Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych - BAZA

[Janusz100]

CZOSNEK ŻÓŁTY Allium flavum syn. C.złocisty, Cepa flava.




Niska bylina cebulowa, górska o pokroju kępiastym, ozdobnych liściach i kwiatach. Najbardziej atrakcyjny europejski gatunek.
Łodygi ma wyprostowane. Liście aromatyczne, zielonosrebrzystoszare, wąskie, cylindryczne, 1/ podobne do liści szczypiorka. Po kwitnieniu liście zamierają - pojawiają się ponownie jesienią. Pędy kwiatostanowe ma nagie, wyprostowane, długie i cienkie. Kwiaty dzwonkowate, pachnące cebulą, żółte, lśniące, drobne, delikatne, z widocznymi wystającymi pręcikami. Kwiaty przewieszające się, zebrane w lużne baldachy na końcach długich szypułek. Kwiatostany do 60 kwiatków. Ma ozdobne owocostany. Roślina aromatyczna.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 33/.
T-1. Bardzo łatwa w uprawie.

Wysokość 15-30 cm
Szerokość 7-15 cm
Kwitnie VI-VII
Kolor jasnożółty ( biały, różowy, pomarańczowy, oranż)
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie na suchych skalistych zboczach, wzgórzach na wysokości do 2000 m.npm.
Występowanie Europa Południowo Wschodnia i Środkowa od Francji po Grecję, Alpy, Bałkany, Azja Zachodnia po Turcję, Kaukaz.
Stanowisko słoneczne lub półcieniste, suche do umiarkowanie wilgotnego. Roślina kserotermiczna.
Gleba normalna, przepuszczalna, lekka, piaszczysto gliniasto ilasta, próchniczo żwirowa,żyzna.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + drenaż
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : torf odkwaszony 4 : 1 : 4 + drenaż.
Odczyn pH 5,6 - 7,8 kwaśny, obojętny, lekko zasadowy. Roślina obojętna na odczyn.
Wymagania
Co 4 - 5 lat rozsadzać. Cebule sadzić wiosną na głębokość dwa razy większą niż ich średnica. Podlewać w czasie suszy, tak by podłoże było lekko wilgotne. Ściółkować kompostem lub nawozić nawozem wolnodziałającym. Usychające kwiatostany i liście usuwać. Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie
Podział - oddzielanie cebul przybyszowych jesienią. Siew nasion. Metoda siewu 2.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, ogrodów żwirowych, na rabaty mieszane w większych skupiskach, na wrzosowiska i na "zielone dachy". Ładnie wygląda z Sempervivum arachnoideum czy Thumus serphyllum.
Środek odstraszający owady w tym mole.
Nie ma zastosowania leczniczego, ale jest zdrowym dodatkiem do diety jako środek ułatwiający trawienie i obniżający poziom cholesterolu.
Nadaje się na kwiat cięty i suszone kwiaty.
Odmiany
"Album" Kwiaty białe
"Minor" Odmiana niższa od typu. Wysokość 10-20 cm.
Etymologia Nazwa rodzaju "Allium" jak przy Allium caeruleum.
Nazwa gatunku "flavum" od "flavus" = żółty.

[Janusz100]

CZOSNEK INSUBRYJSKI Allium insubricum Syn.A.narcissiflorum var.insubricum





Niska cebulowa bylina górska o pokroju kępiastym i bardzo ozdobnych kwiatach. Ma najładniejsze kwiaty gatunku Allium.Tworzy kępy.
Cebule ma podługowate zebrane w pęczki na krótkim kłączu. Liście wiotkie, wąskie, płaskie, szarozielone, lekko skręcone, otaczające pęd kwiatostanowy. 1/ Kwiaty duże w kształcie dzwonu, jasnoróżowe wiszące, zebrane w baldachy po 3 ? 5 sztuk, na wierzchołkach pędów. Kwiaty otoczone są, owinięte, żółtobiałymi błonami, wypustkami. Kwitnie długo 3 tygodnie, im chłodniej tym dłużej. Może powodować podrażnienia skóry. Roślina krótkowieczna. Mylony z A. narcissiflorum i.często pod tą nawą sprzedawany. Różnice wg.Z.Litwin:
A.insubricum ma tuniki cebulek jasne A.narcissiflorum brązowawe
A.insubricum ma do 5 kwiatów w kwiatostanie A.narcisiflorum do 10
A.insubricum ma owoce zwieszone A.narcisiflorum ma owoce na wzniesionych szypułkach.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 2/ 33/.
T-2. Łatwa w uprawie. 

Wysokość 15-25 cm
Szerokość 10-20 cm
Kwitnie V-VI
Kolor jasnoróżowy(różowofioletowe)
Mrozoodporność USDA 6 lub 7

Rośnie na obszarach skalistych, piargach, skałach, wapiennych wzgórzach na wysokości 1200 - 2100 m.npm. w pełnym słońcu. 
Występowanie Alpy Południowo - Zachodnie, Północne Włochy - Lombardia, Francja, Szwajcaria. Endemit alpejski.
Stanowisko bardzo słoneczne ( wystawa południowa lub zachodnia ), suche do umiarkowanie wilgotnego, ciepłe. Roślina kserotermiczna.
Gleba normalna, przepuszczalna, miękka, ilasto gliniasta , żwirowo kamienista, bogata w próchnicę, żyzna, wapienna. 
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1:1:1 + drenaż + Ca
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : torf odkwaszony 4:1:4 + drenaż + Ca.
Odczyn 6,6-7,5 obojętny. Lubi zasadowy, bo w naturze rośnie na podłożu wapiennym.
Wymagania  Co 4 ? 5 lat dzielić i przesadzać. Cebule sadzić wiosną na głębokość dwa razy większą niż ich średnica. Podlewać tylko w czasie suszy, by gleba była lekko wilgotna.Wiosną nawozić nawozem wolnodziałającym, dla roślin kwitnących lub kompostem. Przekwitłe kwiatostany i uschnięte liście ścinać. Zimą sucho( daszek ). Zimą lekko okrywać lub przechowywać w chłodnym, ciemnym i suchym pomieszczeniu.
Rozmnażanie Podział - oddzielanie cebulek przybyszowych w jesieni lub II-V. Siew otwarty bezpośrednio po zbiorze - jesienią lub kryty po stratyfikacji - wiosną. Metoda siewu 2.
Zastosowanie 
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, ogrodów żwirowych, stepowych i do pojemników.
Nadaje się na kwiat cięty.
Roślina rzadka zgrożona wyginięciem.
Etymologia Nazwa rodzaju "Allium"jak przy Allium caeruleum.
Nazwa gatunku "insubricum" od Insubrii, starożytnego, północnego regionu Mediolanu wzdłuż doliny rzeki Ticino.

[Janusz100]

CZOSNEK POŁUDNIOWY Allium moly Syn.Cz.złocisty, Cz.zółty





Niska, cebulowa bylina górska, o pokroju zwartym, wzniesionym i ozdobnych liściach i kwiatach. Tworzy małe kępy. Opisana przez Jelitto i Schachta jako "najbardziej atrakcyjny gatunek" Allium.
Z jednej kulistej, szarej cebuli wyrasta kilka sztywnych bezlistnych łodyg kwiatostanowych. Liście ozdobne, wąskie, lancetowate, aromatyczne, niebieskozielone, zwężajace się u nasady, ułożone są płasko przy podłożu i otaczają pędy kwiatostanowe. Liście po kwitnieniu usychają. Kwiaty sześciopłatkowe o szpiczastych płatkach, w kształcie gwiazdek, błyszczące, intensywnie żółte, zebrane w półkuliste, płaskie baldachy złożone z ok. 8 ? 15 (40) kwiatów, na długich bezlistnych szypułkach. 1/ Kwitnie 2 - 3 tygodnie. Kwiaty lekko pachnące czosnkiem. Roślina długowieczna. Samosiew. Rośnie szybko.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 2/ 8/ 31/ 33/. Bardziej dekoracyjna od typu jest odmiana ?Jeannine?
T-1 Bardzo łatwa w uprawie.

Wysokość 15-25 (30) cm
Szerokość 10-25 cm
Kwitnie (V) VI-VII
Kolor złotożółty(jaskrawy)
Mrozoodporność 6

Rośnie na zacienionych skałach i piargach w górach, na glebach wapiennych, na wysokości 1000 - 2000 m.npm.
Występowanie Europa Południowo Zachodnia - basen Morza Śródziemnego, Pireneje, Hiszpania Wschodnia, Francja Południowo Zachodnia, Północna Afryka (Algeria, Maroko).
Stanowisko umiarkowanie słoneczne, znosi półcieniste ale słabiej kwitnie - wystawa południowa lub zachodnia, umiarkowanie wilgotne, ciepłe, osłonięte. Roślina wrażliwa na nadmiar wilgoci. Wilgoć tylko do lata.
Gleba normalna, dobrze przepuszczalna, lekka, miękka, piaszczysto ilasta, próchniczo żwirowa , żyzna, wapienna.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : torf odkwaszony 4 : 1 : 4 + drenaż + Ca.
Podłoże miękkie, lekkie, drenaż bardzo dobry. Rośnie w przeciętnej glebie ogrodowej.
Odczyn pH 5,8-6,8 lekko kwaśny, obojętny. Wg. innych żródeł od pH 7,2 zasadowy (7), w lekko kwaśniej słabiej kwitnie .
Wymagania Co 3 - 4 lata dzielić i przesadzać. Cebule sadzić wiosną na głębokość 8 cm. Nawozić nawozem wolnodziałającym do czasu pojawienia się pąków kwiatowych. Podlewać wiosną od czasu do czasu bardzo skąpo, tylko w czasie suszy, co 1 - 2 tygodnie. Przekwitłe kwiatostany usuwać. Zimą lekko okrywać korą lub słomą lub przechowywać cebule w chłodnym, suchym i ciemnym miejscu.
Rozmnażanie Podział - oddzielanie cebul przybyszowych VIII - IX lub wiosną. Siew odkryty jesienią lub wiosną kryty po stratyfikacji. Metoda siewu 2. Siewki kwitną po 3 latach.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, do małych i średnich ogrodów skalnych i na rabaty, do tworzenia dużych grup z innymi roślinami cebulowymi a także w grupach na trawniku, pod drzewami lub krzewami i do pojemników. Ładnie wygląda z roślinami stepowymi i ciepłolubnymi trawami, w ogrodach naturalistycznych i na wrzosowiskach 8/. Nadaje się na kwiat cięty. Roślina jadalna jako zdrowy dodatek do diety ułatwiający trawienie i obniżający cholesterol, bulwy jadalne, kwiaty do sałatek jako ozdoba. Sok z rośliny stosuje się do odstraszania moli.
Odmiany
"Jeannine" Ma większe kwiaty, wcześniej niż u typu.** AGM 1993
Etymologia "Allium" jak przy Allium caeruleum. Nazwa gatunku "moly" to w mitologi greckiej magiczny biały pachnący kwiat o czarnym korzeniu zwany "moly" podany przez Boga Hermesa Odyseuszowi, by pomóc mu odwrócić zaklęcie rzucone przez Circe.

[Janusz100]

CZOSNEK MODRY Allium cyaneum Syn.A. hugonianum, A. beesianum



Karłowata, cebulowa, bulwiasta bylina górska o pokroju kępiastym i silnym zapachu, ozdobna z uwagi na kwiaty. Tworzy poprzez krótkie rozłogi kępy podobne do kęp trawy.
Liście ciemnozielone, nieliczne, drobne, wąskie, trawiaste. Liście usychają po kwitnieniu i pojawiają się na nowo jesienią. Pąki kwiatowe białe. Kwiaty sześciopłatkowe, złożone z wąskich płatków, gwiazdkowate, niebieskofioletowe z ciemnoniebieskimi paskami środkowymi 1/ i niebieskimi pręcikami. Kwiaty zebrane po 10 - 12 kwiatków, w wiszące, półkuliste, lużne baldachy na bezlistnych łodygach. Roślina ma zapach i smak cebuli. Kontakt z kwiatami może podrażniać skórę. Gatunek zmienny. Rośnie wolno.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna 
T ? 1 Bardzo łatwa w uprawie. Gatunek szczególnie trwały.

Wysokość 15 - 25 cm
Szerokość 15 - 20 cm
Kwitnie V ? VI (VII)
Kolor niebieskofioletowy ( rzadko biały )
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie na niezalesionych murawach górskich, obrzeżach lasów, pagórkach i łąkach na wysokości 2100 - 5000 m.npm.
Występowanie Chiny Północno ? Zachodnie - Himalaje, Syczuan,Yunan, Tybet, Korea.
Stanowisko  słoneczne, umiarkowanie wilgotne, osłonięte, ciepłe.
Gleba normalna, przepuszczalna, piaszczysto gliniasto ilasta, próchniczo żwirowa, żyzna.
Podłoże 
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + drenaż 
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : torf odkwaszony 4 : 1 : 4 + drenaż. 
Odczyn pH 5,6 - 7,5 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy.
Wymagania 
Co 2 ? 3 lata dzielić i przesadzać.Cebule sadzić wczesną wiosną na głębokość dwa razy większą niż ich średnica. Wiosną nawozić nawozem wolno działającym, dla roślin cebulowych lub nawozem organicznym. Wiosną podlewać. Usychające kwiatostany i liście usuwać. Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie
 Podział - oddzielanie cebulek przybyszowych. Siew otwarty jesienią lub kryty po stratyfikacji. Metoda siewu 2.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, ogrodów żwirowych, na rabaty i do uprawy pojemnikowej. Ładnie wygląda z roślinami stepowymi i ciepłolubnymi trawami, w ogrodach naturalistycznych i na wrzosowiskach 8/ oraz w ogrodach ziołowych. 
Nadaje się na kwiat cięty.
Etymologia Nazwa rodzajowa "Allium" jak przy Allium caeruleum.
Nazwa odmiany ?cyaneum? z łac. ?cyanos? = niebieski; z uwagi na kolor kwiatów.

[Janusz100]

CZOSNEK KAZACHSTAŃSKI Allium oreophilum syn. C.Ostrowskiego , A.ostrovskianum.


Zwanenburg

Bylina cebulowa, typowo wysokogórska, tworząca kępy, o ozdobnych liściach i kwiatach. Najcenniejszy gatunek kaukaski. ?Należy do najpiękniejszych czosnków? 31/?.?Słoneczne miejsca w ogrodzie skalnym?...24/
Z cebuli wyrastają zwykle dwa wąskie, długie, płaskie szarozielone liście z czerwonym obrzeżeniem. Liście błyszczące, delikatne. Liście zaczynają usychać już w czasie kwitnienia. Łodyga kwiatostanowa sztywna, obła, prosto wzniesiona, do połowy objęta pochwami liści. Kwiaty liczne, dzwonkowate, błyszczące, zebrane w lużne, ozdobne baldachy na szczycie łodygi. 1/ Kwiaty sześciopłatkowe, fioletoworóżowe z ciemniejszym paskiem w środku każdego płatka . Kwitnie 2 - 3 tygodnie. Roślina długowieczna. Samosiew. Kontakt ze skórą może wywołać zjawiska alergiczne.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 2/ 8/ 24/ 31/.Bardziej dekoracyjna od typu jest odmiana ?Zwanenburg? polecana przez 33/.
T-1. Bardzo łatwa w uprawie. Gatunek bardzo trwały.

Wysokość 10-20 cm
Szerokość 10 cm
Kwitnie V (VI)
Kolor różowawy, karminowy
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie na pozbawionych lasu stokach górskich, w rzadkich zaroślach w piętrze alpejskim i subalpejskim, na zboczach skalnych i piargach na wysokości 2500 - 3800 m.npm.
Występowanie Góry Azji Środkowej i Centralnej, Kaukaz, Kazachstan, Afganistan, Pakistan, Kirgistan, Turkiestan ( Ałtaj, Pamir, Tien-szan ) Chiny Północno-Zachodnie ( Sinciang).
Stanowisko bardzo słoneczne - wystawa wschodnia lub zachodnia do półcienistego, suche do umiarkowanie wilgotnego w czasie wegetacji, ciepłe, osłonięte. Roślina ciepłolubna, wrażliwa na nadmiar wilgoci.
Gleba normalna, bardzo przepuszczalna, lekka piaszczysto gliniasta, próchniczo żwirowa, przeciętna do żyznej, wapienna.
Podłoże:
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : torf odkwaszony 4 : 1 : 4 + drenaż + Ca
Odczyn pH 6,6 - 7,8 obojętny, lekko zasadowy. Lubi odczyn zasadowy, toleruje obojętny.
Wymagania Przesadzać i dzielić co 2 - 3 lata.Cebule sadzić wiosną na głębokość dwa razy większą niż ich średnica. W czasie wegetacji umiarkowanie podlewać gdy susza, po przekwitnięciu - sucho. Przekwitłe kwiatostany usuwać. Nawozić nawozem wolnodziałającym lub ściółkować kompostem. Zimą sucho.
Rozmnażanie Podział - oddzielanie cebulek przybyszowych wiosną, kwitnie po 1 - 2 latach. Siew odkryty jesienią lub kryty po stratyfikacji, bezpośrednio po zbiorze - łatwo. Metoda siewu 2. Kwitnie po 3 latach.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do małych i średnich ogrodów skalnych i alpinariów, na rabaty mieszane i trawniki, oraz do pojemników. Sadzić w niewielkich grupach. Ładnie wygląda z roślinami stepowymi i ciepłolubnymi trawami, w ogrodach naturalistycznych i na wrzosowiskach 8/.
Nadaje się na kwiat cięty i do suchych bukietów.
Odmiany
"Zwanenburg" Ma kwiaty ciemniejsze od typu, szkarłatne. ** AGM 1993
Etymologia "Allium" jak przy Allium caeruleum.
Nazwa gatunku "oreophilum" od "oreos" = góra i "philos" = przyjaciel; kochający góry.

[Janusz100]

CZOSNEK THUNBERGA Allium thunebergii
Syn.A .japonicum, A. taguetii, A. odorum

https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25

Górska, niska bylina cebulowa o ozdobnych, póżno kwitnących kwiatach. Tworzy małe, atrakcyjne kępy liści. Kwitnie w okresie póżno jesiennym, co jest jej cenną zaletą.
Liście podobne do trawy, ale okrągłe i puste w środku, zaostrzone na czubku, lśniące, pojawiają się wczesną wiosną z bulwkowatych kłączy i są zielone przez cały sezon. Liście obejmują łodygę do 1/3 jej długości. Podczas kwitnienia liście pokładają się i przebarwiają na czerwono brązowo. Kwiaty różowofioletowe z pomarańczowymi pylnikami. Kwiatostany powyżej liści na wyprostowanych pędach, zebrane są w wielokwiatowe baldachy. Kwiaty są odporne na jesienne przymrozki. Kwitnie długo - 4 tygodnie. Kwiaty i liście pachną czosnkiem. Wolno rośnie. W jednym miejscu 5 lat i dłużej.

Ocena * * AGM 2002 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 33/.
T-2. Łatwa w uprawie.

Wysokość 15-30 cm
Szerokość 15-20 cm
Kwitnie IX-X (XI)
Kolor różowofioletowe (białe)
Mrozoodporność USDA 5 lub 4

Rośnie na brzegach lasów, zboczach i pastwiskach w niskich górach do wysokości 1300 m.npm.
Występowanie Góry Chin Północno-Wschodnich, Tajwan, niskie góry Japonii i Korei Południowej.
Stanowisko bardzo słoneczne (wystawa południowa lub zachodnia) do półcienistego, umiarkowanie wilgotne. Roślina wrażliwa na wilgoć i cień a tolerancyjna na suszę.
Gleba normalna, dobrze przepuszczalna, lekka, piaszczysto gliniasto żwirowo próchnicza, umiarkowanie żyzna do żyznej. Roślina tolerancyjna na rodzaj gleby i jej odczyn.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + drenaż
-ziemia darniowa : ziemia liściowa : torf odkwaszony 4 : 1 : 4 + drenaż
Odczyn pH 6,0 - 7,8 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy.
Wymagania Dzielić i przesadzać co 4 ? 5 lat. Cebule sadzić wiosną na głębokość dwa razy większą niż ich średnica. Wiosna nawozić kompostem lub nawozem wolnodziałającym. Latem umiarkowanie podlewać. Przekwitłe kwiatostany usuwać. Zimą sucho.
Rozmnażanie Podział - oddzielanie cebulek przybyszowych wiosną - bardzo łatwo. Siew odkryty jesienią lub kryty po stratyfikacji. Metoda siewu 2. Można siać wiosną do gruntu na miejsca stałe.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do małych i średnich ogrodów skalnych, alpinariów, na rabaty bylinowe i do pojemników.
Roślina jadalna w stanie surowym i gotowanym, jako zdrowy dodatek dla ułatwienia trawienia i obniżenia cholesterolu.
Sok z rośliny odstrasza owady ( mole ).
Odmiany
"Album" Kwiaty białe
"Ozawa"Kwiaty mniejsze od typu, ale liczniejsze.
Etymologia "Allium" jak przy Allium caeruleum.
Nazwa gatunku "thunebergii" na cześć Carla Petera Thunberga (1743-1828) szwedzkiego lekarza i botanika, ucznia Linneusza, autora "Flora Japonica"

[Janusz100]

SMAGLICZKA SKALNA Alyssum saxatile syn. Obecna nazwa - Aurinia saxatilis, S.Arduina, A . Arduini,, Złotka skalna.



Niska krzewinka górska, hal i muraw naskalnych, zimozielona, o pokroju zwartym, wzniesionym, kępiastym oraz ozdobnych liściach i kwiatach. Tworzy poduszki. Należy do podstawowej piątki bylin wiosennych. Roślina rodzima.
Pędy ma gęste, pokładające się, rozgałęzione o drewniejącej nasadzie. Łodyga wzniesiona, rozgałęziona, ulistniona o gałązkach podnoszących się łukowato 26/z tendencją do ogołacania się od dołu. Liście odziomkowe, łopatkowatolancetowate, wąskie, wydłużone, srebrzysto zielone, pokryte szarymi, filcowatymi włoskami, zebrane w gęste rozety. Liście łodygowe są mniejsze, lancetowate i siedzące. Kwiaty ma liczne, drobne, 2-5 mm średnicy, złocistożółte, czteropłatkowe, zebrane w lużny, groniasty, rozgałęziony kwiatostan. 26/ Kwiaty mają zapach miodowy. Cała roślina gęsto owłosiona. W okresie kwitnienia kwiaty zasłaniają całą roślinę. Kwitnie dwa miesiące. Po przekwitnięciu owłosione liście stanowią ozdobę ogrodu do póżnej jesieni. Roślina długowieczna - do 10 lat. Szybko rośnie. Roślina ekspansywna z uwagi na szybki wzrost i samosiew.

Ocena * * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 3/ 8/ 9 /24/ 31/ 33/,zwłaszcza odmiana ?Citrinum polecana przez 3/ i 33/.
T-1. Bardzo łatwa w uprawie. Należy do roślin łatwych w uprawie 31/.

Wysokość 15-30 cm
Szerokość 30-40 cm ( do 90 cm)
Kwitnie IV-V Powtarza IX
Kolor złocistożółte (rzadko białe)
Mrozoodporność USDA 4

Rośnie na górskich łąkach i w trawiastych zaroślach, w szczelinach skalnych, na urwiskach i płytkich murawach naskalnych, w miejscach suchych, ciepłych i słonecznych, wapiennych. Wg. 24/ częściej występuje na bazaltach niż na skałach wapiennych. Wg.8 i 26/ na glebach wapiennych.
Występowanie Góry Europy Środkowej i Południowo Wschodniej - Alpy, Karpaty, Bałkany, Azja Mniejsza. Polska - wyłącznie Pieniny.
Stanowisko bardzo słoneczne (wystawa południowa lub zachodnia), suche do umiarkowanie wilgotnego. Roślina ciepłolubna. Na stanowisku zacienionym słabo kwitnie. Roślina odporna na długotrwałą suszę.
Gleba mineralna, przepuszczalna, lekka, rozlużniona, piaszczysto ilasta, żwirowo kamienista, jałowa do umiarkowanie żyznej, wapienna. Tolerancyjna na typ gleby 31/.
Podłoże :
- ziemia darniowa : żwir : grys wapienny 1 : 1 : 1 + dobry drenaż + Ca
Odczyn pH 5,5-8,5 lekko kwaśny, obojętny, zasadowy. Lubi zasadowy.2/
Wymagania Nie przesadzać. Ściółkować kompostem, obornikiem, humusem lub nawozem mineralnym wolnodziałającym a wiosną dla roślin kwitnących. Podlewać tylko gdy susza, co 1-2 tygodnie - nie nadmiernie. Kwiatostany przekwitłe usuwać ( samosiew ) i obsypać dookoła ziemią. Pędy skracać o 1/3 na wysokość 10 - 15 cm dla zachowania zwartego pokroju.
W pełni mrozoodporna.
Rozmnażanie Podział - starsze rośliny dzielić delikatnie ? trudno - z uwagi na budowę korzenia. Sadzonkowanie - sadzonki wierzchołkowe w VI - VII, sadzonki zdrewniałe we IX ? trudno, długo się ukorzenia - 2 miesiące, ale konieczne w przypadku odmian. Siew w IV ? V, VIII - dot. zarówno typu jak i niektórych odmian po stratyfikacji, wczesną wiosną lub jesienią do gruntu. Metoda siewu 1.
Zastosowanie Roślina ozdobna do ogrodów skalnych i ogrodów żwirowych. Sadzić w szczelinach między kamieniami, na murkach, skarpach, tarasach i do pojemników. Nadaje się też na rabaty bylinowe w towarzystwie cebulic, szafirków i tulipanów. Ładnie wygląda z żagwinami, gęsiówkami, floksem szydlastym i mydlnicą bazyliowatą 8/. Roślina miododajna.
Odmiany
?Citrinum"15 cm, kwiaty cytrynowożółte ( Syn. "Luteum", "Sulphureum") ** AGM 1993
"Compactum" 20 cm, kwiaty jasnożółte, pokrój bardziej zwarty od typu.
"Plenum" Kwiaty pełne.
"Variegatum" Liście kremowo przebarwione, lekko poskręcane.
Etymologia "Alyssum" jak przy Alyssum montanum. Nazwa gatunku "saxatile" od słowa "saxum" = skała.

[misia53]

Janusz,bardzo ładna lektura i fotki,notatki sobie umieściłam

[Janusz100]

NARADKA KOSMATA Androsace lanuginosa Syn.N. wełnista.



Niska, zimozielona bylina wysokogórska o pokroju rozetowym, płożącym. Tworzy rozłożyste, niskie, pokrywające podłoże poduszki, oraż malownicze nawisy na kamieniach /9. ...?cenna roślina do ogrodów skalnych?...24/
Ma czerwonawe pędy płone, płożące się, słabo ulistnione, kwiatostanowe wzniesione na szczycie, krótkie, długości 2 ? 4 cm. Liście ma eliptyczne, małe, spiczaste, szarozielone pokryte gęsto jedwabistymi włoskami z delikatnym wyrostkiem na szczycie, zebrane w rozety. Kwiaty pięciopłatkowe, jasnoróżowe z zieloonkawożółtymi z czasem czerwieniejącymi oczkami, 15/ zebrane w baldachy średnicy do 10 cm, po kilka do kilkunastu sztuk. Kwiaty umiarkowanie pachnące. Rośnie wolno.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 9/ 15/ 24/ 33/ 53.
T-2. Łatwa w uprawie.

Wysokość 7-15 cm
Szerokość 20-45 cm
Kwitnie V-VII Powtarza (IX)
Kolor jasnoróżowy, białe, jasnoróżowe, różowofioletowe.
Mrozoodporność USDA 4, Wg 24 - USDA 6

Rośnie na wysokogórskich trawiastych zboczach na wysokości 1800 - 3100 m.npm.
Występowanie Himalaje Północno Zachodnie do Nepalu Zachodniego, Chiny Zachodnie, Indie, Pakistan.
Stanowisko słoneczne, ale w południe osłonięte - wschodnia lub północna wystawa do półcienistego , umiarkowanie wilgotne, chłodne . Roślina wrażliwa na suszę.
Gleba normalna, przepuszczalna, lekka, piaszczysto ilasta, próchniczo żwirowa, kwaśna.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + dobry drenaż + nieco zakwasić torfem kwaśnym
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf kwaśny 4 : 1 : 2 : 4 + dobry drenaż
Odczyn pH 4,6-6,0 kwaśny, lekko kwaśny. Roślina kwasolubna.
Wymagania
Dzielić co 2 - 3 lata. Nawozić nawozem dla roślin kwitnących lub wolnodziałającym dla roślin iglastych. W okresie wegetacji podlewać regularnie, gdy gleba sucha - raz na tydzień. Usychające pędy kwiatostanowe
i rozetki należy usuwać. Zimą sucho ( daszek ). Zimą lekko okrywać. 9/
Rozmnażanie
Sadzonkowanie ? sadzonki rozetowe - latem. Siew odkryty jesienią lub kryty po stratyfikacji. Metoda siewu 2. Jeśli nie wykiełkuje po 4 tygodniach poddać ponownej stratyfikacji przez okres 4 tygodni.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa do małych i średnich ogrodów skalnych, na murki i w szczeliny skalne, do alpinariów amatorskich, ogrodów żwirowych i pojemników.
Odmiany
"Leichtlini" 15 cm Kwiaty białe, liście szarozielone, duże. Tworzy poduszki do 90 cm średnicy.
Etymologia "Androsace" jak przy Androsace carnea.
Nazwa gatunku "lanuginosa" od "lanuginosus" = puszyste, wełniste.

Inne polecane gatunki:

Androsace lactea Naradka mlecznobiała Karpaty - Tatry, Alpy 5-15 cm Kwiaty białe. Polecana przez 8/ 9/ 24/ 31, 53/.
Androsace mucronifolia Naradka ostrolistna Himalaje, Zach.Tubet 10-20 cm. Kwiaty białe, różowe. Polecana przez 8/ 15/ 24/ 53/.
Androsace villosa Naradka kutnerowata Góry Europy 5-7 cm Kwiaty białe, różowe. Polecana przez 15/ 24/ 31/ 53/.

[Janusz100]

NARADKA ODROŚLOWA Androsace sarmentosa syn. A.studiosorum




Miniaturowa, zimozielona bylina wysokogórska, o pokroju rozetkowym, zwartym. Tworzy lużne poduszki. ...?Jedna z najładniejszych i najbardziej kolorowych naradek?... 15/
Pędy ma płożące, zakończone rozetami liści. Liście ma jajowato lancetowate, zielone, pokryte srebrnymi włoskami, zebrane w gęste rozety. Rozety ułożone gęsto i otoczone krezą, dłuższych, starych, zaschniętych liści. 15/ Boczne rozetki wyrastają na długich czerwonawych rozłogach długości do 25 cm. Kwiaty średnicy 1?2 cm, pięciopłatkowe, dzwonkowate, różowe o żółtym środku z czasem czerwieniejącym, pachnące, średnicy do 1 cm zebrane są w stosunkowo duże baldachy, po 8- 20 sztuk, na krótkich owłosionych, brązowoczerwonych łodygach. 4/

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 2/ 3/ 9/ 15/ 24/ 31/ 33/ 53/.
T-2. Łatwa w uprawie. ?Nie jest wymagająca ani co do gleby, ani co do stanowiska? 31/.

Wysokość 5-15 cm
Szerokość 10-20 cm
Kwitnie VI-VII
Kolor rózowe ( purpuroworóżowe, ciemnoróżowe )
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie w widnych, wysokogórskich lasach mieszanych i na ich obrzeżach, w zaroślach, na trawiastych zboczach na wysokości 2700-4000 m.npm.
Występowanie Himalaje Zachodnie i Centralne, od Sikkim do Kaszmiru, Indie, Chiny Zachodnie.
Stanowisko słoneczne w południe ocienione - wystawa wschodnia lub północna, znosi lekki półcień, umiarkowanie wilgotne.
Gleba normalna, przepuszczalna, lekka, piaszczysto ilasta, próchniczo żwirowa, uboga.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + drenaż
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony 4 : 1 : 2 : 4 + drenaż
Odczyn 6,1-7,8 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy.
Wymagania Na powierzchni wokół rośliny żwirek kamienny. Ściółkować kompostem lub nawozem granulowanym wolnodziałającym. Zimą sucho.
Rozmnażanie Podział poduszek. Okłady - oddzielanie ukorzenionych rozetek. Sadzonkowanie rozetek w jesieni w szklarni. Siew odkryty bezpośrednio po zbiorze lub kryty po stratyfikacji. Metoda siewu 2. Może kiełkować nawet 2 lata.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, alpinariów amatorskich, do pojemników, na skarpy i tarasy, na rabaty bylinowe i obwódki.
W medycynie tybetańskiej ? na leczenie nowotworów, stanów zapalnych i zaburzeń płynów surowiczych oraz jako środek na potencję.
Odmiany
"Brillant"Kwiaty karminoworóżowe.
"Chumbyi" duże rozety, jedwabiście srebrzystoszare
"Natkinsii" duże rozety
Etymologia "Androsace" jak przy Androsace carnea.
Nazwa gatunkowa "sarmentosa" = łodygi wydłużone.

Podobny do A.sarmentosa jest Androsace studiosorum ** AGM 1993 często mylony z A.sarmentosa.
Różni się tym, że ma wąski ogonek, szersze wypustki i białe owłosienie kwiatu. Sarmentosa ma owłosienie brązowe.

[Janusz100]

NARADKA ROJNIKOWATA Androsace sempervivoides Syn. Pochybek



Miniaturowa, zimozielona bylina wysokogórska o pokroju rozetowym, prawie wyprostowanym, kępiastym, zwartym. Jedna z piękniejszych roślin skalnych. ..."Bardzo cenna, obficie kwitnąca naradka"...9/.
Tworzy niewielkie płaskie kępy małych rozetek liści, średnicy do 2 cm. Młode rozety połączone są rozłogami i tworzą swoje korzenie i nowe kępy.1/ Rozłogi długie do 15 cm, czerwone pokryte włoskami. Liście skórzaste, ciemnozielone, owłosione, jajowato podługowate na wierzchołku zaokrąglone z ostrym końcem i z brązowym brzegiem okrytym szczecinkami. Kwiaty drobne, średnicy 1 cm, w kształcie miseczek, różowe, pięciopłatkowe zebrane w kuliste baldachy po ok. 4 - 10 sztuk, na krótkich bezlistnych, wyrastających z centrum rozety łodygach wysokości 1-7 cm. Kwiaty, średnicy do 1 cm, z żółtym potem czerwieniejącym oczkiem, silnie pachnące. 4/ Kwitnie obficie. Rozrasta się wolno. Po okresie kwitnienia bardzo ozdobne są rozetki liści.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 9/ 15/ 24/ 33/ 53.
T-2. Łatwa w uprawie, pomimo że jest rośliną wysokogórską.

Wysokość 7-10cm
Szerokość 10-30 cm
Kwitnie V-VI
Kolor jasnoróżowy (fiołkoworóżowe )
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie na wysokogórskich, trawiastych, skalistych zboczach i halach na wysokości 3200-4270 m.npm.
Występowanie Himalaje Północno-Zachodnie, Pakistan do Indii, Kaszmir, Tybet.
Stanowisko słoneczne - wystawa wschodnia lub północna, znosi półcieniste, umiarkowanie wilgotne (latem dość wilgotne - 9/), chłodne. W pełnym słońcu wymaga więcej wilgoci. 9/
Gleba normalna, przepuszczalna, lekka, piaszczysto ilasta, próchniczo żwirowa, przeciętnie żyzna .
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + drenaż
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony 4 : 1 : 2 : 4 + drenaż
Odczyn pH 6,6-7,8 obojętny, lekko zasadowy.
Wymagania Na wierzchu wokół rośliny ściółkować żwirkiem kamiennym. Podlewać w okresie suszy, dość często, tak by podłoże było lekko wilgotne. Wiosną nawóz dla roślin kwitnących. Ściółkować kompostem lub nawozem mineralnym wolnodziałającym. Zimą sucho. Roślina dość mrozoodporna.
Rozmnażanie Podział roślin wiosną. Sadzonkowanie rozetek w jesieni. Ukorzenianie pojedynczych rozetek - wiosną. Siew po stratyfikacji. Metoda siewu 2.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa do małych i średnich ogrodów skalnych, alpinariów amatorskich i pojemników.
Etymologia "Androsace" jak przy Androsace carnea.
Nazwa gatunku "sempervivoide" od "sempervivus" = zawsze żywy; zimozielony.

[Janusz100]

ZAWILEC GRECKI Anemone blanda syn. Z.wdzięczny, Z.powabny.

https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25

Niewielka bylina kłączowa, bulwiasta o pokroju kępiastym, ozdobna z uwagi na duże, piękne kwiaty ( barwne listki okwiatu ). ..."Znany i powszechnie stosowany w większych ogrodach skalnych"... 9/
Bulwy ma grube, okrągłe guzkowate, ciemnobrązowe, średnicy ok. 2 cm. Tworzy zwarte kępy liści podobnych do liści paproci,1/ w zarysie trókątnych. Ciemnozielone liście mają po 3 głęboko ząbkowane płatki. Liście odziomkowe leżą na ziemi. Pędy kwiatostanowe z 4-10 kwiatami tworzącymi baldachy. 4/ Kwiaty pojedyncze, jasnoniebieskie, gwiazdkowate z żółtymi oczkami, podobne do stokrotki, bardzo duże, 3 ? 4 cm średnicy, złożone z 9 - 14 wąskich, długich płatków. W dni pochmurne kwiaty są zamknięte, otwierają się gdy świeci słońce. Kwiaty po zewnętrznej stronie nieowłosione. 4/ Kwitnie długo, 4 do 8 tygodni. Po kwitnieniu liście usychają - pozostaje puste miejsce. Wszystkie części rośliny trujące w razie spożycia. Roślina długowieczna. Rozprzestrzenia się szybko, tworząc duże kępy. Samosiew. Roślina podobna do zawilca appenińskiego, ale płatki okwiatu ma szersze i na zewnątrz nieowłosione.

Ocena ** AGM Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 9/ 15/ 24/ 31/, 33/, 53/.
T-3. Średnio wymagająca. Wrażliwa na mróz i opady w lecie ? wymaga okrycia.

Wysokość 10-15 cm
Szerokość 15-30 cm
Kwitnie III-IV
Kolor jasnoniebieski, odmiany -biały, różowy, czerwony, niebieskofioletowy.
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie na skalnych zboczach i obrzeżach lasów liściastych.
Występowanie Rejon wschodni Morza Śródziemnego, Bałkany, Grecja, Cypr, Azja Mniejsza - Liban, Turcja Zachodnia, Syria, Kaukaz.
Stanowisko półcieniste do słonecznego (w południe ocienione) - wystawa wschodnia , umiarkowanie wilgotne (wiosną ) do suchego ( latem i zimą ), dobrze osłonięte, ciepłe. Roślina ciepłolubna.
Gleba organiczna, przepuszczalna, pulchna, ilasto piaszczysta, próchniczo żwirowa, liściowa, leśna, żyzna. Nie toleruje suchych piasków.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa 1 : 2 + bardzo dobry drenaż
- ziemia darniowa: ziemia liściowa : torf odkwaszony 4 : 1 : 4 + bardzo dobry drenaż
Odczyn 5,6 - 7,5 lekko kwaśna, obojętna.
Wymagania Sadzić bulwki ułożone poziomo wczesną jesienią, w VIII na głębokość 2,5 ? 4 cm co 15 ? 20 cm. Wg.13/ nawet we IX. Przed sadzeniem moczyć 24 godziny. Podlewać regularnie w okresie wegetacji, ale nie nadmiernie. Wiosną ściółkować obornikiem, humusem lub nawozem wolnodziałającym, a po kwitnieniu nawozem dla roślin cebulowych. Bulwy trzeba latem chronić przed opadami. Latem po zżółknięciu liści w VI wykopać i przechowywać w piasku lub torfie do czasu sadzenia w VIII. W naszych warunkach roślina niezupełnie zimotrwała. Latem i zimą sucho. Zimą okrywać ( suche liście ), zwłaszcza młode rośliny, lub przechowywać kłącza przez zimę w suchym torfie. Zalicza się je do grupy bylin zimujących w gruncire pod przykryciem,
Rozmnażanie Podział kęp. Oddzielanie mniejszych bulwek w VI . Przechowywać okryte piaskiem lub torfem. Wysadzać w jesieni. Siew jesienią bezpośrednio po zbiorze, ale kwitnie po 2 - 3 latach. Metoda siewu 2 - może wzejść dopiero wiosną po przezimowaniu. Samosiew.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych i na rabaty bylinowe w towarzystwie narcyzów, tulipanów botanicznych, pierwiosnków, żółtych krokusów i hiacyntów. Ładnie wygląda w dużych skupiskach pod drzewami liściastymi i w pojemnikach.
Odmiany
var. rosea "Radar" Kwiaty różowe z białym środkiem * * AGM 1993
"White Splendour" Kwiaty białe, bardzo duże * * AGM 1993
"Blue Shades" Kwiaty jasnoniebieskie
Etymologia Nazwa rodzajowa "Anemone" jak przy A.apennina.
Nazwa gatunku"blanda" od "blando" = delikatny, łagodny.

[Janusz100]

RUMIAN KARPACKI Anthemis carpatica
Syn. A.petraea, A.cretica subsp.carpatica, Rumianek



Niska bylina górska, poduszkowa o ozdobnych liściach i kwiatach.Tworzy niskie kępy?.?Niskie rumiany nadają się do ogrodów skalnych?...24/
Pędy długie, silnie rozgałęzione, pokładające się, w górnej połowie bezlistne. Liście pierzaste, głęboko, finezyjnie powcinane, srebrzyste, o aromatycznym zapachu. Kwiaty pojedyncze, języczkowate, śnieżnobiałe z żółtym oczkiem, podobne do kwiatów stokrotki, pachnące, zebrane w koszyczki 1/ średnicy do 4 cm . Wewnętrzne kwiaty, żółte, rurkowate. Kwitnie długo ( 3 miesiace ) i obficie. Roślina krótkowieczna i często rośnie w ?nieuporzadkowany? sposób 1/. Szybko rośnie.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Poleczna przez 1/ 24/.
T-2. Łatwa w uprawie. Roślina podobno krótkowieczna chociaż uprawiam ją już kilka lat i wg mnie krótkowieczność może być związana wyłącznie ze zbyt mokrym podłożem w zimie.

Wysokość 10-15 cm
Szerokość 30-45 cm
Kwitnie V-VII Powtarza w VIII
Kolor biały (beżowy, kremowy)
Mrozoodporność USDA 5 lub 6

Rośnie w górach na silnie nasłonecznionych trawiastych stokach i półkach skalnych na podłożu granitowym.
Występowanie Góry Europy Południowej i Południowo Wschodniej od Pireneji i Alp do Karpat Wschodnich, Grecja Północna, Turcja. Endemit karpacki.
Stanowisko słoneczne, umiarkowanie wilgotne do suchego ( latem ), ciepłe. Roślina wrażliwa na nadmiar wilgoci. Toleruje suszę.
Gleba normalna, przepuszczalna, lekka, piaszczysto próchniczo żwirowo kamienista, przeciętna do żyznej, bezwapienna. Warunkiem trwałości jest przepuszczalna , ale żyzna gleba".../3, 13
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + drenaż + torf kwaśny
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf kwaśny 4 : 1 : 2 : 4 + drenaż
Odczyn 5,5-6,5 lekko kwaśny. Nie znosi gleb zasadowych.
Wymagania Dzielić co 2 - 3 lata. Podlewać tylko w czasie suszy - rzadko. Wiosną nawóz granulowany, wolnodziałajacy lub nawóz dla roślin kwitnących, potem dla pelargonii. Przycinać po kwitnieniu. Może wymarzać, gdy mokre podłoże. Zimą sucho. Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie Podział po kwitnieniu - wczesna jesienią lub wiosną - łatwo. Sadzonkowanie ? sadzonki pobierać póżną wiosną i w lecie - łatwo. Siew o każdej porze roku najlepiej kryty jesienią ? typ.W innym terminie wymaga stratyfikacji. Bardzo łatwo. Metoda siewu 1.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych, na rabaty bylinowe, tarasy i do pojemników.
Ładnie wygląda w towarzystwie Campanulla portenschlagiana i Eryngium varifolium.
Odmiany
"Karpatenschnee" 15 cm V-VII kwiaty białe (Powtarza z siewu , nasiona dostępne .)
Etymologia "Anthemis" od greckiego słowa "anthemon" = kwiat. Nazwany tak z uwagi na to, że grecy tak nazywali wszystkie kwiaty podobne do rumianku.
Nazwa gatunku "carpatica" = z Karpat ; siedliska rośliny.

[Janusz100]

UKWAP DWUPIENNY Antennaria dioica Syn. Kocanka czerwona, A.montana




Niska bylina leśna, okrywowa, zimozielona o pokroju poduszkowym i ozdobnych liściach. Tworzy niskie, zwarte, płaskie poduszki rozet liściowych. Roślina rodzima?.?Jest to atrakcyjna roślina do ogrodów skalnych?...1/
Wytwarza nadziemne, płożące się, gęsto ulistnione, długie rozłogi. Ma wzniesione, filcowato owłosione łodygi. Liście drobne, ciemnozielone na górze, na dole srebrzystoszare, jednostronnie omszone, zebrane w rozety. Liście dołem łopatkowate, górą równowąskie. Pędy kwiatowe wyrastają wiosną z gęstego dywanu liści ( z rozet ). Są one ulistnione i każdy zakończony baldachokształtną wiechą. Kwiaty drobne, niepozorne, rurkowate zebrane w gęsto skupione małe koszyczki otoczone wypustkami, zebrane po 3 - 12 w szczytowe podbaldachy. Kwiaty przypominają z wyglądu kocie łapki. Kwiatostany męskie - białe i żeńskie większe, różowe, rosną na osobnych roślinach (dwupienność). 1/ Rozrasta się szeroko, ale niezbyt szybko. Samosiew. Roślina trująca. Może powodować alergie. Na jednym miejscu rośnie około 5 lat.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 2/ 9/ 24/ 31/, odmiana ?Rosea?przez 33/.
T-1 Bardzo łatwa w uprawie. ?Są to jedne z najmniej wymagających roślin skalnych? 31/.

Wysokość 5-15 cm (20 cm)
Szerokość 20-30 cm
Kwitnie V-VI (VII)
Kolor białoróżowe do ciemnoróżowych, różowobordowe, jaśniejące w miarę długości kwitnienia.
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie w suchych lasach iglastych ( sosna, świerk, jodła ) i liściastych, głównie bukowych, zrębach, zaroślach i na górskich, ubogich, suchych, piaszczystych i kamienistych łąkach, wydmach, suchych pastwiskach, wrzosowiskach ubogich w wapń, w górach na wysokości 600 - 3000 m.npm.
Występowanie Półkula Północna - strefa umiarkowana, Europa - Alpy, Apeniny po Syberię, Azja Zachodnia , Japonia, Mongolia, Rosja, Chiny, Ameryka Północna - Alaska, Polska na niżu i w górach - Tatry
Stanowisko słoneczne wystawa zachodnia do umiarkowanie słonecznego, umiarkowanie wilgotne, ciepłe. Lubi gleby średnio wilgotne, latem przesychające. Roślina ciepłolubna. W półcieniu rośnie wyżej i ma bardziej zielone liście. Tolerancyjny na suszę. Przy nadmiernej wilgotności liście zielenieją.
Gleba normalna do mineralnej, przepuszczalna, lekka do średnio zwięzłej, ilasto piaszczysto żwirowo kamienista do piaszczysto gliniastej, nieco próchnicza, uboga do umiarkowanie ubogiej, bezwapienna.
Podłoże:
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny : grys 1 : 0 : 1 : 1 lub 1 : 1 : 1 : 0 + bardzo dobry drenaż
Odczyn pH 6,2-7,5 lekko kwaśny, obojętny. Wg.9/ -0bojętny. Znosi również kwaśne podłoże. Wg.11 i 9/ - bezwapienny.
Wymagania Podlewać tylko w czasie suszy - rzadko, raz na tydzień. Kwiatostany przekwitłe ścinać. ( samosiew ). Zimą lekko okrywać. W pełni mrozoodporna.
Rozmnażanie Podział rozrośniętych kęp po kwitnieniu w VI ? b. łatwo. Sadzonkowanie - sadzonki z piętką IX - X do gruntu. Siew otwarty jesienią. Metoda siewu 1.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, na rabaty bylinowe, obwódki, do ogrodów skalnych, wrzosowiskowych, żwirowych, na suche murki, skarpy i w przerwach między płytami chodnikowymi oraz do pojemników. Nadaje się do obsadzania brzegów oczek wodnych. Nadaje się na kwiaty suche i cięte. Roślina lecznicza przy leczeniu chorób wątroby - żółciopędna, zaburzeniach oddychania jako środek przeciwkaszlowy, łagodzący. Zewnętrznie do płukania gardła przy anginie i przy zapaleniu pochwy.
Odmiany
"Rosea" Kwiaty różowe * * AGM 1993
"Rubra" kwiaty ciemnoróżowe polecana przez 3/.
"Nyewoods Variety" Kwiaty różowe. Pokrój zwarty.
Etymologia "Antennaria" od łacińskiego słowa "antena" forma zagęszczonych, grubych włosów w męskiej głowie. Nazwa odnosi się do wystających pręcików na niektórych gatunkach tej rośliny przypominających czułki owadów ( motyli ). Nazwa gatunku "dioica" od greckich słów "Dis" = dwa razy i "oikia" = dom; dwupienne, bo męskie i żeńskie kwiaty są na oddzielnych roślinach.

[Janusz100]

ZAWILEC APENIŃSKI Anemone apennina Syn.A.caerulea



Bylina kłączowa, o pokroju wzniesionym, kępiastym i ozdobnych kwiatach ( listkach okwiatu ).
...?Większość zawilców to cenne rośliny do ogrodów skalnych?...24/
Kłącza ma grube, przypominające bulwy , wydłużone, bardzo ciemne. 30/ W III tworzy kępki liści odziomkowych, które podzielone są na 3 segmenty, które następnie same się dalej dzielą na wiele palczasto rozłożonych listków, 1/ podobnych do liści pietruszki. Liście odziomkowe są trójwrębne, pierwsze trzy ząbkowane, następne klapowane, pod spodem owłosione. Liście pojawiaja się często później niż kwiaty i zamierają kilka tygodni po kwitnieniu w VI - VII - po roślinie pozostaje puste miejsce. Kwiaty ma gwiazdkowate, pojedyncze, 2,5-3 cm średnicy, 12 - 16 płatkowe ( barwne listki okwiatu ), niebieskie na krótkich łodygach od spodu owłosione i otoczone krezą liści podkwiatowych, podobne do kwiatów zawilca gajowego, tylko większe i błękitne. Kwiaty otwierają się w słońcu, zamykają wieczorem. Kwitnie około 4 tygodni. Roślina krótkowieczna do 3 lat. Rośnie wolno. Wszystkie części rośliny trujące w razie spożycia. Może podrażniać skórę. Podobny do A. blanda tylko większy. 30/

Ocena ** AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 3/ 15/,24/ 31/, 33/.
T - 2. Łatwa w uprawie

Wysokość 10 ? 15cm
Szerokość 15 - 20 cm
Kwitnie IV - V
Kolor fioletowoniebieski ( biały, różowopurpurowy także pełne)
Mrozoodporność USDA 6

Rośnie w lasach liściastych, zaroślach i na górskich łąkach i skalistych murawach na wilgotnej, humusowej leśnej glebie.
Występowanie Europa Południowa - rejon Morza Śródziemnego od Korsyki do Grecji, Apeniny, Bałkany, Bułgaria, Azja Mniejsza. Naturalizowana w innych krajach Europy m.in. w Wielkiej Brytani.
Stanowisko półcieniste do słonecznego ( w południe zacienione - wystawa wschodnia ), umiarkowanie wilgotne do wilgotnego (wiosną). Wiosną i latem w cieniu. 30/
Gleba organiczna, przepuszczalna, niezbyt ciężka, piaszczysto ilasta, próchnicza, liściowa, leśna, żyzna.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa (leśna) 1 : 2 + drenaż
- ziemia darniowa : ziemia liściowa (leśna) : torf odkwaszony 4 : 1 : 4 + drenaż
Odczyn pH 5,6 - 7,5 lekko kwaśny, obojętny.
Wymagania Sadzić wczesną jesienią na głębokość 3 cm co 15-20 cm. Rośliny zbyt zagęszczone rozsadzać w VI, bulwy do czasu sadzenia przechowywać w suchym pomieszczeniu. Podlewać umiarkowanie. Wiosną ściółkować obornikiem lub nawozem granulowanym, wolnodziałającym. W czasie kwitnienia nawóz dla roślin kwitnących. Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie Podział - oddzielanie bulw w VI , sadzić w jesieni. Sadzonkowanie - sadzonki kłączowe z 1 pąkiem - jesienią i wiosną. Siew bezpośrednio po zbiorze.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do dużych ogrodów skalnych - efekt dekoracyjny przynosi posadzona w dużych, zwartych grupach , pod drzewami i krzewami liściastymi oraz do ogrodów naturalistycznych. Ładnie wygląda w towarzystwie epimedium i hepatica. Nadaje się do pędzenia i na kwiat cięty.
Odmiany
var. albiflora Kwiaty białe
"Petrovac" Kwiaty ciemnoniebieskie. Odmiana bardziej żywotna od typu.1/
Etymologia Nazwa rodzaju "Anemone" wg Oxford English Dictionary pochodzi od słów greckich i oznacza "córkę wiatru". Wg. innych żródeł pochodzi z języka semickiego i ma ludową etymologię. Nazwa gatunku "apennina" wywodzi się od nazwy gór Apeniny - siedliska rośliny.