Przepytałam W. w temacie sera z popiołem, ale w życiu nie słyszał
. Jego sery były robione, że tak powiem, najprostszym sposobem góralsko-pasterskim. Oglądał co prawda różne technologie w mleczarniach, ale szczupłość portfela z jednej strony i koniecznosc zagospodarowania sporych ilości mleka z drugiej, zmusiły go do stosowania sposobu prostego, może nawet prymitywnego, ale efektywnego.W apogeum biznesu miał 28 dojnych kózek - 5-6 godzin dziennie samego dojenia
, co wyćwiczyło mu mięśnie rąk tak, że przy przywitaniu musiał uważać, bo bezwiednie za mocno ściskał palce drugiej osoby
Generalnie udój poranny chłodził, wieczorem mieszał z udojem wieczornym, podgrzewał, dodawał podpuszczki, czekał aż się zrobi skrzep, kroił go na kawałeczki i mieszał. W miarę mieszania oddzielała się serwatka. Potem pieluchę tetrową "podkładał" na spód naczynia pod półprodukt tak, aby rogi wystawały, zawiązywał, odciekała serwatka, potem wieszał na gałęzi kasztanowca
. Po wyjęciu z pieluchy wkładał do solanki na kilka do kilkunastu dni na dojrzewanie. Solanka była sporządzona z wody, soli i serwatki z wytrąconymi przez podgrzewanie drobinkami białka, które odcedzał. Wychodził taki serek typu feta. Zaprzyjaźnił się z Ewą i Peterem Stratenwerth, małżeństwem polsko-szwajcarskim, które prowadzi gospodarstwo ekologiczne w Grzybowie k/Słubic na zachód od Puszczy Kampinoskiej na drodze do Płocka . Peter prowadzi hodowlę na sporą skalę, ma chyba z 50 kóz. Oni robią głownie sery długo dojrzewające, również z mleka krowiego. Dzielili się zdobytymi doświadczeniami. No i tak to było jakiś czas
Strasznie Ci wątek zabazgruję
, zazdroszczę tobie ogórków ... a może stanie się cud i moje się namyślą 
... wierzę w cuda ale moje ogórki, chyba nie 
Zostaje mi jedno, eksperymentować i stworzyć własną recepturę 
