U nas woda za darmo (studnia głębinowa wykopana na ROD), jak jestem to podlewam, a i padało ostatnio. Póki co jest ok, ale jak pojedziemy gdzieś na wakacje to i tak mi wszystko popali, bo nie ma kto podlać.
Ostatnio, pomimo tego, że według mnie ładnie, mam jednak duży spadek nastroju. Nie możemy się dogadać z drugą połówką. Ja się cieszyłam na rabatę na trawniku, zaplanowałam i zamówiłam rośliny, prosiłam mojego od dawna, niby się zgodził, a teraz jak paczka już idzie i trzeba kopać rabatę, on nie daje mi żyć. Rozpacza nad trawnikiem, utraconą przestrzenią, zmarnowaną pracą, ogólnym zarośnięciem działki. Mówi, że przesadzam, że straciłam umiar, że działka coraz brzydsza.
Minęliśmy się najwyraźniej w ogrodowej pasji. I przez to wszystko ogarnia mnie coraz większe zniechęcenie. Mąż nawet jeździć tam nie chce, a jak pojedzie, to cały sfoszony. A taka 300 metrowa działka to nic w odniesieniu do moich marzeń o życiu na wolnej przestrzeni.
Faceci to wzrokowcy jak nie zobaczy nie uwierzy że będzie cos ładnie wyglądać
. Faceci tak mają ale myślę, że z czasem przekona się do wszystkiego 
