1. Wichura zerwała na amen dach/folie/plandekę ze szklarni. Z wcześniejszych wysiewów nici.
2. Doszczętnie złamane duże drzewo ? wiśnia.
3. Perę dni temu M. powiedział, że widział wiewiórkę w stodole i że chyba kradnie orzechy. Pierwszą serie orzechów, dzięki Bogu, już zebrałam do worka, jest w domu, orzechy potrzebuję do serów. Natomiast reszta zbioru, leżała do tej pory na stryszku nad kozami, było tam orzechów jakiś może nie pewny worek. Kiedy wlazłam po drabinie żeby zebrać orzechy, zobaczyłam to! Nędzną resztkę, będzie może małe wiadereczko! Łupinek nie było wcale, wiewiórka nie jest głupia ? mamy koty łowne, pewnie łapała orzech i szybko zmykała do swojego domku.
4. Zdechła koza. Od jakiegoś czasu chorowała, odseparowaliśmy ją do izolatki. Wygląda na to, że miała coś w rodzaju wylewu do mózgu, sparaliżowało jej całkowicie lewą stronę, robiłam jej zastrzyki trzy razy dziennie ale nic to nie dało. Ona biedna walczyła ale ciężko było jej przyjmować pokarm. Kroiłam jej warzywa/owoce na drobne kawałki i wkładałam do pysku po prawej stronie bo lewa nawet się nie ruszała, tak samo wlewałam wodę. Przez jakiś czas próbowałam robić jej rehabilitacje, masowałam zwiotczałe mięśni, próbowałam rozprostować jej kończyny i tak jakby zmusić ją do wstawania ? ale efektów nie było żadnych ? niestety. Jestem nie zadowolona z siebie, mam odczucie że mogłam zrobić coś więcej a nie zrobiłam. Męczyła się dość długo, prawie trzy miesiąca aż w końcu odeszła. Teraz czekam na firmę utylizacyjną, koza była zarejestrowana/zakolczykowana, mają przyjechać dzisiaj i ją zabrać.
Żeby nie kończyć postu "na smutno", pokaże Wam moje ulubione miejsce, to strumyk niedaleko naszego domu, jeszcze nie tak dawno wcale go nie było, wysechł pod czas tegorocznej suszy. Nie wyobrażacie sobie jak się ucieszyłam, kiedy zobaczyłam że znowu zaczyna "żyć"
, na razie jest jeszcze cieniutki ale mam nadzieje, że z czasem nabierze "ciałka" 
i wszystko wróci do normy.
A nad tym strumykiem kładka, która ma lat ... nikt nie wie ile
Sąsiadka, 79 letnia kobieta, mówi że chodziła do szkoły przez ten mostek! Wygląda jak kawałek zaczarowanego lasu z bajki 
i strumyki pojawiające się i znikające, które czasem potrafią nieźle dać w kość wiosce. Są jednak bardzo malownicze 
nie wyrzucaj sobie, to że się nią opiekowałaś pozwoliło jej dożyć ostatnich dni bez bólu. 
, ludzie robią to dla własnej satysfakcji i dowartościowania się, zwierzęta natomiast idą za głosem instynktu...przeżyje silniejszy.
