Najpiękniejsze rośliny ogrodów skalnych - BAZA

[Janusz100]

BODZISZEK RENARDA Geranium renardii




Bylina tworząca niskie, zwarte, gęste, zaokrąglone kępy szarawych, ozdobnych liści i kwiatów. Tworzy zwarte kępy. Jeden z najniższych gatunków.
Kłącza ma grube, zdrewniałe. Liście klapowane,oliwkowozielone jakby popielate, delikatnie pomarszczone na górnej powierzchni, grube, nerkowate, zaokrąglone z interesującą fakturą, spodem pokryte szarym kutnerem, osadzone na długich ogonkach. Liście oliwkowozielone, pięcioklapowe (do 7) z wyrażnym siatkowanym unerwieniem, pokryte delikatnymi włoskami (zamszowe, aksamitne - jakby pikowane). Liście często w jesieni zmieniają kolor na żółty. Kwiaty talerzykowate, pięciopłatkowe, duże, 3?4 cm średnicy, białe z wyrażnym fioletowym żyłkowaniem,1/ zebrane na pędzie w kilkukwiatowe lużne wiechy ponad liśćmi. Płatki zaokrąglone, mocno wcięte, oddzielone od siebie. Kwitnie obficie. Rośnie wolno i jest mniej ekspansywny od innych gatunków. Roślina długowieczna.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 24/ 33/ 53/.
T-1. Bardzo łatwa w uprawie.

Wysokość 10-30 cm
Szerokość 30-40 cm
Kwitnie VI-VII Powtarza.
Kolor biały przebarwiony na szaro.( beżowy, kremowy ).
Mrozoodporność USDA 6

Rośnie w górskich lasach, na łąkach o podłożu kamienistym i w miejscach skalistych na wysokości 2000 - 3000 m.npm.
Występowanie Góry Kaukazu Zachodniego.
Stanowisko słoneczne ( w południe ocienione) do półcienistego, umiarkowanie wilgotne, ciepłe. Roślina odporna na suszę. Roślina tolerancyjna co do wilgotności, chociaż woli suchsze stanowiska.
Gleba normalna , przepuszczalna, miękka, głęboka, lekka, piaszczysto gliniasto ilasta, kamienisto żwirowa, uboga. Nie toleruje gleb mokrych i ciężkich.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony 4 : 1 : 2 : 4 + drenaż + Ca.
Roślina tolerancyjna co do zasobności gleby. Może być - przeciętna ogrodowa.
Odczyn pH 6,6 - 7,8 obojętny, lekko zasadowy. Roślina tolerancyjna na odczyn.
Wymagania Jesienią ścinać nisko do ziemi. Ściółkować kompostem lub nawozem wolno działającym.Kwiaty przekwitłe usuwać. Wiosna usunąć suche pędy i liście. Podlewać w czasie suszy w lecie, ale nie nadmiernie. Zimą lekko okrywać, kopczykować w zimniejszych rejonach kraju.
Rozmnażanie Podział kęp jesienią lub wczesna wiosną. Sadzić latem. Siew wiosną. Metoda siewu 3. Nasiona nierównomiernie i długo wschodzą.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych, na skarpy, murki, do ogrodów naturalistycznych, parków, na rabaty bylinowe i obwódki oraz do pojemników. Ładnie wygląda w towarzystwie tojeści, trytomy czy szałwi i w grupach pod drzewami i krzewami oraz między kamieniami wapiennymi.
Odmiany
" Philippe Vapelle" 30 cm VI-VII Kwiaty liliowoniebieskie z fioletowymi żyłkami
"Terre France" 40 cm VI-VII Kwiaty purpurowoniebieskie.
Etymologia Nazwa "Geranium" jak przy Geranium cinereum.
Nazwa gatunku "renardi" od Charles Claude Renard (1809-1886) mieszkającego w Moskwie przyrodnika.

[Janusz100]

GĘSIÓWKA SUNDERMANA Arabis x suendermanni





Niska bylina zimozielona o pokroju poduszkowaty, płożącym i dekoracyjnych liściach. To aktrakcyjna bylina skalna ozdobna przez cały rok. Tworzy niskie, zwarte kępy.
Pędy kwiatowe ma wzniesione a płone pełzające. Łodygi nagie, owłosione. Liście drobne, podługowate, ciemnozielone, błyszczace, skórzaste, grube, ułożone naprzemian wzduż łodyg. Liście na górnej stronie nagie, na spodzie jaśniejsze i owłosione. Kwiaty gwiazdkowate, białe, drobne, liczne zebrane w lużne, duże, rozgałęzione, wyprostowane wierzchotki na szczytach pędów. Rośnie wolno. W jednym miejscu może rosnąć kilkanaście lat.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 2/.
T-2. Łatwa w uprawie.

Wysokość 5-15 cm
Szerokość 20-30 cm
Kwitnie (IV)V-VI Powtarza sporadycznie IX-X
Kolor biały (różowy)
Mrozoodporność USDA 5

Mieszaniec A. ferdinandi ? coburgi i A.procurrens 4/.
Stanowisko słoneczne, suche do umiarkowanie wilgotnego (osłonięte od wiatru). Toleruje miejsca półcieniste i przesuszenie.
Gleba normalna, przepuszczalna, lekka, piaszczysto gliniasto kamienista, uboga, wapienna. Dobrze znosi suszę.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony 4 : 1 : 2 : 4 + drenaż + Ca.
Odczyn pH 6,5 ? 7,5 obojętny do lekko zasadowy. Roślina wapniolubna.
Wymagania
Po kwitnieniu ogławiać. Ograniczać nadmierny rozrost. Podlewać regularnie. Nawozić nawozem wolnodziałającym i dla roślin kwitnących. Lekko okrywać.
Rozmnażanie Podział wiosną. Sadzonkowanie latem w VIII. Siew wczesną wiosna lub jesienią.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa do miniaturowych i małych ogrodów skalnych, ogrodów żwirowych, alpinariów, na skarpy, murki, do pojemników. Ładnie wygląda przy kamieniach o jasnym zabarwieniu.
Roślina miododajna.
Etymologia Nazwa "Arabis" jak przy Arabis caucasica
Nazwa mieszańca "suendermanni" od Franza Suendermanna (1864- 1946) założyciela alpejskiego ogrodu botanicznego w Lindau nad jeziorem badeńskim w Bawari.

Polecany do ogrodów skalnych jest również gatunek Arabis procurens Gęsiówka wczesna odmiana Variegata 15-30 cm Karpaty, Bałkany. Kwiaty białe. Liście biało obrzeżone. Polecana przez 9/, 31/, 33/.

[Janusz100]

PRZYLASZCZKA SIEDMIOGRODZKA Hepatica transsilvanica
Syn. obecnie - Anemone transsilvanica, Hepatica angulosa.





Bylina częściowo zimozielona o pokroju rozłożystym i ozdobnych liściach, kwiatach i pokroju. Tworzy niewielkie kępy. ...?W ogrodzie skalnym przydatna jako roślina bardzo wcześnie kwitnąca?? 31/
Kłącza ma długie z wieloma korzeniami, sięgającymi głęboko w podłoże. Z kłącza wyrastają łodygi kwiatostanowe i liściowe. Ma liście i kwiaty większe od kwiatów i liści H. nobilis. Kwiaty zakwitają wiosną przed liśćmi. Kwiaty pojedyncze, 3 - 4 cm średnicy, w kształcie misy, szczytowe, dość duże, ośmiopłatkowe (do 11) otoczone małą kryzą z trzech liści podkwiatkowych imitujących działki kielicha. Liście ma odziomkowe, trójklapowate, ciemnozielone, długoogonkowe, skórzaste, o ząbkowanych brzegach, w kształcie nerki, spodem nagie, nieco lśniące podzielone na 3 (do 5). Liście przebarwiają się w połowie sezonu na bordowo. Rośnie wolno. Roślina trująca. Podrażnia skórę. Roślina długowieczna. Od przylaszczki pospolitej różni się większymi, ząbkowanymi liśćmi, bujniejszym wzrostem i łatwiejszym rozmnażaniem (odrosty).

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 9/ 24/ 31/ 33/.
T-3. Średnio wymagająca w uprawie.

Wysokość 10 -15 cm
Szerokość 15 cm
Kwitnie III-IV
Kolor niebieski (biały, różowy, fioletowy, purpurowy)
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie w cienistych lasach liściastych, bukowych i zaroślach, na stromych zboczach.
Występowanie Karpaty - Rumunia, Węgry. Endemit karpacki. Rośnie na wysokości do 2000 m.npm.
Stanowisko półcieniste do cienistego, umiarkowanie wilgotne, osłonięte, chłodne. Roślina wrażliwa na suszę i silny wiatr.
Gleba organiczna, przepuszczalna, cięższa, piaszczysto gliniasta, próchnicza, żyzna.
Podłoże:
- ziemia darniowa : ziemia liściowa( leśna ) 1 : 2 + drenaż
- ziemia darniowa : ziemia liściowa( leśna) : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony 3 : 1 : 2 : 3 + drenaż
Odczyn pH 6,6-7,2 obojętny.
Wymagania . Podlewać tak, by ziemia była stale wilgotna. Nie wymaga cięcia. W 1 roku po posadzeniu okrywać zimą.
Rozmnażanie Podział większych kęp po kwitnieniu wiosną lub w VIII,IX - trudny. Siew bezpośrednio po zbiorze. Kiełkuje wiosną.
Oddzielanie bocznych odrostów.
Zastosowanie
Ogrody skalne, leśne, skarpy, jako runo parkowe, pod drzewami i krzewami, na rabaty i w pojemnikach.
...?Stosuje się ją w mniejszych grupkach, jako runo lub wspólnie z innymi drobnymi roślinami, nie rozrastającymi się zbyt silnie.?? 31/
W medycynie ludowej do leczenia zapalenia oskrzeli i chorób wątyroby, środek moczopędny i ściągający. Obecnie tylko w niewielkich ilościach w mieszankach zielarskich.
Nadaje się na kwiat cięty.
Odmiany
"Alba" Kwiaty białe
"Carpathian Blue"Kwiaty jasnofioletowe
"Blue Jewel" Kwiaty ciemnoniebieskie
"Ellison Spence" Kwiaty pełne, jasnoniebieskie
"Rosea" Kwiaty jasnoróżowe
Etymologia Nazwa "Hepatica" z łac. "hepar" = wątroba ,"hepaticus" - wątrobiany z uwagi na to że kształt liści kojarzy się z płatami wątroby.
Nazwa gatunku "transsilvanica" od Transilvanii (Siedmiogrodu) historycznego regionu środkowej Rumunii - siedliska rośliny.

[Janusz100]

HOUSTONIA BŁEKITNA Houstonia caeruleaSyn.Hedyotis caerulea



Drobna, delikatna, płożąca się bylina o pokroju poduszkowym i efektownych filigranowych kwiatach. Tworzy gęste, płaskie kępki drobniutkich listków. ..."Nadaje się do ogrodu skalnego"...(4)..."Urocze maluchy na niższe stopnie od północnej strony skalniaka"... 9/
Ma płytkie i włókniste korzenie i smukłe kłącza. Łodygi ma cienkie,wiotkie, rozgałęzione, czterokanciaste, jasnozielone, nagie, wyprostowane do pokładających się do 15 cm długości, które zakorzeniaja się po zetknięciu z podłożem. 1/ Liście bardzo małe, długości 1 cm, zielone, lśniące, okrągłe, wydłużone, owłosione, ułożone parami naprzeciwlegle, szerokorozstawione wzdłuż łodygi. Dolne liście zachodzą na siebie i są większe, tworzą rozetki, górne, węższe, są rozsunięte. Ponad nie wyrasta mnóstwo cienkich, wyprostowanych pędów kwiatostanowych. Każda kępa ma kilkanaście pędów kwiatowych. Kwiaty występują pojedynczo po 1 kwiatku (do dwóch) na wiotkich szypułkach. Kwiaty niewielkie ok. 0,5 - 1 cm średnicy, lejkowate, z rurkowatym kielichem, czteropłatkowe, mają szeroko rozłożone płatki, są jasnoniebieskie czasem prawie białe z białożółtym oczkiem.4/ Kwitnie obficie, długo przez 3 tygodnie i powtarza. W okresie kwitnienia poduszki liści pokrywają się całkowicie mnóstwem miniaturowych kwiatków.(3) Roślina krótkowieczna. Roślina ekspansywna. Samosiew.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 9/ 15/ i 53/.
T-3. Średnio wymagająca. Niezbyt łatwa w uprawie. W moim ogrodzie od kilku lat bezproblemowa.

Wysokość 8-15 cm
Szerokość 15-30 cm
Kwitnie (IV) V-VI Powtarza.
Kolor jasnoniebieski (biały, niebieskofioletowy, liliowy)
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie w wilgotnych, jasnych lasach liściastych, na polanach i łąkach nadwodnych, skalistych pastwiskach, na preriach, piaszczystych sawannach, wzdłuż strumieni oraz na bagnach, przy drogach, na podłożu kamienistym lub piaszczystym, na glebach kwaśnych.
Występowanie Ameryka Północna część wschodnia i środkowa , od Nowej Szkocji po Georgię, Alabamę , Arkansas i Meksyk.
Stanowisko półcieniste do lekko cienistego ale i słoneczne w południe ocienione tylko bardziej wilgotne (wystawa północna), wilgotne - zwłaszcza wiosną, chłodne.
Gleba organiczna do normalnej, przepuszczalna, piaszczysto gliniasta, żwirowo torfowa, próchnicza, żyzna, kwaśna.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny : torf kwaśny 1 : 1 : 1 : 1 lub 1 : 2 : 0 : 1 + drenaż
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : perlit : torf kwaśny 2 : 1 : 2 : 3 + drenaż
Odczyn pH 5,6-6,5 lekko kwaśny. Roślina kwasolubna. W naturze rośnie na glebach kwaśnych. Żle reaguje na nadmiar wapna.
Wymagania Dzielić i przesadzać co 2 -3 lata - z uwagi na krótkowieczność. Podlewać od czasu do czasu dużą ilością wody. Nawozić - ściółkować nawozem organicznym. Po kwitnieniu silnie przycinać. ..."Nie jest długowieczna, zaleca się przetrzymywać w szklarni i corocznie po rozmnożeniu sadzić nowe rośliny do ogrodu"... 4/. Zimą sucho. Zimą lekko okrywać. Ściółkować kompostem - zwłaszcza w bezśnieżne zimy.
Rozmnażanie Podział kęp po kwitnieniu ? oddzielanie dobrze ukorzenionych części . Siew jesienią (stratyfikacja) ? wczesną wiosną. Kwitnie w następnym roku.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych, alpinariów, między kamienie, płyty chodnikowe, do pojemników, szczególnie dobrze rośnie wśród traw. Ładnie wygląda z żonkilami, tulipanami i bożykwiatem .
Odmiany
"Alba" Kwiaty białe
"Millards Variety" Kwiaty niebieskofioletowe. Zwarty pokrój.
Etymologia Nazwa "Houstonia" nadana na cześć Williama Houston (1695 - 1733 r.)
botanika szkockiego, zbieracza roślin i hirurga w Zachodnich Indiach, Meksyku i Ameryce Południowej.
Nazwa gatunku "caerulea" = niebieski (kolor kwiatu).

[Janusz100]

KOSACIEC NISKI Iris pumila Syn. I.attica




Niska zimozielona bylina cebulowa, bulwiasta, kłączowa o pokroju wzniesionym i ozdobnych liściach i kwiatach. Tworzy gęste kępy.
Kłącza ma grube i mięsiste, które rozrastają się po okręgu. Łodygę ma wzniesioną, grubą, nagą, bardzo krótką. Na szczycie łodygi występuje z reguły jeden kwiat średnicy 5 cm. Liście wzniesione, szablaste, sztywne, szarozielone. Kwiaty sześciopłatkowe - trzy główne i trzy mniejsze, pojedyncze, pachnące, najczęściej żółte lub niebieskie z żółtymi albo niebieskimi brodami, na zwisłych płatkach korony. 1/ Płatki kwiatowe zewnętrzne wywinięte w dół, wewnętrzne wzniesione. Kwiaty pachnące. Kwitnie krótko. Roślina długowieczna. Roślina trująca. Uprawa może powodować podrażnienia skóry i reakcje alergiczne. Gatunek bardzo zmienny i niektórzy twierdzą, że składa się z kilku gatunków lub podgatunków.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 24/ 31/ i 53/.
T-1. Bardzo łatwa w uprawie. Roślina mało wymagająca.

Wysokość 10-15 cm
Szerokość 20 cm
Kwitnie V - VI
Kolor biały , niebieski , fioletowy u odmian żółty i purpurowy.
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie na suchych, ciepłych, trawiasto kamienistych zboczach gór i górskich suchych murawach, stepach na wysokości do 2000 m.npm. Prawdopodobnie jest naturalnym mieszańcem I.pseudopumila i I.Attica.
Występowanie Europa Południowo - Wschodnia od Bałkanów po Ural i Azję, Kaukaz, Turcja, Kazachstan.
Stanowisko słoneczne w południe ocienione do półcienistego, umiarkowanie wilgotne do suchego, osłonięte, ciepłe. Roślina wrażliwa na nadmiar wilgoci. Dobrze znosi bezpośrednie nasłonecznienie. 31/
Gleba normalna, przepuszczalna, lekka, piaszczysto gliniasta, żwirowo próchniczo torfowa, żyzna, wapienna.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
Odczyn pH 6,6-7,8 obojętny, lekko zasadowy.
Wymagania Kłącza sadzić w połowie lata, płytko, poziomo, tak by ich górną część było widać na wierzchu, co 20-30 cm 30/ Przesadzać i dzielić co 3-4 lata. Po kwitnieniu przekwitłe kwiatostany ścinać nisko do nasady, by uniknąć tworzenia nasion. Liście usuwać wiosną wg. innych póżną jesienią. Podlewać tylko gdy susza. Nie znosi świeżego obornika. Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie Podział kłączy wczesną wiosną lub w VII - łatwo. Siew jesienią (stratyfikacja).
Metoda siewu 2. Nasiona bardzo twarde - wymagają przed wysiewem skaryfikacji.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, na murki i skarpy, do ogrodów żwirowych i naturalistycznych, na rabaty bylinowe i do pojemników, na brzegi oczek wodnych i na"zielone dachy". Ładnie wygląda z azaliami, tawułkami, paprociami, bodziszkami i orlikami?.? W ogrodzie skalnym umieszczamy większymi grupami. Pięknie wygląda zw zestawieniu z trawami ozdobnymi?...31/ Kwiaty nadają się na kwiaty cięte.
Mieszańce ogrodowe I.pumila wysokości ok. 25 cm
Na świecie otrzymano już dziesiątki tysięcy odmian rodzaju dlatego ich wybór pozostawiam czytelnikom , gdyż przekracza on możliwości niniejszego opracowania . Nazwa I.pumila jest nazwą zbiorczą stosowaną również dla innych odmian ogrodowych mieszańcowych zaliczanych do grupy Barbata Nana o wysokości do 25 cm
Etymologia Nazwa "Iris" jak przy Iris cristata.
Nazwa gatunku "pumila" od łacińskiego słowa "pumilio" = karzeł, karłowaty: kosaciec karłowaty.

[Janusz100]

SZAROTKA SOULIEGO Leontopodium souliei

https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25

Bylina wysokogórska o pokroju zwartym, płaskim do poduszkowego. Tworzy trawiastą darń z rozet liści odziomkowych. Najtrwalsza i najłatwiejsza w uprawie szarotka 9/.
Z podziemnych rozłogów wyrastają liczne, płone rozety liściowe. Łodygi kwiatostanowe ma nierozgałęzione, pajęczynowato owłosione, pokładające się i ukorzeniające w podłożu. Liście
łodygowe lancetowate, zielone, nagie, spodem srebrzyste, owłosione. Liście odziomkowe większe od łodygowych i zebrane w rozety. Kwiaty drobne, białokremowe zebrane w koszyczki i otoczone srebrzystobiałymi podkwiatkami różnej długości, tworzącymi gwiazdę, 3 - 4 cm szerokości. Kwitnie
3 miesiące. Roślina długowieczna - w jednym miejscu kilka lat.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 2/ 9/ 25/.
T-1. Bardzo łatwa w uprawie, łatwiejsza od L.alpinum.

Wysokość 10-15 cm
Szerokość 20-25 cm
Kwitnie VI-VII (VIII)
Kolor srebrzystobiałokremowy
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie w bardzo wysokich górach na górskich murawach, zaroślach i jasnych lasach na wysokości 2700-4500 m.npm.
Występowanie Góry Chin Południowych, Yunnan, Tybet, Seczuan, Xizang, Mongolia, Syberia. 
Stanowisko słoneczne nawet bardzo, umiarkowanie suche do umiarkowanie wilgotnego. Latem wilgotne.
Gleba mineralna, przepuszczalna, piaszczysto gliniasto żwirowa, kamienista, uboga . Wymagania pokarmowe małe. Nie wymaga gleby wapiennej 9/.
Podłoże : 
- ziemia darniowa : żwir drobny : grys drobny 1 : 1 : 1 + drenaż 
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony 4 : 1 : 2 : 4 + drenaż.
Odczyn pH 6,6-7,2 obojętny 9/. Wg.2/ zasadowy.
Wymagania Dzielić co kilka lat i przesadzać. Pędy kwiatostanowe przycinać do górnych liści. Podlewać skąpo, latem regularniej - podłoże nie powinno wyschnąć. Zimą i jesienią sucho. Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie Podział większych kęp w IV - łatwo. Odcinanie ukorzenionych pędów bocznych - łatwo. Metoda siewu 2.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, alpinariów, na obwódki i do pojemników.
Kwiaty nadają sie na kwiaty cięte.
Etymologia Nazwa "Leontopodium" jak przy Leontopodium alpinum.
Nazwa gatunku "souliei" od nazwiska francuskiego uczonego i dyplomaty George Soule de Murant (1878-1955)

[Janusz100]

FIRLETKA ALPEJSKA Lychnis alpina Obecnie Silene seucica
Syn. Viscaria alpina, Agrostemma alpina,, L.seucica



Wysokogórska bylina o pokroju wzniesionym, kępowym ozdobna z kwiatów i pokroju. ...."Niepozorna roślina, lecz o ładnym pokroju i ciekawych kwiatach"...9/ ...Tworzy wypukłe niewielkie, kępki rozet liści.
Korzeń ma palowy, rozgałęziony, z którego wyrasta rozetka liści i pęd kwiatostanowy rzadko ulistniony. Łodyga wzniesiona, wyprostowana, pojedyncza, naga, słabo rozgałęziona, purpurowo nabiegła. Pędy tego gatrunku nie są lepkie. 4/ Liście lancetowate, zaostrzone, wąskie, szarozielone przebarwiające się na ciemnozielone, brązowawe, liczne, nieco skórzaste, dolne zebrane w rozetki. Liście łodygowe osadzone parami,naprzeciwlegle, zrośnięte nasadami, nasady orzęsione. Kwiaty różowokarminowe, pięciopłatkowe, 5 ? 15 mm średnicy, o mocno powcinanych płatkach, zebrane w rozgałęzione, główkowate kwiatostany po 1-7 kwiatów. W niższych położeniach - krótkowieczna do 5 lat. Długo i intensywnie kwitnie. Samosiew.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 8/ 9/ 15/ 25/ 31/.
T-3. Średnio wymagająca /4 T-2 łatwa do uprawy ? wg 15, 31/

Wysokość 10-15 cm
Szerokość 20-30 cm
Kwitnie V-VI
Kolor różowokarminowy (biały)
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie w wysokich górach, porasta alpejskie murawy, kwaśne alpejskie łąki, wrzosowiska, kamieniste stoki i piargi, brzegi potoków na wysokości 600 - 3100 m.npm. Jest roślina wskażnikową dla gleb zawierających metale np. miedż.
Występowanie Góry półkuli północnej, Alpy, Pireneje, Apeniny, Góry Skandynawskie rejony subarktyczne podbiegunowe Eurazji, Grenlandia, Islandia, Półwysep Kola i Ameryki Północnej - Kanada. 
Stanowisko słoneczne - wystawa wschodnia, umiarkowanie wilgotne (niewysychające - latem) do suchego, chłodne. W półcieniu rośnie wyższa i bardziej rzadka i pokłada się. Nie lubi dużej wilgoci w glebie.
Gleba normalna, przepuszczalna, piaszczysto gliniasta, próchniczo żwirowa, uboga, kwaśna. 
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + drenaż + torf kwaśny 
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf kwaśny 4 : 1 : 2 : 4 + drenaż
Tolerancyjna na typ gleby, ale nie może być wapienna.
Odczyn pH 5,8-6,8 lekko kwaśny 9/.
Wymagania Przed posadzeniem ziemię gliniasto piaszczystą zmieszać ze żwirem i dobrze rozłożonym kompostem. Przekwitłe kwiaty ścinać. W razie wiosennej suszy podlewać okazjonalnie. Wiosną kompostować lub nawozić nawozem wolnodziałającym. Zima sucho (daszek)
Rozmnażanie Podział jesienią lub wczesna wiosną. Siew nasion jesienią (stratyfikacja) lub wczesną wiosną. Metoda siewu 1.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych i alpinariów, do ogrodów wrzosowiskowych, na rabaty, murki
i obwódki a także do pojemników. Ładnie wygląda w towarzystwie niebieskich przetaczników, białej rogownicy, złocienia wielkiego 8/ oraz w grupach po kilka. 9/
Odmiany
"Snow Flurry" Kwiaty białe Powtarza z siewu. 
"Rosea" Kwiaty różowe 
"Alba" Kwiaty białe
Etymologia Nazwa "Lychnis" pochodzi od greckiego slowa "lychnos" = lampa, światło. Nazwa związana z różowymi, jaskrawymi,kwiatami i kształtem kielicha kwiatów w kształcie lampy. Wg. innych, bo L.coronaria używana była jako knot do lamp oliwnych. Nazwa gatunku "alpina" = z Alp, siedlisko rośliny.

[Janusz100]

SZAFIREK ARMEŃSKI Muscari armeniacum
Syn.M.argeei, M. colchicum.




Bylina cebulowa, bulwiasta o pokroju wzniesionym, rozłożystym i ozdobnych kwiatach. Tworzy kępy...." Jedna z ulubionych bylin cebulowych kwitnących wiosną"...1/ ..."Szafirki są niezastąpione w wiosennym ogrodzie skalnym"...(3) Najpopularniejszy z uprawianych szafirków.
Z cebuli wyrasta 3-7 liści odziomkowych .Liście równowąskie, trawiaste, długie, wąskie, niebieskozielone od spodu ciemnozielone pokryte woskowatym nalotem. Liście pokładają się i zgięte są w rynienkę. Liście usychają w VI a nowe pokazują się we IX, X i pozostają zielone przez zimę. Kwiaty sześciopłatkowe zrośnięte są liczne, jajowato kuliste, dzbanuszkowate, ciemno niebieskie. Kwiaty zebrane są w gęste, stożkowate grona, długości 7-15 cm po kilkadziesiat sztuk. Na wierzchołku grona znajduje się ok. 10 sztuk kwiatów mniejszych, płonych, często odmiennie zabarwionych. 4/ Każdy kwiat ma wklęsłe przewężenie i falistą, białą obwódkę dookoła krawędzi. Kwiatostan gęsty. Kwitnie długo - około miesiąca. Kwiaty ma pachnące. Rośnie umiarkowanie. Roślina długowieczna - w 1 miejscu do 5 lat. Roślina trująca. Samosiew. 

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 2/ 3/ 9/ 25/ 33/.
T-1. Bardzo łatwa w uprawie.

Wysokość 15-20 cm
Szerokość 7-15 cm
Kwitnie IV-V (VI)
Kolor niebieski (biały, fioletowy)
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie na trawiastych górskich zboczach w lasach sosnowych i dębowych, na pastwiskach i piaszczystych wydmach do wysokości 2750 m.npm.
Występowanie Góry Europy Południowo Wschodniej, Bałkany Grecja Północno Wschodnia, Azja Mniejsza -Turcja, Kaukaz, Iran Północno Zachodni.
Stanowisko słoneczne do półcienistego, umiarkowanie wilgotne. W okresie letnim toleruje suszę.
Gleba normalna, przepuszczalna, pulchna, piaszczysto gliniasto ilasta, próchnicza, umiartkowanie żyzna. Wymagania pokarmowe średnie. Toleruje różne typy gleby.
Podłoże : 
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + drenaż
Odczyn pH 6,1-7,8 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy 2/. Toleruje każdy odczyn.
Wymagania Sadzić jesienią na głębokość zależną od wielkości cebul od 5 - 7 cm co 10 ? 12 cm. 30/ Podłoże wzbogacić nawozem organicznym, kompostem, obornikiem.  Przesadzać co 5 lat lub gdy kępy są zbyt gęste.. W razie suszy, podlewać by gleba była stale umiarkowanie wilgotna. Wiosną nawozić nawozem wolnodziałającym a po przekwitnieciu nawozem dla roślin cebulowych. Po kwitnieniu przekwitłe kwiatostany ścinać (nie liście). Rozwijające się jesienia liście może uszkodzić mróz. 30/
Rozmnażanie Podział - cebule przybyszowe wykopywać gdy liście zaschną w IX. Przechowywać w suchym i przewiewnym miejscu. Sadzić w II poł.IX do I poł X, Kwitnie po 2 - 3 latach. Siew, kwitnie po 3 ? 4 latach.
Zastosowanie
Roślina ozdobna do ogrodów skalnych, ogrodów naturalistycznych, żwirowych, na rabaty bylinowe, obwódki, do pojemników. Ładnie wygląda w grupach na trawniku i między krzewami oraz z wcześnie kwitnącymi tulipanami, szachownicami, narcyzami, kosaćcami. Kwiaty na kwiaty cięte i do pędzenia. 
Odmiany
"Blue Spike"Kwiaty ciemnoniebieskie , podwójne 
"Christmas Pearl" Kwiaty niebieskoliliowe  **AGM 2003
?Saffier? Kwiaty niebieskie z zielonymi końcami płatków**AGM 2003
"Valerie Finnis" Kwiaty białoniebieskie 
"Album" Kwiaty białe 
Etymologia Nazwa "Muscari" - pochodzenie nazwy jest sprzeczne. Z języka perskiego "mushk" = jądro z uwagi na kształt kwiatów. Z języka greckiego "moss" = piżmo z uwagi na słodki zapach kwiatów niektórych gatunków. W języku łacińskim "muscus" = mech z uwagi na zapach mchu niektórych gatunków. Nazwa gatunku "armeniuacum" = z Armeni.

[Janusz100]

KONWALNIK PŁASKI "Nigrescens" Ophiopogon planiscapus "Nigrescens"Syn. Wężobród, Czarna trawa, K.japoński, K.płaskopędowy



"Nigrescens"


Bylina kłączowa, częściowo zimozielona, dość zwarta, kępiasta. Ceniona ze względu na niskie, lużne kępy, odziomkowych, trawiastych, błyszczących, sztywnych liści, wygiętych łukowato, podobnych do liści traw. Odmiana ?Nigrescens? należy do najczarniejszych roślin w przyrodzie.
Kłącze podziemne jest krótkie, mięsiste i dość grube, bulwiaste. Wyrastają z niego wąskie, długie liście. Odmiana "Nigrescens" jest jedną z najbardziej oryginalnych roślin z uwagi na kolor liści. Liście ma prawie czarne, błyszczące. Młode liście są zielone, potem przebarwiają się na czarno. Latem ze środka rozety liściowej (kępki) wyrastają wzniesione, nagie pędy kwiatostanowe. Kwiaty ma drobne, sześciopłatkowe, 6 - 7 mm długości, dzwonkowate, białoróżowe, zebrane w lużne wzniesione groniaste kwiatostany po 1-3 w każdym wężle, jak kwiaty konwali. Kwiaty mogą rozwijać się na roślinie do póżnej jesieni. Po kwitnieniu, jesienią zdobią roślinę jagodopodobne, fioletowoczarne owoce - jagody, które mogą przetrwać łagodniejsze zimy. Nasiona zawiązuje pod koniec X. Kuliste owoce zawierają po 1 nasieniu. Pod koniec zimy część liści brązowieje i zamiera. Roślina długowieczna. Rośnie bardzo wolno mimo że jest rośliną rozłogową.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana do ogrodów skalnych przez 33/ zwłaszcza odmiana ?Nigrescens?
T-1. Bardzo łatwa w uprawie

Wysokość 15-20 cm
Szerokość 20-30 cm
Kwitnie VII-IX
Kolor białoróżowy (biały, kremowy)
Mrozoodporność USDA 6

Rośnie na niskich wzgórzach, na odkrytych zboczach, w zaroślach i na granicy lasów z łąkami i polami uprawnymi, do wysokości 1000 m.npm.
Występowanie Azja Południowo Wschodnia, Japonia Cetralna i Południowa, Korea.
Stanowisko umiarkowanie słoneczne - wystawa wschodnia  do półcieniste, umiarkowanie wilgotne do wilgotnego, osłonięte, ciepłe. Im więcej światła tym liście wybrawiają się na bardziej ciemny fiolet.
Gleba normalna, przepuszczalna, piaszczysto gliniasto ilasta, próchniczo żwirowa, żyzna do przeciętnie żyznej ( nie ciężka gliniasta), kwaśna.
Podłoże : 
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf kwaśny 4 : 1 : 2 : 4 + dobry drenaż
Odczyn pH 5,8-7,2 lekko kwaśny, obojętny. Lubi lekko kwaśny.
Wymagania Przesadzać co 3-4 lata. Wokół rośliny ściółkować grysem np. koloru białego dla kontrastu z kolorem liści. Wiosną usuwać zeschnięte liście, zanim pojawia się młode przyrosty. Ściółkować kompostem, nawozić nawozem wolnodziałającym i dla roślin kwitnących.  Podlewać gdy sucho Zimą lekko okrywać na wschodzie Polski lub przenieść do zimnej szklarni.
Rozmnażanie Podział starszych kęp wczesna wiosną lub jesienią, poprzez podważenie kępy i delikatne oderwanie młodych roślin. Siew nasion jesienią - tylko typ, odmiany wymagają selekcji. Nasiono moczy przez kilka dni w wodzie zmieniając ją codziennie. Wysiewa się w XI i dołuje w ogrodzie (stratyfikacja),
Zastosowanie 
Roślina ozdobna, okrywowa do ogrodów skalnych, naturalistycznych, wrzosowiskowych, na rabatach bylinowych, w ogrodach japońskich i zimowych, na obwódki, w pojemnikach na balkony i tarasy, na brzegi oczek wodnych. Ładnie wygląda z kontrastowo wybarwionymi trawami, tojeścią rozesłaną Aurea o żółtych listkach, paprociami lub żurawkami, orlikami, funkiami, floksami i pierwiosnkami a także z wiosennymi cebulowymi Ładnie wygląda w większych grupach i na tle jasnych kamieni.
Odmiany
"Minor" Odmiana miniaturowa o zielonych liściach.
"Nigrescens" Syn. "Black Dragon" o prawie czarnym kolorze liści.** AGM 1993
Etymologia Nazwa "Ophiopogon" pochodzi od greckich słów "ophis" = wąż i "pogoni" = broda . Nazwa prawdopodobnie ?broda węża? odnosi się do liści i wzrostu rośliny. Nazwa gatunku "planiscapus" od łacińskich słów "plani" = płaski i "scapus" = łodyga, trzpień pęd, płaskolistna.

[Janusz100]

FLOKS DOUGLASA Phlox douglasii Syn Płomyk Douglasa.




Niska bylina zimozielona o pokroju wzniesionym, poduszkowym i ozdobnych kwiatach. Tworzy zwarte darnie. Roślina jest ozdobna również poza okresem kwitnienia dzięki zwartemu pokrojowi i ciemnozielonym liściom...."Wszystkie odmiany to cenne rośliny w ogrodach skalnych"... 9/
Łodygi ma rozesłane, krótkie, liczne, silnie rozgałęzione. Tworzy zwarte kępy o bardzo sztywnych, wąskich, igiełkowatych, ciemnozielonych liściach. Ma kwiaty pięciopłatkowe, promieniste, karminowo czerwone, matowe, prawie siedzące w kątach liści, pachnące. Płatki ma szerokie zwykle nacięte na końcach.
Kwiaty średnicy 1,5 cm, zebrane w kiściach po 1- 3 na łodydze. Jest najsłabiej rosnącym floksem, ale bardzo obficie i dlugo kwitnie. Rozrasta się powoli. Gatunek niższy, bardziej zwarty i o drobniejszych kwiatach niż P.subulata.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Ładniejsze są odmiany ogrodowe jak niżej, polecane przez 2/ 9/ 15/ i 33/.
T-1. Bardzo łatwa w uprawie.

Wysokość 5-12 cm
Szerokość 20-50 cm
Kwitnie V-VI Powtarza w VIII.
Kolor karminowo czerwony - u typu, odmiany - białe, różowe, czerwone, jasnofioletowe, lawendowe..
Mrozoodporność USDA 5 

Rośnie w rejonach górskich na dużych wysokościach, w jasnych lasach sosnowych, zaroślach, w miejscach skalistych, kamienistych na wysokości 600 - 4000m.npm. 
Występowanie USA - stany zachodnie - Washigton, Oregon, Montana, Kalifornia. 
Stanowisko bardzo słoneczne ? wystawa południowa lub zachodnia 53/ do umiarkowanie półcienistego, umiarkowanie wilgotne, ciepłe. Roślina wrażliwa na suszę i nadmiar wilgoci. W cieniu słabo kwitnie.
Gleba normalna, przepuszczalna, lekka do średnio zwięzłej, piaszczysto ilasta, próchniczo żwirowo kamienista, przeciętna do żyznej. Toleruje każdy typ gleby. Wymagania pokarmowe średnie.
Podłoże : 
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + drenaż
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony 4 : 1 : 2 : 4 + drenaż
Odczyn pH 6,0-7,8 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy 2/. Obojętny wg. 9/
Wymagania Przesadzać co 4 - 5 lat i dzielić. Podlewać regularnie przy długotrwałej suszy, ale nie nadmiernie. Wczesną wiosną nawóz organiczny lub wolnodziałający. Potem dla roślin kwitnących. Po kwitnieniu przyciąć o 1/3. Latem nawozić nawozem wieloskładnikowym.
Rozmnażanie Podział kęp po kwitnieniu VII - IX - niepewny. Sadzonkowanie - sadzonki wierzchołkowe VIII - IX. Siew.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych, żwirowych, na murki, na rabaty bylinowe i do pojemników. Ładnie wygląda z innymi bylinami kwitnącymi w pozostałych miesiącach oraz roślinami cebulowymi.
Roślina lecznicza stosowana przez Indian na przeziębienie, ból, problemy żołądkowe, czyraki, egzemy.
Podgatunki
subsp. dauglasii i subsp. rigida.
Odmiany
"Red Admiral" 10 cm IV-V Kwiaty intensywnie różowe z ciemnoczerwonymi plamkami. Pokrój zwarty
* * * AGM 1993
"[ JESTEM MISIEM NIECZYTAJĄCYM REGULAMINU ]" 10 cm IV-V Kwiaty karminowoczerwone. Pokrój zwarty . * * AGM 1993
?Iceberg? 10 cm IV -V Kwiaty białe czasem przebarwione na niebiesko ** AGM 1993
"White Admiral" 10 cm IV-V Kwiaty białe
'Rose Queen' 10 cm IV-V Kwiaty różowe
"Lilac Claud" 5 cm IV-V Kwiaty lilioworóżowe
Etymologia Nazwa "Phlox" jak przy Phlox divaricata.
Nazwa gatunku "douglasi" na cześć szkockiego botanika Davida Douglasa (1799 - 1834 r.)

[Janusz100]

PIĘCIORNIK NEPALSKI Potentilla nepalensis

"Miss Willmott"

Bylina wysokogórska, częściowo zimozielona o pokroju lużnym, nieuporządkowanym, kępiastym. Dekoracyjna z uwagi na kwiaty. Tworzy kępy.
Łodygi ma czerwonawe, owłosione, wyprostowane, ulistnione, które wraz ze wzrostem pokładają się lub wspinają po innych roślinach. Posadzony samotnie podłada się szeroko. Liście odziomkowe, zielone, pięciodzielne, owłosione po obu stronach, grubo karbowane podobne do liści truskawek, tylko węższe, na długich ogonkach. Łodygowe, trójdzielne, owłosione po obu stronach, krótkołodygowe.4/ Kwiaty kubkowate, średnicy 1,5 - 3 cm, pięciopłatkowe karminoworóżowe z ciemnym, wiśniowym środkiem w lużnych kwiatostanach na smukłych pędach. 1/ Kwiaty bledną w czasie upałów i suszy. Kwitnie obficie i długo. Samosiew. Roślina krótkowieczna - w idealnych warunkach może jednak żyć ok. 10 lat.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 33/ odmiana ?Miss Wilmott?.
T-1. Bardzo łatwa w uprawie

Wysokość 30-40 cm (50 cm)
Szerokość 60 cm
Kwitnie VI-VII Powtarza IX
Kolor różowokarminowy (morelowy, żółtoczerwone, pomarańczowe, ciemnoczerwone)
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie na polach, łąkach i pastwiskach wysokogórskich, na poboczach dróg w rzadkich lasach iglastych na wysokości 2100 - 2700 m npm.
Występowanie Himalaje - zachodnia część od Kaszmiru do Nepalu, Pakistan.
Stanowisko słoneczne - wystawa wschodnia lub północna do półcienistego, stale umiarkowanie wilgotne (nie suche), chłodne.
Gleba organiczna, przepuszczalna, miękka, głęboka, piaszczysto ilasta, umiarkowanie żyzna o dużej ilości próchnicy leśnej, humusu. 
Podłoże 
- ziemia liściowa : perlit : torf kwaśny 1 : 2 : 5 + dobry drenaż.
Toleruje każdą dobrą ziemię ogrodową.
Odczyn pH 5,8-6,8 lekko kwaśny, obojętny.
Wymagania Może się nadmiernie rozrastać i wylegać. Gdy zbyt szeroko się pokłada można podeprzeć patykami i obwiązać sznurkiem. Wiosna usuwać starsze pędy. Wczesną wiosną ściółkować kompostem , obornikiem lub nawozem dla roślin kwitnących, póżniej jeśli krzewy duże nawozem wolnodziałającym. Podlewać regularnie ale nie nadmiernie. Przekwitłe kwiatostany ścinać. Zimą sucho (daszek). Zimą kopczykować suchymi liśćmi i lekko okrywać. 
Rozmnażanie Podział karp wczesną wiosną lub jesienią po kwitnieniu. Sadzonkowanie - sadzonki odrywane z częścią starej łodygi w VIII - IX lub III - IV. Siew bezpośrednio po zbiorze - kwitnie w 2 roku. Metoda siewu 1. Niżej wymienione odmiany powtarzają z nasion.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych, żwirowych, na skarpy, rabaty bylinowe, obwódki i do ogrodów naturalistycznych, w grupach przy drzewach i krzewach, do pojemników. Ładnie wygląda z bodziszkami, żurawkami, przetacznikami i kocimiętką.
Kwiaty nadają się na kwiaty cięte.
Roślina jadalna gotowany korzeń.
Roślina lecznicza na poparzenia.
Odmiany
"Miss Willmott" 30-50 cm VI-VIII Kwiaty ciemnowiśniowe z ciemniejszym oczkiem * * AGM
"Shogran" 15-25 cm VI-VIII Kwiaty karminoworóżowe 
"Helen Jane" 30 cm V-VII Kwiaty różowe . 
"Ron Mc Beath" 30 cm V-VII Kwiaty karminowoczerwone .
Etymologia Nazwa "Potentilla"jak przy Potentilla fragiformis. Nazwa gatunku "nepalensis" = z Nepalu, republiki federalnej w Azji Południowej na granicy z Chinami i Indiami w Himalajach.

[Janusz100]

PIERWIOSNEK GRUZIŃSKI Primula juliae Syn. Pierwiosnka, Prymulka

https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25

Niska wysokogórska bylina zimozielona, o pokroju zwartym, kobiercowym. Tworzy zwarte kobierce dzięki krótkim rozłogom. Ozdobny z uwagi na kwiaty i dywanowy pokrój. Jeden z najcenniejszych, najpiękniejszych i najmniejszych gatunków do ogrodów skalnych. 
Liście ma jajowate, lśniące, małe, grubo ale płytko karbowane, ciemnozielone o brązowoczerwonym przebarwieniu, błyszczące, u nasady sercowate, zebrane w odziomkowe lużne rozetki, które tworzą zwartą darń. Liście gładkie z długimi brązowymi ogonkami. Kwiaty różowofioletowe z żółtym oczkiem pięciopłatkowe, średnicy 2 - 2,5 cm, na krótkich szypułkach z żółtą rurką korony. 4/ Płatki z głębokim wcięciem w kształcie serca. Kwiaty występują pojedynczo, ale w okresie kwitnienia całkowicie zakrywają liście. Kwitnie obficie i długo (w naturze 3-5 tygodni). Rośnie silnie- tworzy grube rozłogi. 

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 2/ 3/ 9/ 25/ i 53/.
T-1 Bardzo łatwa w uprawie. 

Wysokość 5-10 cm
Szerokość 20-30 cm
Kwitnie III -IV Powtarza jesienią - skromnie.
Kolor różowofioletowy- biskupi (biały, żółty, różowy, czerwony, fioletowy)
Mrozoodporność USDA 5

Rośnie na wilgotnych skalistych zboczach, skałach w górskich lasach.
Występowanie Góry Kaukazu, Zakaukazie Wschodnie, Himalaje, Chiny. 
Stanowisko półcieniste do cienistego- wystawa północna, wilgotne do umiarkowanie wilgotnego, chłodne. Roślina wrażliwa na suszę.
Gleba normalna, przepuszczalna, cięższa, zwięzła, gliniasto piaszczysto próchnicza, żyzna. Wymagania pokarmowe średnie.
Podłoże : 
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir drobny 1 : 1 : 1 + dobry drenaż 
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony 4 : 1 : 2 : 4 + dobry drenaż 
Odczyn pH 6,0-7,2 lekko kwaśny, obojętny 2/. Wg.9/ - obojętny.
Wymagania Dzielić i przesadzać co 3-4 lata - po kwitnieniu, gdy zaczyna gorzej kwitnąć. Podlewać regularnie zwłaszcza w czasie suszy. Można zasilać nawozem organicznym w niewielkich ilościach / A.Musur. Wokół rośliny ściółkować kompostem i żwirem. Zimą lekko okrywać.
Rozmnażanie Podział po kwitnieniu w V - VII - łatwo. Sadzonkowanie - sadzonki korzeniowe. Siew wiosną lub jesienią - trudny. Metoda siewu 3. Jeśli nasiona nie wzejdą kiełkowanie nastąpi dopiero w następnym roku. Rozmnażanie z nasion kłopotliwe.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych, na murki, na rabaty bylinowe, obwódki i do pojemników. Ładnie wygląda między kamieniami i przy zbiornikach wodnych oraz w towarzystwie cebulic, krokusów i małych żonkili. Gatunek chroniony w Gruzji i Kaukazie Północnym.
Odmiany
Bardzo liczne odmiany mieszańcowe.
"Alba" 10 cm IV - V Kwiaty białe 
Etymologia Nazwa "Primula" od łacińskiej nazwy "Primus" = pierwszy, z uwagi na najwcześniej wiosną kwitnący kwiat. Nazwa gatunku "juliae" na cześć Julii Młokosiewicz (Mlokosewitch), odkrywczyni rośliny, botaniczki polskiego pochodzenia, która w 1889 r. jako pierwsza w dziejach kobieta weszła na szczyt Araratu. Córka Ludwika Młokosiewicza polskiego przyrodnika, badacza Kaukazu.

Z pierwiosnków niskich RHS poleca do ogrodów skalnych również gatunki
Primula maupinensis 7-10 cm Kwiaty różowe ** AGM 2012
Primula vulgaris Pierwiosnek bezłodygowy 10-20 cm Kwiaty siarkowożółte .Odmiany różnobarwne ** AGM 1993 polecany też przez 2/ 3/ 8/ 9/ 15/ 53/.

[Janusz100]

MIODUNKA WĄSKOLISTNA Pulmonaria angustifolia
syn. P. azurea

https://www.google.com/search?client=fi ... z&dpr=1.25

Bylina zadarniająca, zanikająca na zimę ozdobna z uwagi na kwiaty i liście . Tworzy zwarte kępy o okrągłym kształcie.
Kłącza ma długie, prawie czarne, cienkie, pełzające, rozgałęzione. Liście lancetowate na długich ogonkach, zaostrzone, żywozielone z wierzchu szorstko owłosione, tworzą rozety odziomkowe. Liście odziomkowe wyrastają po kwitnieniu. Na górnej stronie blaszki liściowej występują jasno srebrzyste plamy. Łodyga wzniesiona, kanciasta, owłosiona i gęsto ulistniona. Liście łodygowe mniejsze, obejmujące nasadą łodygę. W lipcu po dojrzeniu nasion, liście wiosenne zamierają, rozwijają się natomiast nowe liście, utrzymujące się do jesieni. Pąki kwiatowe różowe. Kwiaty pięciopłatkowe, rurkowate, ciemnoniebieskoróżowe, zebrane w nibybaldachogrona, które przekwitając przebarwiają się z różowych na niebieskie, na krótkich szypułkach. Korona kwiatu promienista i lejkowata. Kwitnie kilka tygodni. Wolno rośnie. Roslina krótkowieczna - 3 - 10 lat.

Ocena * * AGM Bardzo dekoracyjna roślina skalna
T-2. Łatwa w uprawie.

Wysokość 15-30 cm
Szerokość 30-40 cm
Odczyn pH 6,1-7,8 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy.
Kwitnie IV-V
Kolor ciemnoniebieskoróżowe( w zalezności od okresu kwitnienia )
Mrozoodporność USDA 4

Rośnie w jasnych lasach liściastych (dębowych), zaroślach, na obrzeżach lasów z polami i łąkami, na łąkach, słonecznych murawach, zboczach.
Występowanie Europa Środkowa i Wschodnia od Francji przez Alpy po Wołgę i od Dani i Południowej Szwecji przez Czechy i Morawy po Włochy i Słowenię, w Polsce rzadki Południowa i Północno Zachodnia, Pomorze i Azja.
Stanowisko półcieniste (Nie lubi bezpośreniego słońca), jasne, stale umiarkowanie wilgotne, ciepłe. Roślina kserotermiczna 28/.
Gleba przepuszczalna, średnio zwięzła, gliniasto piaszczysto próchnicza (z.liściowa), żyzna.
Podłoże :
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony 4 : 1 : 2 : 4 + drenaż
Odczyn pH 6,1-7,8 lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy. Lubi obojętny.
Wymagania Dzielić co 4-5 lat. Podlewać gdy gorąco i sucho. Jesienią nawozić kompostem, obornikiem lub granulowanym wolnodziałającym. Po kwitnieniu usuwać stare liście. Zimą lekko okrywać (zwłaszcza odmiany ogrodowe).
Rozmnażanie Podział kęp po przekwitnieniu wiosną lub wczesną jesienią - VIII. Sadzonkowanie - sadzonki korzeniowe. Siew bezpośrednio po zbiorze (stratyfikacja). Nie powtarza cech rośliny matecznej.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa do dużych ogrodów skalnych, ogrodów naturalistycznych, jako runo, pod drzewa i między krzewy liściaste. Ładnie wygląda w towarzystwie barwinka, bodziszka, funki, epimedium, żurawki, pierwiosnków, żonkili i wiosennych cebulowych.
Roślina jadalna (liście).
Roślina lecznicza przy nieżytach górnych dróg oddechowych i stanach zapalnych oskrzeli.
Roślina miododajna.
Nadaje sie do pędzenia.
Roślina chroniona w Czechach i na Słowacji.
Odmiany
"Alba" kwiaty białe.
"Azurea" Kwiaty niebieskie
Etymologia Nazwa "Pulmonaria" pochodzi od łacińskiego słowa "Pulmoa" = płuca, z uwagi na to, że roślinę stosowano do leczenia kaszlu i chorób klatki piersiowej.
Nazwa gatunku "angustifolia" od słów "angustus" = wąskie, cienkie i "folium" = liść.

[Janusz100]

Santolina cyprysikowata Santolina chemaeciparissus ssp.tomentosa, S.incana.



Zimozielony półkrzew o szeroko rozłożystym, wzniesionym, krzaczastym, kulistym pokroju i ozdobnych liściach. Roślina okrywowa, zadarniająca. Tworzy zwarte, gęsto rozgałęzione kępy. 31/...?Santoliny to rośliny do dużych ogrodów skalnych?...25/
Łodyga częściowo zdrewniała. Pędy rozgałęzione od podstawy, silnie się rozrastające. Liście grzbiecisto pierzaste, srebrzyste, owłosione, przypominające w kształcie zęby grzebienia i zębate wzdłuż krawędzi. Liście nitkowate, pierzaste, głęboko powcinane, silnie podzielone, wąsko ściśnięte, pachnące. Kwiaty rurkowate, jaskrawożółte na długich pędach, zebrane w małe, kuliste główki kwiatostanowe i osadzone pojedynczo na szczytach długich pędów. Z wyglądu przypominają wydęte guziki. Kwiatostany średnicy 0,6 - 1,5 cm składają się wyłącznie z kwiatów rurkowych. Kwiaty mają mało przyjemny zapach potu. Kwiaty nie są okazałe w porównaniu do liści, dlatego często usuwa się je przed kwitnieniem. Kwitnie długo - 2 miesiące. Roślina aromatyczna, cała pokryta gęstym srebrzystoszarym kutnerem. 10/ Rośnie szybko. Powoduje objawy alergiczne skóry.

Ocena * Dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 9/ 25/ 31/. Zwłaszcza odmiana ?Nana?polecana przez 9/ 33/.
T-3. Średnio wymagająca. Wrażliwa na mróz i wilgoć ? najlepiej przechowywać w zimnym pomieszczeniu.

Wysokość 20-30 cm (45 cm)
Szerokość 40-60 cm 
Kwitnie VII-VIII
Kolor jaskrawożółty
Mrozoodporność USDA 6 

Rośnie na suchych i skalistych zboczach i skałach w rejonach nadmorskich zwykle na glebach wapiennych.
Występowanie Rejony nadmorskie Morza Śródziemnego od Portugalii i Hiszpanii przez Francję Południową i Włochy do Chorwacji, Afryka Północna.
Stanowisko bardzo słoneczne, umiarkowanie suche do umiarkowanie wilgotnego, osłonięte od wiatru, ciepłe. Roślina ciepłolubna. Znosi suszę. Nie toleruje gleby mokrej.
Gleba normalna, przepuszczalna, lekka, piaszczysto ilasta, próchnicza, uboga do umiarkowanie żyznej, wapienna. W glebie żyznej rosną wysoko i pokładają się.
Podłoże : 
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1 : 1 : 1 + dobry drenaż + Ca 
W zasobnej glebie zamiast tworzyć regularne, półokrągłe kępy - wylega. 
Odczyn pH 6,6-9,0 obojętny, zasadowy. Roślina wapniolubna, choć toleruje odczyn obojętny.
Wymagania Wiosną przycinać na wysokość 10 - 20 cm. Jesienią usuwać przekwitłe kwiatostany i suche pędy tuż nad ziemią. Można formować. Uwaga : Kwitną tylko łodygi nie przycinane - kwiaty tylko na dwuletnich pędach. Nie wymaga nawożenia, ale w razie potrzeby można zastosować nawóz wolnodziałający lub dla roślin kwitnących. Nie wymaga w zasadzie podlewania. Zimą sucho. Zimą kopczykować torfem i lekko okryć. Można przechowywać w zimie w zimnym pomieszczeniu.
Rozmnażanie Podział wiosną. Sadzonkowanie - sadzonki pędowe - latem. Okłady - odcinanie ukorzenionych bocznych pędów. Metoda siewu 1. Siew w III.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych, żwirowych, na murki, do ogrodów wrzosowiskowych, stepowych, na obwódki, miniaturowe formowane żywopłoty, do pojemników. Ładnie wygląda na tle murków, tarasów i ciemnej zieleni iglaków. 9/ Roślina używana na suche bukiety i kompozycje. Suche liście odstraszają ćmy, mole itp. Roślina jadalna, liście jako przyprawa do sosów, marynat i sałat. Substytut tytoniu.Roślina lecznicza o działaniu przeciwskurczowym, antyseptycznym, przeciwrobaczym, do leczenia użądleń owadów i gojenia ran. Roślina używana w przemyśle perfumeryjnym.
Odmiany
"Nana" - odmiana niska, karłowata, bardziej zwarta od typu. ** AGM 1993
"Lemon Queen" 60 cm Kwiaty cytrynowe. Zwarty pokrój.
Etymologia Nazwa "Santolina" pochodzi od łacińskich słów " sanctus" = święty i "linum" = len inaczej święte ziele może od właściwości leczniczych rośliny. Wg. innych żródeł nazwa pochodzi od Santones = plemienia w starożytnej Galii. Santoni to starożytny lud z Akwitanii. Nazwa gatunku "chemaeciparissus" od greckich słów "chamai" = karzeł i "kuparissos" = cyprys: karłowaty cyprys. 

[Janusz100]

Mydlnica ogrodowa "Bressingham" Saponaria x hybr. "Bressingham"



Niska, półzimozielona bylina, poduszkowa o zwartym pokroju ozdobna z uwagi na pokrój i barwę kwiatów. Tworzy gęste, niskie koliste poduszki.
Liście ma jajowate do lancetowatych, małe, owalne, owłosione, osadzone na czerwonawych łodygach. Kwiaty pięciopłatkowe, drobne, średnicy 0,5 - 1 cm, podobne do kwiatów floksów, intensywnie różowe z białym oczkiem, pachnące. Płatki korony płytko wcięte na szczycie. Kwiatostany zwarte. Obficie kwitnie. Rośnie wolno, ostateczną wielkość uzyskuje po 4 - 5 latach.

Ocena * * AGM 1993 Bardzo dekoracyjna roślina skalna. Polecana przez 1/ 9/ 25/ 33/ 53/.
T-2. Łatwa w uprawie.

Wysokość 5-8 cm
Szerokość 15-20 cm
Kwitnie V-VI
Kolor ciemnoróżowy
Mrozoodporność USDA 5 

Mieszaniec S. x oliviana i S.ocymoides 
Stanowisko słoneczne - wystawa południowo - wschodnia, umiarkowanie wilgotne, ciepłe. Tolerancyjna na suszę.
Gleba normalna, przepuszczalna, pulchna, gliniasto piaszczysto próchniczo żwirowa, średniożyzna, wapienna. Tolerancyjna na typ gleby.
Podłoże : 
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny 1 : 1 : 1 + drenaż + Ca
- ziemia darniowa : ziemia liściowa : piasek gruboziarnisty : torf odkwaszony 4 : 1 : 2 : 4 + drenaż + Ca
Odczyn pH 6,5-8,0 obojętny, zasadowy 9/.
Wymagania Dzielić co kilka lat po kwitnieniu lub wczesną wiosną. Wokół rośliny ściółkować grysem wapiennym. Wiosną nawozić nawozem dla roślin kwitnących lub granulowanym wolnodziałającym. Nie nawozić w trakcie sezonu wegetacyjnego. Podlewać rzadko i nie głęboko, raz na tydzień. Ograniczać nadmierny rozrost. Po kwitnieniu obcinać przekwitłe kwiatostany. Zimą sucho. 
Rozmnażanie Podział większych poduszek wiosną. Sadzonkowanie płonych pędów - wczesnym latem.
Zastosowanie  Roślina ozdobna, okrywowa, do ogrodów skalnych, na strome skarpy, murki, szczeliny skalne, do ogrodów żwirowych i szczelinowych, na rabaty i obwódki, do pojemników na balkony i tarasy a także na tzw."zielone dachy" . Ładnie wygląda z rogownicą, 4/ przetacznikami i krwawnikami oraz w grupach na trawniku.
Etymologia Nazwa "Saponaria" wywodzi się od łacińskiego słowa "sapo", "saponis" = mydło, gdyż kłącza rośliny zawierają substancje pieniące - saponiny ? zachowujące się jak detergenty.

Innne polecane do ogrodu skalnego gatunki:

Saponaria pumilio Mydlnica drobna Alpy, Karpaty Południowe 3-8 cm VII-VIII Kwiaty różowoczerwone polecana przez 8/ 15/ 25/ 31/ 53/.
Saponaria caespitosa Mydlnica darniowa Pireneje 5-15 cm VI-VII Kwiaty różowe, polecana przez 8/ 25/ 53/.