Kolejny piękny słoneczny dzień spędzony w domu. A takich dni przede mną jeszcze sporo. Cóż, jakoś to przeżyję.
Jutro będę musiała pójść choć na chwilę do gołąbków, ale zaraz szybki powrót do domu i ... Ach, lepiej nie mówić.
Dobrze jest, musi być i z takim przekonaniem będę się co rano budziła. Postanowione.
Aguniu [jagusia] - dziękuję Ci bardzo
Nie jest tak źle, zaczynam słyszeć swój głos po chwilowym jego zaniku. Tylko to mi dokucza, wszystko inne w normie.
Marysiu [Maska] - leki mam, czy odpowiednie? Mam nadzieję.
Stres mnie nie opuszcza, boję się.
Jutro zaczynamy.
Dziękuję, kochana, również w imieniu M.
Ewelinko - pięknie dziękuję w imieniu własnym i eMa.
Pogodą póki co delektuję się w domu, ale jakoś muszę to przeżyć. Są tacy, którym gorzej, więc nie będę się nad sobą użalała.
Soniu - zauważyłaś, jak pięknie zakwitły wszystkie floksiki od Ciebie? I rozrosły się!
Widać, że z
podarowane.
Dziękuję za słowa wsparcia dla nas obojga.
Musi się udać. A działka już od jutra na mojej głowie. Będzie dobrze.
Basiu [apus] - staram się, jak mogę. Dziękuję.
Szczerze mówiąc mało się przejmuję działką. Przecież nikt mi jej nie ukradnie, a roślinki rzecz nabyta, nie będą te, to będą inne.
Aniu [anabuko] - bardzo pięknie Ci dziękuję.
Za wszystkie ciepłe słowa.
Ja dziś podlałam trochę sadzonych w piątek siewek, sucho nadal. Życzenia wytrwałości i siły dla M na trudne leczenie. 
Wiara w dobre zakończenie leczenia jest najważniejsza. Jestem tego najlepszym przykładem. 
Witajcie, Kochane!
Przypadkowo obok siebie.
