejsce w ogrodzie?... 9/...? Łyszczce to cenne rośliny...do ogrodów skalnych?...24/
Korzeń ma gruby, mięsisty, stożkowy długości 9 - 18 cm. Pędy ma pokładające się, gęsto rozgałęzione, dzięki pełzającym rozłogom, owłosione i lekko drewniejące u nasady. Liście małe, łopatkowate, niebieskozielone, pokryte gęstym filcowatym kutnerem, górne osadzone na ogonkach, dolne prawie siedzące. Liście proste ułożone są w naprzemianleglych parach, wzdłuż łodyg. Kwiaty duże, 1 - 1,3 cm średnicy, w kształcie kieliszków, pięciopłatkowe, perłowobiałe z fioletowym żyłkowaniem zebrane w bardzo lużne, zaokrąglone, rozgałęzione kwiatostany, rosnące nieco powyżej liści. Płatki kwiatowe są płytko karbowane na końcach. Kwitnie długo. Rozrasta się za pomocą podziemnych rozłogów, ale nie jest ekspansywna. Traci liście w okresie zimowym. Roślina długowieczna - ok.10 lat.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 9/ 15/ 24/ 53/.
T-3. Średnio wymagająca.

Wysokość 3-10 cm
Szerokość 15-30 cm
Kwitnie V-VI
Kolor biały ( różowy, kremowy )
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie w lasach mieszanych na zboczach gór, brzegach strumieni, łąkach leśnych, półkach skalnych i skałach a także górskich murawach na wysokości od 2100 do 4700 m npm.
Występowanie Himalaje Zachodnie - Kaszmir, Pakistan, Bhutan, Nepal, Bangladesz, Tybet, Północne Indie, Japonia.
Stanowisko umiarkowanie słoneczne do umiarkowanie półcienistego, umiarkowanie wilgotne latem, suche - zwłaszcza zimą,, osłonięte przed wiatrem. Nie toleruje długotrwałej suszy.
Gleba normalna bardzo przepuszczalna, lekka, pulchna, piaszczysto ilasto próchniczo żwirowo kamienista, uboga, kwaśna.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + drenaż + nieco torfu kwaśnego
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony 4 : 1 : 2 : 4 + dobry drenaż
Odczyn pH 6,5-7,5 obojętny. Jedyny gatunek potrzebujący kwaśnego podłoża. Toleruje obojętny.
Wymagania Po kwitnieniu przyciąć. Nawozić nawozem wolnodziałającym , dla roślin kwitnących lub ściółkować kompostem. Podlewać rzadko tylko gdy gleba sucha przez kilka dni. Zimą sucho. Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie Podział kęp wiosną lub do VIII. Sadzonkowanie - ukorzenianie bocznych pędów wiosną lub w VII. Siew wiosną lub jesienią. Metoda siewu 3. Nasiona długo i nierównomiernie wschodzą. Przetrzymywać w podłożu wilgotnym i miejscu zacienionym - nie wyrzucać. Kwitnie po kilku latach.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych, alpinariów, ogrodów naturalistycznych, wypełnia luki między kamieniami, na skarpy i murki, na rabaty i obwódki, do pojemników, wiszących koszy na balkony i tarasy, na cmentarze. Cięte pędy często wykorzystywane są w florystyce jako wypełnienie bukietów. 1/
Odmiany
"Bianco Rosa" Kwiaty białoróżowe
Etymologia Nazwa "Gypsophila" pochodzi z dwóch greckich słów "gipsos = kreda, gips
i "filos" = przyjaciel i może oznaczać lubiący kredę, glebę zasadową.
Nazwa gatunku "cerastoides" od greckich słów "keras" = róg i " -oeides" = podobny.

Na uwagę zasługuje mieszaniec ogrodowy
Gypsophila paniculata ?Rosenschleier? Łyszczec wiechowaty 30 cm VII-VIII Kwiaty różowe ** AGM 1993 polecany przez 3/ 8/ 9/ 33/ oraz
Gypsophila tenuifolia Łyszczec delikatny Kaukaz 10-20 cm VII Kwiaty białe, polecana przez 9/ 24/ i 15/.

[Janusz100]

ŁYSZCZEC ROZESŁANY Gypsophila repens
syn. Gipsówka, G.muralis subs.repens, Silene repens

https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25

Niewysoka górska bylina, częściowo zimozielona, o pokroju zwartym, wzniesionym do płożącego. Bylina okrywowa o pędach tworzących lużne, kuliste, niskie kępy o ozdobnych kwiatach. Tworzy nawisy na kamieniach...."Najpopularniejszy i najpowszechniej uprawiany w ogrodach skalnych gatunek łyszca"... 15/ Roślina rodzima. Hale i murawy naskalne od regla dolnego po piętro kosówki.
Korzeń ma gruby, mało rozgałęziony. Łodyga rozgałęziona, płożąca, cienka, naga, sinozielona, mocno częściowo drewniejąca. Znaczna część pędów jest płona i te pędy pokładają się, pędy kwiatowe natomiast unoszą się w końcowym fragmencie. Ma liście drobne, lancetowate, wąskie, niebieskozielone, grubawe, jednonerwowe, naprzeciwległe, na szczycie nieco zaostrzone. 26/ Kwiaty pięciopłatkowe, drobne, 1 cm średnicy, gwiazdkowate, białe, zebrane są w rozgałęzione wiechowate, nieco zwieszone kwiatostany na wyprostowanych, cienkich szypułkach. 4/ Kwiatostany rozpierzchłe, utworzone z kilku do kilkunastu kwiatów. 26/ Kwitnie obficie 2 - 3 tygodnie, często powtarza kwitnienie jesienią. Rośnie szybko. Roślina długowieczna - do 15 lat i ekspansywna (samosiew).

Ocena * * * AGM 1993 Najpiękniejsza, najbardziej dekoracyjna. Polecana pezez 1/ 2/ 3/ 8/ 9/ 15/ 24/ 31/ 33/ 53.
T-1. Bardzo łatwa w uprawie.

Wysokość 10-15 cm
Szerokość 30-50 cm
Kwitnie V-VI Powtarza (VII-VIII)
Kolor różowy ( biały, lilioworóżowy )
Mrozoodporność USDA 4

Rośnie na piargach, żwirowiskach, w szczelinach i na półkach skalnych, na skalistych łąkach śródleśnych, murawach i w rzadkich zaroślach na podłożu wapiennym na wysokości 500-2900 m.npm.
Występowanie Góry Europy Środkowej i Południowej od Północno Zachodniej Hiszpanii po Karpaty ( Pireneje, Jura, Alpy Wapienne, Apeniny) Polska - Tatry, Pieniny.
Stanowisko umiarkowanie słoneczne, stale umiarkowanie wilgotne, osłonięte, ciepłe. Wilgotne w okresie kwitnienia. Toleruje nawet długie okresy suszy. Roślina światłolubna.
Gleba normalna, przepuszczalna, głęboka, piaszczysto ilasto żwirowo kamienista, przeciętnie żyzna, wapienna. Roślina tolerancyjna na wilgotność, rodzaj gleby i jej odczyn, ale w glebie ciężkiej gnije.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
- podłoże mineralne : ziemia ogrodowa 2 : 1 + Ca - wg 45/.
Odczyn pH 6,1- 7,8 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy. Roślina wapniolubna 4/ 2/ 9/. Na glebie kwaśnej słabiej rośnie i kwitnie.
Wymagania Ograniczać rozrost. Po kwitnieniu przyciąć do poziomu liści. Nie wymaga podlewania, podlewać tylko w czasie długotrwałej suszy. ...?Nie znosi wody stojącej?? 31/ Nawozić nawozem wolnodziałającym i dla roślin kwitnących.
Rozmnażanie Podział części kęp po skróceniu łodyg - wiosną lub wczesna jesienią. Odcinanie ukorzenionych pędów. Sadzonkowanie płonych pędów przez cały sezon - najlepiej VIII-IX. Siew - wczesną wiosną do VI- tylko typ - łatwo. Metoda siewu 1. Kwitnie w drugim roku.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych, alpinariów, na skarpy, murki, szczeliny między płytami, do ogrodów żwirowych, na obwódki i do pojemników. Ładnie wygląda z Artemisia schmidtiana Nana, różą alpejską i karłowatymi krzewami iglastymi. Używana jako dodatek do wiązanek i bukietów. Roślina lecznicza - środek wykrztuśny, przeczyszczający, moczopędny, przeciwzapalny, przeciwwrzodowy.
Używana w przemyśle kosmetycznym i spożywczym do wyrobu napojów pieniących się, chałwy i innych artykułów spożywczych. Roślina miododajna. Roślina objęta częściową ochroną.
Odmiany
"Alba" 20 cm V-IX Kwiaty białe
"Rosea" 10-15 cm VI-VIII Kwiaty ciemnoróżowe. Liście sinozielone . Powtarza z nasion .
Etymologia Nazwa "Gypsophila" jak przy Gypsophila cerastoides.
Nazwa gatunku "repens" = pełzający

[Janusz100]

HABERLEA RODOPSKA Haberlea rhodopensis





Niewielka, zimozielona bylina skalna o pokroju rozetowym i ozdobnych kwiatach. Tworzy zwarte kępki odziomkowych rozetek liściowych.
..."Cenny składnik roślinności w ogrodzie skalnym"... 9/
Kłącza ma krótkie, delikatne i cienkie. Z nich wyrastają ciemnozielone liście z szarym odcieniem, długie, skórzaste, grube, ostro ząbkowane na brzegach, łopatkowate, lekko zwinięte do środka. Liście miękkie, gęsto, dwustronnie owłosione na krótkich ogonkach. Liście zebrane w przyziemne rozetki, z których wyrasta 1 - 5 sztywnych łodyg kwiatostanowych wysokości 15 cm. Kwiaty średnicy 2,5 cm lejkowate, pięciopłatkowe, dwuwargowe, lilioworóżowe z żółtopomarańczowym środkiem, zebrane są w baldachowate kwiatostany po 2 - 7 sztuk. Trzy dolne płatki są znacznie dłuższe od dwóch górnych i zrośnięte. 1/ Kwiaty są nieco zwieszone, owłosione, wrażliwe na słońce, gdy pada na nie cień zamykają się. Roślina, która łatwo wchodzi w stan anabiozy - pozornej śmierci. Pozostaje wówczas zasuszona przez lata i w odpowiednich warunkach powraca do funkcji życiowych - odradza się. Dlatego uważana jest za "nieśmiertelną". Rośnie wolno. Roślina długowieczna 10 - 20 lat.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 9/ 15/ 33/ 53/.
T-3. Średnio wymagająca a nawet T-4 trudna w uprawie. Sadzić w pojemniku i na zimę przenosić do zimnego pomieszczenia.

Wysokość 10-15 cm
Szerokość 15-30 cm, a nawet do 50 cm
Kwitnie V-VI
Kolor lilioworóżowy (biały, fioletowoniebieski)
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie na ścianach wilgotnych i zacienionych, skalistych wąwozów, w szczelinach wapiennych skał, na zacienionych skałach wśród mchów, na wys.250-1400 m.npm. ( w Grecji od morza do 1950 m.npm.)
Występowanie Góry Grecji Północno Wschodniej, Bułgarii, Bałkany, Rodopy, Stara Planina, Relikt polodowcowy. Endemit bałkański.
Stanowisko Półcieniste do cienistego - wystawa wschodnia lepiej północna 53/, umiarkowanie wilgotne, osłonięte, chłodne. Lubi wilgoć w powietrzu, ale wrażliwa jest na nadmiar wilgoci w podłożu. W cieniu bardzo słabo kwitnie, ale bezpośrednie słońce znosi tylko do godz.11 tej. Nie toleruje zalegania wody w rozetach liściowych. Problemem jest ciepła zima lub mokre lato i nadmiar wody.
Gleba organiczna, bardzo przepuszczalna, lekka, piaszczysto ilasta, żwirowo kamienista, próchnicza, leśna, wapienna.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa (ściółka leśna) : żwir wapienny 1 : 2 : 1 + drenaż + Ca
Odczyn pH 6,1-7,5 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy. Lubi odczyn zasadowy bo w naturze rośnie na skałach wapiennych.
Wymagania Nie przesadzać. Najlepiej sadzić pod nawisem skalnym jak lewizję i na stromym zboczu, ułatwiającym szybki odpływ wody. W okresie wegetacji umiarkowanie często i regularnie podlewać, podczas gorących dni. Podlewać nie na rozetki liściowe i tylko gdy podłoże suche. Gdy liście marszczą się i kurczą oznacza to brak wody. Jesienią ściółkować glebą leśną. Można też nawozić nawozem wolnodziałającym i nawozem dla roślin kwitnących. Jesienią i zimą sucho (daszek). Zimą lekko okrywać lub przechowywać w zimnym pomieszczeniu. Chronić też przed zimowym wiatrem.
Rozmnażanie Podział kłączy starszych roślin po kwitnieniu, jesienią, ostrożnie - trudno. Sadzonki liściowe od wczesnego lata - łatwiej. Siew nasion ? trudno, wosną po stratyfikacji najlepiej w inspekcie ze sterylizowanym podłożem, kwitną po 3-4 latach. Metoda siewu 2. Siewki długo się ukorzeniają.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, alpinariów, w szczeliny, murki, na zacienione stanowiska, do pojemników i zimnych szklarni. Roślina lecznicza - lek homeopatyczny i w kosmetyce w postaci kremu do twarzy. Roślina znajduje się na czerwonej liście roślin zagrożonych w Bułgarii i Grecji.
Odmiana
"Virginalis" Kwiaty białe.
Etymologia Nazwa "Haberlea" nadana od nazwiska Karla Konstantina Haberle (1764-1832 r.) niemieckiego naukowca, botanika i mineraloga. Nazwa gatunku "rhodopensis" od siedliska w górach Rodopach.

[Janusz100]

CIEMIERNIK BIAŁY Helleborus niger
Syn. C.czarny, Róża Bożego Narodzenia,Róża Śnieżna.



Bylina częściowo zimozielona o pokroju, zwartym, krzaczastym. Tworzy duże, niskie kępy liści. Ozdobna z uwagi na kwiaty i nietypowy okres kwitnienia. ...?Należą do najpiękniejszych roślin skalnych, kwitnących wczesna wiosną, często jeszcze otoczone śniegiem?? 31/
Wytwarza krótkie, grube, ciemnobrunatne, rozgałęzione kłącza z rozkrzewionymi głęboko korzeniami. Z kłączy wyrastają liście i łodygi kwiatostanowe. Liście odziomkowe są duże, grube, skórzaste, błyszczące, ciemnozielone, owalne , nieregularnie ząbkowane, 7-9 dzielne, dłoniasto powcinane, na długich ogonkach. Liście wyrastają wczesnym latem, gdy roślina zaczyna przekwitać, a zamierają w czasie mrożnych zim. Kwiaty duże, średnicy 3 - 8 cm, pięciopłatkowe, kubkowate, zwisające, białoróżowe z żółtym środkiem. Kwiaty rozwijają się jeden po drugim, często pod śniegiem na wierzchołkach, krótkich, mięsistych, bordowo przebarwionych pędów. Kwiaty zebrane po 2 - 3 w wiechowatych kwiatostanach. 4/ Kwitnie długo, 2 - 3 miesiące. Po przekwitnieniu płatki kwiatowe nie odpadają, lecz dalej zdobią roślinę przybierając kolor zielonkawy przez kilka miesięcy. Rośnie wolno, ale z czasem tworzy duże, gęste kępy. Samosiew. Roślina trująca i powodująca zmiany alergiczne skóry. Roślina długowieczna - ponad 10 lat.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 2/ 8/ 31/ 53/.
T-2. Łatwa w uprawie. Wytrzymała i mało wymagająca.

Wysokość 20-30 cm
Szerokość 30-50 cm
Kwitnie II-IV w Polsce - w zależności od pogody)
Kolor białoróżowy (różowy, czerwony do czarnego)
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie na skrajach lasów liściastych (buk, dąb, grab) a także lasów sosnowych, na śródleśnych polanach, w zaroślach na podłożach wapiennych, na wysokości 300-1900 m.npm.
Występowanie Góry Europy Południowej i Środkowej, Alpy , Apeniny, Karpaty , Bałkany , Niemcy, Szwajcaria, Austria, Czechy, Włochy Północne, Słowenia, Chorwacja, Bośnia.
Stanowisko półcieniste ( toleruje słoneczne, ale w południe ocienione),, stale umiarkowanie wilgotne ( podczas kwitnienia i w lecie ), osłonięte, chłodne.
Gleba organiczna do normalnej, przepuszczalna, średnio zwięzła, gliniasto ilasta, próchnicza, żyzna, wapienna. Wymagania pokarmowe duże. Nie toleruje gleb ciężkich i bardzo wilgotnych.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1 : 1 : 1 lub 1 : 2 : 0 + drenaż + Ca
W miejscu cienistym roślina wytwarza więcej liści a w pełnym słońcu liście mogą być przypalane.
Odczyn pH 6,1-7,5 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy. Wg. 2/ 4/ - Roślina wapniolubna 8/.
Wymagania Nie znosi przesadzania. Nawozić corocznie wiosną i jesienią - obornik lub kompost liściowy. Nawozy mineralne wolnodziałajace (osmocote, florovit) stosować ostrożnie w mniejszych dawkach. Podlewać regularnie - zwłaszcza wiosną i w czasie suszy w lecie. Dobrze jest przykryć roślinę szklanym kloszem zanim otworzą się kwiaty, aby je chronić przed przymrozkami 1/
i wiatrem. Póżną jesienią lub gdy pojawią się kwiaty usunąć zeschłe liście. Po kwitnieniu usuwać przekwitły kwiatostan i ściółkować kompostem. Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie Podział silnie rozrośniętych kęp jesienią VIII-IX lub lepiej wiosną IV-V co 4 lata. Siew bezpośrednio po zbiorze nasion (do gruntu) VI-VIII stratyfikacja trudno. Metoda siewu 3 tylko typ. Siewki kwitną po 2-4 latach. Metoda In vitro.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodu skalnego, na rabaty bylinowe, obwódki, do ogrodów naturalistycznych
i ogrodów japońskich, na skarpach, do pojemników i doniczek, na cmentarze, w grupach w parkach i ogrodach. Ładnie wygląda w towarzystwie zawilca japońskiego, pierwiosnków, miodunki, paproci 8/, a także przebiśniegów, ranników, przylaszczek, cyklamena coum, crocusa tommasinianum
i szczawików. Ładnie wygląda na obrzeżu drzew liściastych lub krzewów cisa, bukszpanu, kosodrzewiny, wawrzynka, ale również pojedynczo. Kwiaty nadają się na kwiaty cięte, bardzo długo utrzymuje się w wazonie. 31/ Roślina lecznicza do wyrobu leków nasercowych i homeopatycznych, przeciw robakom, o działaniu moczopędnym, wymiotnym, jest narkotykiem. Roślina miododajna.
Odmiany
Istnieje bardzo dużo odmian różniących się wielkością, kolorem kwiatów oraz wysokością. W Polsce są jednak trudno dostępne i nie zawsze przydatne z uwagi na klimat.
Etymologia Nazwa "Helleborus" od greckich słów "helein" = zabijanie lub "helo" = usunąć i "bora" = na jedzenie."Nie jedz bo trujące, zabija". Nazwa gatunku "niger" = czarny od koloru korzeni rośliny.

8/ 31/ 53 polecaja ponadto gatunek Helleborus purpurascens Ciemiernik czerwonawy Karpaty ,Bałkany. W Polsce rzadki. 35cm IV Kwiaty purpurowofioletowe.

[Janusz100]

POSŁONEK OGRODOWY Helianthemum x hybridum

https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25

Grupa roślin o dość różnym wyglądzie pochodząca z krzyżowania gatunków, ozdobna z uwagi na kwiaty i długi okres kwitnienia. Częściowo zimozielone krzewinki o pokroju zwartym, krzaczastym. Tworzą niskie, zwarte kępy o cienkich, pokładających się wiotkich pędach. ...?Cenne rośliny do ogrodów skalnych?...24/
Korzenią się płytko i szeroko. Pędy mają zdrewniałe u podstawy i obficie ulistnione. Liście drobne, gęste ciemnozielone, spodem szarozielone, całobrzegie, lancetowate, o brzegach lekko podwiniętych pod spód, osadzone na pędach naprzeciwlegle. Kwiaty pięciopłatkowe, kielichowate lub płaskie w lużnych, wzniesionych gronach po 4 - 7 kwiatów. Łodygi kwiatostanowe rozgałęzione i wzniesione ponad liście. Kwiaty duże, średnicy 2 - 3 cm, otwierają się rano, zamykają po południu. Kwiaty w różnych kolorach z reguły z żółtym środkiem. Kwiaty żyją tylko jeden dzień, ale rośliny wytwarzają ich tak dużo, że nie zauważa się ich krótkotrwałości. Kwiaty opadają około południa. Kwitnie obficie na początku okresu kwitnienia, póżniej kwitnienie słabnie, ale kwitnie długo. Roślina ekspansywna.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 2/ 3/ 9/ 15/ 24/ 31/, a odmiany niżej wym. przez 33/.
Odmiana ?Henfield Brilliant? uznana za *** najpiękniejszą, najbardziej dekoracyjną roślinę skalną wg 34/.
T-2. Łatwa w uprawie.

Wysokość 15-25 cm
Szerokość 30-40 cm
Kwitnie V-VII Powtarza VIII - IX
Kolor różnobarwne (biały, żółty, pomarańczowy,różowy, czerwony, brązowy, pełne)
Mrozoodporność USDA 6

Mieszańce głównie H. nummularium, appeninum i H. gandiflorum. Rośliny mateczne rosną na suchych murawach, skałach wapiennych w Europie Środkowej i Południowej - Karpaty i Alpy i w Azji od dolin do wysokości ponad 2500 m.npm.
Stanowisko słoneczne, umiarkowanie wilgotne do suchego, osłonięte, ciepłe. Toleruje suszę, 4/Roślina wrażliwa na nadmiar wilgoci.
Gleba normalna, przepuszczalna, lekka, miękka, głęboka, piaszczysto ilasta, żwirowo kamienista, umiarkowanie żyzna, wapienna. Wymagania pokarmowe średnie.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
Odczyn pH od 7,2 zasadowy. Tojeruje obojętny.
Wymagania Co kilka lat odmładzać, ciąć intensywnie w VIII. Ograniczać rozrost. Nawozić nawozem wolnodziałającym, kompostem i dla roślin kwitnących. Nie podlewać nadmiernie, ale regularnie. Przycinać silnie po kwitnieniu (wczesną jesienią) o 1/3 wysokości. Warto też ogławiać wierzchołki pędów, by roślina się lepiej rozkrzewiła. Zimą lekko okrywać (zwłaszcza delikatniejsze rośliny o szarym ulistnieniu).
Rozmnażanie Sadzonkowanie-sadzonki wierzchołkowe z piętką w VIII-X - łatwo. Siew wiosną III - V.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych, alpinariów, ogrodów żwirowych, na murki, skarpy, rabaty bylinowe i obwódki, do ogrodów naturalistycznych i pojemników. Ładnie wygląda z niebieskimi przetacznikami, niskimi dzwonkami, krwawnikami i lnicami 8/, a także z gożdzikami i floksami lub w różnokolorowych grupach posłonków.
Odmiany Odmian jest bardzo wiele o szerokiej gamie kolorów, w tym również pełne - dłużej kwitnące.
"The Bird" Kwiaty białe z żółtym środkiem* * AGM 1993
?Jubilee?Kwiaty pełne, żółte.Liście ciemnozielone ** AGM 1993
?Amy Baring? Kwiaty żółte z pomarańczowym środkiem**AGM 1993
?Wisley Primrose?Kwiaty żółte.Liście szarozielone. ** AGM 1993
?Rhodanthe Carneum? Kwiaty jasnoróżowe z pomarańczowożółtym środkiem ** AGM 1993
?Fire Dragon? Kwiaty pomarańczowoczerwone ** AGM 1993
?Henfield Brilliant? Kwiaty czerwone z pomarańczowym środkiem *** AGM 1993
?Mrs C.W.Earle? Kwiaty ciemnoczerwone, szkarłatne, podwójne ** AGM 1993
Etymologia Nazwa "Helianthemum" pochodzi od dwóch słów greckich "helios" = słońce i "anthemon" = kwiat , ponieważ roślina ma kwiaty otwarte tylko w słońcu. ?x hybridum? oznacza ogrodowego mieszańca.
15/ i 33/ polecają gatunek Helianthemum nummularium Posłonek rozesłany Europa 5-30 cm V-VIII Kwiaty złotożółte.

[Janusz100]

PRZYLASZCZKA POSPOLITA Hepatica nobilis
syn.obecnie - Anemone hepatica, H. triloba ,Trojanek.



Niska bylina leśna, kłączowa, częściowo zimozielona o pokroju zwartym, kępowym. ..." Jedna z najbardziej cennych roślin wczesnej wiosny. Powinna znależć masowe zastosowanie ...w ogrodach skalnych"...(3)...."Niezastąpione byliny...na północne, cieniste partie skalniaków"... 9/ Tworzy efektowne poduszki. Roślina rodzima.
Kłącze ma krótkie, walcowate, ciemnobrunatne z którego wyrastają - korzenie, liście i pędy kwiatowe. Łodygi kwiatostanowe, cienkie, silnie owłosione z jednym kwiatem na szczycie, często czerwonawo przebarwione. Kwiaty ukazują się przed liśćmi. Kwiaty pojedyncze , 1,5- 3 cm średnicy, złożone z 5 - 6 ( 10 ) płatków, niebieskawofioletowe z białymi pręcikami, oraz 3 podkwiatkami, pachnące. Kwiaty zamykają się i zwisają w czasie deszczu i wieczorem. Kwiaty utrzymują się 7-10 dni, ale kwitną sukcesywnie ok. 3 tygodni. Liście nowe pojawiają się po kwitnieniu w V. Liście młode jasnozielone są biało owłosione, starsze stają się ciemnozielone z wierzchu, od spodu czerwono-fioletowo nabiegłe. Liście sercowate, trójklapowe, często z marmurkowym wzorem, błyszczące, spodem owłosione, długoogonkowe, zebrane w przyziemne rozety. Po początkowym okresie wolnego wzrostu, szybko się rozrasta. Roślina lekko trująca. Gatunek zmienny. Roślina długowieczna - do 100 lat. Samosiew. Roślina trująca.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 2/ 3/ 8/ 9/ 24/ 31/ 33/ 53/.
T-3. Średnio wymagająca. Wg.45/ T-1. bardzo łatwa w uprawie i rozmnażaniu.

Wysokość 8-15 cm
Szerokość 15-20 cm
Kwitnie III-IV
Kolor jasnoniebieskofioletowy (białe, różowe, niebieskie, czewonawe, pełne)
Mrozoodporność USDA 4

Rośnie w cienistych, wilgotnych, żyznych, górskich lasach liściastych (bukowych) i mieszanych, zaroślach
i łąkach na podłożach gliniastych, wapiennych na wysokości 100-1000 m.npm rzadko do 2000 m.npm.
Występowanie Górskie lasy Europy - Alpy, Pireneje i na północ po Skandynawię , Daleki Wschód, Chiny, Mandżuria, Korea, Japonia. Polska Południowa, Ziemia Lubuska, Dolny Śląsk, Mazowsze, Mazury.
Stanowisko półcieniste do cienistego 53/ ? wystawa północna, zachodnia lub wschodnia, stale umiarkowanie wilgotne do wilgotnego, zwłaszcza wiosną, osłonięte, ciepłe. Wymaga stałej wilgotności powietrza. Roślina cieniolubna. W półcieniu intensywna barwa kwiatów, w słońcu blade, ale gęściejsze kwiaty.45/
Gleba organiczna, przepuszczalna, średnio zwięzła, piaszczysto gliniasto ilasto próchnicza, żyzna do umiarkowanie żyznej, wapienna . Nie toleruje gleby piaszczystej, suchej i kwaśnej.
Podłoże
- ziemia darniowa : ziemia liściowa 1 : 2 + Ca
Odczyn pH 6,6-8,5 obojętny , zasadowy. Roślina wapniolubna 4/ 13/, toleruje obojętny 2/.
Wymagania Nie znosi przesadzania. Im starsze kępy tym obficiej kwitnie. Podlewać regularnie, tak by gleba była stale wilgotna. Ściółkować kompostem liściowym. Nawozić nawozem wolnodziałającym i dla roślin kwitnących. W sierpniu przysypać warstwą nowej żyznej ziemi lub kompostem. ..."Na odpowiednich stanowiskach zachowują liście do następnej wiosny i jest to warunek zdrowego wzrostu i obfitego kwitnienia"...9/
Rozmnażanie Podział dużych kęp (3 - 4 letnich) przed rozpoczęciem kwitnienia lub tuż po kwitnieniu V ? VI -ostrożnie . Sadzonkowanie - sadzonki pędowe z dwoma pąkami -w jesieni IX,X. Siew bezpośrednio po zbiorze (stratyfikacja) - tylko typ- łatwo. Odmiany pełne tylko przez podział. In vitro - w Japoni.
Zastosowanie Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, alpinariów, na rabaty bylinowe, obwódki, do ogrodów japońskich i naturalistycznych, na obrzeża drzew, oraz do pojemników. Ładnie wygląda z miłkiem wiosennym, zawilcami, fiołkiem wonnym, kokoryczami, pierwiosnkami, niskimi paprociami i trawami ozdobnymi. Roślina lecznicza w chorobach wątroby, środek żółciopędny i moczopędny, ściągający, w chorobach układu oddechowego, przeciwbólowy i antyseptyczny, homeopatyczny. Roślina chroniona w Polsce, Niemczech, Szwajcarii i Francji.
Odmiany
"Alba" Kwiaty białe ,"Rosea" Kwiaty różowe ,"Rubra Plena" Kwiaty różowokarminowe , pełne ."Plena" Kwiaty fioletowe pełne.
Etymologia Nazwa "Hepatica" z łac. "hepar" = wątroba ,"hepaticus" - wątrobiany z uwagi na to że kształt liści kojarzy się z płatami wątroby. Nazwa gatunku "nobilis" = znany, sławny, szlachetny.

[Janusz100]

HORMINUM PIRENEJSKIE Horminum pyrenaicum



Bylina górska, kłączowa, zimozielona o pokroju kępiastym, zwartym, wzniesionym i ozdobnych liściach. Tworzy przyziemne rozety liści. Jedyny gatunek rodzaju Horminum?.?Roślina do ogrodów skalnych?...24/
Liście grube, jajowate, skórzaste, błyszczące, ciemnozielone, pomarszczone, z okrągło wycinanymi i karbowanymi brzegami, na długich ogonkach - tworzą przyziemne gęste, niskie i płaskie rozety. Liście łodygowe są mniejsze, czasem zredukowane do 1 pary i wyrastające naprzeciwlegle, okółkowo. Z rozet wyrastaja pędy kwiatostanowe. Pęd jest wysoki, wyprostowany, pojedynczy, nierozgałęziony, czterokanciasty, owłosiony. Kwiaty grzbieciste, dwuwargowe, pięciopłatkowe, niebieskofioletowe z białymi pasami wewnątrz gardzieli, rurkowate w kształcie dzwonka, wyrastają okółkowo po 2 - 6 w kątach drobnych liści, w górnej części łodygi i zebrane są w jednostronne, kłosowate grona Kwiaty długości 1 - 2 cm ,są mało dekoracyjne, 3 płatki tworzą górną wargę , dwa dolną. Owoce dojrzewają w miesiąc po kwitnieniu. Roślina długowieczna - w jednym miejscu 10 lat. Samosiew.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 2/ 9/ 15/ 53/.
T-1. Bardzo łatwa w uprawie.

Wysokość 20-30 cm
Szerokość 20-40 cm
Kwitnie (V) VI-VII
Kolor fioletowoniebieski ( biały, różowy ).
Mrozoodporność USDA 6

Rośnie na skalistych zboczach, pastwiskach, na łąkach i górskich murawach, w zaroślach, zbiorowiskach krzewinkowych i jasnych lasach na podłożu wapiennym na wysokości od 500 do 2500 m.npm.
Występowanie Góry Europy Południowej, Alpy - centralna część, Pireneje Zachodnie, rzadziej w Apeninach i na Bałkanach.
Stanowisko słoneczne ? w południe ocienione lub lekko półcieniste, umiarkowanie wilgotne, chłodne.(szczeliny skalne). Na stanowiskach słonecznych wymaga podlewania.
Gleba normalna, przepuszczalna, lekka, gliniasto próchniczo kamienisto żwirowa, umiarkowanie żyzna.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
Wymagania pokarmowe małe. Roślina niewybredna - tolerancyjna na typ gleby. Na glebach piaszczystych wymaga jednak podlewania zwłaszcza latem. Może rosnąć w każdej typowej ziemi ogrodowej byle nie ciężkiej gliniastej.
Odczyn pH 6,1-7,8 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy. Lubi zasadowy, bo w naturze rośnie na takim podłożu.
Wymagania Wiosną nawozić jednokrotnie przed rozpoczęciem wegetacji nawozem wolno działającym. Podlewać regularnie zwłaszcza na glebach piaszczystych - latem w czasie upałów. Ogławiać dla przeciwdziałania samosiewom. Zimą sucho. Zimą lekko okrywać przed słońcem i wiatrem.
Rozmnażanie Podział starszych wielorozetkowych kęp wiosną lub pod koniec lata - łatwo. Siew nasion jesienią lub wiosną (stratyfikacja) wprost do gruntu. Metoda siewu 1.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, naturalistycznych, na murki, skarpy, w szczeliny skalne, między kamieniami, do alpinariów, na rabaty bylinowe, obwódki, do pojemników i doniczek. Ładnie wygląda z goryczkami, mekonopsem, skalnicami i pierwioskami. Kwiaty nadają się na kwiaty cięte.
Roślina chroniona w Austrii, Niemczech, Szwajcarii, Włoszech i Słowenii.
Odmiany
"Album" 25 cm VI-VIII Kwiaty białofioletowe. Powtarza z nasion.
"Rubrum" 25 cm VI-VIII Kwiaty różowoczerwone. Powtarza z nasion.
Etymologia Nazwa "Horminum" pochodzi od łac."horminum", grec. "hormao", "horminon" = zachęcać, wzywać z uwagi na to, że roślina była używana jako afrodyzjak. Tożsamość nazwy nie jest jasna, chociaż nazwa używana była przez starożytnych autorów. Nazwa gatunku "pyrenaicum" z gór Pireneje - siedlisko rośliny.

[Janusz100]

FUNKIA OGRODOWA Hosta x hybrida
Formy mieszańcowe - tylko odmiany karłowe i miniaturowe.

"Stiletto"
"GoldenTiara'

Bylina okrywowa o pokroju krzaczastym i ozdobnych liściach. Jedna z najważniejszych ogrodniczo bylin i jedna z najstarszych roślin ozdobnych, uprawianych już 2000 lat temu w Chinach. Tworzy malownicze kępy. Kłącza ma krótkie, które z czasem przekształcają się w karpy oraz grube, mięsiste, białawe korzenie. Liście liczne, odziomkowe, osadzone są na długich ogonkach i tworzą rozety. Pokrój w zależności od odmiany może być miniaturowy 15 cm lub do 2 m średnicy. W zależności od odmiany liście różnią się wielkością, kształtem (sercowate, nerkowate, lancetowate) i kolorem ( ciemnozielone, szarozielone, seledynowe, żółtawe lub wielobarwne z białymi lub żółtymi smugami, brzegami ). Powierzchnie liści mogą być matowe lub błyszczące, mocno żyłkowane. Jesienią liście porzebarwiają się na żółtawo i tak pozostają do pierwszych przymrozków, zaczynają zamierać we IX-X. Kwiatostany dzwonkowate zebrane w grona na prostych łodygach. Kolor kwiatów biały, niebieski, fioletowy lub fioletoworóżowy. Kwitnie około 2 tygodni. Kolekcjonerzy wyróżniają ponad 2 tysiące odmian w stałej uprawie jest ich ponad 100. Roślina długowieczna na jednym miejscu do kilkudziesięciu, a nawet do 100 lat. 13/

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Najbardziej dekoracyjna do ogrodu skalnego jest ?Golden Tiara?, polecana przez 33/.
T-2. Łatwa w uprawie. Roślina wytrzymała, niewybredna i długowieczna.

Mrozoodporność USDA 6
Kwitnie VI-VIII w zależności od odmiany

W naturze rosną w miejscach cienistych, nadwodnych i stale wilgotnych.
Występowanie w Rosji Wschodniej, Chinach, Korei i Japonii.
Stanowisko półcieniste (wystawa wschodnia) do cienistego, umiarkowanie wilgotne do wilgotnego, chłodne. Roślina wrażliwa na suszę i bardzo silne nasłonecznienie. Im roślina ma ciemniejsze liście tym wymaga bardziej cienistego stanowiska. W miejscach nasłonecznionych słabo rośnie i wymaga podlewania.Wg. "Poradnik uprawy funkii" - Andrzej Marzec, odmiany o liściach zielonych i niebieskich wymagają stanowiska cienistego lub półcienistego, odmiany o liściach żółtych słonecznego poranka i popołudnia, o liściach kolorowych - półcienia, a o liściach białych - cień bez słońca, ale jasno.
Gleba organiczna, gliniasto ilasta, próchnicza, żyzna. Każda średnio żyzna i wilgotna gleba.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony 3 : 1 : 2 : 3
- ziemia ogrodowa : torf odkwaszony : kora sosnowa, drobno zmielona, przekompostowana 1 : 1 : 1 + perlit wg. "Encyklopedia host" - Andrzej Pach.
Odczyn pH 6,6 - 7,2 obojętny 2/. Wg. A.Pacha odczyn lekko kwaśny o pH ok. 6,0.
Wymagania Podlewać regularnie rzadziej, ale dość obficie. Nie moczyć liści. Nawozić regularnie, wczesną wiosną nawozem wieloskładnikowym np.Azofoska, latem wolnodziałającym, a jesienią kompostować lub obornikować. Młode rośliny nie należy intensywnie nawozić. Młode liście chronić przed wiosennymi przymrozkami.Ściółkować ostrym grysem lub korą, igliwiem. Chronić przed ślimakami. Ogławiać pędy kwiatostanowe po kwitnieniu. Stare, uschnięte liście usuwać wiosną. Funkie o liściach białych wymagają okrycia na zimę i ochrony oprzed zimnym wiatrem..
Rozmnażanie Podział kłączy wiosną lub póżną jesienią - odmiany - łatwo. Siew - tylko typ, nie powtarza cech rośliny matecznej. Metoda in vitro w laboratoriach.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych (odmiany niskie), rabaty bylinowe, ogrody naturalistyczne, ogrody japońskie, pod drzewa i krzewy, w parkach, na brzegi oczek wodnych, do pojemników, na balkony i tarasy. Ładnie wygląda w towarzystwie iglaków, paproci, tawułek, bergeni, zawilców japońskich, barwinka, bluszczu, konwalii i żurawek. Roślina jadalna - młode liście i łodygi . Roślina trująca. Kwiaty nadają się na kwiat cięty.
Odmiany Do ogrodów skalnych należy wybierać odmiany niskie, takie jak np.
"Golden Tiara" 12/25 cm Liście oliwkowozielone z żółtym obrzeżeniem * * AGM
"Stiletto" 15/20 cm Liście zielone z pofałfdowanym, białym, wąskim obrzeżeniem
Etymologia Nazwa "Hosta" na cześć austryjackiego botanika Hosta Thomasa Nicholasa
lekarza cesarza Franciszka II (1771-1834 r.). Był pierwszym dyrektorem ogrodu botanicznego we Wiedniu.

[Janusz100]

FUNKIA LANCETOWATA Hosta lancifolia Syn. F.lancetolistna, Hosta lancifolia, H.japonica.





Kiedyś uważana za odrębny gatunek, kupiona przez Kaempfera w 1692 r. na targu w Osace
i sprowadzona do Europy. Obecnie przez jednych uznawana za odmianę uprawną Hosta x hybrida "Lancifolia" lub po prostu Hosta"Lancofolia"13/24/A.Pach/, gdyż w stanie naturalnym nigdy takiej funkii nie znaleziono, a przez innych - np. RHS uważana jest nadal za odrębny gatunek. Jest bardzo podobna
i przez niektórych uważana za H. cathayana ( Akikaze Giboshi ),mylnie, bo różni się od niej. H.cathayana pochodzi z Chin, ma mniejsze i bardziej błyszczące liście, tworzy mniejsze kępy, częściej zawiązuje nasiona i szybciej rozrasta się przez rozłogi ? Wg.G.Schmidt.
Bylina okrywowa o pokroju okrągłym, kępiastym, fontannowym i ozdobnych liściach .
Z kłączy wyrasta płytki i dość lużny system korzeniowy. Tworzy gęste, zwarte kępy, 10-15 cm wysokości. Liście układają się warstwami i zwieszają jak w fontannie. Liście wąskie, lancetowate, cienkie, długie, spiczaste, oliwkowozielone, błyszczące, spodem bardzo błyszczące, jaśniejsze, na brzegu nieco pofałdowane z 5- 6 parami zagłębionych żył, osadzone na długich ogonkach. Ogonki jasnozielone, z purpurową kropkowaną nasadą. 4/ Liście zimą opadają. Pęd kwiatostanowy, przewisający, wiotki, wyrasta ponad liście odziomkowe. Na pędzie 3-5 dużych liści. Kwiaty trąbkowate, sześciopłatkowe, jasnofioletowe, dość długie - 4 cm, dzwonkowate, pachnące z białymi słupkami, zebrane w niezbyt duże grona. Kwiatostan złożony z 10 - 20 kwiatów. Rośnie umiarkowanie. Roślina długowieczna do 10 lat. 13/ Tworzy rozłogi, chociaż nie jest ekspansywna.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 2/ 31/.
T-2. Łatwa w uprawie.

Wysokość 10-15 (30-50 cm kwiatostany)
Szerokość 35-50 cm
Kwitnie VIII-IX
Kolor jasnofioletowy (purpurowy)
Mrozoodporność USDA 4

Hosty rośną w miejscach cienistych, nadwodnych, stale wilgotnych.
Występowanie Góry Azji Wschodniej, Japonia, Korea, Chiny.
Stanowisko półcieniste do lekko cienistego ? wystawa północna lub wschodnia, stale umiarkowanie wilgotne, osłonięte, chłodne.
Gleba organiczna, zwięzła, gliniasto ilasta, próchniczo torfowa, bardzo żyzna.
Podłoże :
-ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony 3 : 1 : 2 : 3
-ziemia ogrodowa : torf (np. z pieczarkarni) : kora sosnowa(drobno zmielona) 1 : 1 : 1 wg.Andrzeja Pacha
Odczyn pH 6,6-7,2 obojętny 2/. Najlepszy pH 6 wg.A. Pacha.
Znosi nasłonecznienie i bardziej suche gleby. W cieniu liście mają ciemniejszy odcień. Toleruje przeciętną ogrodową z wyjątkiem bardzo jałowej i suchej.
Wymagania Wiosną usuwać uschłe liście a młode chronić przed przymrozkami. Podlewać regularnie zwłaszcza w razie suchej ziemi. Ściółkować regularnie jesienią kompostem lub obornikiem, potem nawozem dla roślin kwitnących. Starsze rośliny można nawozić nawozem granulowanym, wolnodziałającym. Można ściółkować korą wokół rośliny, by utrudnić dostęp ślimakom. Zimą lekko okrywać i chronić przed zimnym wiatrem.( w bezśnieżne zimy może przemarzać). Patrz też H. x hybrida.
Rozmnażanie Podział starszych egzemplarzy wczesną wiosną lub póżnym latem na części z co najmniej 1 pąkiem i wiązką korzeni - łatwo. Siew w jesieni - bardzo rzadko tworzy owoce.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych, na skarpy, na rabaty bylinowe, obwódki, do ogrodów naturalistycznych, do zieleni publicznej, na brzegi oczek wodnych, do nasadzeń pojedynczych na skraju drzew lub w grupach parkowych, na cmentarze, do pojemników. Ładnie wygląda z hostami o odmiennym kolorze liści, paprociami, brunnerami. Roślina jadalna jako warzywo w Japoni. Kwiaty nadają się na kwiat cięty. Roślina miododajna.
Etymologia Nazwa "Hosta" jak przy Hosta x hybr.
Nazwa gatunku "lancifolia" od "lancea" = lancetowaty i "folium" = liść; lancetowate liście.

[Janusz100]

FUNKIA FALISTA Hosta undulata
Syn. Hosta hybrida "Undulata", H.fortunei, Funkia undulata.

https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25

Bylina o pokroju kępiastym, rozłożystym i ozdobnych liściach. Rozrasta się tworząc szerokie, gęste, zwarte kępy. ...?Nazwa wspólna dla odmian mieszańcowych?... 10/
Kłącza ma podziemne, korzenie niemal odkryte. Liście ukazują się póżną wiosną w kwietniu i są wówczas całkowicie zielone. Liście są lancetowate, wydłużone, 18 cm długości, pofałdowane, skręcone, zwykle o ostrym wierzchołku podwiniętym ku dołowi. Liście zielone na brzegach w środku białe lub kremowe, na powierzchni górnej matowe a na dolnej błyszczące. Ogonek liściowy wyprostowany. Kwiaty niepozorne, jasnofioletowe, lejkowate w kształcie dzwonków na szczytach wysokich, sztywnych, ulistnionych łodyg wyrastających ponad liście. Kwiastostany jednostronne, lużne, złożone z 15-25 kwiatów. Traci ozdobny wygląd w lipcu, sierpniu - roślina nie zimozielona. Roślina długowieczna od kilkunastu do kilkudziesieciu lat. 13/

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 31/, ładniejsza jest odmiana ?udulata? polecana przez 33/.
T-2. Łatwa w uprawie. Roślina mało wymagająca, długowieczna.

Wysokość 25-35 cm
Szerokość 30 - 60 cm
Kwitnie VI-VII
Kolor jasnofioletowy
Mrozoodporność USDA 4

Jest hybrydą powstałą w ogrodzie jako odmiana międzygatunkowa. Hosty występują w Górach Azji Wschodniej, Chinach, Korei, Japoni, gdzie rosną w cienistych, nadwodnych, stale wilgotnych lasach i zagajnikach.
Stanowisko półcieniste do cienistego, umiarkowanie wilgotne do wilgotnego, osłonięte, chłodne. Roślina cieniolubna. W słońcu liście mogą ulec poparzeniu.
Gleba organiczna, przepuszczalna, ciężka, gliniasto ilasta, próchniczo torfowa, żyzna.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony 3 : 1 : 2 : 3.
Odczyn pH 6,0-7,0 lekko kwaśny, obojętny 2/. Gleby wapienne hamują wzrost rośliny.
Wymagania Dzielić kępy usuwając części z niepożądanym zabarwieniem ulistnienia - roślina często wraca do koloru zielonego liści. Wiosną chronić przed przymrozkami. Uwaga funkie uwielbiają ślimaki. Podlewać regularnie, zwłaszcza gdy rosną w bardziej słonecznych miejscach. Roślina wrażliwa na poparzenia liści, dlatego lepiej sadzić w cieniu, ale w głębokim cieniu wzory na liściach są mniej wyrażne. Nawozić regularnie wczesną wiosną nawozem wieloskładnikowym (Azofoska) i pod koniec jesieni -nawozem organicznym, kompostem. Zimą lekko okrywać i chronić przed zimnym wiatrem.
Rozmnażanie Podział starszych roślin wczesną wiosną III - IV lub pod koniec lata IX,X - łatwo. In vitro.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, nad brzegi oczek wodnych i wraz z roślinami bagiennymi, do ogrodów naturalistycznych (parków), ogrodów japońskich, na rabaty bylinowe, obwódki, cmentarze, do pojemników, pod drzewa i krzewy, na skraju drzew. Ładnie wygląda z innymi funkiami, żurawkami, rodgezjami, języczkami, bergeniami, kokoryczami, miodunkami, tawułkami i cebulowymi kwitnącymi wiosną. Kwiaty nadają się na kwiat cięty. Liście stosowane do przybierania bukietów.
Odmiany różnią się barwą, wielkością liści oraz wysokością kwiatostanów.
var. udulata Liście zielone pośrodku białe lub kremowe ** AGM 1993
var. Erromena Liście całe zielone
"Albomarginata" Liście na brzegach białe lub kremowe w środku zielone.
"Mediovariegata" Liście na brzegach zielone a w środku białe lub kremowe.
"Uniwittata" Liście na brzegach zielone , w środku białe , a pomiędzy tymi kolorami zielonożółte.
Etymologia Nazwa "Hosta" na cześć austryjackiego botanika Hosta Thomasa Nicholasalekarza cesarza Franciszka II (1771-1834 r.). Był pierwszym dyrektorem ogrodu botanicznego we Wiedniu.
Nazwa gatunku "undulata" = faliste, chodzi o liście.