U oster sezon 2012

[oster]

Późnym popołudniem wyszłam z dziećmi na ogród i udało mi się powyrywać do końca osty i jakieś badziewiowate kwiatuszki na długich łodygach. Nie znam ich a lęgną się wszędzie

Nie zdążyłam całej rabaty odchwaścić, bo było tego sporo, ale zastanawiam się, czy jest sens: położę na wierzch czarną włókninę, na to narzucę korę i wszystko pod spodem powinno się rozłożyć pod wpływem ciepła i wilgoci. Fajna ziemia się zrobiła przez te trzy lata. Pamiętam, co to było, kiedy na gliniane podłoże sypaliśmy jakiejś ziemi z nieznanego źródła: podczas suszy twardniała jak skała. Teraz jest wprawdzie po dość intensywnych opadach, ale w dotyku stała się jak próchnica - taka sypka, ciemna. Jutro pojadę po kolejną dostawę kory, zobaczymy, jak się będzie prezentować rabata po upiększeniu.

Nie zrobiłam zdjęć po pracy bo już było szaro. Rano zrobię, jak nie zapomnę. Ale za to podczas pracy
obfociłam Mańka szalejącego na wierzbie:




I bez ogona daje radę.

[oster]

Oj, już myślałam, że nie dam rady.
Cały dzień przeplatany deszczem. Dałam sobie spokój z rabatą, na której miałam kłaść włókninę, bo wiatr mi ją
wyszarpywał. Poszłam więc do najgorszego rogu przy bzie. Zaczęłam od takiego stanu:



Potem już było tylko lepiej:











Zajęło mi to jakieś cztery godziny. W międzyczasie trochę popadywało, alem się nie poddała
Na ostatnim zdjęciu ogólny widok na tę część ogródka. Z prawej strony widać, że zaczynałam rabatę
wschodnią, ale nie wyszło. Jutro z pewnością nie uda mi się dokończyć ją, ale spokojnie. Aż tak mi się nie spieszy

[oster]

Nie udało mi się wczoraj nic zrobić: gdybym nawet nie wyjeżdżała na pół dnia to i tak lało cały dzień:
ale choć z okien cyknęłam "widziane z góry":



Wykorzystałam siedem worków kory; pozostało jeszcze trzynaście.
Dziś też roboty nie tknęłam, bo działka i truskawki wołały. Sporo już zebrałam a jeszcze trochę będzie.
Jest pochmurno i zimno, więc trzeba zbierać owoce na wpół dojrzałe, niech dochodzą w lodówce
zamiast gnić na krzaczku

[oster]

Znów minęło kilka dni: deszczowych, zimnych i smutnych. W tym czasie piątkowe zakończenie roku
szkolnego zabrało jeden dzień. Dziś mogłam spokojnie rozpocząć z przyjemnością a nie z obowiązku rabatę
wschodnią. Zaczęłam od sfotografowania zaniedbań:





Pnąca róża potrzebowała prowadzenia; mam nadzieję na fajną pergolę. Teraz musiałam zadowolić się podporą
zrobioną pręta.


I efekt końcowy



Wypieliłam jakieś półtora metra kwadratowego .




Pozostało około 20

[martinez_82]

O proszę troszkę mnie nie było a tu jakie zmiany u Ciebie. Wszystko się porozrastało, a ile przybyło roślin i ciągle coś się zmienia .

[Bogumilka]

No i znowu gospodyni gdzieś się ukryła

[oster]

Boguniu, wierna Towarzyszko, witaj
Kilka miesięcy nie zaglądałam na forum z braku czasu. Najważniejsza nauka dziewczynek. Natalci został już tylko niemiecki do zaliczenia, Marysi egzamin ogólny i mamy wakacje. Wieczorkiem się odezwę, bo teraz jadę na działeczkę. Pa!

[Beatrice]

Osterku, może czas na nowy wąteczek.....jakoś mi nie pasi to 2012

[Bogumilka]

Jak dziewczynki pozaliczają egzaminy to pokaż nam swój ogród, pewnie już nie do poznania będzie teraz, co?

[oster]

Osterku, może czas na nowy wąteczek.....jakoś mi nie pasi to 2012

Witaj, Beatko
Przyznam się bez bicia , że pomyślałam o tym, ale kiedy wizytując co poniektórych zauważyłam, że też odbębnili trzy latka w jednym wątku, to odpuściłam sobie. Gdyby się dało tak uzupełnić tytuł: U oster 2012 - 2016 - to wąteczek jeszcze przez jakiś bliżej nie określony czas ciągnąłby się...

Jak dziewczynki pozaliczają egzaminy to pokaż nam swój ogród, pewnie już nie do poznania będzie teraz, co?

Mam nadzieję, że wszystko pójdzie dobrze, bo teraz tyle pracy na działce. Koło domu tyra już tylko mąż mój ślubny, ja mam działeczkę po mamie - w tym roku ambitnie założyłam, że zrobię cokół pod namiocik, co by nie wymieniać go co dwa lata.
Narobiłam tyle zdjęć, ale niestety mój "XP nie współpracuje z telefonowym androidem. Teraz pomyślałam, żeby z telefonu wysłać parę zdjęć, ale czy to się uda Specjalnie wczoraj robiłam fotki tabletkiem, bo ten działa na "10"-tce windowsa, ale mój laptopek go w ogóle "nie widzi" . I masz! Gubię się w tym chaosie programowym.

A wracając do wątku działeczkowego: bardzo wiele zmieniło się wokół mojej działeczki: na tyłach ogródeczka zasuwała Pani Lucynka: pracowita, jak smok! Kiedy bym nie przyszła, Pani Lucynka albo ryła w ziemi albo odpoczywała na krzesełku. Młodsza ode mnie kobitka o kilka lat! Kilka dni nie widziałam jej, a po tygodniu dowiaduję się, że już jej nie będzie - od kilku dni leży w ziemi. Zawał! To był lipiec zeszłego roku. Podczas wakacji moja sąsiadka z prawej (koleżanka z liceum) podupadła na zdrowiu, od kilku lat okazało się walczyła z nowotworem płuca. Po trzech miesiącach nie ma koleżanki. Zdążyłam odwiedzić ją w szpitalu. Wiosna zatem zaczęła się bardzo smutno, wciąż brakuje mi obu dziewczyn. Nie ma z kom pogadać, wymienić myśli - sama jestem jak palec. Działkę po lewej stronie uprawia od 40 lat (jak nie lepiej) uprawiało małżeństwo. Od listopada poprzedniego roku leży na OIOM-ie z krótkimi przerwami z powodu niewydolności oddechowej. Jakaś pandemia! Żona wpada na chwilkę coś koniecznego wykonać, wpadnie syn, w czymś pomoże, i dalej biegnie do szpitala. Jestem przygnębiona i nie mam wielkiej ochoty na jakieś rewolucje ogrodowe. Ludzie zabijają się, stawiają wielkie cele - przychodzi moment i już człowieka nie ma. Nie będę cudować, choć marzyło mi się sporo. Najważniejsze jest korzystanie z chwili. I tego się będę trzymać.

[oster]

Wreszcie udało mi się przesłać zdjęcia z telefonu na PC. Teraz muszę zwiększać albo pomniejszać je - przede mną próba cierpliwości, bo jakoś przesył zdjęć się sporo zmienił.

No, to próbuję:
nasza pierwsza wizyta na działeczce 28.03.2016 rok Altanka po Mamie
Na kolankach Pociechy Maniuś - kociak po okropnych perypetiach. On i jego brat bliźniak
wychowywani byli na "butelce", bo matka właściwie "dysponowała" jednym cycem
Wcześniej to opisywałam, więc powtarzać i zanudzać nikogo nie będę
Poprzedniej wiosny Maniuś (ten z bokserską mordką) padł ofiarą albo jakiegoś zwierzaka albo
kłusownika (oszczędzę Wam okropności związanych z opisem poniesionych przez niego ran).
Rany się zabliźniły; niestety ogon nie odrósł






A teraz kilka migawek z działeczki po zimie: na razie nic się jeszcze nie zmieniło; w zeszłym roku nie było na to czasu. Od maja miałam najstarszego w domu - a to był horror. Musiałam mieć za przeproszeniem oczy dookoła głowy, aby wszyscy byli bezpieczni - łącznie z nim. Nie da się tego opisać i nie myślę tu tego robić. W związku z powyższym moja praca na działce ograniczała się jedynie do zbierania plonów i przetwarzania ich lub mrożenia. Stąd też i moja obecność tutaj była na pograniczu zapaści czy niebytu - jak kto woli.
W tym roku natomiast już udało mi się sporo zrobić, ponieważ jak pisałam, Natalia ma za sobą
już 5 egzaminów, pozostał jeszcze tylko z niemieckiego, więc intensywność zajęć się zmniejszyła,
gdyż język dobrze jej idzie, a z Marysieńką robimy lekcje na działeczce, pod folią
Poniższe zdjęcia ukazują postęp: zdjęta stara folia z mniejszego namiotu,



a on sam będzie przestawiony na nowe miejsce. Wykopałam świdośliwy, które się w ogóle nie sprawdziły, a na ich miejscu zrobiliśmy z mężem szalunek. Niestety, nie mogę przesłać jego zdjęć z tabletka, więc się bez nich obejdziemy. Dzisiaj tylko zrobię fotki zalanego cokołu pod namiocik. Zdecydowałam zrobić podmurówkę pod nim, aby co dwa lata nie wymieniać podwaliny - bez sensu
Po świdośliwach pozostało tylko zdjęcie - pocięte na ogień pod smażenie kiełbasek



teraz w tym miejscu znajduje się to: (doklejam, bo Mania cichaczem zrobiła nam z Dziadkiem kilka zdjęć i fim )








A pod koniec dnia zrobiło się zimno, zaczęło lać i trzeba było szybko bez zbędnych ceregieli
pozakrywać foliami zalany świeżo cokół pod namiocik



zalane, wysycha, i mam nadzieję zdążę przed kupnem sadzonek

Wczoraj kupiłam słupki i kratownice, by "upiększyć" winorośle i, o dziwo! niemal od ręki zaimpregnowane





Znajdą swe miejsce tutaj (to zdjęcie potworne jeszcze kilka razy mi posłuży jako powód do zmian, za stołem i przednią ścianą namiotu rosną trzy pędy winorośli, które potrzebują porządnego podparcia. Inny gatunek winorośli rośnie za dużym namiotem, a trzeci przy altance.



a po starym namiocie zostały rozpałki do grilka



to by było na razie tyle.

[oster]

Ponieważ w sobotę mieliśmy zgromadzenie, niedziela była działkowa. Rano padało i było
nieprzyjemnie zimno. Ale około 9.00 dach komórki był już suchy, więc zaczęliśmy się szykować
na działeczkę. Ja pojechałam autkiem a dzieci z moim M. zabrały się rowerami. Trzeba było
przetransportować 4-metrowe łaty do wzmocnienia konstrukcji namiotu. Na miejscu ja zajęłam
się uzupełnianiem niedomalowanych impregnatem miejsc kratownic, ślubny rozszalowaniem cokołu
pod namiot, a dziewczynki szalały na rowerach.




Roboty zaczęliśmy około 11-tej, skończyliśmy o 20-tej. Ale dzień był piękny, słoneczny, przeplatany chmurkami.

Jak tak patrzę na te zdjęcia, to po pewnej chwili dostrzegam, jak wiele jeszcze do zrobienia. Ale
najważniejsze już zrobione. Stół, o który oparte są kratownice jest do usunięcia, ale póki co niech służy
jako podręczne miejsce do mycia naczyń, szykowania jedzenia itp. Na razie są rzeczy ważniejsze.
Wieczorem konstrukcja namiocika w oczekiwaniu na ubranko




Na dzisiaj zaplanowałam wbicie kotew pod słupki, przymocowanie kratownic i pędów winorośli do listew;
trzy krzewinki też otrzymają nowe ubranka, a raczej kule do podparcia

fotorelacja wieczorem

[oster]

Nadszedł wieczór więc podsumowanie dnia dzisiejszego:
razem z mym rodzonym Tatusiem zrobiliśmy:
wspornik dla winorośli nr 1
było

jest:


nr 2 było:



to zeszłoroczna fotka tej bardzo smacznej i plennej odmiany





a tak jest;


i widok od strony trawniczka przy altance



Ostatnia podpora pod winorośl z przodu działeczki;


Moja pierwsza praca pod koniec marca to odchwaszczanie rabatek przy siatce z przodu





Koniec fotorelacji.