Inne synonimy:
H. diversifoliya
H. heterophylla,
H. esculenta,
H. crassipides(Hiacynt),
H. zollingeriana,
H. liangii.
hoja diversifolia gonoloboides
Zdjęcie pochodzi z wątku hen_s
Wszystkie w/w nazwy obrazują kolejne ?odkrycia w czasie?, tej samej rośliny występującej w różnych biotopach ( na różnych obszarach).
Po raz pierwszy opisana przed Linneusza w 1747 , później przez botaników i pasjonatów, nadal spierających się
i wskazujących na różnice morfologiczne znalezionych egzemplarzy.
Diversifolia, ma dużą zmienność liści i nawet jedna roślina, potrafi zadziwić całkiem różnymi formami, co u gatunków występujących na dużych obszarach,
nie jest wcale wyjątkiem.
Na zmienność tę mają bowiem wpływ takie czynniki , jak temperatura, wilgotność/ilość opadów, mikroklimat, ilość dostępnych składników odżywczych, pH podłoża, itp.
Stanowiska naturalne zlokalizowano w Indonezji, na Jawie, w Kambodży, Laosie, w Południowym Wietnamie, Malezji, Singapurze,
Tajlandii południowej, na Borneo i Sumatrze.
Poszczególne okazy jednego gatunku, pochodzące z różnych siedlisk mają odmienny wygląd.
Jest hoyą łatwą w uprawie i polecaną nawet osobom początkującym.W domu, w stanie suchym wytrzymuje 12 C, a przy wysokiej wilgotności powietrza, także 30 C.
Nie szkodzi jej nasłonecznione stanowisko, bo grube liście i pędy, mają dużą pojemność wodną. Może być przesuszona ale woli stale wilgotne, wapienne podłoże o dużej przepuszczalności
(często występuje jako epifit drzewny przybrzeżnej strefy zalesień).
Jest ciężkim !, szybko rozwijającym się pnączem,( do 5 metrów), którego pędy są mocne i grube, często porośnięte korzeniami powietrznymi.
Gdy międzywęźla są długie, hoja nie wygląda atrakcyjnie i wtedy najlepiej oplatać pędy wokół stabilnych krat lub formować na stelażu parasolowym.
Liście są szerokie, eliptyczne lub okrągłe, do 20 cm długości i aż do 7 cm, ciemnozielone,
często ozdobione srebrzystymi plamkami.
Kwiaty pozbawione zapachu, wydzielają duże ilości nektaru.
Kwiatostany są półokrągłe, rzadkie, na baldaszku jest ok. 10-20 kwiatków.
Płatki kwiatu są lekko odgięte do tyłu, mają kremowo-różowy kolor, z ciemnym purpurowo-czerwonym środkiem.
Kwiaty utrzymują się około tygodnia lecz hoja ta, w dobrze oświetlonym, wilgotnym i ciepłym miejscu,
potrafi kwitnąć przez całe lato- rzutami lub ciągle.
Odmiany uprawne, różniące się wyglądem w zależności od tego skąd pochodzą:
(PIP - Klasyfikacja / z kolekcji Instytutu Ochrony i Rozmnażania Sukulentów)
PIP 101 - z Malezji (półwysep) ma silnie nakrapiane liście
PIP 103 ? kwitnie chętnie i regularnie już w młodym wieku;
PIP 193 - z Sonakia ma wiele korzeni powietrznych;
PIP 450 - z Sumatry (Lace Toba). Rośnie szybko, łatwo i często kwitnie.
Odmiana ma duże skórzaste liście i małe różowe kwiaty, które wydzielają dużo nektaru. Wymaga dużo miejsca.
PIP 195 - z zachodniej Jawy, z grube krótkie, owalne i mocno nakrapiane liście;
PIP 281 - z Jawy ma wąskie i długie (ponad 20 cm) liściach.
PIP 03569 - z Sabah, ma szerokie, skórzaste srebrno nakrapiane liście i różowe kwiaty;
PIP 04065 - pochodzi z południowego wybrzeża zachodniej Jawy ma grube, skórzaste liściach i różowe kwiaty.
